Ik heb dit hele topic doorlezen en was toch wel verbaasd door de verschillende en soms erg grove reacties. Ik wilde hier nu toch ook wel op reageren, dus hier wat ik denk: Eerst en vooral denk ik niet dat je een 'slechte' mama bent! Helemaal niet! Ik denk dat je zoontje een pittig kereltje is. Degenen die hier negatief gaan reageren naar jouw persoon, zijn blijkbaar supermama's ofwel hebben ze hele makkelijke kindjes. Mijn beide nichtjes waren in hun eerste levensjaren echte monstertjes (nu beiden nog heel erg uitbundig en actief maar wel lief) dat lag vooral bij de oudste aan twee zaken: een pittig karakter en een deel ook aan de opvoeding van de ouders. Ze mochten alles van hun ouders tot ze anderhalf waren en daarna wilden ze gewoon niet meer luisterden naar de ouders. Dus degenen die hier afkomen dat een kind van 1 jaar daar nog geen besef van heeft, dikke zever. Mijn oudste nichtje wist al heel vlug hoe de mama aan te pakken. Wenen en wenen tot ze haar zin kreeg. En ja je bent dan op de duur zo moe, dat je toegeeft. Mijn man en ik proberen hier elke dag min of meer dezelfde routine te volgen, op het tempo van zoonlief. En hij is veel kalmer geworden. Nu de eerste maanden had mijn zoontje reflux en enorme darmkrampen en deed hij niet anders dan wenen. We hebben toen ook even met de handen in het haar gezeten. Slapen zat er niet in. Toen hij een maand was en we wisten wat er scheelde met hem, stelden we vast dat hij iedere avond rond hetzelfde uur moe werd en weende. We staken hem dan eerst in badje en dan erna nog drinken en dan bedje in met zijn mobiel aan. De eerste avonden heeft hij ook een tijd geweend. Mijn man en ik voelden ons echt ellendig toen we naar zijn gehuil zaten te luisteren. Maar we besloten hem er niet uit te nemen en enkel eens te gaan kijken af en toe. Na een halfuur sliep hij. Ondertussen weten we dat dat de juiste aanpak is, hij heeft 's avonds altijd zijn moe-weentje en moet eerst even wenen als hij in z'n bedje ligt. Ondertussen is hij tegen dat ik in de woonkamer ben, al in slaap gevallen. We volgen nu nog altijd hetzelfde ritme. Ook in de namiddag gaat hij in zijn bedje, hij is dan ook nog erg wakker en dan zie je het niet altijd aan hem dat hij moe is, maar telkens na een minuut of 5 wat zagerig geweend te hebben (zijn moe-weentje) valt hij als een blok in slaap. De raad die ik zou geven is, toch min of meer een routine te zoeken. Elke dag dezelfde zaken na elkaar laten opvolgen. Daarom niet elke dag op hetzelfde uur maar ik zou toch proberen het ritme van je zoontje te volgen. Ik denk dat zijn slaapritme wat verstoord is en dat hij daarom zo moeilijk slaapt. Ook hier zijn onze dagen op zijn ritme afgesteld, ja dat is heel moeilijk soms maar anders is hij ook enorm lastig. Het lukt uiteraard niet altijd, als je gaat werken, is dat allemaal niet zo simpel he. Eventueel zou ik ook zijn park terugplaatsen? Mijn zoontje valt 's morgens na het spelen altijd vanzelf in slaap in z'n park. Veel sterkte! Je bent echt niet de enige die met de handen in het haar zit hoor! Kindjes hebben nu eenmaal geen handleiding he, je moet het zelf aanvoelen en ontdekken wat de beste oplossing is, trial and error - methode, soms werken dingen en soms ook niet.
Misschien hulp van buitenaf? Een soort coach voor het gezin? Volgens mij zijn er zulke 'hulplijnen', die bekijken de gezinssituatie, het gedrag ect., en kunnen je dan handvatten bieden om het tij te keren. Kaart het iig ook aan bij je cb, wellicht kunnen zij hulp bieden of een keer thuis komen voor een gesprek. En jullie zijn absoluut geen 'ruk ouders', je zit er gewoon doorheen.
Waarom ga je douchen als je weet dat hij er wakker van kan worden Tuurlijk, het zou fijn als hij tzt aan dergelijke geluiden went maar momenteel (en helemaal na zo'n helse nacht) heeft hij zijn slaap gewoon nodig. Sorry maar ik begrijp je echt niet!
