Onze Nigel is 7.5 maand, hij heeft altijd erg goed geslapen, sliep met 3 weken al helemaal door, alleen het inslapen is vanaf zijn geboorte al een probleem, wij moesten hem altijd een flesje geven om hem in slaap te krijgen en konden hem dan in zijn bedje leggen. Nu sinds 3 weken valt hij niet meer in slaap van zijn fles, op zich nog niet zo'n ramp nu wiegen we hem in slaap, maar hij wordt nu ook steeds s'nachts wakker en wil dan niet meer in zijn eigen bed slapen alleen bij ons, als ik hem in zn eigen bedje wil leggen begint hij gelijk te huilen, en als ik hem bij ons leg valt hij meteen in slaap en slaapt dan wel goed. Hij slaapt nu sinds 5 weken op zijn eigen kamertje en dat ging eigenlijk erg goed tot 3 weken terug dus. We hebben nu al van alles geprobeerd om hem in zn eigen bedje te laten slapen want we willen niet dat het gewoonte wordt om bij ons te slapen. We wiegen hem en hij valt in slaap op onze arm, maar met dat je een poging doet om hem neer te leggen gaat hij huilen, lijkt net of hij bang is ofzo. Ook hebben wel al geprobeerd om hem te laten huilen 5 minuten en dan heen en geruststellen maar als je hem dan los laat gaat hij gelijk weer huilen. Nu zit hij ook weer beneden omdat hij gewoon niet gaat slapen, nu in de vakantie is dit niet zo erg maar volgende week moeten we weer werken en kan dit niet meer. Zijn er meerdere met dit probleem of die dit gehad hebben en wat hebben jullie er aan gedaan?
Hallo! Ons meisje is nu ook 7,5 maanden en sinds 2 weken hebben we hetzelfde probleem. Moeilijker inslapen, rommelen met haar dutjes (voorheen 2x2 uurtjes, nu met moeite 2x1 uurtje), tijdens de nacht vaker wakker worden,... Ik vermoed dat onze kapoenen in hun 8,5 maanden sprong zitten. Een fase dus...even uitzitten xxx
Klinkt als verlatingsangst. Wij hebben ook zo'n periode gehad. Hier hielpen meerdere dingen. Soms bleef ik even wat langer op de kamer, soms zelfs tot ze sliep. Andere keren was het genoeg om wat luidruchtig te rommelen op de gang. Veel kiekeboe spelen helpt ook. Zo leren ze dat als ze je even niet zien je er nog wel bent.
maar die sprong zou dan toch pas over een maand moeten zijn? Nigel is ook nog een week te vroeg geboren. Alhoewel ik wel hoop dat het een sprongetje is, die hopelijk heel snel ten einde is.
jup fases! Hier ook af en aan. wat bij ons helpt ie dr uit bed nemen en even kalmeren, beetje 'spelen', rondje lopen en zodra ze rustig en blij os terug leggen. best raar want dan is ze best wakker en dan in bed leggen werkt. Misschien zijn het dromen?
Hij slaapt nu ook nog steeds niet hij zit alleen maar in zn ogen te wrijven maar als je hem dan tilt naar zn kamertje blijft hij heel erg huilen
Dit had een topic van mij kunnen zijn. Rond die periode van een half jaar/zeven maanden wilde mijn kereltje ook niet meer (door)slapen. Sterkte! Het duurde hier tot anderhalve week geleden. Ik werd op een gegeven moment zo gefrustreerd, dat ik het nu echt anders heb aangepakt. Wegens een te kleine woning delen we de slaapkamer; maar omdat ons kleine spookje 's nachts gewoon bleef spoken (en hij wist dat we snel reageerden en hij het er ook om deed - we hadden namelijk verder alles uitgesloten; ook medisch uitgesloten) zet ik elke avond het campingbedje op met het reservematras er in. Als hij dan flauw doet, zet ik hem daar neer en kan hij daar zijn gang gaan. Dat druiste in eerste instantie tegen al mijn principes in (ik vind het niet fijn om hem te laten huilen) maar na 2 nachten sliep hij daar al gewoon weer door. Nu slaapt hij weer bij ons op de kamer, maar wanneer we hem 's nachts horen, leggen we hem over en wensen we hem verder succes. Dat hij het verder maar uitzoekt Achteraf gezien had ik dit al bij 9 maanden moeten doen, maar ik 'vond het zielig' en ik had 'een principe'. Ik dacht een tijdje dat het aan ons lag en dat wij iets niet goed deden. Maar hij deed het er echt om. Gewoon omdat het kon. Omdat hij wist dat mama toch wel zou komen. Daarom. Nu komt mama niet meer en gaat hij net zo fijn weer slapen. Mama blij en hij is ook een stuk vrolijker de volgende dag.
ik heb het gisteravond ook weer geprobeerd om het te laten huilen, het geeft niks hij blijft huilen en helemaal overstuur, uiteindelijk weer naast mij neergelegd 2 minuten later sliep hij en werd vanochtend om kwart over 8 wakker. Wordt er echt moedeloos van. Het gaat zo tegen me principes in om hem tussen ons in te leggen maar dat hij dan slaapt is tot ook wel erg fijn.
