Ik weet me geen raad meer. Mijn zoon is net 4 en zit sinds het begin van dit schooljaar op school. Hij komt steeds met verhalen thuis dat hij door een groep 2-er geschopt of geslagen word. Zelf is hij er rustig onder. Wel geeft hij aan niet naar de juf te gaan als dit gebeurt, omdat hij ervan overtuigd is dat ze dan erger door zal gaan. Hij heeft er gelukkig geen grote plekken van oid. Wat ik vooral heel raar vind is dat ze het vanuit het niets doet. Dus niet omdat ze er ergens samen niet mee uit komen ofzo, maar gewoon ze loopt naar hem toe als hij de grond ligt om een filmpje te kijken en schopt hem tegen zijn hoofd. Eerst maakte dit heel veel indruk, nu lijkt hij het normaal te vinden, wat ik heel erg vind. Ik ben al meermaals met school in gesprek geweest. Zij geven aan met deze leerling bezig te zijn en herkennen de dingen die ik benoem uit de verhalen van mijn zoon. Echter het blijft doorgaan. Ook zetten zij erop in dat mijn zoon het meteen moet vertellen als er iets gebeurt. Dit doet hij wel wanneer andere kinderen iets doen, maar bij dit kind is hij er zelf dus van overtuigd dat dit geen goed idee is. Hij gaat nog wel graag naar school, is geen bang vogeltje, maar laat thuis in zijn spel alleen nog maar agressie zien. Inmiddels vraag ik mezelf af of het nog wel verstandig is om hem naar school te laten gaan. Vanmiddag gaan we weer in gesprek. Ik voel me hierin erg machteloos. Vind het eigenlijk van de gekke dat dit bij de kleuters gebeurt. Ik heb overigens ook overwogen dit zelf met de ouders van het andere kind te bespreken, maar school heeft tot nog toe aangegeven dit zelf te doen. Ook merk ik op het schoolplein dat ze er totaal niet voor openstaan als er iets over hun kind gezegd wordt. Hun kinderen doen nu eenmaal niks. Normaal ben ik wel van het gewoon bespreken en er gebeurt nu eenmaal wel eens iets bij kinderen, maar nu heb ik het gevoel dat ik het dan alleen maar erger maak.
Oh, mijn hart breekt . Ik vind het echt van de zotte dat het nog steeds gebeurt nadat het al meerdere malen is aangekaart! Ik zou het niet zelf met de ouders van het kind bespreken, maar via de juf. Er moet iets gaan veranderen!
Het zal pedagogisch niet verantwoord zijn...maar wij hebben bij de juf aangegeven dat wanneer onze dochter geslagen zou worden dat ze een ferme slag terug mag geven. Kom nou! Dit is het begin van je schooltijd, direct laten stoppen anders is je zoon 8 jaar lang de lul. Hartverscheurend. Vrienden van ons hebben hun kind oo judo gedaan nadat ze fysiek gepest werd, dot gaf haar ook veel zelfvertrouwen.
Een van onze kinderen heeft in een dergelijke situatie gezeten dat is helaas heel dramatisch geëscaleerd. Ja, je kind moet vertellen wat er gebeurd maar dat is altijd achteraf dweilen, dan is er al iets gebeurd . Ze moeten preventief vooraf de kraan dichtdoen! Volg je onderbuik gevoel! Wij hebben uiteindelijk ons kind naar een andere school gedaan, maar wel te laat, de schade is er al. Sterkte hoor!
Pardon, tegen t hoofd schoppen???Bewust schoppen en slaan vind ik bij voorbaat al te ver gaan, maar tegen t hoofd is helemaal een gepasseerd station. Allicht paar lessen vechtsport, niet zo zeer om dat kindje in elkaar te meppen, maar veelal geeft dat dermate zelfvertrouwen bij kinderen dat degene die t op ze gemunt heeft maar even overslaat.
Ja misschien is judo nog wel een idee. Ik maak me ook zoveel zorgen. Zat ook al te denken om hem naar de andere locatie te laten gaan. Raakt dan nu wel vriendjes kwijt, maar goed ik ben inderdaad bang dat dit echt beschadigend is. Eerlijk gezegd heb ik al tegen hem gezegd dat hij mag terug slaan, maar hij is bang dat ze dan harder gaat slaan/schoppen. We hebben ook geoefend dat hij heel hard gaat schreeuwen als ze hem pijn doet. Pfff dit is toch echt te gek voor woorden.
