Dus leren wij onze kinderen zich aan te passen aan de mening van anderen? Het is belangrijker dat hij leert dat hij zichzelf mag zijn ongeacht wat anderen daar van vinden. En ja, je kan dan op weerstand stuiten, maar doen alsof je iemand bent, die je helemaal niet bent geeft grote innerlijke conflicten.
Daarom is het belangrijk te achterhalen of dit is wie hij is, of dat het iets is wat hij gewoon leuk vind om te doen. In het eerste geval zou ik hem de ruimte geven om overal te zijn wie hij is. In het tweede geval zou ik het zolang mogelijk thuis houden want het zijn de vervelende opmerkingen niet waard.
Kan natuurlijk ook goed zijn dat hij een jurk veel fijner vind zitten. Een broek kan hij minder fijn vinden omdat het strakker om je heen zit
Als hij deze behoefte blijft houden, zal man ook zijn eigen grenzen moeten gaan aanpassen natuurlijk. Dat komt vast wel goed, zo nodig met hulp van behandelaar van zoon. Vrijdag mocht hij mee naar de winkel in zijn jurk, hij had hem aan en ik moest even snel een boodschap halen. Hij was trots, man was niet thuis en gaf daarna natuurlijk wel commentaar "dit hadden we niet afgesproken". Ik geloof niet dat ik hem nu beschadig, het is niet dat we dagelijks discussies hebben over zijn jurken. Voor zijn verjaardag wilde hij een jongens fiets en lego, maar wel een frozen taart en versiering.
Waarom een fase wat vanuit zn autisme zou komen? Zn autisme staat hier toch helemaal los van? Ik leg die link niet helemaal?
Ik wel. Ik vind de opmerking over dat hij een jurk misschien wel fijner vindt zitten ook wel iets om over na te denken. Mijn oudste heeft ass en die is heel kritisch over kleding. Hoe strak het mag, hoe de stof moet voelen, labeltjes, naadjes, kleur etc etc. Het is niet raar gedacht dat hij jurken prettig vindt zitten en dit koppelt aan ‘meisje zijn’ het het daardoor ook verder door wil voeren (want meisjes hebben lang haar, houden van roze etc etc. Heel star, als een echte autist). Ik zeg niet dat het zo is, maar ik kan me er wel wat bij invoelen als mogelijk optie. Mijn dochter is een ‘jongen’. De optie een jongen te ‘zijn’ is verwarrend, dus daar hebben we het niet over. Bij meisjes is een broek en kort haar natuurlijk ook een stuk makkelijker. Wij hebben haar echt moeten leren dat het ok is om voor ‘blauw’ te gaan. Zij koos alles ‘roze’ omdat dat volgens haar zo hoorde. Heel verdrietig om die worsteling te zien. Het is dus omgekeerde wereld aan de zoon van ts, maar de brein van een ass-er is dus niet altijd even makkelijk te doorgronden.
Je hebt allemaal een toekomstbeeld voor je kind en in zo’n beeld wil je dat je kind gelukkig is en zonder al teveel obstakels kan opgroeien. Je zoon wil een meisje zijn? Geen probleem hoor, kan gewoon want niemand zal daar wat van vinden en dan kan je zeggen van wat boeit mij de hele buitenwereld maar je kind heeft er wel mee te maken en die buitenwereld is namelijk keihard en meedogenloos. En dat proef ik juist bij TS haar man heel erg. Hij wil juist zijn kind beschermen tegen die keiharde wereld en alles wat er nog op het pad van zijn kind gaat komen. Lijkt mij een volkomen gezonde reactie en heeft niks te maken met je kind niet accepteren zoals die is maar heeft alles te maken met het houden van je kind en het beste met je kind voor willen hebben,
Heel logisch verhaal, maar daar helpt zijn vader hem dus helemaal niet mee helaas. Je kunt je kind niet zijn hele leven beschermen, een kind moet leren stand te houden in de harde wereld, juist als hij anders is en als ze jong zijn kan je ze daar als ouder nog in begeleiden, sturen en vooral ondersteunen.
Ik denk er echt anders over. Het beste met je kind voor hebben is juist het goede voorbeeld geven. Dat de buitenwereld hard is ja dat klopt. En je zult je kind dan ook best verdrietig en boos zien maar zo is de wereld. En je kunt er als ouders wel keihard je best voor doen om proberen te zorgen dat je anderen uitlegt wat belangrijk is. En dat er altijd mensen zijn die niet aardig zijn daar kun je niks aan veranderen. Op die manier kun je je kind zo goed mogelijk beschermen. Wat ben ik blij dat mijn ouders er vroeger ook zo over dachten. Ik ben ook weleens uitgelachen. En dan was het mijn keuze om mij te blijven kleden als jongen of niet. En niet de keuze van mijn ouders of de buitenwereld.
Oke, op die manier, zo heb ik er niet naar gekeken. Maar dan is er dus nog een derde optie, gewoon een fase wat bij de ontwikkeling van het kind hoort. Die miste ik, vandaar
Ik zou daar gewoon in meegaan. Mijn zoon droeg ook jurkjes toen hij klein was en liep verkleed rond als prinses in kleding van zijn dus Inc make up. Indd thuis is dat prima. Toen hij 3 was wilde hij dolgraag een pop, buggy en spulletjes voor de babypop. En ook gekregen. Vol trots liep hij rond met zijn baby. ( Iets wat dochter helemaal nooit heeft gedaan, poppen spelen). Zou er ook niks achter zoeken. Als mijn dochter piraat of ninja wilde zijn ging ze als piraat of ninja. En nee geen vrouwelijke maar de gewone jongens ninja. Waarom dan zoon niet als prinses . Zoon is nu 10 en een echte jongen. Paars is nog steeds zijn favo kleur . Verder echt van de fortnite , Roblox , klimmen en klauteren en een echte jongen . Wel heel zacht aardig en lief en daarvoor veel vriendinnen en weinig vriendjes . Jurkjes zou hij nooit meer aandoen haha en make up, nee ook niet. Hij vind wel leuk om mijn of zijn zus op te maken en heeft daar echt talent voor . Wij hebben onze kinderen opgevoed met open blik en niet gevoed met wat wij vinden of willen dat ze doen maar doen wat voor hun goed voelt . Als jou zoon graag op zijn verjaardag een jurk aan wil of Elsa wil zijn zou ik hem als Elsa verkleden. En wat de rest er van vind , lekker boeiend. En ja de buitenwereld is kei hard maar daarom je aanpassen aan de buiten wereld?? Blijf ten altijd jezelf en ben trots op wie je bent . Teleurstelling, verdriet en harde wereld is de werkelijkheid . Daar moeten ze ook mee dealen.
Mijn zoon heeft trouwens ook autisme en koppels jurkje aan meisje, lang haar aan meisje , kort haar een jongen . Dus heb je lang haar ben je een meisje , draag je een jurk ben je een meisje, kort haar dan ben je een jongen . Maar hij voelde zichzelf nooit geen meisje als hij een jurk droeg maar vind zichzelf dan wel een meisje . Snap je het nog haha Hij wist heel goed dat hij een jongen was . En zijn zus kan toch ook piloot of brandweerman worden dus tja ? Waarom andersom niet Eenmaal ouder snapte hij dat geslacht bepaald wat je bent en niet lang of kort haar of je kleding . Maar ze kennen ook term transgender en homoseksualiteit etc