Het zal wel een periode zijn, maar ben er wel een beetje klaar mee. Ons mannetje wil (sinds hij de griep heeft gehad) alleen maar bij mama zitten. Als ik niet thuis ben is er niets aan de hand en vind hij papa (of oma) heel leuk en gezellig. Maar als ik thuis ben moet ik alles doen (schone luier, naar bed brengen, fles, spelen, hem op schoot hebben). Afgelopen vrijdag was ik zelf helemaal niet fit en mijn man zou Lars naar bed brengen, dat ging 'm mooi niet worden. Hij maakt zich slap of gaat overstrekken zodat hij niet getild kan worden, lopen wil hij helemaal niet, hij huilt zich dan helemaal overstuur. Dan ga ik er maar weer heen en help ik maar (wil mijn man niet alles uit handen nemen, is voor hem ook niet leuk). Vandaag ben ik alleen met hem en hij wil alleen maar bij mij zijn, ik kan en mag niets doen (iets in het huishouden, computeren, lezen) of hij gaat weer jammeren, dat gaat over in huilen en aan het eind is hij hysterisch. Ik wil het niet zover laten komen dat hij zo erg overstuur raakt, maar ik wil hem ook niet iedere keer zijn zin geven. Kent iemand dit en wat hebben jullie er aan gedaan???
He meis, wat rot voor jou en voor je zoontje! Maar ik vrees dat je toch door de zure appel heen moet (en je zoontje ook). Dus bij hem in de buurt blijven, een aai over zijn bol geven, maar niet hem steeds oppakken en zijn zin geven, want dat heeft ie feilloos door hoor. Als je dit nl zo blijft doen dan weet hij dat hij maar even een enorme keel hoeft op te zetten of mama bezwijkt alweer. Dus: gewoon je dingen doen, praat rustig tegen hem als hij begint te jengelen, geef hem een aai als hij gaat brullen, maar ga hem niet gelijk oppakken en je boel de boel laten. Hij zal er vanzelf mee ophouden als hij merkt dat zijn gedrag niet meer loont. Succes!! Tis zeker niet makkelijk om zo'n ontroostbaar jochie te 'laten' maar dat weet hij dondersgoed Mijn zoontje kan zich ook heel dramatisch op de grond gooien als iets hem effe niet zint. Ik negeer dat gewoon of ik zeg 'goh, ga je lekker op de grond liggen schat?' en dan mekkert ie nog effe en gaat hij na een paar minuten weer gewoon spelen. (Terwijl je eerst denkt dat hij half doodgaat, snappie?)
Ik denk dat negeren inderdaad het beste is. Of nou ja negeren. Hij moet ook leren dat mama haar dingetjes te doen heeft en dat ie even moet wachten. Misschien even tv aan of wat te drinkgen geven, afleiden met speelgoed? Heel vermoeiend he als ze zo doen...
heel vervelend, helemaal omdat hij het wel wat langer dan een paar minuutjes volhoudt. soms lijkt het dat hij iets anders heeft gevonden, maar na een paar minuten begint het gewoon weer overnieuw... maar die tip van hem een aai over zijn bol geven is een goeie. ik gooide sowieso niet alles gelijk aan de kant, maar na een kwartier jengelen (en dan steeds erger worden) weet je het ook niet meer. ik doe nog wel eens, op mijn knieën gaan, hem een knuffel geven en dan rustig aan hem vertellen dat ik even geen tijd heb, waarom niet en wat we daarna gaan doen. maar goed, wel fijn te horen dat ik niet de enige ben. en idd hij heeft het dondersgoed door hoor, denk dat dit komt omdat hij laatst ziek was en ik hem toen heel veel bij me heb gehouden. dus nu maar even weer tanden op elkaar, pffff....
Oooow fijn: ik ben dus toch niet de enige! Jeetje, herkenbaar verhaal hoor! Vind het ook zo onwijs lastig. Als ik m'n dochter helemaal 'negeer' dan krijst ze echt de hele buurt bij elkaar, maar ik wil d'r ook niet altijd d'r zin geven. De ene keer ga ik even bij haar zitten en eventjes met haar spelen en daarna loop ik weer naar hetgeen ik mee bezig was. De andere keer probeer ik het op te lossen met een kus en een aai. Vind het zoooooooo lastig!! Hopen dat die fase snel weer overwaait.
Ook hier zo'n knulletje dat alleen maar bij mama wilt zijn. Papa opzich ook wel maar daar is hij al snel op uitgekeken. Als zoonlief valt of vinger tussen la, dan rent ie als eerste naar mij. Ik geef m dan 'kus op au' en zeg dan 'papa ook kus op au geven' en na aarzeling en 10x zeggen gaat hij dan toch maar naar papa voor een kus op au. Wat hier wel redelijk helpt is afleiden. Vanmiddag was zoonlief helemaal overstuur en weet niet waarom. Na 10min gaat het van huilen naar hysterisch janken en dat soort snikken tussen het huilen door, happend naar lucht. Dan krijgt ie van mij een knuffel en dan zet ik iets van een tekenfilmpje op of ik doe heel gek. Kusje pakken, is hier wel favoriet. Of een 'muisje' zoeken in zn tshirt en dan piep geluiden met kietelen. Duurt even voor het werkt maar dan is het weer helemaal over. Hier rent zoonlief al achter me aan als ik naar wc ga, soms huilend alsof ik m verlaat. Weet dus heel goed hoe dat is haha
heb alleen de tiltel gelezen en de leeftijd van je zoontje . mijn dochter is nu 16 maanden en begint dat nu ook te doen , als ik zaterdags ga werken en mijn vriend is thuis bij haar en ik ga . pppfff zo gauw als ik me jas aan doe is t huilen en wil ze naar mij . ook als ik even naar de keuken of de wc ga . tis wel zilig maar ze moet er dooorheen . tis iig wel een teken dat ze me leuk en lief vind en graag bij me wil zijn hahaha
"blij" te lezen dat ik niet de enige ben. vandaag lekker gewerkt, maar zodra ik dan bij mijn ouders kom (m'n moeder past op) is het mis... alleen maar bij mama willen zitten, nu wel af kunnen leiden door 'm tussen papa en mama heen en weer te laten rennen voor 'n dikke knuffel en dan gaat het wel weer. maar houden we op met 't spelletje en ga ik staan dan is het weer mis @fabsie, idd je wil ze niet altijd hun zin geven, maar altijd "negeren" wil je ook niet, moeilijk hè? gaan er maar gewoon van uit dat het een fase is en als ik jullie ervaringen en tips lees komt het aardig overeen met wat ik doe, gelukkig (de ene keer vind ik mezelf te streng en de andere keer vind ik dat ik te snel toegeef, voor mijn eigen gevoel doe ik het nooit goed) maar idd, happymama, wel een teken dat 'ie me leuk en lief vind (ondanks dat ik soms best veel op 'm mopper)