De school waar mijn kinderen op zitten heeft twee klassen met groep 3 en 4. Mijn zoon zit in groep 4 en al sinds hij in groep 3 zit, heb ik het gevoel dat hij daar niet op zijn plekje zit. Waarom denk ik dat? Ik zie zijn klasgenootjes onderling iedere dag volop afspreken en mijn zoon heeft nog (sinds groep 3) geen een keer afgesproken, terwijl ik weet dat hij het heel leuk zou vinden om ook eens een keer te spelen. Ik heb vorig jaar geprobeerd dit te stimuleren (via de moeders), maar als de kinderen toch liever met een ander willen spelen, tja. Ik weet dat hij niet gepest wordt (ik heb zijn vorige juf hierop laten observeren), maar ik hoor en zie ook regelmatig vervelende incidenten. Zo hoor ik dat een meisje, waar hij naast zit, hem maar een rare jongen vindt en raar vindt praten. Sinds hij na de vakantie is begonnen in groep 4 huilt en schreeuwt hij om het kleinste. Hij zit niet lekker in zijn vel, en gisteren werd duidelijk waarom. Dat meisje deed waarschijnlijk ook de hele tijd naar tegen hem, wat deze woedeaanvallen thuis veroorzaakte. Gelukkig kreeg ik het vandaag voor elkaar, dat hij ergens anders mag zitten en ik zag opeens een vrolijker kind thuis. Zo werd hij vorige week tijdens de tussenschoolse opvang geslagen door een ander klasgenootje, waardoor hij nu tussen de middag liever thuis wil eten. Het zijn allemaal los van elkaar staande incidenten, gelukkig (nog)geen structurele pesterijen, maar bij elkaar zo veel, dat ik me afvraag of hij wel goed zit in deze klas. In die andere groep 4 kent hij een aantal jongens, waarmee hij ook buiten school speelt. Bovendien is dit een rustigere klas met minder bijdehante kinderen. De jongens in zijn huidige klas zijn stuk voor stuk bijdehante, pittige jongens. Hij zelf is echter een rustige, onzekere type en heeft een klein beetje last van faalangst. Ik hebben hem nooit horen zeggen hoor, maar ik heb het gevoel dat hij zich een beetje klein voelt bij deze jongens. Hij durft er niet zo goed tussen te komen. Mijn man en ik overwegen om op school te vragen of hij in die andere groep geplaatst mag worden. Wij denken dat hij daar beter op zijn plek zal zitten. Hij kent daar dus jongens waar hij zo nu en dan mee speelt en het is een rustigere klas. Wij denken aan een eventuele overplaatsing na de herfstvakantie, zodat het wat minder opvalt. We durven het aan de andere kant ook niet aan. Die groep is nu ook vast sinds groep 3; straks ligt hij daar ook niet goed in de groep. Wat zouden jullie doen in het geval je het idee hebt dat je kind niet op zijn plekje zit in de klas. Zouden jullie dan ook denken aan een overplaatsing naar een andere klas of is het daar te laat voor in groep 4. Overigens weet ik echt niet wat mijn zoon ervan vindt. Hij zegt het niet expliciet, maar hij zou zo gelukkig worden wanneer hij ook eens gevraagd zou worden om te spelen. Bij al die nare incidenten in de klas moet ik het of toevallig horen van een ander of toevallig zelf zien. Hij is geen prater en kropt alles in zichzelf op wat thuis dus tot uiting komt in woedeaanvallen of huilbuien. Echt zo ontzettend zielig !! Ik wil hem helpen, maar ik weet even niet hoe. Mij lijkt dus die andere klas een uitkomst, maar aan de andere kant durf ik het ook weer niet aan.
Kan je niet vragen of je zoon bijvoorbeeld een week mag proefdraaien in die andere klas, om inderdaad te kijken of hij daar beter in de groep ligt? En misschien aan zijn sociale vaardigheden werken aangezien je aangeeft dat hij een onzeker type is en last heeft van faalangst.
