Ons zoontje van 2,5 slaapt zo slecht, en ben er nu echt klaar mee. Hij is altijd al een onrustige slapef geweest. Hij heeft tm 13 md bij ons op de kamer geslapen omdat ik nog bv gaf en hij snachts nog wakker werd. Daarna heb ik hem op zijn eigen kamer gedaan. Was eerst een paar dagen drama maar uiteindelijk sliep hij savonds makkelijk in. Werd 1 of 2 x wakker snachts en sliep wel weer vlot terug als ik er even bij was geweest. Maar 2 a 3 maanden terug was hij snachts weer vaak wakker en wilde dan niet meer terug slapen. Hij heeft een pittig karakter en bleef maar krijsen, hoofdbonken etc. Hij werd al snel na een uur na het inslapen alweer wakker. Op een gegeven moment trok ik die drama snachts niet meer en liep als een zombie naar zn kamer, en legde hem tussen ons in om nog maar aan een beetje slaap te komen. Maar ja, toen wilde meneer dus niet meer in zn eigen bed inslapen. Eigen schuld ja. Op zich zou ik het niet zo erg vinden, als ik gewoon goed zou slapen. Maar ik slaap erg licht en lig erg verkrampt als hij naast me ligt. Hij draait veel in zn slaap en duwt me gewoon steeds naar het randje van het bed. Ik ben kapot! Heb de avonden niet meer voor mezelf want hij kan niet alleen in slaap vallen.. en smorgens stond ik alfijd vroeg op om even alleen wakker te worden. Maar zodra hij door heeft dat ik naast m weg ben is hij vaak ook wakker :/ Heb nu zijn bed naast ons bed gezet. Hij klom over de rand v het ledikant heen dus heb de zijkant eruit gehaald. Soms wil ie wel hier in slaap vallen maar meestal weigert ie dit. Hij blijft maaf uit zn bed komen. Ik ben machteloos, want voorheen kon ik m gewoon laten huilen en kon ie niet uit zn bed en viel ie wel.in slaap..(hoewel dat niet altijd goed voelde) maar nu heb ik voor mijn gevoel geen pressiemiddel meer. Als ie naast mij in slaap valt leg ik m terug in zn eigen bed. Vaak word ie wel paar x wakker. De ene keer slaapt ie dan snel weer in, de andere keer is ie gelijk overstuur en wil ie alleen nog bij mij. Ik probeer dan vol te houden maar mijn man en ook dochter worden er snacbhts wakker van. Ik weet het gewoon even niet meer.. iemand tips?
Is hij niet bang in het donker? Een lampje helpt bij mijn zoon goed om in slaap te vallen. Hij is nu 3 maar werd tot een paar maanden geleden nog regelmatig wakker snachts en vooral inslapen was een probleem hij wilde gewoon niet toegeven aan de slaap.. het werd steeds beter naarmate hij beter kon praten en slaapt nu eigenlijk altijd door (tot nu toe dan ) Voor de rest kan je op deze leeftijd wel rustig vragen wat er aan de hand is, naar gedroomd? Dorst? Bang in het donker? Mijn zoon is ook erg heetgebakerd maar hoe rustiger ik bleef hoe sneller hij weer rustig was en verder kon slapen.. al is het moeilijk zeker als je zelf eindelijk eens wil slapen! Verder geen tips maar ik weet hoe vermoeiend het is dus sterkte!
Eh sorry maar wie is nou de ouder? Ik hoor niets waaruit ik kan opmaken dat de boodschap helder wordt voor je zoontje. Duidelijke taal gebruiken en belonen bij goed gedrag. En doorzetten. Wekenlang zo niet maandenlang ZONDER uitzondering. Ook bij ziekte slaapt n zwetende peuter beter in zn eigen ventilerende bed. Succes.
Wat hierboven staat. Terug naar de basis. Slapen gebeurt in het eigen bed. Volhouden. En probeer je man aan boord te krijgen om de last te verdelen.
Wat je nog kan overwegen om te voorkomen dat hij steeds uit bed komt is een Deryan slaaptentje of bedtent (die kan op een normaal bed). Kan je dochter misschien een paar nachtjes uit logeren zodat ze het ergste gedeelte van de slaaptraining mist?
