Mijn zoontje is bijna 2 maanden. Wanneer hij wakker is probeer ik oogcontact te maken (dus niet te moe om contact te maken?) en na de voeding knuffel ik met hem en probeer oogcontact te maken. Soms kijkt hij me heel even aan en kijkt dan weg. Vandaag keek hij langer naar me, met name naar mijn mond. We keken ook even in de spiegel. Eerst keek hij er met verbazing naar, maar toen leek hij het 'eng' te vinden en begon te huilen. 2 weken terug bij CB zeiden ze, maak je er nog geen zorgen om, naar een aantal weken kijken we hoe hij reageert. Hij vindt het douchegordijn interessant en lacht er vaak naar. Als we langslopen kijkt hij ons wel een beetje na. Als we tegen hem praten zet hij wel grote ogen op en kijkt een beetje langs ons heen. Zijn gehoor is goed, maar ik maak me toch zorgen. Hij ziet wel de tv enzo. Mn broertje is lich autistisch en ik heb een nicht die zwaar autistisch is. Ben bang dat hij dit ook heeft?! Mn dochtertje keek ons volgens mij de eerste maandjes ook niet veel aan, maar hij ontwijkt bijna elke oogcontact. wie herkent dit? Graag reacties!
Geen zorgen maken, de meeste kinderen van twee maanden kunnen helemaal niet goed focussen en misschien vindt hij je haar wel mooier dan je ogen. Lacht je kindje wel naar je? Wat ik wil zeggen.. dit is helemaal niet abnormaal
Herken ik wel. Dan hield ik haar recht voor me en riep haar, maar mooi niet dat ze naar me keek.... Werd steeds beter hoor. Nu vindt ze mijn gezicht reuze interessant.
Ik weet dat mn dochtertje ons soms ook niet aankeek, wanneer wel weet ik niet meer (slecht geheugen, haha), maar hij reageert wel op me hoor, als hij wakker is raak ik hem aan en praat met hem en dan met mn gezicht zo dat hij me goed kan zien. Dan zet hij grote ogen op, kijkt mijn kant op en reageert dan soms enthousiast, ook kijkt hij dan langs me heen. Als ik hem kriebel bij zn buikje, of bij zijn kinnetje of speel met mn vinger bij zijn mond, dan glimlacht hij vaak. Ook wel mijn kant op, maar echt oogcontact dat niet. Nu moet ik zeggen dat hij van alles en nog wat ziet, de poes, de tv, zijn zus die regelmatig langszoeft en hem knuffelt en kust. Misschien teveel indrukken en weet hij niet waar hij moet kijken? Ik wacht het nog wel af, maar maak me toch nog druk hierom. Groetjes,
En idd recht voor me houden dan kijkt hij ook niet naar me, liever naar opzij. Hmmm....lastig hoor. Ik praat in ieder geval veel naar hem, ook liedjes zingen en alles aanraken bij hem en benoemen, probeer dus veel contact te maken, maar misschien forceer ik het wel? Mijn zoontje is verder wel een rustige baby, die graag om zich heen kijkt, kan ook een tijdje in de wipper zitten of in zijn bedje liggen zonder te huilen, dan kijkt hij graag om zich heen. Als het teveel is dan gaat hij huilen en is dan moe, dus leg ik hem in bed. Hoop dat het contact beter gaat worden.
Dat is hééél normaal hoor! Kindjes kijken eerst naar contouren, dus ze kijken eerder naar je haargrens of kin dan naar je ogen. Mond is ook veeeel interessanter natuurlijk, vooral als je praat en je mond dus beweegt. Oogcontact komt vanzelf wel
Met 2 maanden is dit wel normaal, mijn dochtertje keek ons ook niet aan. Ze schrok zelfs van ons gezicht, ze vond het eng ofzo.
Hier precies hetzelfde. Moet zeggen dat autisme ook door mijn hoofd spookte. Beetje bevooroordeeld vanwege mn vrige baan als begeleider denk ik, dan is de gedachtesprong "geen oogcontact = autisme" gauw gemaakt. Op het CB probeerde de arts deze week ook om hem haar aan te laten kijken, en te laten volgen als zij bewoog. Maar dat deed hij dus nauwelijks, hij keek haar amper aan. Volgens de arts kon dit te maken hebben met zijn nog niet ontwikkelde zicht, icm de nogal korte concentratiespanne die baby's nu eenmaal hebben. Autisme is niet eens ter sprake gekomen.