Ooit hetzelfde meegemaakt. School deed niets. Stak je de ouders hun verstand in een vogel het beest vloog achteruit dus dat was hopeloos. Ik ben dus zelf naar die jongen gegaan. Niet boos of agressief ofzo. Gewoon rustig gaan vragen wat het probleem was en waarom hij andere kinderen pijn deed en gezegd dat ik het niet fijn vond wat hij deed. Tkind was wss niet anders gewoon dan wat hij deed, dat was duidelijk. Zijn reactie was vreselijk voor een 5 jarige. Tis nog altijd een ettertje en hij draait zich nog altijd weg als hij mij ziet aankomen.
Kinderen hebben vaak helemaal geen aanleiding nodig om zich zo te gedragen. Vaak pikken ze er gewoon iemand uit die het dan vervolgens blijvend moet ontgelden. In de groep van mijn zoontje zit er ook ‘zo een’. Altijd dezelfde jongen die er van hem van langs krijgt. Je vraagt je vaak af wat het is, maar je krijgt je vinger er vaak niet helemaal achter, zo frustrerend. Overigens zou mijn zoon zich ook niet melden bij de juf maar juist dichtslaan. Vraag me zelfs af of hij het mij zou zeggen. Hij is zo gesloten. Ik was zelf trouwens ook een kind dat vond dat ze het zelf maar moest oplossen.... Ik zou zeker alert blijven en blijven inprenten dat je zoon het altijd moet zeggen als er iets is. Dat is al goed! En blijf ook de juf ermee ‘lastigvallen’. Hopelijk bereikt het bij haar dan ook de grens.
Als een kind een degelijke afwijking in gedrag heeft, kan de school zich afvragen of ze wel in staat zijn om deze jongen goed te kunnen begeleiden... Ik zou erbovenop blijven zitten. Kun je in de schoolgids geen stuk vinden over veiligheid in de klas en daarmee naar de directeur weer stappen? Judo is idd heel fijn om assertiviteit en zelfvertrouwen te trainen. Heeft mijn broer en overbuurjongen erg veel goeds gedaan
Ik ben wel benieuwd: wat doet school er aan? Wat betekend 'we zijn er mee bezig'? Wat gaan ze doen als jouw zoon het wél direct verteld|? Tegen het hoofd schoppen gaat ook echt veel te ver zeg. Met de ouders in gesprek gaan kun je ook doen (al zou ik nu nog niet tegen de school in gaan als ze dit niet willen), zou er zeker niet zomaar vanuit gaan dat ze er niks aan zullen doen. Maar wellicht niet op het schoolplein voor alle andere ouders aanspreken maar ze even een keer bellen oid. Maar wel eerst even afwachten wat school doet. Spreek desnoods een deadline met school af: 'ik wil graag dat dit binnen nu en x weken niet meer voorkomt. Gebeurd het daarna nog, dan stap ik op de ouders af'
Ik zou zelf ook het kind aanspreken geloof ik, zoals ik hierboven lees.. vragen waarom ze schopt. Doet juf hier t weinig mee, dan ging ik per direct naar de directeur. Kom nou zeg.. je kind tegen het hoofd schoppen, is ze nou helemaal? Helpt dit niet, andere school.. Wat naar!
Wat een verschrikkelijk nare situatie, ondanks dat je zoon er nog zo rustig onder is. Pesten is sowieso verschrikkelijk, maar dat dit in groep 1/2 gebeurd maakt mij echt heel verdrietig. Ik weet ook niet wat ik gedaan zou hebben als het m’n eigen kind was. Ik zou het echt nogmaals bij de juf aankaarten, zeggen dat je verandering wilt zien en anders naar de directeur. Bij ons op school heeft de directeur gewoon een soort van inloop spreekuur meerdere keren per week. En is er ook geen aanspreekpunt voor het pesten? Een anti-pest coördinator oid? Volgens mij hebben ze zoiets ook bij ons op school.
