Ik zit in dezelfde situatie als jij: een dochtertje van net 4 in huis met een kleine baby erbij, (nu 8 weken), en merk dat Thirza ook grenzen opzoekt nu en af en toe de spanning even kwijt moet, wat zich uit in vervelend gedrag/niet luisteren. Wat ik doe: *veel positieve aandacht geven op momenten dat ze zich normaal/leuk/lief gedraagt. *veel knuffelen als daarvoor even gelegenheid is, en zeggen hoe veel ik van haar hou/hoe lief ik haar vind/hoe trots ik op haar ben *de dag goed structureren: steeds goed aankondigen wat er komen gaat. Als ik wil dat ze iets doet, geef ik dat 5 minuten van te voren aan, (over 5 minuten gaan we ...), en 2 minuten vooraf weer. Dan heeft zij even de tijd om nog te doen wat ze wil doen en komt ze gemakkelijker mee in actie als ik zover ben. Doet ze dat niet, dan kan ik ook wat gemakkelijker doorpakken, (je wist dat we dit nu gingen doen, nu niet moeilijk doen maar even goed luisteren) *als ze moeilijk doet, leg ik ook uit dat als ze luistert, ze het snelste weer kan doen wat zij graag wil doen, omdat niet-luisteren er alleen maar voor zorgt dat alles heel lang duurt *op voedingsmomenten even een filmpje opzetten. Mijn moeder had voor die momenten voor ons altijd een tas met speciaal speelgoed, waarmee we alleen mochten spelen als zij aan het voeden was. Werkte als een tierelier, (hier vooralsnog niet nodig, maar ik heb 'm dus wel in m'n achterhoofd ) *samen dingen doen als daar tijd voor is en mee laten helpen in de zorg voor haar zusje, (billendoekjes en luiers aangeven, meehelpen met in badje doen, meehelpen flesje maken). Verder benoem ik regelmatig dat dingen spannend zijn, dat er veel veranderd is, (hier een aantal ziekenhuisopnames gehad met onze jongste, die de boel aardig ontregeld hebben ). Dat helpt ook, dan kan zij op die manier de spanning ook een beetje kwijt. Thirza overziet de dagen al redelijk, (redelijk vaste structuur hier), maar als dat wat wisselt, kun je misschien een weekagendaatje met picto's maken, zodat hij kan zien hoe alles gaat? Verder: kan hij overblijven op school? Is dat misschien leuker voor hem, iig voor een paar dagen bijvoorbeeld? Voor jou en voor hem dan rust... Thirza gaat hier 2 dagen nog naar de gastouder, wat betekent dat ze op die dagen daar overblijft en na schooltijd daarheen gaat. Daar heeft zij even vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen en dan heb ik die dagen even wat meer rust om bij te tanken
Dit heb ik ook geprobeerd maar dat werkt maar 5 min en daarna blijft hij zeggen jij bent jij bent. Als ik dan vraag of hij voor mij wilt gooien pakken is hij opeens klaar met het spelletje en gaat weer vervelen of hij word boos en zegt je kan toch wel twee dingen te gelijk?
En wat doe jij dan? Ik zou in dit geval dan denk ik toch streng en duidelijk zijn,van te voren goed uitleggen dat je de baby voeding gaat geven en als ie zich niet weet te gedragen de gang op moet. Als hij dan toch niet luisterd uiteindelijk dan toch echt de gang op dan maar gillen en hysterisch doen maar zo kun je bezig blijven natuurlijk.
Een zandloper gebruiken voor het eten is voor een kleuter beter te begrijpen dan de aansporing dat hij moet dooreten. Hier werkt dat goed. Is het wellicht een optie om af te kolven als hij op school zit zodat jullie samen het flesje kunnen geven? Als dat niet lukt dan kan je daar evt ook de zandloper voor gebruiken.