Nog even geduld en je gezicht word aan alle kanten betast hihi. Mijn zoontje had ook geen intresse in zulke dingen rond die leeftijd. Maar nu heb ik een voleerd tandarts en kapper in 1 hoor . Ook niet altijd handig hihi
Mijn oudste keek me pas met 4 maanden aan en lachte pas met 11 weken. Is nu een hele normale meid Ik heb me er toen ook vreselijk zorgen over gemaakt omdat autisme in mijn familie zit. Maar er was gelukkig niks aan de hand
Daar heb ik nooit op gelet met deze leeftijd. Spiegel met 2 maanden voorhouden? Ja z.n mobieltje van het sport ding maar ze hadden er verder geen interesse in. Lacht hij wel al lekker? Is hij al zijn handjes aan het ontdekken. Dat was een wonderlijke ervaring om te zien. Daar zou ik me nu mee bezig houden. Hij is pas twee maanden. Geef hem nog lekker de tijd. En ze kijken echt wel hoor. Maar sommige kunnen idd nog niet goed focussen is ook niet erg komt van zelf wel.
Bedankt dames, voor de reacties tot nu toe! Stelt me wel een beetje gerust. Ik wil zo graag contact met hem maken. Maar ik denk steeds aan autisme en ik weet, dat met die leeftijd, je nog niet kan zeggen dat hij dat heeft.Eind oktober moet hij weer naar het CB en een paar weken terug kon de verpleegkundige daar ook geen contact met hem maken. Hij ziet ook zoveel?! Daarnet stond ik onder de douce en hij in de wipper en keek wel steeds mijn kant op. De spiegel, wat ik al eerder zei vond ik op een gegeven moment 'eng', dan ziet hij echt gezichten. Hij vindt het wel fijn om bij me te liggen, beetje kroelen enzo.En mijn man die zei juist ook: hij kijkt ons niet echt aan he, steeds langs ons heen. Stond er niet eens zo bij stil totdat mijn man dit zei en toen merkte ik dit ook steeds meer op. Ging er steeds meer op letten! Nou we wachten wel af, het zal wel beter worden toch? Wanneer keken jullie kindjes jullie beter of echt goed aan? Kyan is met 40 weken en 4 dagen geboren dus geen te vroeg geboren kindje. Groetjes!
Nou moet ik zeggen dat hij ook weleens scheel kijkt en dan echt zo kijkt van: uhhh...., dus dat focussen zou inderdaad goed kunnen. Hij ligt ook vaak met zijn hoofd naar rechts of links, dus dan ziet hij aan die kanten meer. En ja, heb autisme in de familie, ben daar dus bang voor. misschien een beetje geobserdeerd hierdoor, maar ik wil dit wel een beetje los gaan laten. Anders wordt ik hier knettergek van, haha! Hij lacht wel hoor, als we hem kriebelen enzo. Dan glimlacht hij veel. Hij babbelt ook al wel een klein beetje met je. Glimlachen deed hij met 5/6 weken.
Ik snap je zorgen wel hoor. En als je er eenmaal op gaat letten dan kun je er ook niet meer mee stoppen... Ik ben nu ook aan het opletten op mijn jongste omdat mijn oudste pdd-nos heeft. En denk ook van alles te zien... Hij kijkt vaak weg, maar is ook vaak moe. Andere momenten is hij heel erg op mij gericht en lacht en brabbelt, etc. Trouwens, bij mijn oudste merkten we ook niets op deze leeftijd. Wel zijn ze beiden erg op licht gericht. Dat schijnt wel een kenmerk te KUNNEN zijn. Dat ze langs je gezicht naar het licht kijken. Maar volgens mij vinden alle baby's licht wel interessant, toch? Bespreek je zorgen met het CB, ben je waarschijnlijk meteen gerust gesteld!
Geen zorgen maken hoor, dat komt vanzelf! Mijn dochter keek al vroeg heel geconcentreerd naar gezichten, maar echt oogcontact kwam later (sindsdien vindt ze de spiegel ook geweldig). Ik zou wel proberen hem niet teveel tv te laten zien (al is dat moeilijk als je ook nog een groter zusje hebt natuurlijk), maar op die leeftijd is blootstelling aan die straling echt niet nodig. En het zal hem zeker niet helpen beter te focussen. Geen zorgen dus, komt vanzelf goed! Hoe reageert hij in de box op zijn mobile? Mijn dochter was vanaf week 1 verslaafd aan de draaiende diertjes boven haar hoofd.
"Ze" zeggen ook wel dat baby's aura's kunnen zien en hier in het begin bij mensen naar kijken.. Vandaar dat ze de eerste tijd "over" je heen kijken?! Komt later weer goed hoor, maar snap je angst...
onze vent keek ons ook heel lang niet aan. Maar ondanks alles nooit aan autisme gedacht... Hij keek vaak naar de haargrens.. Denk dat hij pas echt gericht naar gezichten ging kijken was hij dik 3 maand. En oogcontact blijft wat kort maar vind ik ook niet raar aangezien er genoeg andere dingen te zien zijn dan de ogen van papa en mama.. hij heeft soms de concentratiespanne van een goudvis hihihi