Onze kleine eigenwijs heeft een nieuw trucje geleerd waar mama wat minder blij is. Ze houd zich vast aan dr ledikantrand en zet zich met twee voeten af tegen t voeteneinde, wurmt de rand in dr oksel en duwt zich verder met dr handen/voeten oftwel de klimfase is van start. Nu was ik er gelukkig zelf nog bij dus in t oog gehouden en zijdelings kijken hoe ze t doet zodat ik dr kan verhinderen (wellicht) en verder even maar niet op gereageerd en gedaan alsof ik t niet zag want dan is de sport begonnen. Maar met 17mnd lijkt ze me nog een beetje te klein voor een normaal bed maar ze komt wel tot bijna middenrif op de rand dus erg veilig is t ook niet meer als ze dat laatste zetje leert. Normaliter heeft ze een slaapzak aan, dan wordt t al wat lastiger maar gezien t tempo dat ze door bed kan racen met dat ding is dat hooguit een lichte vertraging mede omdat ze verschrikkelijk sterk is in armen en benen. Mama's toevallig gelijksoortige grappen gehad en wat deden jullie hier mee?
Hier klommen ze allebei met krap 15mnd uit hun ledikant, ook met slaapzak. Dus toen gingen ze over op een peuterbedje.
Hier heeft zoon vorige week ontdekt dat ie zonder problemen uit z’n ledikant kan klimmen. Gooit z’n knuffels op de grond en laat zich daar op vallen. Ik hoorde niks tot hij boven aan de trap mama riep. Wij gaan over twee weken verhuizen en dan krijgt ie een eenpersoonsbed. Dus voor nu heb ik de lattenbodem eruit gehaald. Matras ligt op de grond. Kan hij er niet meer uit.
Hier klimt hij met gemak de bank op en ons bed op. Hij probeert ook zijn ledikant uit te komen maar heeft (nog) geen goede grip door de stof van de slaapzak, dus dat zit er voorlopig niet in. Heb wel alle knuffels uit bed gehaald die als opstapje kunnen dienen.
Hier klimt er ook eentje uit. Ik heb er 2 spijlen uitgehaald. Als hij echt wakker is, kan hij er zelf uit, maar slaapdronken door het bed wandelen is nog wel goed beschermd. Gedaan omdat hij anders er half slapend uitrolt en vervolgens natuurlijk niet verder meer slaapt. En we hebben al nachtbraker
Iek, peuterbedje lijkt me ook de enige veilige mogelijkheid maar ik zie dr (lomp als ze kan zijn in dr baldadige bui) ook nog wel head first daar uit stuiteren terwijl ze prima de bank af kan met voetjes eerst. Hoe ging dat bij jullie met omschakelen?
Goed plan, dat kan volgens mij hier ook. Voor de time beeing in elk geval iets veiliger. Vind t een doodeng idee dat ze door dr kamer heen kan crossen, ze is nogal lekker baldadig soms. Maar goed een keer zal t er toch van moeten komen.
Idd. Ooit is het zover. Misschien is ze nu nog een beetje meer te sturen. Ik schrok me kapot vorige week. Had het traphekje ook niet dicht, want dacht, hij kan toch z’n bed niet uit. Staat ie daar vol trots opeens. Gelukkig deed ie geen poging om met slaapzak en al van de trap af te komen. Hier komt het qua timing wel redelijk goed uit. Dochter wordt echt te klein voor de wieg, die kan nu dan over in t ledikant. En dan z’n kamer maar zo inrichten dat hij niks geks te pakken kan krijgen. Geen flesjes babyolie meer of gekke cremepjes ofzo. Maar had geen zin om voor die laatste twee weken alles te veranderen.
Onze oudste deed het met amper 1,5 jaar, met slaapzak en al stond hij opeens in de keuken beneden. Hij gooide zich echt over de rand heen, kwam keurig op zijn voeten terecht en bleek op zijn billen naar beneden te glijden. Sindsdien ging het traphek altijd dicht En qua bed, tja, gewoon steeds terugleggen, net als met een groot bed. Hij heeft nog een jaar prima geslapen in zijn ledikantje, met slaapzak aan. De eerste avonden was het ellende, maar na een paar avonden bleef hij weer netjes in zijn bed.
Bij deze niet helaas. Dus provosorisch opgelost door de matrasbodem nu op de grond te leggen en dr matras daar bovenop. Kunnen dr geen vingertjes klem oid. Nu is hij precies zodanig hoog dat ze wel extreem veel kracht moet gaan zetten om dr uit te komen en dat zie ik dr nog niet zo snel doen. Traphekje zit nu ook boven dicht voor t geval ze echt ambities gaat krijgen. Kennelijk heeft ze t niet van een vreemde. Ik lag er ook met doffe dreun naast destijds en zat vervolgens heeeeeel stil naast mn bed.
Wat ik van mn moeder vanmiddag begreep, heel stil omdat ik wat had uitgevreten wat niet mocht. Wist dondersgoed wat wel en niet mocht. Kennelijk sprak mn blik boekdelen toen ze boven was gekomen en mij naast mn bed aantrof. Mn broers idem dito trouwens. We waren allemaal een stel ninja's maar mn oudste spande de kroon. Nog uit de tijd dat je van de slaapzakjes had die je vastbond aan t matras. Hij kon met matras en al uitbreken. Dochter hier heeft houdini als bijnaam. Draagdoek is buiten gebruik gegaan, ze wist t zo te doen dat ik mn schouderband kwijtraakte binnen 3 tellen. Had dr gelukkig gelijktijdig beet maar arm rechtomhoog en volle kracht opzij en schouderband is weg. By-Kay heeft nog geen alternatief gevonden voor ons geloof ik.
Oei. Ja dat werkt dan niet. Je zou, als een peuterbed nog groot voelt kunnen kijken voor een tweedehandsje (ledikant) die open kan. Matras en beddengoed heb je al.
Oei dat is best jong al. Mijn jongste was bijna 2,5 jaar toen hij opeens ging klimmen. Die klom toen met slaapzak en al op het stapelbed van zijn broers Toen het stapelbed achterstevoren gezet, zodat hij niet op het trapje kon klimmen. Dat hielp 1 week. Toen kreeg hij het voor elkaar om via het hoofdeind erin te klimmen Toen toch het stapelbed maar weer gedraaid. Ik zou in jouw geval zorgen dat ze niets geks kan doen of pakken op haar kamer. De deurknop omhoog zetten wil ook helpen om ze op hun kamer te houden. Traphekje dicht is op zich een goede, maar let op dat ze daar niet ook overheen willen klimmen. En heel consequent weer terug in bed brengen. Succes met de kleine Houdini!