Heel erg herkenbaar je verhaal. Mijn dochter is dan weliswaar 3,5 maar oh wat was en is soms nog steeds jaloers toen haar zusje werd geboren. Ik gaf ook bv, en elke keer als ik aan het voeden was, ging ze me toch vervelend doen, dingen pakken uit de kast, bovenop me klimmen dus boven op de baby vallen etc etc. Ik werd ook echt gek van haar, was doodop. Ze was ontzettend lastig, had een grote mond, ik begon er gewoon tegenop te zien om de dag weer te beginnen. Maar ik heb hulp gevraagd van het cb zeg maar, we wisten echt niet meer hoe we met haar om moesten gaan en ik wilde daar hulp bij, ik merkte aan mezelf dat ik echt steeds sneller boos op haar werd en begon te snauwen en schreeuwen en dat wilde ik echt niet meer. Ik moet ook zeggen dat sinds ik met de bv gestopt ben en zei het flesje mocht geven, het al beter ging maar verder, haar zoveel mogelijk laten helpen, badje doen, insmeren, fles geven, kleertjes uitzoeken. Ze voelt zich dan echt grote zus. Nu geeft ze zelfs alleen de fruithap aan dr zusje. Ook was ik helemaal niet consequent, en ik gaf haar veel te vaak haar zin. Vorige week dacht ik ineens, en nu ben ik er klaar mee. Ik was in de winkel en moest wc papier kopen, ik pakte blanco en zij wilde perse page met hondjes erop, en om geen scene te krijgen, kocht ik ook nog de page. En dat vertelde ik tegen mijn partner en die heeft me toen op een rustige manier duidelijk gemaakt dat ik toch echt duidelijker en consequenter moet gaan worden. En het werkt, nu ik me zekerder voel, merkt zij dat. Ook hebben we een beloningsbord met sticker, nou dat werd ook super! Maar het is echt even lastig hoor als je net een kleintje erbij hebt, zeker voor zo'n kind, en dan nog school, verhuisd, sinterklaas, het is nogal wat. Ik wil je veel sterkte wensen en zoek echt hulp als je er niet meer uitkomt of denkt dat je gedachtes te ver gaan.
Samba,snap helemaal wat je bedoeld wat met dat consequent Toen mijn zoontje 18 mnd was zijn zijn vader en ik uit elkaar gegaan.Omdat ik eigenlijk helemaal op was en hij voelde mijn stress aan ging ik veel toegeven en hij steeds meer proberen (vooral met slapen en in bepaalde dingen zijn zin willen hebben)op een gegeven moment ben ik met iemand gaan praten en ben ik een heel stuk consequenter en toch ook wat strenger geworden(ben eigenlijk helemaal niet streng maar er zijn nu duidelijke grenzen) en echt ik heb nu weer een heel makkelijk mannetje!
Ik herken het wel hoor, mijn oudste is 3,5 jaar en ook heel vaak een 'draakje' (eigenlijk driekwart van de tijd..) Het is niet zo leuk om te horen maar als ouder doe je 'iets' verkeerd. Dat kan een verkeerde manier van aanpak zijn of niet consequent genoeg. Dat laatste is bij ons vooral van toepassing. Ik heb dit aangekaart bij het consultatiebureau omdat ik mezelf momenteel een politie-agentje voel en vaak 's-avonds met een rotgevoel op de bank zit omdat het lijkt alsof alles zo negatief is en ik weleens bang ben dat m'n zoontje mij niet meer zo'n leuk mama vind.. Ben nu begonnen met Triple P. Dat staat voor positief opvoeden. Klinkt een beetje stom/soft maar ik wil het proberen omdat andere dingen niet werken. De basis is positief gedrag belonen. Heb wat tips gekregen van de mevrouw van het cb. en moet eerlijk zeggen dat het wel werkt. Het kost tijd maar goed probleemgedrag heb je ook niet in 1 dag opgelost. Onze zoon eet bijvoorbeeld nu een stuk beter zonder TV. Hij wilde voorheen geen hap eten als de TV niet aan stond en maakte zo'n drama's elke dag dat wij uiteindelijk hebben toegegeven om er maar voor te zorgen dat hij ging eten. Nu eten we gewoon zonder TV en zonder drama's. Ook het weglopen in winkels oid. is beter geworden. Het luisteren is nog steeds matig tot slecht maar op zich heb ik goede hoop dat het goed komt Ook hier is een babie geboren 31-10 en de oudste is enorm uitgekookt. Hij flikt van alles tijdens de voedingen of momenten waarvan hij weet dat ik hem niet zo 1,2,3 kan corrigeren. Negatieve aandacht is immers ook aandacht. Maar het probleemgedrag vertoonde hij al ruimschoots voordat ik zelfs zwanger was van de 2e, dus dat is hier niet de oorzaak. Hieronder een linkje voor Triple P. Triple P methode - Triple P Overigens kan ik m'n zoontje ook weleens achter het behang plakken hoor... je bent zeker niet de enige Het is ook de leeftijd een beetje denk ik.
