zoon van 6 te lui om te leren?

Heeft hij geen problemen met het leren lezen/schrijven.. Kinderen die daar problemen mee hebben (dyslectie bv) vinden het dan ook ineens niet leuk meer.

 

Hoi Sarodo,

Waar interesseert hij zich in?
Waar kunnen zowel jullie als de juf hem mee boeien?
Ik heb ook kinderen in de klas (groep 5) die het niet leuk vinden
om het programma elke dag weer opnieuw te doen.
Elke dag maar taal, rekenen, schrijven, etc.
Kinderen hebben vaak zoiets van 'waarom moeten we dat nou doen?'
Een tijdje geleden heb ik het er met de klas over gehad.
Waarom moeten we elke dag taalwerkjes maken en rekenen?
Waarom is dat belangrijk? Waarvoor heb je dat later nodig?

Er kwamen hele verrassende antwoorden uit.
Vervolgens zag je kinderen ook echt opbloeien, omdat ze nu eindelijk
wisten waarvoor ze het deden. Niet alleen voor de juf of voor hun
ouder(s), maar ook omdat ze een bepaald beroep leuk vonden.

Probeer er eens achter te komen wat hem wel interesseert.
Misschien dat jullie daarop kunnen insteken.
Dan komt derest vaak vanzelf.
Praat ook eens over wat hij moeilijk, maar ook gemakkelijk vindt.
Ik ben benieuwd wat er uitkomt.

Heel veel succes.

Groetjes,
Maine

 

heb niet echt tips hoor, maar misschien kan je met hem eens naar de politie op een open dag ofzo. en misschien ligt de manier van leren hem niet zo. als het te makkelijk of juist te moeilijk is of te weinig afwisselend kan het best zijn dat hij daarom minder gemotiveerd is, en ja, als ik me verveel wordt ik ook moe. kan hij daar ook eens tussendoor weg om even te rennen ofzo? die van mij zitten op montessori, en ik vind het fijn dat ze daar zelf wat meer vrijheid hebben om hun werk in te delen. en dus ook even naar de gang kunnen om te luchten zeg maar. ik hoop dat je er uit komt, en dat hij wel door kan naar groep 4.

 

Hoi sarodo,

Zelf heb ik een dochter van 7 jaar die dus ook in groep3 zit.
Een paar weken geleden heb ik voor haar een dagboek gekocht, was in de aanbieding en dacht dat ze dat misschien wel leuk vond.
Wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan! Ze schrijft op wat ze meemaakt, wat ze niet leuk vond die dag en wat ze juist wel heel erg leuk vond.
Of je zoon graag schrijft weet ik niet, maar het kan een idee zijn om hem ook een dagboekje te geven.

Toen ze nog een stuk jonger was en erg opstandig was geworden door omstandigheden, heb ik het op een nagenoeg zelfde manier aangepakt wat toen ook werkte. Ik liet haar 's avonds voor het slapen gaan zelf een verhaaltje vertellen, waar dingen dan in voren kwamen die ze die dag had gedaan en wat ze dus wel en niet leuk vond van die dag.

Succes ermee en ik ben benieuwd hoe het verder gaat met je zoon.

 

Hai, misschien is het een idee om te kijken daar wat je zelf precies van de school vindt waar hij zit. Ouders geven veel (onbewuste) signalen af, al weet je dat waarschijnlijk al wel. Heb je het zelf leuk gehad vroeger op school? Leerde je graag? Of was jij ook een kind dat liever speelde dan op school zat? Vertel hem eens over je eigen ervaringen...

Als mijn kind thuiskomt van school vraag ik wat ze wel leuk vond, maar ook wat ze niet leuk vond. Ik ben duidelijk enthousiast over de school en laat dat merken aan haar, maar wat ze niet leuk vindt mag ook ruimte hebben. Dat laatste is net zo belangrijk omdat mijn dochter anders het idee krijgt dat ze het leuk 'moet' vinden.

Joyce.

 