Oh zo herkenbaar hier ook gelukkig maar een paar dagen gehad. Ineens niet meer zijn bed in willen. Helemaal overstuur huilen. Ik ben er bij blijven zitten (hielp niet), over zijn ruggetje geaaid tot hij sliep, hielp redelijk, maar werd dan na een half uurtje weer gillend wakker, deur open laten (hielp een beetje), een flesje, laten huilen hielp ene keer wel, andere keer niet. Ik heb hem maar gewoon bij ons in bed genomen. Ik zag gewoon dat hij zo overstuur en bang was als we weggingen. Ben lekker samen met hem vroeg naar bed gegaan een paar keer. Wel gewoon iedere keer geprobeerd in eigen bed te leggen. En na een paar dagen ging het ineens weer stukken beter. Hij ging wel even mekkeren telkens bij het in bed leggen. Ik had met mijn man afgesproken om iedere 5 minuten naar hem toe te gaan, maar ik ging weg, deed de deur dicht, en serieus hij was binnen 4 minuten stil en ging slapen. Tot nu toe doet hij dat netjes. Als hij zo overstuur raakt moet je hem gewoon troosten en lekker bij je in bed nemen. Hij is angstig dat je weggaat en wil gewoon bij je zijn. Maar wel opletten inderdaad dat je hem niet bij de eerste kik meteen uit bed haalt.
Als hij hij jullie wel gewoon lekker slaapt zou ik het toch wel weten. Gewoon lekker bij je leggen en allemaal lekker slapen. Na een paar dagen probeer je het bed gewoon weer en als het niet lukt weer bij je leggen. Verlatingsangst is een heftige fase en mijn mening is dat als je die angst niet serieus neemt, je schade aanricht bij het vertrouwen. Deze fase gaat ook echt weer voorbij, trust me. Bij mijn dochter is het ook zo gegaan en bij mijn zoontje merk ik het nu ook steeds meer. Ik geef er lekker aan toe en zo wordt slapen nooit een negatief iets en is het binnen een paar maanden zo weer voorbij. En maak je niet druk over dat verwennen, er zijn maar weinig kinderen die op latere leeftijd bij ouders in bed slapen waarvan de ouders het eigenlijk niet willen. Ik probeer me altijd te verplaatsen in mijn kinderen hoe ik me in die situatie zou voelen en hoe ik me het snelst fijner zou voelen.
Hier ook ZL die sinds 11 maanden (nu bijna 12) niet meer zelf in slaap valt. Hij is helemaal overstuur zodra hij het matras raakt. Enige wat helpt is hem oppakken dan is hij binnen 2 minuten weg en dan kunnen we hem wel wegleggen. Ik hoop ook dat dit overgaat... want snachts wordt hij ook wakker en dan soms rond 21u en soms pas rond 0.00u, dan leggen we hem bij ons in bed. 1x geprobeerd hem te laten huilen met steeds terugkomen en troosten maar dat duurde 1 uur hij bleef krijsen. Ook overdag wil hij niet zelf inslapen. Ik vind het ook moeilijk hem te laten huilen, of dat we hem nog een keer een avond een 'slaaptraining' moeten geven door huilen en steeds weg leggen. Het is zo zielig hem zo overstuur te zien en horen. Dus tips zijn welkom als iemand die heeft.
Lees ook even mee, hier hetzelfde als citroen80 Inmiddels ligt meneer al wel 7 weken bij ons te pitten... Iedereen sterkte
Vanavond was mijn buurvrouw hier en die is met me meegegaan nigel op bed leggen. Zij heeft dit zelf ook met haar kinderen gehad. We hebben hem in zn bedje gelegd en geaaid door zn haartjes en over zn ruggetje gewreven hij viel elke keer in slaap maar werd steeds weer wakker uiteindelijk na een uur heeft hij zich overgegeven. Hij is na een uur eventjes wakker geweest speentje gegeven en even geaait en viel meteen weer in slaap. Ze zei dit ritueel een aantal dagen herhalen en als het goed is valt hij dan steeds sneller in slaap en heeft op een gegeven moment je hulp niet meer nodig. Ik hoop zo dat dit werkt.
Bedankt voor de tips. ZL (gaat dus steeds staan in bed (in slaapzak) en krijst. Een speen heeft hij niet. Het is zo lastig hem weer een uur te laten krijsen net als vorige keer maar ik denk dat we het nog een keer moeten proberen, opnieuw een slaaptraining geven, hij sliep altijd zo goed en werd nooit wakker nu dus wel.