Vraag eens aan je zoon wat hij zou willen? Dan weet je dat en het geeft ook aan dat je hem ziet en met hem mee denkt om het op te lossen. Kinderen weten vaak niet wat er mogelijk is, dus zelf bedenken ze bepaalde dingen soms niet. Mijn oudste dochter is dit schooljaar op ons verzoek in een andere klas begonnen. Zij zit in groep 5, dus ik denk dat groep 4 zeker niet te laat is, eerder juist prima op tijd; hij moet nog vijf jaar met een klas!
Als hij nu geen aansluiting heeft in de klas zou ik zeker proberen hem in de andere klas te krijgen. Hij kent de kinderen daar al en daar speelt hij wel mee, erg grote kans dus dat hij daar wel aansluiting vind. Al heeft hij daar maar aansluiting met 2 of 3 kinderen, dat is al genoeg om zn schoolleven een stuk leuker te maken.
Oh ja, als die mogelijkheid er is, zou ik het zeker navragen en overwegen. Je zegt nu dat je van die incidentjes zelden van je zoon zelf hoort, wie weet is het wel erger dan je denkt. Mijn zoon had vorig jaar echt een rotklas, groep 1-2 was prima, maar in groep 3 kwamen er een paar behoorlijke pestkoppen bij uit die andere combinatiegroep. Als we er op school wat van zeiden, kregen we als antwoord dat het allemaal wel meeviel, dat jongen nu eenmaal wild speelden (ja, wild spelen doet die van mij ook, maar dit ging wel wat verder) etc. Na wat gesprekken op school en nieuwe leraren ging het wel iets beter, maar ik zag wel dat hij daar niet op zijn plek zat en mijn man ook. Hier na groep 1-2 geen parallelgroepen meer en wij zijn overgestapt naar een andere school (er speelde nog meer). Mijn zoontje had overigens wel regelmatig speelafspraakjes, maar erg populair was hij niet. Mijn zoontje is heel blij met de overstap. Hij heeft ook geen moment tegengestribbeld toen we zeiden dat hij naar een andere school ging, hij vond het wel prima. Heeft het ook niet over oud-klasgenoten die hij mist. Hij heeft hier al een paar speelafspraakjes gehad, zit nu in de derde week en had voor de vakantie een paar dagen meegelopen. Geen idee of hij hier goede vrienden vindt, maar hij voelt zich hier veel fijner en hij speelt ook veel met buurkinderen, dus wat dat betreft heeft hij wel genoeg contact. Wat heb je te verliezen? Hier heeft hij toch geen aansluiting en kinderen zijn flexibel hoor, ik heb op hun vorige school ook genoeg kinderen in de klas zien komen die al snel vrienden in de klas maakten. Misschien is een soort sovakindertraining geen gek idee om voor de overstap te doen als hij wat handvatten kan gebruiken om contact te maken.
Wat lastig en ook een beetje herkenbaar. Mijn zoontje zit ook in groep 4, in een klas met stoere jongens die dol zijn op voetballen. Mijn jongen heeft een lichte beperking maar hierdoor kan hij niet voetballen en daardoor vindt hij het ook stom. Hierdoor valt die een beetje buiten de groep. Hij heeft 2 vaste vriendjes en speelt wel met de andere jongens maar bijvoorbeeld nooit afspreken. Hij vindt dit zelf ook te druk zegt die, en neemt geen initiatief. Ik merk dat ik het als moeder zijnde heel moeilijk vindt soms terwijl mijn zoon er niet mee zit. Hier ook verschillende gesprekken gehad met de juffrouwen, gepest wordt die niet, maar hij vindt ook niet echt aansluiting. We hebben maar één groep 4, maar als ik net als jou deze optie wel had, had ik ook om een overplaatsing gevraagd. Zeker als die in de andere klas wel aansluiting vindt met de jongens. Vraag het aan hem en overleg met school. Succes!
