@ Strijkkraal: Ik snap wat je bedoelt (jullie zijn zelf werkgever denk ik?), maar wat voor oplossing zou jij dan kunnen bedenken als de moeder in kwestie géén opangnetwerk heeft ivm ouders/broers/zussen die zelf allemaal werken? Ik heb bijv. geen dusdanig contact met mijn buren dat ik mijn kinderen daar zou brengen.
Meningen verschillen Ken namelijk bedrijven waarbij dit gewoon netjes is ingecalculeerd Misschien bij ouderwetse bedrijven nog in mindere mate. En waar staat dat vrij moeten nemen niet een bedrijfsbeleid is? Misschien is dat wel het beleid bij "ziekte thuis" vanuit het bedrijf. Maar een werknemer laten zwemmen en een schuldgevoel aanpraten als een keer een kind ziek is vind ik dus getuigen van slecht beleid en slecht de zaakjes op orde hebben.
Een ziek kind heeft het liefst mama om zich heen, en als je alles geprobeert hebt als oppas dan vind ik helaas pindakaas maar je kind gaat voor. Dat sommige mensen het wel erg vinden dat je netwerk niet groter is, laten zij dan komen om op te passen... Mijn netwerk is ook niet heel erg groot en mijn moeder woont ruim 100 km verderop en werkt zelf als gastouder die kan ik dus moeilijk laten komen. Met een ziek kind in de auto naar haar toe brengen is ook geen optie... Nu heb ik hier ook een baby die niet helemaal fit is... Gelukkig een hele lieve collegaatje die van dienst wou ruilen. Zodat ik de avonddienst heb dat mijn partner thuis is. Maar anders was er voor mij ook geen andere optie als thuisblijven en ziekmelden. Je hebt het beste gedaan voor je kind, al zijn de meningen hierover verdeeld. Beterschap voor je zoontje en hopen dat je je baas vrijdag het kan uitleggen en dat er begrip voor komt
Ik denk dat je als ouder altijd een opvangnetwerk moet hebben. Niet eens alleen voor ziekte, maar wat als er wat anders gebeurd, waardoor je niet je kind mee kunt nemen? Stel dat je bv. eens op sollicitatiegesprek moet bijvoorbeeld. Waar laat je dan je kind? Of je wordt zelf ziek waardoor je bv. niet in staat bent om je kind op te vangen? Of een dagopname hebt in het ziekenhuis? Ik persoonlijk vind dat je dus moet investeren in contact met bijvoorbeeld die buren of andere mensen om die gevallen te kunnen opvangen. Mijn moeder was een alleenstaande fulltime werkende vrouw, en er was altijd een netwerk voor ons. Pas als wij echt zo ziek waren dat we van voren niet wisten dat we van achter leefden (zeg maar) bleef mijn moeder thuis. Anders niet. Ik zeg niet dat je ALTIJD zelf een oplossing moet vinden. Ik geloof heel erg in geven en nemen. Ik ben geen werkgever, mijn man wel, en mijn vader ook dus ik weet wat zoiets inhoudt en ken de klappen van de zweep. Mijn werkgever is bijzonder flexibel, omdat ik dat ook altijd ben geweest.
