Mijn zoontje van elf maanden is sinds een paar weken echt zo uit zijn doen, het huilen staat me bijna nader dan het lachen. De nachten zijn gewoon ronduit drama, iedere nacht ben ik er gemiddeld twee tot drie uur mee bezig, en uiteindelijk beland ie dan toch bij ons in bed en krijgt een fles. overdag is het al niet veel beter, hij slaapt erg weinig. En daarnaast is overdag zo gefrustreerd, hij gilt en krijst de hele dag, ik krijg er serieus helemaal de kriebels van. Volgens mij wil hij meer als dat ie kan, maar lukt het hem alleen niet....ik heb ook af en toe zo medelijden met hem.... ook is hij ongeveer iedere week ziek, dan weer koorts, dan weer last van tandjes, verkouden etc etc. ik ben echt even radeloos, gisteren was ik ook gewoon zo boos, ik wilde gewoon even rustig met mijn dochter eten en kreeg gewoon de kans niet..... maar goed ik hoop maar dat dit tijdelijk is en dat het mss iets te maken heeft met een sprongetje ofzo..... liefs m
Ik weet er alles van! Hier nog zo'n geval, wij zitten ook iedere nacht een paar uur op en zijn helemaal gesloopt... overdag wordt er ook heel weinig geslapen ( gemiddelds 2x 3 kwartier) maar.... er is 1 groot verschil.... Sonnie is hartstikke lief de hele dag en ook 's nachts, hij is dan gewoon klaarwakker en wil spelen. Dus wij geven dan ook vaak een fles en leggen hem uit frustratie maar tussen ons is... Ik hoop dat het gauw weer voorbij is want hij heeft tot 7 maanden altijd heeeerlijk geslapen! Succes!
Hier ook 's-nachts maar wij gaan niet de strijd aan en als hij gaat huilen dan maar tussen in. Slapen wij ook nog en kunnen we het beter aan. succes groetjes kim ps hier ook een kleine man die heel vaak ziek is en hij wil dan gewoon naast mama liggen.
mss moet ik me er dan ook maar niet druk over maken als hij tussen ons in ligt snachts, zal ooit wel weer over gaan, en idd hij wil heel erg bij mij zijn, echt alleen bij mij, zodra ie mij ziet begint ie ook te piepen en rust niet voordat ik hem oppak. Alleen ik heb ook nog een andere dochter rondlopen en een huishouden dat ik moet doen...pffff
Soms kan je proberen eens een andere oplossing dan datgene wat je gewoon bent te zien. -Laat hem helpen in het huishouden, betrek hen erbij. -Zet hem bij jullie als jullie eten en geef hem ook iets. -Laat hem 's nachts lekker bij jullie slapen als hij daar behoefte aan heeft, ooit zal hij mama wel inruilen voor een lief zenne. Probeer, als je je geduld verliest (wat echt héél normaal is!), jezelf in je zoontje te verplaatsen. Hij voelt zich waarschijnlijk op dat moment net zo ellendig als jij maar heeft totààl geen controle over de situatie en kan niet uitleggen wat er nu precies is met hem. Moet toch vreselijk frustrerend zijn als je zo je best doet om te laten zien wat je nodig hebt en anderen begrijpen het niet.
Haha..ik vond het al gek dat mijn 11 maanden oude knulletje ineens tussen ons in wilde snachts! (en fles) maar dat is dus 'normaal' voor die leeftijd
goh ik ben blij dat ik niet de enigste ben, en dan is die dus echt wel het ergste van allemaal die 11 maanden sprong!
hier ook gehad de boosdoener hier was een doorkomend tandje nadat die is doorgekomen is alles weer normaal geworden dus hou even vol.
Ook hier herkenbaar hoor! Nu hadden wij ook te maken met een kind wat 's avonds weinig at en daardoor 's nachts veel te vroeg wakker werd en stond te brullen. Het duurde trouwens wel even voordat we door hadden dat het slechte avondeten de boosdoener was! Voorheen had hij namelijk aan de laatste avondvoeding nog voldoende om de nacht door te komen. Nu letten we er op dat hij 's avonds voldoende eet. (Wat nu even betekent dat hij wel eens wat minder gezond eet dan wij zouden willen. Hij eet bijvoorbeeld 's avonds wel vlees, vis , pasta of brood, maar geen aardappelen en groenten. Dat proberen we dan overdag weer met wat extra fruit in te halen.) Zodra hij weer wat grotere porties eet, gaan we wel weer werken aan gezond eten. Wij zijn gewoon opgelucht dat hij nu al weer bijna een week goed slaapt! Het hangen en huilen overdag hebben we eigenlijk niets bijzonders aan gedaan, dat is wel vanzelf minder geworden. Dus het is zeker ook een fase geweest waar je zelf geen vat op hebt. Maar wel een lange! Ik denk dat het hier al met al ruim 2 maanden geduurd heeft.
Herkenbaar hoor! Ik heb ook 8 weken lang (!) aan lopen modderen met m'n dochtertje 's nachts en haar uuuuuren lang gewiegd, met haar gelopen, in bed gelegen (maar het gekke was dat ìk dan vooral niet mocht liggen anders begon ze meteen weer te gillen), fles gegeven... Gelukkig gaat het nu sinds een week of 2 weer beter, ze komt nog wel elke nacht, maar na een (klein) flesje slaapt ze gelukkig 9 van de 10x weer verder. Maar die 11 maanden sprong was ik dus ff vergeten, nog maar even genieten van de rust nu dan...