Onze zoon moest ook wennen nadat zn zus geboren was! In een keer veranderde hij enorm,deed alles wat niet mocht en ik zat er elke keer bovenop (hormonen,gebroken nachten enz) Ook moest hij in het begin helemaal niks hebben van zn zus! En zo zielig: iedere keer hoorde hij dan weer van familie/vrienden en zelfs volslagen vreemden (personeel bij bakker enz) wat heb jij een lieve zus,waar ia je zus,hoe heet je zus,is je zusje lief,geef milou maar een kus/knuffel enz enz. En dan hebben papa en mama ook niet zo heel veel tijd en aandacht voor je! Tja niet gek dat hij zo was. Nu het allemaal gewoon geworden is gaat het stukken beter! Nog niet altijd wil hij knuffelen enz met zn zus maar dat is prima. Hij roept wel steeds vaker naar milou dingen als dag milou,slaap lekker milou en de laatste week gaat hij haar steeds een "snoepje geven" of mag ze een hapje koek of fruit. Ik laat hem helpen met in bad doen,flesje maken en een enkele keer wil hij haar op schoot om de fles te geven. Ik probeer elke middag met tycho naar buiten te gaan,lekker rennen,vliegen en springen. Doe ik Milou in de draagzak zodat ik met hem "mee kan doen". Voor Tycho heerlijk aant hij kan zn energie kwijt en doet toch iets samen met mama en voor mij is het fijn dat ik niet elke keer op zn huid hoef te zitten van doe dit eens niet en stop eens met dat. Xxx
In een berichtje lijkt het net ofik maar 30 min met hem bezig ben maar dat is 30 min een op een. Ik betrek hem overal bij van het huishouden al doe ik dat voor het grootste gedeelte als hij op school zit en bij de verzorging van zijn broertje. Zo had ik gisteren een redelijke tot goede dag met hem, ga lekker met hem buiten voetballen broertje in de kinderwagen lag lekker te slapen. na 45 min was hij het zat en gingen we naar binnen. hij was moe en ging op de bank zitten ik lekker er bij vragen wat hij op school had gedaan maar kreeg geen antwoord meer liet hem dus maar even gaan. toen ik daarna weer met zijn broertje bezig was met voeden ging hij weer aandacht vragen. hij wil dus gewoon aandacht wanneer hij het wil en dat kan niet. vanmorgen alle tijd voor hem maar hij wilt het dan niet. iemand zij geen tv kijken maar als ik hem geen tv laat kijken dan kan ik helemaal niks voor mezelf doen. ik ben vind ik zelf zeer concequent hij moet ook naar de gang als ik bij 3 ben maar daar gaat hij gewoon verder door op de deur te bonken en niet zachtjes maar heel hard stikum de deur open doen enz alles om maar weer mijn aandacht te krijgen. kan het wel negeren maar soms moet ik er toch wat van zeggen hij kan zo hard slaan dat het niet lang zou duren voor hij door de deur heen slaat. dan dnek ik shit nu heeft hij weer aandacht van me gehad. bespreek het ook met hem dat als hij gewoon luisterd het veel leuker en gezelliger is en benoem het ook als het een moment goed gegaan is op dat moment is hij dan trots maar een paar minuten later kan het hem helemaal niet intereseren en gaat weer niet lluisteren. vraag me ook af of er veel woede in hem zit. hij was heel veel speelgoed aan het pakken, dus ik zeg op een normale en rustige toen. M mama moet zo nog stofzuigen dus pak even niet zoveel anders kan ik niet stofzuigen dan mag je daarna alles weer pakken. nou hij begint met toch te gillen pakt een brood mes we waren nog aan het eten en slaat daarmee heel hard op de tafel. mijn schoonmoeder was er en die