Even doorgaand op deze andere insteek (depressie??) op basis van jouw antwoorden: Ik zeg niet dat je het hebt, maar denk er eens over. Praat er met iemand over. Symptomen De symptomen van de postpartum depressie komen sterk overeen met die van andere depressies. Veel verschijnselen van een postpartum depressie lijken gewoon. Een jonge moeder komt vaak slaap tekort, geen wonder dus dat ze moe is. En een baby is erg kwetsbaar, dus bezorgdheid ligt voor de hand. Maar de klachten nemen bij de postpartum depressie zulke extreme vormen aan dat de moeder haar taken niet meer normaal kan vervullen. De spreekwoordelijke roze wolk van het prille moederschap is een loodgrijs wolkendek geworden. Ook vrouwen die een miskraam of abortus hebben gehad, kunnen een depressie krijgen. Die wordt makkelijk over het hoofd gezien. Een tijdje verdrietig en in de war zijn is in die omstandigheden heel normaal. De meest voorkomende klachten zijn: Sombere stemming. Gebrek aan interesse en initiatief. Weinig plezier beleven aan de baby of zelfs heftige gevoelens van afkeer en haat hebben t.o.v. de baby. Geen moedergevoel hebben of juist overbezorgd zijn voor de baby. Extreme vermoeidheid en lusteloosheid. Huilbuien. Prikkelbaarheid en agressieve uitvallen (bijvoorbeeld schelden en verwijten maken). Concentratieproblemen, verwardheid en vergeetachtigheid. Slapeloosheid of juist een extreem grote slaapbehoefte. Gebrek aan eetlust of juist overdreven eetlust. Weinig zelfvertrouwen, het gevoel niets waard te zijn en ongeschikt te zijn voor het moederschap. Het gevoel van binnen dood of leeg te zijn. Gevoelens van machteloosheid, wanhoop en angst. Sterke neiging tot piekeren Meer algemene klachten zoals hoofdpijn, duizeligheid en misselijkheid. (zie Psychische Gezondheid - Postpartum depressie, hier staat ook meer info over wat je zelf kan doen en waar je hulp kan zoeken)
ben ik al eens voor bij de HA geweest maar dat heb ik niet zeggen ze. Ik ben toen doorgestuurd naar maatschappelijk werk en daar hebben ze me ook niet echt kunnen helpen. En een psycholoog kan ik niet betalen
Zit de psycholoog niet in je zorgpakket? Bij mij zat tot 20 behandelingen in mijn zorgpakket, daarna zou ik het zelf moeten betalen als ik het nog nodig zou moeten hebben.
ter info, hij huilt niet, maar hoor hem soms een beetje kreunen en brabbelen. Een klein beetje maar, dus of hij nou wakker is of niet weet ik eigenlijk niet. Ik heb heel stil gedaan, zoals altijd en er het beste van gehoopt. Wou me graag even opfrissen want dat helpt ook altijd om het wat helderder in te zien allemaal
Ik krijg geloof ik 9 behandelingen vergoed maar heb wel een eigen bijdrage. En ook dat kunnen we niet ophoesten ( maar dat is een heel ander verhaal weer )
Euh ik zou me nu ook wel gedoucht hebben hoor. Mijn zoon komt op de eerste plaats, maar ik ga mezelf nu ook niet gaan verwaarlozen ...
Idd, door eens even wat tijd voor jezelf te nemen door bvb te douchen, voel je je soms ook al stuk beter! En als mama zich beter voelt, dan voelt je baby dat ook. Wat ik trouwens altijd doe als ik mijn zoon na zijn slaapje uit bedje neem, is heel vrolijk en breed glimlachend goeiemiddag zeggen ook al voel ik me op dat moment niet echt vrolijk, als ik dat doe, staat hij ook altijd vrolijk op
@ elynada, dankjewel. Dan is het toch niet zo raar dat ik het gewoon gedaan heb ( liep nog in pyjama met de make-up tot aan m`n oksels haha )
en het is zeker een pittig kereltje, dat beaamt iedereen wel. Hij heeft overduidelijk een eigen willetje. Die had ie ook al snel hoor. En professionele hulp? Waaraan zou ik dan kunnen denken?
