Aaargh ik word helemaal gek van hem. Hij is altijd al een moeilijk kind geweest; dominant, heersend, bazig karakter. Alles moet op zijn manier, zo niet dan volgt er meestal een huilbui of zelfs driftbui. Toen hij net begon met school was hij eindelijk iets rustiger en gehoorzaam maar sinds een maand zijn we weer terug bij af. Hij kan soms ook heel lief zijn hoor maar veel vaker is hij vervelend. Hij luistert nooit, daagt me ook uit. Als hij ziet dat ik echt kwaad wordt lacht hij me uit, hij heeft zijn doel bereikt. Hij pest niet alleen mij maar ook zijn zusje. Alles wat zij in hand heeft moet hij ook. Eerst pakte hij hardhandig af, hij moest dan van mij gelijk teruggeven maar daar krijgt hij dan een driftbui om. Nu weet hij eindelijk dat ik dat afpakken echt niet tolereer. Wanneer zusje zich met iets vermaakt dan pakt hij niet meer af maar vraagt of hij het mag hebben. Zusje is nu zo bang dat ze het maar geeft, maar ook dat wil ik niet. Hij moet dan teruggeven of mag hij naar zijn kamer. Nu heeft hij er een gewoonte van gemaakt dat hij elke keer wanneer hij naar zijn kamer moet in zijn broek gaat plassen om mij te pesten. Ik geef hem genoeg aandacht, probeer hem altijd positief te brnaderen ook in zo'n vervelende bui. Ik blijf rustig en consequent maar ik kan steeds minder van hem hebben. Mijn geduld is op!! Wat moet ik toch, wat doe ik verkeerd. Als jullie mij vertellen dat dit bij zijn leeftijd hoort dan ben ik al gerustgesteld. Op school gaat het voorzover ik weet wel goed. Hij gaat met plezier naar school.
En is het normaal dat hij nog steeds zo druk is. Op school kan hij wel rustig in de kring zitten en rustig aan zijn opdrachten werken maar thuis is het alleen maar springen, rennen, praten, zingen etc. Geen enk3l moment is hij stil. Dit ook als we op bezoek zijn, boodschappen etc.
Jeetje best pittig voor jullie zeg. Ik denk dat het ene kind nu eenmaal drukker is dan het andere. En uittesten gebeurd hier ook wel. Onze zoon is ook 4,5 jaar en waar wij vooral tegen aanlopen is het totaal niet luisteren, brutaal zijn en dingen afpakken van zijn zusje komt ook voor. Ik denk dat de dingen die jij opnoemt wel normaal zijn en bij de leeftijd horen. Alleen jouw zoontje heeft het wel wat extremer. Tja en druk zijn. Moeilijk om daar een mening over te geven omdat ik het niet zie. Maar ons zoontje kan ook erg druk zijn, maar vaak wel op een enthousiaste manier tegelijkertijd een beetje irritant Zoals ik het lees pak je het goed aan hoor. Consequent blijven is erg belangrijk(hoe moeilijk het ook is). Straf geven voor stout/slecht gedrag en goed gedrag extra benadrukken.
Ik zou iemand eens laten meekijken, orthopedagoog, gedragsdeskundige oid. Druk gedrag na schooltijd lijkt me nog niet direct vreemd, ik denk dat veel kleuters thuis prikkels en spanningen af reageren, maar als je gevoel krijgt dat hij onhandelbaar is, dat je niet meer overtuigd kunt zijn van je eigen gezag, het gevoel krijgt dat veel strijd hebt, dan zou ik toch aan de bel trekken. Misschien zijn er inderdaad dingen die je anders of beter kunt aanpakken, of misschien beter kunnen doorgronden waarom hij zo doet. Sterkte! (mijn onhandelbare strontvervelende peuter bleek autistisch te zijn en recent hebben wij zijn medicatie moeten ophogen omdat het thuis helemaal niet meer ging, was niets mee aan te vangen, strijd, zeuren, huilbuien driftbuien... maar school? Die had helemaal niets aan hem gemerkt, hij deed alles nog steeds keurig mee...)
Ik ben deze week bij de neuroloog geweest omdat hij al een lange tijd last hefft van ticd. De neuroloog gaf aan de hand van een paar filmpjes en mijn verhaal de diagnose tourettesyndroom Ik weet niet of zijn gedrag verband heeft met deze ziekte. Misschien heeft hij een lichte vorm van adhd of asperger. Ik weet niet of ik hem daarop ook moet laten onderzoeken. Hij kan thuis ook lief zijn en op school doet hij het super. Ik ben bang dat hij dan onnodig een stempel bedrukt krijgt. Het is vervelend gedrag maar niet zoooo erg dat er niet mee te leven valt. Ik weet het gewoon niet. Ik ben zo verdrietig over de diagnose en vraag me af of de diagnose niet te vroeg is gegeven. Ik las dat dat bij tourette niet voor de 6e leeftijd kan of ik zit nu in de obtkenningsfase en wil maar niet geloven dat hij dat heeft. Ik ben zo bang voor de toekomst.
