Ik merk dat mijn dochter, net 5, steeds vaker begint te liegen.. Het zijn nog kleine leugentjes, maar ik vroeg me af of dat 'normaal' is voor de leeftijd? Ze heeft bijvoorbeeld nooit zin om naar de wc te gaan of ze is vergeten om dr handen te wassen. Dus dan vraag ik 'heb je je handen gewassen?' Soms weet ik zeker dat t niet zo is, maar dan kijkt ze me aan en zegt 'eh jaaa '. Meestal zie ik wel aan dr als t niet waar is (soms doet ze t ook expres als grapje), maar ik merk dat ik haar ook steeds vaker niet geloof of dat ik twijfel.. Dat leg ik haar dan ook wel uit, dat als ze soms de waarheid niet vertelt, ik haar dan een andere keer niet geloof, terwijl het dan wel waar is. Ik geloof dat ze dat wel enigszins snapt, maar of t ook aankomt en effect heeft..? Misschien komt t ook wel, omdat ik haar te vaak vraag of ze (o.a.) al naar de wc geweest is. Dat vindt ze vervelend, maar ja, ze gaat echt heel weinig, zeker 's ochtends en ik vind dat gewoon niet goed.. Wel jammer, dat de kinderlijke eerlijkheid er nu een beetje vanaf gaat.. Gelukkig is ze nog wel heel spontaan. Anyway..herkenbaar? En hoe ga jij er mee om?
Hoi, Jaaa heel herkenbaar! Ons meisje is ondertussen 6 1/2 hoor maar toen ze net een jaartje op school zat deed ze dat ook, en ik weet nog dat ik er toen best wel mee zat. Zo van: hoe komt dat nou dat ze niet eerlijk is? Gewoon blijven uitleggen dat ze beter eerlijk kan zijn zoals je al tegen haar zegt en ook naar anderen toe, vriendjes en vriendinnetjes. Het gaat wel weer over hoor (net zo als niet goed tegen hun verlies kunnen) ook al heeft onze dochter er ook nog wel een handje van en dan zie ik het meteen en zeg ik: even eerlijk zijn nu. Misschien merk je ook wel dat ze op die leeftijd sowieso verhaaltjes verzinnen en maar wat vertellen soms. Het hoort er gewoon een beetje bij en heeft te maken met hoe ze dingen nog beleven op die leeftijd. Beetje in een fantasiewereld. Groetjes Charlie
Ja, die fantasie herken ik ook wel (en het niet tegen haar verlies kunnen, iig tegen mij, haha). Maar dat ik verhalen die ze vertelt niet helemaal geloof, vind ik wat anders, inderdaad vanwege die fantasie. In haar beleving kan het best zo gegaan zijn. Maar dit is bewust liegen, zodat t voor haar beter uitkomt. Misschien hoort t idd bij de leeftijd, dat ze doorheeft dat t kan ofzo.
Ik heb er zelf nog geen ervaring mee, tenminste mijn dochter liegt ook over van alles en nog wat, maar zij is pas 2,5 . Maar vanuit mn werk weet ik hier wel redelijk wat over en het is volkomen normaal! Dit is juist de leeftijd waarop je haar kunt leren wat het verschil is tussen een leugen en de waarheid (weet ze waarschijnlijk al) en dat het belangrijk is om de waarheid te vertellen. Als je haar "betrapt" op een leugen zou ik haar hiermee altijd gelijk confronteren, zoals je nu ook doet en haar vertellen dat ze niet moet liegen. . Als ze een keer de waarheid vertelt, terwijl een leugen voor haar makkelijker was geweest kun je haar ook belonen. Het kwartje zal vanzelf meer en meer gaan vallen, hoewel je je niet ongerust moet maken als het een tijd duurt. Overigens is het ook heel belangrijk dat ze jou nooit betrapt op een leugentje om bestwil. Ze kan nog geen onderscheid maken tussen verschillende soorten leugens en als ze het jou of je man ziet doen, dan ondermijnt dit wat je haar leert.
Ah, bedankt!! Had al wat zitten googlen en zoeken in mijn 'opvoedbijbel'. Kon er wel wat over vinden, maar niet heel specifiek. Wat voor werk doe je, als ik vragen mag?
O ja dat is zeker herkenbaar...hier merk ik het altijd ( ze kan niet liegen) en dan krijgt ze 1 kans om eerlijk te zijn...ik heb uitgelegd dat eerlijk zijn het belangrijkst is
Hier ook een tijdje... Alsof ze net ontdekt had dat het kon. Wij vonden het natuurlijk niet kunnen en gezien papa en mama alles weten merken ze het ook als je jokt. Nu is dat gelukkig weer zo goed als over. "Het is een fase" Alhoewel ik denk.. Dat als je er niks mee doet het wel een permanente fase kan worden... Maar dat hebben we maar niet uitgeprobeerd.
Goed te horen dat t (meestal) een fase is! Ik moet zeggen dat ik op t moment regelmatig twijfel aan haar antwoord en dat vind ik best vervelend. Maar gelukkig betekent dit dus niet dat t alleen nog maar erger wordt Haha, Saskia Nee, dat lijkt me ook niet zo'n strak plan.
Ah, fijn om te lezen dat het wrs de leeftijd is! Zoon liegt soms ook, terwijl ik dan zeker weet dat het een leugentje is. Meestal reageer ik boos en leg ik hem uit dat liegen echt niet mag en dat ik liever heb dat hij eerlijk is, ook al betekent dat dat hij iets "stouts" moet bekennen. Ik vind het namelijk echt heel erg als hij liegt! Maar fijn dat het een vorm van "uitproberen" is.
Ja hoor heel herkenbaar. Met handen wassen gaat het precies hetzelfde.... "Heb je je handen gewassen?" "Ehm, ja dat heb ik gedaan" "Weet je t zeker?" "Ik ga het nu doen, mam!" Ik heb haar een paar keer duidelijk uitgelegd dat ze beter eerlijk kan zijn, ook als ze een beetje stout geweest is, omdat ik pas echt boos word als ze tegen me liegt. Dat begrijpt ze gelukkig goed, dus het liegen wordt steeds minder. Vanmiddag nog... Zoontje begint in ene te gillen, helemaal overstuur. Toen ik vroeg wat er aan de hand was zei dochter: "oh, ik heb hem geslagen. Maar ik heb het gewoon eerlijk gezegd, dus je bent nu niet boos op me he"