Ik zou nogmaals met school in gesprek gaan en aangeven dat je verwacht dat er iets verandert. Ik zou ook de interne begeleiding hierbij betrekken en/of directie. Je zoon moet veilig zijn op school
We hebben net het gesprek gehad. De juf geeft aan dat ze het niet specifiek op mijn zoon gemunt heeft, ze krijgt dezelfde verhalen ook van andere ouders terug. Het gebeurt steeds op momenten dat ze het niet ziet. Richting andere kinderen komt mijn zoon wel meer los, dus ik heb eigenlijk wel de hoop dat hij binnenkort een keer van zich af slaat. Ik vond t verder een beetje makkelijk als in: we zijn ermee bezig en ieder kind heeft recht op onderwijs. Ik had het idee dat t wat gebagataliseerd wordt als het om mijn kind gaat en heb dus nadrukkelijk aangegeven dat ik de klas nu geen veilige plek voor mijn kind vind en zelfs al nadenk of hij niet ergens anders heen moet. Al zijn mijn man en ik daar echt nog niet uit. We hebben nu wel een nieuwe afspraak ingepland. Voor mezelf blijf ik het lastig vinden hoe ik hierin moet staan. Ik vind de juffen echt wel goede leerkrachten, maar vraag me gewoon af of dit wel in goede banen te leiden is.
Ik zou echt iedere keer aan de bel trekken, desnoods dus dagelijks als het dagelijks gebeurt. Mijn jongste werd iedere dag lastig gevallen door een klasgenootje - van haar vastgrijpen en op de grond werken tot proberen te bijten in haar gezicht. Ook trapte hij soms uit het niks, sloeg zomaar tegen haar achterhoofd. Ik heb het een keer gezien tijdens een activiteit, hij rende keihard op haar af, besprong haar van achteren, duwde haar tegen de grond (terwijl zij hem van zich af probeerde te werken) en ontblootte zijn tanden om in haar wang te gaan bijten - ik was in 2 stappen bij hem en heb hem er resoluut afgetrokken, maar het maakte totaaaal geen indruk, hij ging ook gewoon tegen mij aan duwen enzo... Ik ben dus op school in gesprek gegaan en heb gezegd dat mijn dochter niet naar school kan als ze iedere dag bang is vanuit het niks besprongen te worden en gebeten, geslagen en geschopt. Dit jongetje had geen kwade bedoelingen; hij wilde spelen en zag dit als ‘stoeien’? Maar ja, uitleggen werkte echt voor geen meter, hij ging maar door, en echt alleen bij mijn dochter! Uiteindelijk hebben ze telkens 1 iemand aan hem gekoppeld - een juf of klassenassistent - om te zorgen dat hij niet mijn dochter kon bespringen. En hij heeft nu allerlei soorten hulp (maar hoe of wat weet ik niet precies). Het gaat nu in ieder geval gewoon goed, geen incidenten meer. En gelukkig kon mijn dochter er wel begrip voor opbrengen en is ze niet meer bang. Overigens was het ook onderdeel van het plan dat dochter hem hardhandig weg mocht duwen als hij toch weer naar haar toe kwam met de intentie te schoppen/slaan/duwen/bijten. Dit omdat hij écht hard trapte ed, ze heeft fikse blauwe plekken gehad, en bijten in het gezicht wilden ze natuurlijk ook echt niet - dus ter verdediging mocht zij hard duwen.
Ik heb ook bij allebei mijn kinderen meegemaakt dat ze in de kleuterklas kwamen bij een kindje met serieuze gedragsproblemen (bijten, schoppen, zomaar broek omlaag doen). Uiteindelijk is het er wel op neer gekomen dat deze kindjes naar speciaal onderwijs zijn gegaan... maar daar ging wel nog wat tijd over heen. Het had geen/weinig zin om te praten over pesten, of om het kindje zelf erop aan te spreken. Het kind kon helemaal niet meekomen in een gewone kleuterklas. Maar dan is het de verantwoordelijkheid van de school om hier goed mee om te gaan en de veiligheid van de andere kinderen te garanderen. Dus bijvoorbeeld in de kring altijd naast de leerkracht zitten, niet in de bouwhoek op de gang spelen, maar alleen in het het zicht van leerkracht. De juf kan jou als ouder niet vertellen wat dit kindje mankeert en hoelang het duurt voor er een ander plekje gevonden is op een andere school. Maar ze mag je wel vertellen wat ze doet om jouw kind te beschermen.