Ik herken heel veel van je verhaal in onze zoon ... En Ik heb wel tips en wil je graag helpen maar stur me maar even een pb bericht! Het is " makkelijker " op te lossen dan je denkt
je spreek jezelf zooooo tegen in je eigen topics! Doe jezelf en je kind een plezier, zorg dat je je relatie op orde hebt en maak voor jezelf een afspraak met de psych en als je al zoo vaak autisme vermoed laat je zoon dan testen ipv aan een kind met een gebroken been vragen om toch te lopen! Sorry, maar kan hier erg slecht tegen. Het is je kind die toen hij net geboren was jij hebt belooft om te koesteren, lief te hebben en de hele wereld voor hem opzij te zetten, tenminste als het goed is heb je dat beloofd, nou doe het dan ook, jij bent zijn mama en alleen jij kan zijn leven beter maken!
Dus elke mama met een druk en strontvervelend kind moet zijn kind laten testen op een psychiatrisch aandoening ?? En anders voelt zij niet genoeg liefde voor haar kind? Sorry hoor ik vind je reactie zo belachelijk en agressief!! Als ik sterk het vermoed3n zou hebben dat hij een vorm van autisme zou hebben dan had ik hem allang al laten testen zoals ik dat voor zijn tics heb laten doen. Dat vermoeden heb ik soms wel maar alle instanties zoals ha, cb en neuroloog vinden het moeilijk maar normaal gedrag. Af en toe word ik wanhopig ja van zijn gedrag en dan vraag ik hier om advies en ervaring zoals andere mama's hier. Ik begrijp niet zo goed waarom je concludeert dat ik niet genoeg voor mijn zoon over zou hebben??
Een CB of Ha zullen ook nooit die diagnose kunnen stellen. Je moet hiervoor doorverwezen worden naar een specialist. Heeft de school nog niet verzocht om een observatie door een gedragsdeskundige? Ik heb helaas ervaring met dit gedrag, mijn oudste was ook zo. Je zal echt stappen moeten ondernemen om het te laten onderzoeken als je wil weten wat het is en hem verder te kunnen helpen. Met gissen en aanmodderen is niemand geholpen. Iedereen wil graag dat zijn of haar kind normaal is en geen stempeltje krijgt maar als hij echt onhandelbaar is dan zal je actie moeten ondernemen.
Op school doet hij het supergoed, zijn juf en de kinderen in zijn klas zijn dol op hem. Bij zijn tics had ik gelijk het vermoeden dat er iets mis was. Over zijn moeilijk gedrag heb ik dat eigenlijk niet en de deskundigen die ik heb geraadpleegd zijn het er mee eens. Ik wil hem daarom liever niet testen op autisme of adhd. Zelf is hij een supervrolijk, gelukkig kind. Dus waarom zou ik hem dan laten onderzoeken? Ik opende dit topic eigenlijk om tips te krijgen over dat dwars gedrag. Misschien hoort dit gedrag toch bij zijn leeftijd. Ik heb niet zoveel voorbeeld in mijn omgeving en daarom vraag ik het hier.
Wow, je schrijft nogal wat.. De neuroloog vermoedt Tourette?! En wat adviseert hij dan verder te doen? Het lijkt mij niet voor niets dat je bij zoveel mensen je zorgen hebt uitgesproken.. Deskundigen, zijn dat dan het CB en de HA? Of echte deskundige op gedragsgebied? En op school is er helemaal niets aan de hand? Ik denk dat je sowieso echt verder moet kijken, je laten doorverwijzen. Niet direct voor een specifieke diagnose ofzo (tenzij dat wel blijkt nodig te zijn), maar misschien ook om jou te helpen. Want je geeft duidelijk aan (en kennelijk niet voor de eerste keer) dat hij onhandelbaar is. Wij weten zo niet wat er aan de hand is, maar het lijkt me wel duidelijk dat er iets (bij hem, bij jou, of de wisselwerking misschien?) niet helemaal goed zit. Er zijn vast mensen die jullie hierbij kunnen helpen. Ik herken het helemaal niet. Natuurlijk is mijn dochter ook wel eens druk/enthousiast, lastig en dwars. Maar zeker niet zoals jij omschrijft. Veel succes iig!
Nou ik herken het wel hoor. Op school een engeltje, en thuis een draak. De afgelopen weken woont ze bijna op de gang, omdat ze het leven van haar broertje zuur maakt. En hoe meer ik me er aan erger, hoe dwarser ze wordt. Een goed gesprek heeft geen enkele zin. Ik denk dat school zoveel van haar vraagt, dat het thuis niet meer lukt om te luisteren en lief te zijn. Ik probeer het om te buigen door in zo'n bui, waar ik mezelf ook voel koken, wat leuks te gaan doen. Dat is niet slecht gedrag belonen, maar afleiden. Werkt hier heel erg goed! Lekker samen kleien, knutselen, koekjes bakken etc. En vergeet alsjeblieft zo'n opmerking als die van Senna. Is echt onnodig hoor!! Sterkte met je toch wel lieve leuke kleuter, waar je zo van houdt
Ik houd zielsveel van mijn kind, zo erg dat het pijn doet. En als zo'n onbekend iemand het tegendeel beweert kan ik me daar best kwaad om maken. Nu zie ik dat mijn OP best heftig klinkt omdat ik dat had geopend op het moment dat hij me tot waanzin dreef haha. Maar ik probeer me er maar niks van aan te trekken
Hij kan er medicijnen voor schrijven maar pas als de tics heftig zijn. Sinds een een maand zijn de tics weg maar de neuroloog zei wel dat ik niet moet hopen dat ze niet meer terugkomen want dan is de teleurstelling alleen maar groter.