meningen verschillen idd. Ik denk dat wij een fundamenteel verschil van mening hebben over de relatie werkgever/werknemer. Een werkverband is een zakelijke overeenkomst die zowel voor de werkgever ALS de werknemer rechten en plichten schept. Jij als werknemer stelt je kennis en kunde ter beschikken tegen een marktconforme vergoeding . Je werkgever heeft dus de plicht om je te betalen voor de diensten, primair als secundair (vakantiegeld, vakantiedagen, pensioen) en dient zich daarbij aan de wet te houden. In ruil daarvoor mag de werkgever van je verwachten dat je je ter beschikking stelt om die kennis en kunde voor het bedrijf aan te wenden. Dat is waar hij je voor betaalt en in die zakelijk overeenkomt mag hij dus redelijkerwijs verwachten dat hij op kan rekenen voor het aantal uren dat hij je heeft aangenomen. En in die zakelijke overeenkomst kunnen ook onvoorziene omstandigheden zijn (ziekte, kort verlof, onbetaald verlof) en waarin de wet voorziet (ziekteverlof, calamiteitenverlof, zorgverlof, zwangerschapsverlof, ouderschapsverlof) e.d. Maar het is wel de bedoeling dat daar in onderling overleg over wordt gesproken. Beide partijen in die zakelijke overeenkomst dienen zich daar goed bij te voelen. In alles. Dat heeft niets met ouderwets te maken, of slecht beleid ... Kwestie van zaken doen en niet eenzijdig bepalen wat goed is voor jou persoonlijk. Voor beide partijen. De werkgever mag niet zomaar dingen bepalen die primair in het nadeel van de werknemer is, maar andersom mag de werknemer ook niet eenzijdig maar bepalen wat goed is voor hem zonder overleg met de andere partij. DAT is pas slecht beleid. en dit hoort daar m.i. ook bij. Je hoort in goed onderling overleg een regeling te vinden die alle partijen werkt.
Ik vind een sollicitatie en een ziek kind echt appels met peren vergelijken. De datum van een sollicitatiegesprek weet je op zijn minst een aantal dagen van te voren en zodoende heb je dus tijd om oppas te regelen. Dat is met een ziek kind natuurlijk heel anders. En tja...als ik zelf ziek ben en niemand kan mij uit de brand helpen dan moet ik het toch echt zelf doen. En moeten investeren in contact met de buren? Dat lijkt me niet! Ik ga echt niet verplicht gezellig met mijn buren doen omdat ik anders misschien wel eens geen oppas zou kunnen hebben. Ik vind mijn buren prima om een oppervlakkig praatje mee te houden, maar echt no way dat ik bij haar op de koffie ga ofzo laat staan dat ik daar mijn kinderen zou brengen! Overigens ben ik ook hartstikke flexibel op mijn werk, maar mijn kinderen gaan voor...altijd en boven alles.
Pfff heel verhaal Maar goed, je laatste zin verschillen we dan waarschijnlijk niet in. Dat overleg waar je het over hebt moet al eerder plaatsvinden en hoort dus bij het beleid. Niet als het "probleem" er is maar al veel eerder vastgesteld. Korte termijnplanning heb je wat dit betreft helemaal niks aan. Als je dit gewoon netjes al regelt als bedrijf kun je direct als er een "probleem" zich voordoet hier op inhaken en de juiste stappen bepalen SAMEN met diegene die het overkomt. Natuurlijk is het voor de werkgever zuur...maar dat hoort wel bij een bedrijfsvoering.. En ja het gaat om geld verdienen..maar dat doe je toch ook het beste met gezonde en tevreden medewerkers die voor jou willen werken.
tja.. lastig... Als mijn dochter ziek is probeer ik eerst al het andere aan opvang te regelen en als dat echt niet lukt bel ik mijn baas ... meestal leg ik het probleem gewoon voor.. : Sanne is ziek ik kan echt geen opvang krijgen en ik moet werken. Hoe kunnen we dat oplossen. Nu werk ik onregelmatig dus kan er bv vaak wel iets dat ik i.p.v. een dagdienst een late draai waardoor mijn vriend thuis is en ik toch werk maar dan andere tijden of ik stel voor dat ik de dienstlijst ophaal en thuis plan doe ik in ieder geval iets nuttigs... meestal hoeft dat niet en heeft hij alle begrip. Vaak proberen wij ook ieder de helft te doen. Mijn vriend wat eerder naar huis ik wat later beginnen ofzo... Maar ja als de vader niet wil meewerken is dat lastig natuurlijk Beterschap in ieder geval
Ja, dat is ook een mening Ik denk daar anders over. Je hoeft niet iedere week bij elkaar de deur plat te lopen, maar een beetje een omgang met de buren is handig, in alle gevallen. Ik vind alleen dat men het eens van beide kanten moet bekijken. Een werkgever is verantwoordelijk voor zijn werknemers, niet voor de "extended family" om het maar even zo te zeggen. En als je een werkgever hebt die daar wel rekening mee kan houden dan heb je een lot uit duizenden. Ze zijn het namelijk niet verplicht
Nee en als werkneemster ben je ook verplicht thuis te blijven voor het zieke kind. Dat is ook een verplichting vind het maar makkelijk gesteld hoor. Ze zijn het niet verplicht nee moet je je kind dan maar alleen thuis laten. En bij de buren me kinderen onder brengen geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Ze zien me al aan komen buuf wil je op mijn kind passen sorry buuf maar ik moet zelf werken of zoek het zelf maar uit of mijn moeder of andere mensen hun antwoord moest het ook zelf uit zoeken met oppas. Dus jij ook...