Is hij misschien bang? Nachtmerries of night terrors? Mijn zoontje is ook altijd een slechte slaper geweest en slaapt in co-sleeper bij ons en heeft ook soms dat hij woest is 's nachts (niet vaak hoor). Een enkele keer heb ik hem op de gang gezet, dan ga je daar maar huilen. Ik moest flink grenzen aangeven (wel zelf rustig gebleven) . Zeg maar wat je overdag doet bij een pittige dwarse dreumes, maar dan 's nachts..heel vermoeiend idd. Wij slapen dus wel samen maar er zijn wel regels. In eigen cosleeper bijvoorbeeld anders word ik gek. Heb hier veel geslaaptraind om routine erin te krijgen (toen hij jonger was). Hier heeft hij veel baat bij. Constant 't zelfde doen en niet afwijken. Als je een toch een keer een uitzondering maakt, uitleggen dat dit maar 1x gebeurt en dan weer back to normal. Ik zou er een paar nachten voor uittrekken om weer wat grenzen aan te geven (iets dat voor jou okay is) en zorgen dat je die dagen een uurtje kan bijslapen overdag of iets dergelijks. Zusje even uit logeren oid. Weet niet of je hier wat aan hebt. Sterkte iig
Is hij gevoelig voor beloning? Begin met een duidelijke afspraak. Als jij niet uit je bedje komt mag je een stickertje plakken (maak je een stickervel met 5 vakjes). Zitten de vakjes vol gaan we een klein cadeautje uitzoeken. Praat wel echt met hem. Hier helpt uitleggen heel goed. Volgende stickervelletje heeft bijv. 8 vakjes..en zo verruim je steeds meer. Onze dochter vergat op een gegeven moment stickers te plakken (had stickervellen die een maand meegingen en kocht kleine cadeautjes bij de action). Hier de eerste 2 jaar van haar leven slaapellende gehad, vanaf 2 jaar en een groot bed was het (redelijk) over.. Stoer groot bed, zelf uitgezocht etc..
Ik heb niet het idee dat hij echt bang is in het donker, juist met een lichtje ziet hij allerlei schaduwen etc waardoor hij denkt dat er iets in zn kamer is. Ik heb dus juist laatste tijd zn lichtje uit gelaten. Hij word gewoon vaak wakker in de nacht. Dam gaat ie rechtop zitten en kijkt verdwaasd om zich heen. Als ie alleen in zn kamer ligt begint ie dus te schreeuwen. Soms merk ik dat ie gedroomd heeft en zodra ik dan tegen m zeg.dat ie weer moet gaan liggen dan doet ie dat ook wel.. maja soms is ie na 45 min alweer wakker, met het zelfde probleem. Het is idd wel fijn dat ze betef kunnen praten en aangeven wat er is.
Ik weet niet wat het is. Soms wordt ie helemaal schreeuwend wakker, dan valt er ook niet met hem te praten. Hij lijkt niet te horen wat ik zeg maar geeft ook geen antwoord ofzo. Andere keren lijkt ie gewoon wakker te worden uit zn slaap en niet direct alleen in slaap te kunnen vallen. Ik heb nu zijn bedje in onze kamer gezet en daar, net zoals jij zegt, wel bij aangegeven dat hij dus daar slaapt en mama dichtbij is. Maar hij zijn eigen bed heeft. Dit lijkt beter te werken. Ook als ie snachts wakker wordt, valt ie makkelijker terug in slaap als ie merkt dat ik er ben.
Lol bedankt voor je fijne reactie. Geloof me, mijn zoontje weet echt wel wat ik van hem wil. Alleen is hij 2 en een volhouder. Mijn dochter stopte ik een paar x terug in bed en waagde het niet om eruit te komen. Mijn zoontje is helaas van een ander kaliber. Die slaat zich bont en blauw tegen de deur of de muur als hij de kamer niet uit kan, of gooit zichzelf in zijn dwarse bui voorover zn bed uit. Er zijn wel degelijk grenzen, maar hardhandig zijn en gewoon uit laten razen werkt hier dus niet.
Al eens gedacht aan een slaapcoach inschakelen? Je kunt zelf ook slaaptrainen, maar dan moet je wel met je partner op 1 lijn zitten over de aanpak en beiden bereid zijn om er in te investeren. Misschien is dat makkelijker als jullie hulp krijgen van iemand anders.
Fijn dat het lijkt te werken, zijn eigen bed, maar nabijheid van jou. Mijn zoontje heeft ook echt wel een pittig karakter en idd de strijd aangaan werkt gewoon soms niet bij deze kinderen. Die geven echt niet op . Ik herken wat je zegt dat ie soms schreeuwend wakker wordt en dat er eigenlijk geen contact mee te krijgen is. Hier is dat ook een aantal keren gebeurd. Ik heb toen gegoogled op night terrors (want had daar wel eens van gehoord) maar herkende niet alles. Mijn zoontje hoef ik vaak alleen een hand te geven en dan slaapt hij verder (in een normale nacht). Misschien zit hij ook in een sprong of zo in zijn mentale ontwikkeling. Het is zo lastig soms om achter te komen wat er in die koppies omgaat he