begreep meteen wat ik bedoelde. dus zei zegt m dat vind ik niet lleuk van jou geef die mes is terug. nee echt niet zegt hij. m ga tot drie tellen en anders ga je naar de gang. m geeft niks terug loopt zelf naar de gang en gaat daar met mes in muur staan prikken. ik loop naar de gang zeg geef de mes terugen we gaan helemaal niet in de muur prikken. ga maar even op de trap zitten en als je sorry kan zeggen dan kom je maar terug. nou toen begon het helemaal slaan tegen de deur schreeuwen deur open doen. slaan genegeerd deur open weer dicht gedaan gezegt dat hij op de trap moest bllijven zitten en weer weg gelopen dit wel 4 keer herhaald toen begreep hij dat het menis was en begon heel hard te huilen. ik heb hem even laten huilen toen hij rustig was met hem gesproken hem sorry laten zeggen tegen oma en mij. en toen was het weer even goed. maar als dit 20 keer op een dag gebeurd dan ben ik met de voedingen en minder slapen bek af aan het einde van de dag. ben blij te lezen dat ik niet enige ben
Hoi Titus, ik herken alles. Mijn zoon is sinds oktober 3 jaar en sinds zijn zusje van 1 er is, heb ik ook vaak moeilijke momenten met hem. Ik kan als hij uit bed komt al inschatten wat voor dag het gaat worden. Soms wordt hij wakker, krijg ik een knuffel en gaan we gezellig samen eten. Dan kletst hij meteen en dan verloopt de dag redelijk tot goed. Vaak zijn er ook dagen dat hij al begint te gillen zodra hij opstaat en dat humeur blijft dan de hele dag doorgaan. Niks is dan goed. Ik merk hier ook dat mijn zoon aandacht vraagt zodra zijn zusje aandacht krijgt van ons. Als ik met haar bijvoorbeeld "paardje hop" doe op mijn schoot, dan gaat hij heel hard rennen/schreeuwen/druk doen. Het lijkt dan alsof hij in een vacuum zit, hij luistert niet als we iets zeggen. Hij wordt alleen maar drukker. Hij kan ook erg doordrammen als wij nee zeggen. Hij krijgt van ons bijvoorbeeld niet altijd wat hij vraag. Als hij een snoepje wil bijvoorbeeld en ik zeg nee, dan blijft hij vragen, mag ik een snoepje, mag ik een snoepje. Ik zeg een keer nee, dan waarschuw ik de keer daarop dat ik al nee heb gezegd. Dan gaat hij heel hard gillen en schreeuwen, soms komt hij mij ook slaan. Ik zet hem dan op de gang, maar ook hij gaat dan expres met de deuren slaan en verzint weer meteen iets anders waarmee hij de boel kan verstieren. Als ik alleen ben en hij blijft niet op de strafplek, dan gaat hij naar zijn slaapkamer en mag hij er pas af als hij is afgekoeld. Ik geef gewoon absoluut niet toe aan zijn gedrag. Hoe moeilijk die situaties ook zijn. Ik moet wel zeggen dat ik erg moe wordt van zijn gedrag hoor.
O ja, op de peuterspeelzaal gedraagd hij zich voorbeeldig. Hij is daar juist heel rustig en afwachtend, sociaal met andere kindjes en komt goed mee met de spelletjes. Ik maak me geen zorgen over een bepaalde stoornis. Het is een heel eigenwijs mannetje die een straffe hand en regelmaat nodig heeft. Ik bedenk ook altijd maar dat hij ook erg goede dingen heeft. Zo gaat hij bijvoorbeeld altijd voorbeeldig slapen als hij naar bed moet en wordt 's nachts bijna nooit wakker. Hij is lief, knuffelt graag en geeft graag kusjes. Hij leert zijn zusje nu woordjes door ze oneindig lang te herhalen to ze ze goed zegt en je ziet dan dat hij heel trots is . Probeer de leuke dingen ook te zien. Ik weet echt hoe moeilijk het is, maar dat maakt je wel toleranter.