Ik heb vorig jaar meerdere malen gevraagd of hij naar die andere klas zou willen, maar dat hoefde voor hem niet. Hij had het idee dat in die andere klas andere werkjes en opdrachten werden uitgevoerd. Veel makkelijkere opdrachten dacht hij en ik kon hem maar niet overtuigen dat alles precies hetzelfde is. Hij was zo vastberaden om in die klas te blijven, ondanks de mindere aansluiting met de leerlingen. Ongetwijfeld zit ik er meer mee dan hemzelf, maar ik gun hem een leuke basisschooltijd. Hij zal het zo veel leuker hebben als hij ook vriendjes in de klas heeft. Dat is ook nog eens goed voor zijn zelfvertrouwen. Ik geloof niet dat het hem niks doet als hij anderen leuk ziet spelen bij elkaar en hij elke dag alleen naar huis moet. Ik zal het hem vandaag nog maar eens vragen.
als het goed is hebben zij in de klas een sociale methode. kinderen vullen vragen lijsten en de juf kan zien welke kinderen onzichtbaar zijn welke kinderen het moeilijk hebben in de klas. ze doen daar heel veel aan dat iedereen met iedereen om gaat en samen kan spelen en werken.
Sociogram kan de leerkracht laten doen. Ik zou het (nogmaals) met de leerkracht bespreken. Die kan wel aansturen. Hier plaatsen we niet zomaar over. Bepaalde cursussen kunnen ook helpen.
Hij kan toch ook afspreken met de jongens uit die andere klas? Verder zou ik eerder kijken hoe hij weerbaarder kan worden dan overplaatsen, dat kan misschien altijd nog.
Hij wil echt niet weg uit deze klas , dus prima zo. Hij speelt wel veel buiten met de buurjongens, dus dat is ook fijn. Ik snap alleen niet waarom hij weer gedragsproblemen heeft. Veel woede en huilbuien en daar heeft hij in het verleden ook veel last van gehad. Af en toe dacht ik zelfs dat er iets mis was met hem, zoals ppd NoS of asperger. Hij begint nu zelfs met slaan en schoppen Echter het ging een lange tijd zoooo goed. Gewoon een lieve, vrolijke en sportieve knul. Kan het zijn dat kinderen op oudere leeftijd een soort groeispurt doormaken, dat ze zo'n periode hebben waarin ze zich niet lekker hun vel voelen?
Mijn zoon is net 9 en zat vorig jaar ook niet lekker in zijn vel. Veel woede uitbarstingen om niks. Op zich lag hij goed in de groep maar toch vond hij de meeste kinderen anders.. beetje moeilijk uitleggen. Hij is ook rustig en iet wat onzeker. Ik was niet tevreden over de school over bepaalde dingen dus ik wilde hem naar een andere school doen. Eerst wilde hij echt niet, maar ik heb hem kunnen overhalen om het toch is een dagje te proberen. Dus dat hebben we geregeld met de andere school. Ik vroeg na die wendag hoe het was en het eerste wat hij zei was er zitten helemaal geen drukke kinderen of kinderen met adhd in de klas. De opluchting was in zijn stem te horen. Hij heeft nooit zo precies gezegd dat hij daar last van had ofzo. Maar toch onbewust schijnbaar wel. We zijn nu bijna 3 weken begonnen op de nieuwe school in groep 5 en het is z'n ander kind geworden, rustiger en ik kan weer ergens over praten met hem. Dus misschien kun je het er toch is over hebben op school en met je zoon dat hij het gewoon kan proberen in de andere klas en dan daarna nog is over praten.
Het lijkt mij pure onmacht en frustratie. Heeft hij deze buien ook op school? Bij mijn oudste was het constant aanpassen, dit vergt zo veel energie en dit kwam er thuis uit.. Wij zijn na onderzoek gestart op een nieuwe school. Kleiner, kleinere klassen. Helaas uiten de problemen zich nu op school, blijft zoeken.. Hij krijgt al aangepast werk, plusklas voor uitdaging maar toch heeft ie weinig aansluiting. Wat hij zelf best erg vind.
Veel kinderen (en zelfs volwassenen) kiezen nog liever voor iets wat bekend is, al bevalt het niet, dan voor iets onbekends. Daar zou ik zeker rekening mee houden. Inderdaad, wie weet gewoon mee laten lopen in die andere groep, zodat hij het zelf kan ervaren.
