Dat ben ik ook zeker met je eens, maar het gaat mij om de manier waarop er op elkaar wordt gereageerd en ik mis daarin geregeld het respect naar elkaar. Je kan ook prima discussiëren en de verschillende meningen en oplossingen aandragen, zonder te oordelen. Daar heeft iedereen wat aan. Dit is het nadeel van het reageren en schrijven op fora. Vaak is niet het hele verhaal verteld, of alles wat er meespeelt en is intonatie niet te horen. Dat maakt het lastig, maar des te belangrijker respectvol te blijven.
Ik heb 4 kinderen en geen van allen hebben ooit doorgeslapen tot gemiddeld 3 jaar de ene nacht beter dan de andere ben het dus eens metdeze reactie Ziekenhuis is alleen nog maar meer stress het is nog een baby onderhand dan zou ik liever andere oplossing zoeken
@TS Ik heb eerder niet gereageerd (ik sta er anders in), maar ik denk wel dat je onderstaande tip even mee 'moet' nemen. Als jij beter in je vel zit kun je ook meer aan. En wat ik lees geeft mij het idee dat wat nu speelt en wat je nu doormaakt niet alleen komt door het wakker worden door je zoontje. Alleen als je goed voor jezelf zorgt kun je goed voor een ander zorgen. Ik snap dat jij nu je hoop hebt gelegd op de opname. Dat jij even bij kunt slapen en dat je zoontje erna goed slaapt. Maar besef je wel dat mensen vrijwel nooit echt doorslapen, kinderen dus ook niet. Mijn jongens zijn goede slapers (nu), maar er zijn genoeg nachten dat we 4x gewekt worden in een nacht en dan niet 1 nacht .
Bah wat een vreselijke reacties zeg hier! TS heel veel sterkte met deze moeilijke stap, kan niet makkelijk zijn om die keuze te maken, dan moet je wel echt aan het einde van je latijn zijn. Zou de meeste reacties hier maar van je tug af laten glijden, bah bah
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Het zoontje van TS is niet de eerste met een psyco-sociale indicatie voor opname omdat het te zwaar wordt voor ouders, en het zal ook de laatste niet zijn. Een opname is een laatste redmiddel, ook om de thuissituatie te ontlasten. Observatie van het kind is niet het enige wat gebeurt. Natuurlijk ken ik de casus of het beleid van TS haar ziekenhuis niet, maar vaak is het zowel op ouders als kind gericht. Dus gaan ouders ook door de kinderpsycholoog begeleid worden en zullen de pedagogisch medewerkers ouders handvatten geven voor het omgaan met het huilen/de onrust. Bij TS haar situatie spelen er zo te lezen meer dingen, een ouder brusje waar zorgen over zijn, zorgen over werk, feit dat de dreumes eerst een huilbaby was, waardoor het gezin er misschien al zo doorheen zit dat de reserves nu gewoon op zijn. Het zal een opeenstapeling van verschillende dingen zijn. De een kan daar misschien mee omgaan door zich vooruit te slepen en te bedenken dat het tijdelijk is, en bij de ander is het emmertje op een gegeven moment vol. Als moeder doordraait of haar kind wat aandoet, dan vraagt iedereen zich af waarom niemand wat gedaan heeft. Maar deze moeder erkent haar grenzen en vraagt hulp. Ik ben het eens met de mensen die aangeven dat TS ook aan zichzelf moet gaan werken, ik kan mij echter niet voorstellen dat ze dit niet ook in gang zullen zetten in het ziekenhuis (kinderpsycholoog, maatschappelijk werk) om TS haar draagkracht weer te vergroten
Mee eens Het is echter wel de toon die de muziek maakt en bij de ene is het melodietje wat lieflijker dan bij de ander
Roos. Wat verwoord jij het mooi. Vandaag mijn verjaardag en nog een feestje voor de verjaardag van mijn oudste gevierd dus geen tijd gehad om te reageren. Al vind ik een hoop reactie ook niet de moeite waard om te reageren. Wanneer ik hier alles wat wij gedaan en geprobeerd hebben zouden neer zetten dan vul ik hele pagina's. En betreffende zelf hulp zoeken. Heb een tijd inde ziektewet gezeten. Liep bij een psycholoog. Heb op verschillende plaatsen om hulp gevraagd in de tijd dat hij hele nachten en overdag tijdens de slaapjes aan het krijsen was. Maar deze hulp was toen niet te vinden. Ik heb een vrijwilliger in huis die je niet zomaar krijgt. We hebben gezinshuis ivm de oudste en deze hulp is door de combi op intensief gezet. Dus even voor de duidelijkheid.....jullie weten maar half wat er speelt. Daarom vroeg ik ook niet om een oordeel. De 1 vind wakker worden in de nacht normaal de ander abnormaal. En ja. Ik vond ziekenhuizen ook voor echte zieke kindjes. En ben heel blij dat het ziekenhuis er ook is voor ouders die er doorheen zitten. En worden daar ook begeleid. Verder wil ik nog 1 ding zeggen en weer dat er veel reactie op gaat komen. Ik blijf heel de dag bij onze kleine man alleen de machten niet. Dan is hij in goede handen. Net als ik net als heel veel ouders mijn kinderen naar de opvang of een (in ons geval speciale) peuterspeelzaal breng. Hier hebben ze ook met vreemden te maken....dus we moeten onze kinderen thuis houden en allemaal net als vroeger huismoeder worden?