mijn zoontje is op school ook gewoon goed bezig. luisterd goed en speelt goed. gisteren avond ging het niet zo lekker ook bij mijn man haalde hij de bloed onder zijn nagels vandaan. toen papa echt boos werd was het goed huilen en heb ik even met hem gesproken. hij heeft sorry gezegt en daarna moest hij al gauw naar bed. vanmorgen ging het toch goed was bijna te zeg maar. hij wilde alleen naar beneden toen ik de baby de borst gaf daar heeft hij filmpjes gekeken en zijn boterham op gegeten. Daarna kwam hij naar boven en begon zich uit te kleden. ik geheel verbaasd ga je je aan kleden ja zei hij. en daar ging hij hoor zelfs de sokken die normaal niet lukken gingen goed. hij moest vanmorgen gewoon op mij wachten voor dat we naar school konden want ik was nog niet klaar hahaha en toen we op school aankwamen was de deur van zijn klas zelfs nog dicht. ik heb hem flink geprezen en verteld dat ik hem een kanjer vond. hij glunderde van oor tot oor. hoop maar dat hij het zo de gehele dag kan volhouden. vraag me alleen dan weer af hoe komt het nou? komt het door dat ik gisteren met hem heb gesproken komt het omdat hij gisteren even niet naar school is geweesd en nu dus uitgeruster is? ik weet het niet maar hoop dat het zo blijft. want dit is mijn grote kleine ventje waar ik zo trots op ben.
Gezien hij op de psz heel ander gedrag vertoont hoef je je echt geen zorgen te maken over een eventuele stoornis. Als hij thuis en in een andere omgeving hetzelfde edrag zou vertonen dan zou je mischien daaraan kunnen denken maar in dit geval niet. Het is gewoon het ouderwetse "ik ga mama en papa uittesten en mijn grenzen opzoeken"
Zo raar, je omschrijft precies mijn zoon en hoe jij het aanpakt zo doe ik het ook. Het is gewoon de leeftijd plus een jonger zusje of broertje erbij, ook jaloezie speelt een rol.
vandaag ging het dus weer erg goed probeer toch wat meer tijd vrij te maken voor hem dat betekend wel dat ik niet alles doe wanneer het mij uitkomt maar goed dat is dan maar zo als ik maar een leuk gezellig mannetje heb ben ik al blij.
echt geweldig! beloon hem dan ook op dezer dagen zo onthoudt hij het beter. ik denk dat het gesprek met hem effectief was.
net was het even moeilijk toen ik de baby eten ging geven. hij ging weer klieren. heb hem even bij me groepen en gezegt jij hebt net mama helemaal voor je alleen gehad nu is t even aan de beurd. ga maar even de blokken op ruimen na twee keer herhalen ging hij het keurig doen en heb ik hem beloond vanavond mag hij zijn schoen zetten. wij hebben het niet zo breed dus hij mag als hij zich gedraagd 1 keer in de week zijn schoen zetten en krijgt dan een klein cadeautje en wat lekkers. hij glunderde helemaal dat hij zijn schoen mocht zetten vanavond.
helemaal geweldig titus! hij snapt het! je hielp hem na denken. iets lekkers in de schoen is ook helemaal goed. beloning is beloning.mijn jongen wilde een hartje hebben als kadoo laatst.ik heb op n klein papier 1 rood hartje getekend aan de beide kanten.hij werd zo blij! hij koestert het nog steeds helemaal. bewaart het in zijn kamer en af en toe pakt het om er naar te kijken.
Dat ging hier niet op. Mijn zoontje is ook erg 'moeilijk'. Structuur en regelmaat zijn erg belangrijk voor hem, als er onverwachts iets veranderd is het mis. Vanuit de psz en ook van de gastouder geen geluiden dat het niet goed zou gaan. Ik heb daar regelmatig naar gevraagd omdat het mij niet lekker zat maar niks. Hij moest wel altijd even uitrazen als hij thuis kwam. Hij zit nu sinds september op de basisschool, twee week terug een gesprek gehad dat het niet helemaal goed gaat. Hij is nu geobserveerd op school door de IB'er en binnenkort horen we meer, afwachten dus maar het zal mij niet verbazen als er toch meer achter zit. Naar de PSZ en ook de gastouder ging hij maar een paar uurtjes per dag en ik denk dat hij zich kon en wilde inhouden, naar school gaat hij vijf dagen per week en dat lukt dus niet.