Ik kan niks meer als me aansluiten bij Giegel en Maine.
Mijn zoontje wist altijd al wat hij wilde worden (jawel ook politie...al vanaf dat hij 2 was en nu hij 9 is nog steeds). En als hij loopt te mopperen of te doen dan vertellen we hem dat t toch nodig is als hij politie wil worden. Je ziet hem dan ff denken van...ja als ik niet kan schrijven (bvb) dan kan ik ook niemands verhaal opschrijven als er iets gebeurt is. En dan staat hij al weer n stuk positiver tegenover het schrijven (hij is in alles redelijk goed...maar spelling is n ellende..nog)
En ik vraag ook elke dag aan allebei de heren hier hoe het gegaan is (onder wat te drinken en n koekie) gewoon even de dag door nemen en horen wat er gebeurt is, wat hij er van vond etc.
Een tijdje terug ging het met de jongste op school niet zo lekker. Hij werd gepest en reageerde dan ook uitermate aggresief en door al die ellende leed zn werk ook nog eens eronder. Vroeger lachte hij altijd vanaf dat hji kon lachen al. En nu was t meer n donderwolk die binnen kwam drijven als hij binnen kwam
Toen heeft de juf dus dezelfde techniek toegepast. Na school bleef hij even binnen en ging de juf ook met hem de dag door. Ergernissen werden besproken en verwoord (dat is natuurlijk een van de key dingen...hij moet ook leren verwoorden wat hem dwars zit/zat) en afgesloten werd er met de leuke dingen en wat er deze keer goed ging.
Bvb dat dat jochie wat hem erg peste hem weer n trap gaf toen hij voorbij liep. Maar dat hij nu ipv het gevecht aan te gaan meteen naar de juf ging.Zo kreeg dat jongetje straf en hij niet (anders is t 2 vechten 2 schuld)
Dit werd in een schriftje opgeschreven plus eventuele probelemen die zich voor deden waar ik even allert op moest zijn. En dat besprak ik als t nodig was weer met mn zoontje.
Als de juf het met hem over de dag had kwam hij ook alleen maar met de rotdingen aan zetten. Als dejuf dan door vroeg kwamen ineens allerlei leuke dingen te voorschijn.
En dat was dus de truk, hij moest weer even door krijgen dat ondanks die paar vervelende dingen tussen door er ook veel leuke dingen waren op school!
Langzamerhand zag je mijn immer vrolijke kerel weer terug vrolijk worden.
Ik denk dat dit ook kan helpen bij een kind wat zich vreselijk verveelt voor zijn gevoel of "geen zin heeft" in de lessen.
Zo kun je er misschien ook achter komen wat de werkelijke reden zijn...die weet hij namelijk misschien zelf niet eens bewust. En zodra je weet waar de schoen wringt kan je er wat aan doen, toch?

 

Ik heb dan mischien zelf geen kinderen, maar ik zelf heb ook een klas overgedaan en dat was groep 2.

Ik was ook nog vrij speels en snapte eigenlijk niet waarom ik al zoveel moest weten en leren en schrijven.

Om constant aan te horen dat het voor later is, is ook niet fijn omdat ik daardoor een grote druk op me voelde. Je komt in principe net kijken op de wereld en er word opeens zoveel van je verwacht. Waarschijnlijk liggen zijn intresses heel ergens anders.

Die druk die ik toen voelde voel ik nog steeds met werken enz.
Op school zat ik al de tijd af te tellen, als het half 9 was dan is het bijna 10 uur als het bijna 10 uur is heb ik pauze tot kwart over 10. Dan is het bijna half 11 en dan hoef ik nog maar 1 uurtje en dan kon ik weer lekker naar huis en spelen. En ga zo maar verder. Dit heb ik nu nog steeds als ik op me werk ben.

Daarom wat ik hier mee wil zeggen, laat je kind lekker kind zijn. En ga niet zoals ik hierboven las naar een opendag van de politie of wat dan ook. Want een kind heeft echt wel door wat je daarmee wilt bereiken.

Verder had ik wel wat problemen met leren en onthouden en begrijpend lezen, en werd er later toen ik 18 was pas geconstateerd dat ik dislecties ben.

Ik had wel hele leuke vriendinnetjes op school dus daar lag het niet aan ik voelde me er zeker veilig. Alleen ik wilde kind zijn en spelen.


Het maakt toch verder ook niet uit waarom hij niet zo goed ze best doet, niet iedereen houd van school, ik zou niet gaan puchen of wat.

Groetjess

 

Misschien dat het Montessori onderwijs iets voor jouw zoontje zou kunnen zijn....?

 

Hoi hoi,
ik kwam je onderwerp tegen. Mijn zoontje (inmiddels 8) had precies hetzelfde. Helemaal klaar voor groep 3 maar daar ging het minder goed dan verwacht. Verder is het verhaal wel anders.
Ik denk niet dat kinderen van die leeftijd de kantjes ervanaf lopen. Kinderen zijn van zichzelf uit heel leergierig dus ik denk niet dat ie bewust niks doet, maar het lijkt erop dat ie minder uitdaging heeft dan dat ie nodig heeft.
Mijn zoon bleek wel veel moeite met spelling en schrijven te hebben, nog steeds kan ie niet goed schrijven. Hij kan de letters gewoon niet goed op papier krijgen en wordt na de zomer op dyslexie getest. In de klas is ie heel snel afgeleid maar uit een test blijkt dat ie begaafd is en dus kan ie zich wel prima redden met wat ie moet doen op school. Het inzicht en de vermogens heeft hij wel. Na verdere onderzoeken omdat ie zo snel is afgeleid blijkt hij ADD te hebben, een zusje van ADHD alleen dan zonder de drukte. Nu we dit weten kunnen we hem thuis, maar ook op school beter helpen. Want hij wil wel, maar kan het niet.
Het lijkt mij de moeite waard om uit te zoeken waardoor hij 'de kantjes ervanaf loopt'. Niet dat ik zeg dat ie iets heeft, integendeel, maar stel dat ie zich gewoon verveelt omdat ie het allemaal al door heeft, dan is het zonde als daar niks mee zou gebeuren.
En helemaal als ie groep 3 nogmaals zou moeten doen, dan wordt het daar alleen maar erger van.

 

Fijn zeg! Dat scheelt weer een boel zorgen! Lekker van de vakantie genieten en dan na de zomer in groep 4 er lekker tegenaan!