Wat verschrikkelijk voor je zoon! Ik zou persoonlijk de school ernstig wijzen op hun verantwoordelijkheid voor het waarborgen van de veiligheid van de leerlingen. Daarnaast denk ik dat ik wél naar de ouders zou gaan en ze zou vragen er met hun kind iets aan te doen. Dit mag echt niet, en jouw zoon hoeft niet naar een andere school omdat een ander kind onacceptabel gedrag vertoond. Hij moet beschermd worden. Erover praten met jullie heeft dan niet zoveel zin. Ik zou hem denk ik zelfs thuishouden als het weer gebeurt en weer naar de directie stappen. Gepraat over ‘we zijn er mee bezig’ is echt niet voldoende hier wat mij betreft. Ik hoop van harte dat de school echt actie onderneemt en dat het gewoon niet weer gebeurt. Het gaat hier om systematisch gedrag van een leerling die andere leerlingen serieus pijn doet. Sterkte met de hele situatie!
Ik zou je kind juist absoluut niet thuis houden, hij doet niets verkeerd en met thuis houden impliceer je juist van wel. Je hebt een gesprek gehad met de juf en school en het veranderd niet. Prima, dan neem ik het recht in eigen hand en ik zou het andere kind dus echt de stuipen op het lijft jagen. Niet fysiek maar zeker wel psychisch. En bij de ouders aangeven dat ik doorga tot hun kind of verdwenen is of zich aan kan passen. Er zijn gewoon grenzen en daarmee klaar.
Ik ga denk ik vanaf nu ook iedere keer opschrijven met datum erbij wanneer hij met een verhaal thuis komt. Hij heeft niet echt plekken van het schoppen en slaan, dus het valt in ieder geval mee met hoe hard t gedaan wordt, maar ik blijf t niet oké vinden. Hem thuis houden als er weer iets gebeurt vind ik wel een idee. Sowieso gaat hij niet met uitstapjes mee zonder dat ik of mijn man mee zijn. Weet je ik geloof ook echt dat je niet alles van de juf kunt verwachten, alleen heb ik geen idee of ze met deze leerling al in een traject richting aangepast onderwijs zitten. Dus ook geen idee hoe lang dit nog duurt. Ik vroeg voor t slapen gaan toch nog eens aan mijn zoon hoe hij het vind op school en hij vind het er in het algemeen wel echt leuk. Hem weghalen zou dus voor hem ook niet heel leuk zijn. En dan ben ik ook weer bang dat ik er een te groot probleem van maak. Maar ik vind het wel echt een groot probleem. Ik blijf wikken wegen. Gelukkig bijna vakantie, dan kan ik het hopelijk even loslaten.
Precies dit. Ts: als school inderdaad onverschillig blijft, zou ik hem meteen thuishouden. Veiligheid is het allerbelangrijkste op school. Duwen, schoppen.. maar dan ook nog tegen het hoofd schoppen zónder aanleiding of ander contact is zeer zorgelijk. Dat is gedrag wat mijn inziens niet klopt bij iemand van deze leeftijd. En ik vind het ook erg gevaarlijk. Het is toch ook onvoorstelbaar dat een kind met dit gedrag niet anders begeleid wordt? Maar daar heb je geen invloed op. Wat jij wèl kunt doen is je kind beschermen door je duidelijk uit te spreken en dan met name naar school toe. En thuishouden als de veiligheid niet gewaarborgd kan worden. Misschien meteen al wel. Bedenk je dat hij nog niet leerplichtig is. School starten op deze manier zou ik absoluut uit de weg gaan. Je hoeft je kind natuurlijk niet de ernst van de situatie aan te praten. “Gewoon even bijkomen van de eerste schooldagen” “even wat gezelligs doen met papa/mama/opa/oma”. Punt. Zo hoeft hij helemaal niet het gevoel te krijgen dat ‘hij iets verkeerd doet’. Veel sterkte. Laat je nog weten hoe het gaat?