Gezinshuis moet gezinshulp zijn. En vergeet het aller belangrijkste. Heel fijn dat er meiden zijn die mij een hart onder riem steken. Bedankt voor jullie lieve woorden. Doet mij goed.
Weet je? Je weet nooit 100% zeker of je het goed doet als ouder, totdat je het hebt geprobeerd. Je doet wat je kan, en soms wordt er gewoon even te veel van je gevraagd. Dan is het proberen niet te verzuipen....... Verlies nooit het vertrouwen in jezelf! Dat wilde ik je nog even zeggen; je bent geen slechte moeder!
Ik wil toch nog ff reageren. Hoe je bovenstaande beschrijft, begrijp ik je situatie meer. Dan neem ik bij deze ook mijn scherpe woorden trrug. Ik hoop echter wel voor he dat er verbetering komt, al blijf ik bij het standpunt dat dit ook bij zn leeftijd hoort. Verder wil ik je veel succes wensen, zo te lezen heb je het niet makkelijk momenteel. En ik vind het fijn om te lexen dat je overdag hele dag bij hem blijft. Veel succes! Laat je nog weten hoe het gegaan is?
Pfff. Het is al niet bepaald gemakkelijk om te beslissen je kind te laten opnemen. Bel ik net op waar we ons moeten melden aangezien we bericht zouden krijgen en deze niet gekregen hadden..... Gaat de telefoniste de kinderarts bellen hoe het nu zit. Krijgt ze te horen. Klopt dat zouden we gaan doen en zou met haar de opties bespreken maar kon moeder niet bereiken. Ik heb haar echt wel aan de telefoon gehad. Ben niet gek ofzo. Ja ze kan nu niet bellen. Ze belt einde van de ochtend. Daar heb je dan zorgverlof voor opgenomen. De kinderopvang afgezegd en je in allerlei bochten gedrongen voor de oudste. Was het vertrouwen in een ander ziekenhuis al kwijt (zal wel weer reactie op komen waar ik nu niet op zit te wachten). Denk dat ik het vertrouwen in alle ziekenhuizen kwijt bent. Dit meen je toch niet?
Wat vervelend! Zeker als je je al overbelast voelt kan je dit er niet bij gebruiken.. jammer dat het zo gaat. Probeer je er niet druk om te maken, ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, maar je er heel druk om maken verandert niets aan deze vervelende situatie.
Adem in adem uit. Het gaat goed komen! Probeer niet boos te zijn, kost je energie die je niet hebt. Leg straks vriendelijk uit dat er nu wat moet gebeuren, en dat je verwacht dat hij vanavond in een ziekenhuisbedje ligt, want dat was de afspraak.
Huh, wat raar! Beetje op je strepen gaan staan ook he, als zij zegt terug te bellen, maar ze doet dat niet, bel dan onmiddelijk zelf terug!
Ik geef eerlijk toe dat niet alles heb gelezen. Maar wilde je even sterkte wensen! En inderdaad op je strepen staan en bellen dat je hem vandaag brengt. Kan mij niet voorstellen dat er geen bed vrij is.