Je kind verder laten onderzoeken wat betreft zijn gedrag hoeft toch niet meteen tot diagnoses te leiden? Uit je OP maak ik wel op dat je zoon wel probleem gedrag thuis laat zien. Terecht dat je daarvoor advies vraagt, soms zie jezelf niet meer helder welke wisselwerking er precies tussen jou en je zoon plaats vindt waardoor hij misschien dit gedrag laat zien. Dit bedoel ik zeker niet negatief naar jou als moeder! Uit je OP merk ik dat je zoon elke keer wat nieuws bedenkt om toch jou reactie te krijgen. Sterkte om dat te doorbreken, dat is erg lastig. En ja, ik zou wel opvoedkundig hulp inschakelen, advies vragen....om zo eens te kijke naar wat je eerst zelf thuis zou kunnen aanpassen om de sfeer in huis weer positiever te krijgen! Succes!
Het is niet onaardig bedoeld. Maar wel als reactie op meerdere topics van ts bijv. deze http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/447549-fladderen-handen.html Hierin geeft ze duidelijk aan dat haar zoontje altijd zoooooo lief is en dat ze een vorm van autisme vermoed. In deze topic wordt aangegeven dat haar zoontje zo altijd al is geweest. In andere topics geeft ze aan een zeer moeizame relatie te hebben Tja sorry dan spring ik niet in de bres voor ts maar voor het kind. Wanneer je toch je bedenkingen hebt en daar komt dit gedrag bij dan laat je testen in ieder geval om het uit te sluiten zodat je op de juiste manier op het gedrag in moet spelen. Ik vind de manier waarop alles neergezet wordt door ts zeer negatief naar haar zoon overkomen alsof hij alles fout doet ze zegt het zelf het lijkt alsof hij mij pest. Nou ik ben al jaren pleegmoeder en heb nog nooit een 4.5 jarige zijn moeder zien "pesten". Ik heb wel heel veel gezien uit onvrede en onmacht. En weet je iedereen kan en mag begrip hebben voor ts maar ik heb begrip voor het kind en als dit als onaardig wordt beschouwd is dat jammer dan.
Ik heb nooit gezegd dat je niet van je kind houdt! Dat is een interpretatie die je er zelf aan geeft. Wat ik wel zei is dat je je kind "te kort doet" als je een vermoeden ergens van hebt en hem niet laat testen en dat jij de mama bent en dus de enige die dat voor hem kan veranderen. Je geeft nu aan dat als je dat vermoeden echt had je dit had laten doen. In andere topics geef je aan het vermoeden ook al te hebben. Wat ik probeer uit te leggen is dat wanneer dit echt zo zou zijn je je kind te kort doet door het niet te weten. En ja ik vind je topic heel erg negatief over je zoon het komt over of hij alles fout doet en zijn zusje een engeltje is. Je kunt je aangevallen voelen of blij zijn dat iemand voor je zoon in de bres springt. Als je alleen maar een dergelijk topic opent om te horen aahhh wat heb je het zwaar en ja hoor dat herken ik wel, sorry maar ik ben niet zo van het meepraten met iemand puur omdat het goed voelt. Mijn kleine is veel jonger maar ben ook pleegmama en als ik dit hoor zit er altijd wat achter. Kinderen vertonen dit soort gedrag niet zomaar daar zit altijd wat achter, altijd. Wij hebben hier weleens een kindje gehad van 4 jaar die wanneer hij boos was boven naar zijn kamer ging en in een hoek ging plassen in zijn kamer dat het zo door het plafond de woonkamer in liep, dus ik heb best wel wat ervaring met dit soort gedrag. Maar goed als jij liever een topic hebt waarin iedereen met je meeleeft en zegt dat het aan je kind ligt ipv aan jou prima zeg me dat even trek ik mij terug. Ik vind het namelijk niet leuk om dit te schrijven, helaas is het wel wat ik merk door meerdere topics van je en heel eerlijk ik hoop alleen maar dat je er wat mee doet voor jezelf en je kids. Nee ik vind het niet normaal dat jij leeft in een dergelijke relatie, ja dan ben ik van mening dat je hulp nodig hebt en nee ik vind het niet normaal dat je zoon dergelijk gedrag laat zien en daarom vind ik ook dat jij c.q. hij hulp nodig heeft. Als jij dit oppakt op de manier dat jij het hebt opgepakt tja, niks aan te doen, maar als je heel goed nadenkt, ik ken je niet dus ik kan onmogelijk weten of jij van je zoon houdt , daar ga ik gewoon vanuit. Wat ik wel kan is je topics lezen en op datgeen reageren dat jij schrijft!