Ons dochtertje van 16 maanden kan niet alleen spelen. Als ze nieuw speelgoed gehad heeft speelt ze een paar dagen er een beetje mee en dan is ze er weer klaar mee. In plaats van spelen is ze hele dagen aan het zeuren en wil ze alleen maar bij me zitten. Ik mag niet koken, de was doen of iets anders want dan heb ik een krijsend meisje aan m'n benen hangen die ik dan maar optil. Alles wat ik doe lijkt fout te zijn en ik weet gewoon niet wat er is. De hele dag gaat het zeuren door, met alles wat we doen behalve als we bij iemand anders zijn. We gaan zo goed als elke dag zo'n 3 uurtjes het huis uit en ik probeer zoveel mogelijk met haar te doen. Tv kijken of filmpjes op YouTube kijken vind ze geweldig maar dat wil ik niet teveel doen. Kan iemand me misschien advies geven over hoe ik haar kan leren om meer zelf te spelen? Ik weet het soms echt even niet meer. Bedankt voor het lezen!
Tis een fase ...ik ging in die periode even wat vaker de deur uit. Verder aan toe geven en jezelf voor houden dat het een fase is maar daarnaast ook gewoon je ding blijven doen en haar dan misschien wat meer laten helpen bij dingen.
@ LesleyS jij hebt het dus ook, zo moeilijk soms hè! @ MMarianne hopelijk duurt de fase niet te lang Bedankt voor je tips! Het is nu al een paar maanden bezig en ik word er zo moedeloos van. Geef mezelf er echt de schuld van en denk soms dat ik alles fout doe. Als we de deur uit zijn naar een babygroep is ze zo lief aan het spelen en ziet ze me niet meer staan. Dan is ze zo blij aan het spelen. Maar zodra we weer thuis komen gaat ze eerst krijsen en dan weer verder zeuren. Naar de supermarkt is ook al lastig omdat ze dan alleen maar krijst behalve als ze zelf gaat lopen en dan pakt ze alles vast. Ik dacht dat dit een fase voor 2 jaar was
Ik moet zeggen dat ik het ook wel herken bij onze dochter van ruim 14 maanden! Toen ze nog wat kleiner was speelde ze heel goed alleen! Zat gerust een uur (of langer) met blokjes te bouwen. Nu speelt ze veel slechter, vooral als ze bij mij thuis is. (als ze met mijn vriend thuis is, is ze iets minder hangerig) Ze kijkt ook heeeeel graag tv! Soms geef ik daar lekker aan toe Maar vindt ook dat ze moet leren zelf te spelen. Soms speel ik mee, kleuren of verven we. Maar ze hangt graag bij mij in de buurt. Niet eens op schoot, want als ze op schoot zit, wil ze er weer af! Ik ga ook regelmatig lekker even weg! Ze slaapt nog 2x dat scheelt
Denk maar zo: alles is een fase. Als ons dochtertje zo'n fase heeft, gaan we er wat meer uit. En als ik eenmaal met haar heb gespeeld en we zijn eruit geweest, moet ze gewoon even alleen spelen. Wat hier helpt is haar te betrekken in wat ik aan het doen ben. Als ik aan het koken ben krijgt ze ook een pan en pollepel waarmee ze kan "koken" en laat ik haar tijdens het koken kleine beetjes (groente) proeven. Als ik de was doe mag ze ook was opvouwen (lees ermee spelen) en wasknijpers zijn ook een hit.
Heel herkenbaar hoor, het is hier inmiddels al weer een tijdje over en heb nu geen kind aan hem. Ik heb in die periode wel wat vaker de tv aan gehad, juist tijdens het koken. Ik kan niet koken met een jengelend kind aan mijn been.
Bedankt voor alle reacties en tips! Gistermiddag nadat ik dit topic geschreven had ging het opeens weer een stuk beter en vanochtend ook. Hopelijk blijft het zo.
Hier een beetje hetzelfde probleem. Dochtertje wil de hele tijd alles samen met mama doen, tot zelfs haar eten delen of haar speentje... Wel schattig, maar soms ook vermoeiend... Ik vrees dat dat de aard van het beestje is....
Een fase vind ik alles wat max 1-2 maanden duurt. Deze fase (beter gezegd periode bij mij) duurde bij mijn dochter toch echt wel van 8 (toen ze begon met teigeren) t/m 15 maanden (toen ze kon lopen). Ik snapte nooit als mensen de eerste 8 maanden aan mij vroegen 'het is zeker wel zwaar, alleenstaand moeder zijn?'. Dan dacht ik echt van geen idee wat iedereen daarmee bedoelt of wat er nog moet gaan komen, en ja ze huilt weleens en ik moet er geregeld 's nachts uit, maar ik vond de eerste 8 maanden echt peanuts! Tot de dag dat ze zichzelf kon gaan verplaatsen (en ze in dezelfde periode steeds minder ging slapen overdag) en ze continue naar mij toe kwam, ze heeft maanden aan mij gehangen. En dan inderdaad op schoot willen, er weer af, en dan er weer op, en geen minuut zelf willen spelen. Dan zette ik haar weer weg bij haar speelgoed, 1 minuut met haar spelen, en ze hing weer aan m'n benen te jengelen. In de box zetten, bijv omdat ik even moest douchen? Direct huilen. Heel erg vermoeiend, ik vond het de zwaarste periode (tot nu toe). Maar goed, iedereen ervaart iets anders als zwaar, en ook elk kind is weer anders. Nu sinds 15-16 maanden kan ze ineens wel zelf spelen/vermaken. Ik kan haar zelfs 1-2 uur in de box laten, terwijl ik zelf op zondagochtend nog even op bed ga liggen Als ik haar vertel van 'nu even zelf spelen' dan protesteert ze wel even, maar als ik consequent blijf en op de bank ga liggen met m'n rug naar haar toe en haar negeer gaat ze gerust 45 minuten zelf spelen/rommelen (en komt ze af en toe even m'n rug aaien ). Echt 180 graden verschil met periode daarvoor! Nu vind ik het dagelijkse zorgen voor dochter ineens weer appeltje-eitje, ik denk tot de peuterpuberteit zich aandient Dus hier geen fase, ook niet de aard van het beestje, maar echt een (hele zware) periode. Maar dat zal bij ieder kindje misschien ook verschillen, en hoe goed iedere mama er tegen kan. Ik hoop dat het een fase bij jullie!
Bedankt voor de reacties! @ Annekijn: Wel lief dat je dochtertje alles met je wil delen maar ik snap dat het heel erg vermoeiend is. Was ze altijd al zo of vooral nu? Mijn dochtertje hield eerst helemaal niet van knuffelen en nu wil ze al een tijdje niet anders. Misschien heb ik te hard gewenst dat ze wat meer van knuffelen zou gaan houden @ Kiwi25: wat moet dat pittig voor je geweest zijn om dat helemaal alleen te doen! Zat je er soms niet even helemaal doorheen? Heerlijk dat ze nu zo goed alleen kan spelen! Hopelijk valt de peuterpubertiet mee. De afgelopen dagen gingen opeens weer veel beter. Ze kan nu opeens wel af en toe een half uurtje alleen spelen. Nog niet super veel maar zo'n verbetering met eerst. Misschien komt het er ook door dat papa nu al een paar weken zonder baan thuis zit. Wel fijn om hulp erbij te hebben maar ook wennen. Voor die tijd was het ook al zo maar sinds hij thuis is werd het opeens wel heel erg.