Ik heb niet alles gelezen en weet ook niet of deze tip eerder is gegeven, maar: toen mijn dochter klein was, wist ik ook geen ritme te ontdekken bij haar. En ritme is heel belangrijk voor hun gemoedstoestand (en de jouwe!) dus ik had het volgende bedacht: Ik maakte een A4tje met daarop een hokjesschema voor een week (maandag t/m vrijdag en tijden per half uur) Ieder vakje was dan een half uur zeg maar.. Mijn uitleg is misschien niet duidelijk, ik zal een voorbeeldje maken: maandag dinsdag woensdag donderdag vrijdag zaterdag zondag 00:00 00:30 01:00 01:30 02:00 enz enz Ik heb een week lang alles gelaten zoals het was en geprobeerd het kind zelf haar schema aan te laten geven. Ik vulde in wanneer ze honger had en wanneer ze in slaap viel. Op die manier kwam ik er na een week achter dat ze meestal rond een uur of 11:00 's ochtends wilde slapen en rond 15:00 uur. Wat is vervolgens deed was haar de week erop vlak voor die tijd (dus 10:45 en 14:45) op bed te leggen. Hierdoor kwam ze heel gemakkelijk in een vast ritme wat op haar eigen biologische klok gebaseerd was. Misschien zou dat helpen? Alle tijden een week lang noteren en zo het eigen schema van jouw zoontje te ontdekken, en daar dan vervolgens op door te gaan.
Hehe, doe ik ook altijd En als ze een beetje grumpy is met verschonen ofzo zing ik voor haar glimlachend het liedje van Giel (3FM) "begin de dag met een dansje". Vindt ze machtig mooi.
deze tip is nog niet gegeven maar vind het een hele goede. Dankjewel, hiermee ga ik zeker aan de slag
t.s Andere zullen het ALTIJD beter weten. Je hebt pittige kindjes en je hebt makkelijke kindjes jij hebt een pittig kindje die jouw tot het uiterste kan drijven. Idd consedingense is een ding wat belangrijk is het ritme is niet belangrijk in de maten dat je het doet als je het maar doet. Pittige kindjes hebben juist veel behoefde aan ritme. En ja ook met een kindje van bijna een jaar kan dat. Maak de dag voorspelbaar. En jouw nee blijft jouw nee. En persoonlijk ook ik denk dat een kind van een jaar wel uit test hoe ver hij of zij kan gaan. Tuurlijk niet in het besef maar ze hebben begrenzing nodig en liefde. Die combinatie moet je samen maken. Moet zeggen ik heb wel een postnatale met mijn eerste gehad, Ik deed alles of ik deed in eens helemaal niks meer. Hij kon me dan wel eens gestolen worden( niet letterlijk) dan zat ik er compleet door heen. Kon geen goede midden weg vinden van aandacht geven en begrenzen. Met mijn tweede ben ik nu wat makkelijker. En ook meteen wat strikter geweest dan met nummer een. Veel regelmaat gebruikt troosten zelfde tijden naar bed ect ect. Ik had wat ik toen niet wist het zo graag anders willen doen met me oudste. Heb het gelukkig in gehaald met me jongste. Wel de zelfde mama maar een andere mama dan met de eerste. Consedingese haha Maar verder ik denk dat onze kinderen altijd onze leven zullen bepalen. Tot ze oud genoeg zijn om voor zich zelf te zorgen. Maar dan krijg je weer andere dingen. Mijn moeder zegt wel eens een moeder ben je niet 18 jaar maar voor eewig. Tot de dag dat je als moeder er zelf niet meer bent, Sterkte er mee en wees consedingse..
het is nog steeds stil boven dus daar ben ik echt heel erg blij mee. Voel mezelf alleen nog steeds niet geweldig en moet nog wat dingen doen
Als hij slaapt probeer die dingen die je moet doen even los te laten en dan jouw moment te pakken. Wakker worden ze toch wel weer. En probeer je werk te verdelen over de dag. Niks moet alles mag zo doe ik me dagen ik doe wat ik kan ect ect. perfect alles willen doen is ook iets wat een vrouw vaak moet los laten. Te veel willen doen op het zelfde moment los laten is mijn advies. Hoe raar dat ook klinkt. Dochter ligt nu lekker haar middag dut te doen en daar kan ik zo van genieten. En doe dan helemaal niks. Ja hier rond hangen even doen waar ik zin in hebt daarna zijn de kinderen weer aan de beurt.
dat lukt me dus niet he. Als hij wakker is kom ik er namelijk niet aan toe om even op te ruimen en de vaatwasser te doen. Dus heb alleen maar die mogelijkheid om dit tijdens zijn slapen te doen. En als ik het niet doe word ik onrustig ( en nee, mijn huis is niet spik en span hoor ) Ik zie dan gewoon steeds dingen liggen en ga me eraan ergeren dat het nog niet gedaan is.