Volgende week maar overleggen met z'n juf. We hebben niks te verliezen inderdaad. Laatst had ik via een andere moeder een afspraakje geregeld met een klasgenootje die een beetje verliefd is op hem. Op het laatste moment heeft die meid afgezegd, echt zo sneu. Ze vond het spannend ofzo, maar hoe ik hem zag haar proberen over te halen. Mijn hart breekt dan in duizenden stukken. Dit liet me wel duidelijk zien, hoe graag hij ook eens wil afspreken met klasgenootjes
En heb je inmiddels met de juf gesproken? Ik zou hem sowieso een keer laten proefdraaien in de andere klas om te kijken hoe hij dat vindt. Kan me voorstellen dat hij zegt dat hij dat echt niet wil, omdat het nieuw, anders en spannend is... Maar ik zou het zeker niet om die reden niet doen. Hoe ging het afspreken in groep 1 & 2 trouwens? Lukte het hem zelf om speelafspraakjes te regelen of deden jullie dit vaak voor hem? Misschien vindt hij het gewoon lastig, eng of is hij bang voor teleurstelling?
In groep 1 regelde ik voornamelijk de afspraken en later kon hij het zelf ook, maar in groep 1 had hij dan ook een hele toffe klas. Hij had zowat iedere dag een speelafspraakje en de jongens waren helemaal weg van hem. Hij heeft wel een dominant/moeilijk karaktertje. Alles moet op zijn manier en anders wordt hij boos ofwel hoeft het spelen niet meer. In groep 1 vonden de kinderen dit best, maar in groep 2 merkte ik al gauw dat kinderen dat niet langer pikten. Echter, nog steeds had hij genoeg vriendjes in de klas. Het jammere is dat veel vriendjes bleven zitten in groep twee, en ook zijn allerbeste maatje. Bovendien werd die klas opgesplitst in twee klassen groep 3. Een paar van zijn maatjes werden in die andere groep 3 geplaatst en toen begon het probleem ook. Ik heb zo'n spijt dat ik hem toen niet gelijk in de andere groep had laten plaatsen, maar ook toen zei hij dat hij tevreden was met zijn klas. Vorig jaar heb ik gezien dat hij genoeg moeite deed om ook buitenschool te spelen met klasgenoten, maar elke keer was er wat. Hij heeft teveel teleurstellingen gehad dat hij de hoop nu heeft verloren en helemaal niet eens meer moeite doet om wel een aansluiting te vinden. We hebben nu nog niet gesproken met zijn juf, maar hij komt nu wel weer wat vrolijker thuis en wordt zo ontzettend boos als ik weer begin over die andere klas. Hij speelt sinds twee dagen weer veel met een jongen uit die andere klas, dat ik niet snap waarom hij zo kwaad doet. Pffff echt lastig dit !
Lastig en zo sneu voor je zoontje inderdaad Ik zou toch echt een gesprek met de juf aanvragen, de situatie uitleggen en je zorgen uiten. Misschien herkent ze het of misschien wel helemaal niet en ligt hij hartstikke goed in de groep. Het dominante gedrag helpt ook niet echt natuurlijk. Mijn dochter heeft een vrindinnetje (gehad) die hetzelfde heeft; 'It's my way or the high way' zeg maar. En wanneer het niet zo gaat als ze wil, dan is ze meteen boos. In groep 1 en 2 ging dat goed maar in groep 3 pikten de andere kinderen dat gedrag steeds minder. Nu in groep 4 hoor ik mijn dochter en haar vriendinnetjes regelmatig zeggen dat ze altijd de baas speelt en niet leuk is. Ik weet niet in welke mate dit bij je zoon speelt, maar misschien is dit iets om met hem over te praten en aan te werken?
Mijn dochter(s) kunnen ook nogal 'bepalend' zijn, met name de oudste. Maar dat gaat altijd een stuk beter (= meer samen spelen) als er een goede klik is met het andere kind. Daarnaast probeer ik er ook alert op te zijn en heb ik in het verleden veel situaties met haar besproken mbt hoe het voor de ander is/kan zijn ed. Ik zou ook kijken of overplaatsing kan. Nu gaat het niet goed, dan heb je kans op verbetering.