Hallo meiden, Mijn zoontje is nu bijna 13 maanden en ik vroeg me af hoe ik hem kan laten merken dat iets niet kan/mag. Probleem is eigenlijk als volgt.....als hij zit te spelen en bv. met zijn handjes op de ruiten slaat zeg ik écht op bijna "lieve" toon "uh-uh" of "wat ben je daar aan het doen?" etc etc. Probeer het woord "nee" niet te vaak te gebruiken want anders heeft het dadelijk ook geen waarde meer denk ik. Maar nu komt het.......ondanks dat ik écht geen harde stem gebruik of verheffing of wat dan ook....mijn zoontje lijkt gewoon te schrikken en komt direct (onder half gehuil/gejengel) in sneltreinvaart naar me toe gekropen. Hij stopt dan echt direct met spelen en lijkt wel getroost te moeten worden. Maar hoe kan dit? Ik ben echt niet boos op hem en gebruik echt geen vervelende intonatie. Waar zou hij dan zo van schrikken? Iemand een idee hoe ik dit anders kan aanpakken? Moet wel eerlijk erbij zeggen dat ik momenteel hoogzwanger ben en op dit moment is continu oppakken en/of afleiden niet altijd meer een optie.........kan nog amper van de bank afkomen...
Haha hier tzelfde schrikt soms zo erg dat ze op der billen valt of huilt Ik laat t zo en herhaal zelfs nog dat het idd niet mag Zo over Denk dat t komt omdat ze heel even heel erg geconcentreerd zijn
Als ik tegen mijn zoontje zeg "Niet doen, dat mag niet" op een niet boze maar wel serieuze toon zet mijn zoontje een heel zielig huiltje op en komt ie knuffelen. Volgens mij denkt ie dat ik "boos" ben en hij weet ook wel van die dingen dat ze niet mogen. Maarre mijn zoontje komt ook uit december 2011 en moet er niet aandenken nu hoog zwanger te zijn zeg. Lijkt me straks wel vermoeiend een dreumes en een baby.
Ja, het is ook heavy hoor!!! Ben de dagen af aan het tellen tot de bevalling want ik kan nu ook niet echt iets ondernemen met mijn zoontje of leuk samen spelen op de grond etc etc...... Ach ja, het was niet gepland maar wel erg welkom.
Hier ook eentje die 'schrikt' van bijna alle (onverwachtse) geluiden eigenlijk, gezien de leeftijd zal het wel een fase zijn!?!
Hier ook, zoontje trekt er een pruillip bij die bibbert en kijkt heul zielig! Ik zeg nogmaals waarom het niet mag en ga hem dan als het aanhoudt wel even een knuffel.
Hier zelfde 'schrik' Zelfs al een paar gehad dat ze het keihard op een huilen zette. (ze probeerde mijn bril van mijn hoofd af te trekken) Maar het iets niet mogen is ook nieuw voor ze. Omdat ze steeds meer kunnen wordt hun wereld steeds groter en komen ze dingen tegen waarvan wij niet willen dat ze het als speelgoed zien. Kan me best voorstellen dat ze daar van schrikken dat ze 'ineens' dingen niet mogen aanraken
Waarom zou 'nee' z'n betekenis verliezen? Lijkt me duidelijker voor een kind dan uh-uh of 'wat ben je daar aan het doen?' Juist dat laatste is nogal een vraag aan een kind dat alles doet wat in 'm opkomt en dus niet bijzonder veel nadenkt daarover... Zolang jij 'nee' consequent verbindt aan het stoppen van wat je kind aan het doen is, verliest het z'n betekenis niet hoor... Wel als tip: probeer niet alles tegelijk te begrenzen, maar doe dat in fases: eerst het belangrijkste wat je hem wilt leren/afleren, daarna het volgende belangrijkste, enz enz. Anders loop je op een gegeven moment de hele dag nee te roepen. Dingen die je tijdelijk wel even weg/omhoog kunt zetten, zou ik even wegzetten en die kunnen dan terug zodra je het eraan toe hebt om 'm dat te leren
Lisa is bijna 3, maar die kan er nog steeds niet zo goed tegen. Als ze schrikt op het moment dat ik een beetje boos wordt, en vooral als iemand anders dan ik haar terecht wijst, begint ze vaak te huilen. Gewoon een beetje gevoelig meisje
Hier ook een knul van net 1 die schrikt als hij aangesproken wordt op iets dat niet mag. Hij gaat ook huilen als ik bijv onderaan de trap mijn man roep voor het eten. Ik roep dan even hard zijn naam, en meteen erachteraan brult ons ventje. Zo zielig is hij dan . Maar zo vaak als hij gaat huilen/simmen net zo vaak gaat hij me 'na doen' en dan kruipt meneertje weg en herhaalt hij mijn uh uh uh en dan in het baby Chinees 'mag niet hè' erachteraan.. Zal erbij horen denk..
Hier zijn er een paar dingen die niet mogen (bv trekken aan de grote plant), en als de kleine (nu 13 maanden) daartoe toch aanstalten maakt zeggen wij ''nee nee!" In het begin legde hij dan zijn hoofd op zijn armen en begon onbedaarlijk te huilen, onderwijl met zijn handje toch die plant bevoelend... Volgens mij was het niet zozeer van schrik, alswel dat hij zijn zin niet kreeg. Na verloop van tijd ging het vanzelf beter.
Ging die van mij maar eens huilen van een boze toon, dan kwam het tenminste aan.... Hier 1 van bijna een jaar en als wij hem met een wat strenge toon zeggen dat iets niet mag etc, dan lacht die ons keihard uit en doet nog een paar pogingen. Pas als we opstaan kruipt die snel weg.....
Haha hier hetzelfde als bij Linana. Ons manneke kruipt ergens op af kijkt naar ons of wij het zien en als ik dan met een strenge toon NEE zeg begint tie te lachen... Als ik aanstalten maak om naar hem toe te komen kruipt tie snel door. Soms pakt tie alsnog vast wat tie eigenlijk niet mag pakken dan pak ik z'n handje en zeg nogmaals nee. Ook haal ik hem dan weg en zet ik hem op z'n speelkleed met iets waar hij wel mee mag spelen. Ons mannetje is trouwens 10 maanden.
Dit wou ik dus typen haha alleen als ik haar ergens weghaal kruipt ze juist des te harder terug ook al geef ik haar wat anders