Ja maar, leg mij dan eens uit waarom het dan alleen een probleem van de werkgever is en dat hij dus maar met een beleid moet komen?? We hebben het over ziekte van kinderen van werknemers, niet van werknemers zelf. En nee, ziekte van familieleden hoort NIET bij de bedrijfsvoering van een werkgever. Overigens denk ik dat dat ziekte altijd een ad hoc iets is. Of plan jij je ziektes in??
Nou, niet helemaal. Je voelt je als MOEDER verplicht thuis te blijven voor je zieke kind. Niet als werkneemster en daarom is je werkgever ook niet verplicht om daar hun beleid op aan te passen.
Maar ik ben eerst MOEDER en dan pas werknemer zo zie ik dat. En weet je wat laat ook maar. Waarom denk je dat veel alleen staande moeders niet kunnen werken maar wel WILLEN werken en het je vaak onmogelijk gemaakt woord. flexibiliteit van je woord verwacht maar je dat als alleenstaande ouder niet KUNT maar wel WIl garanderen! Omdat boven het gevoel er te willen zijn er nog ziet iets is als onmogelijk. Snap dat toch eens. O nu reageer ik wel fel maar snap zeker de positie van werkgever ook wel hoor echt wel. Maar als je als werkgever met een alleenstaande moeder/vader te maken krijgt wees dan voor al flexibel als werkgever! Omdat je werknemer je dat niet KAN garanderen. Het leven is keihard harden dan hard... Dat is iets wat ik zeker wel geleerd heb ik al die jaren als moeder.
Ik snap het prima hoor, als je mijn posts ook leest zeg ik ook dat een harde werkgever ook geen manier is. Ik vind het fout. En geven en nemen geldt OOK voor een werkgever en in jouw geval heb je een hork van een werkgever. Maar de basis is gewoon zodat zij niet met oplossingen hoeven te komen eenzijdig. En als de werkgever als oplossing heeft "je kunt altijd vrij nemen met zieke kinderen" ... driewerf hoera voor de werkgever. Maar zo werkt het gewoon niet altijd. En kan en mag een werkgever ook best verwachten dat de werknemer moeite doet om een structurele oplossing te vinden. En als dat niet lukt op dat moment, dan moet een werkgever daar idd flexibel in zijn. Echter gaat het fout wanneer een werknemer dan maar verwacht dat de werkgever altijd flexibel is daarin.
Dat is wel heel simpel gezegd.. Dan ga je wel uit van de ideale (ok op een na) situatie waarin je dan wel uit elkaar bent maar nog in harmonie met elkaar omgaat. Dingen goed kunt overleggen en dingen aan elkaar kunt vragen zonder dat daar scheve ogen, verwijten etc etc komen. Ik vraag echt niet aan de vader van mijn zoontje of hij wil komen als mijn zoontje ziek is.. (of om wat voor reden dan ook) als ik dat wel doe dan krijg ik allemaal verwijten, krijg ik te horen dat hij dit voor mij doet ect. En daarnaast als er dan afspraken gemaakt moeten worden over vakanties oid dan haalt hij dit er ook bij. Ik hou me aan de omgangsregeling die is afgesproken en verder niet. Ik heb de zaken zelf goed geregeld en als het daarbuiten nodig is dan kijk ik in mijn eigen netwerk wat er mogelijk is. Ik vind dat ts het heel goed heeft opgelost, ze heeft haar moeder ingeschakeld en haar werk gebeld dat ze zodra het mogelijk was zou komen. Zo hebben wij het op mijn werk ook afgesproken.
Maar als je al geprobeert hebt om opvang te vinden, niet iedere oppas past haar schema wel ff aan omdat je kind plotseling ziek is geworden. In to haar verhaal begreep ik dat hij normaal naar de psz ging. Dus je kan ook niet verwachten dat je netwerk maar altijd paraat staat voor onverwachte dingen. Die mensen hebben ook hun sociale leven en verplichtingen. Nu heb ik het geluk dat er altijd wel wat te schuiven valt in de diensten. Maar als ik er alleen voor kom te staan heb ik dit probleem dus ook... Je kan wel heel stellig zeggen niet het probleem van de werkgever, maar van de werkneemster. Je kan beter proberen om voor dit een passende oplossing te vinden scheelt een hoop gestress voor beide partijen
Wekt helemaal geen irritaties op. Je hebt er nl gewoon recht op, max 2x je dienstverband per jaar. Maar ach laten wij ons in allerlei bochten wringen om iig ons recht niét te halen omdat we anders misschien iemand wel voor het hoofd stoten.
Hmm... heb niet alle reacties gelezen, maar wel lastige situatie ja. Ik begrijp het van twee kanten. Is er geen optie om een keer een andere dag extra te werken? Misschien kan je moeder of iemand anders een keer extra oppassen? Zo toon je i.i.g. aan dat je welwillend bent. Of misschien kun je wat werk thuis doen? Succes, ik kan me voorstellen dat het op deze manier niet makkelijk is als alleenstaande moeder!
Niet alles gelezen...maar eerlijk? Ik vind dat de ziekte van je kind niet het probleem mag worden van je werkgever. Als hier een kind ziek is...wordt er door 1 van ons een vrije dag opgenomen, meestal door mijn man, omdat het voor hem eenvoudiger is. Laatst las ik nog frustraties over moeders die solliciteren en die afgewezen worden omdat ze kinderen hebben. Ik denk dat deze situaties de reden zijn. Maar ik wil je vooral beterschap wensen voor je kindje! Ziek zijn is nooit leuk! En ik denk dat jouw situatie als alleenstaande best complex is. Want als je kindje ziek is..wil je als ouder toch bij hem blijven...Ook dat is begrijpelijk.
Zorgverlof is een recht waar je als werknemer gebruik van kunt maken en het kan alleen bij zwaarwegend bedrijfsbelang geweigerd worden. Ik vind wel dat de vader, die nog in beeld is, ook gewoon zijn verantwoordelijkheid moet nemen. En dat je dus om de beurt voor je zieke kind moet zorgen als je geen andere vertrouwde oppas beschikbaar hebt. Je ex hoeft geen verlofuren te schrijven, daar is het kortdurend zorgverlof voor uitgevonden. Nu begrijip ik dat hij die verantwoordelijkheid niet neemt. Tja, daar vind ik een hoop van, maar dat voegt niets toe aan de discussie. Zowel een werkgever als werknemer moeten flexibiliteit tonen. Je zou dus kunnen aanbieden andere dagen wat langer door te werken of een keer een andere dag te komen werken. Ik vind het vrij logisch dat je werkgever kritisch is op verlof/zorgverlof voor een ziek kind. Veel werknemers gaan er wel erg gemakkelijk mee om en het is vaker dat de parttime werkende moeder vrij neemt of zorgverlof opneemt voor een ziek kind, dan de fulltime werkende vader.