goedemorgen. Update over vanacht. J. bleef aan 1 stuk door huilen, alsof hij pijn had ofzo. Hij was echt helemaal overstuur. We hebben hem meerdere keren weer op bed gelegd maar weer raakte hij in paniek. Uiteindelijk zijn we rond 23.30 de deur uitgegaan en een stuk gaan rijden. Dat werkte de vorige nacht ook. Hij viel al snel in slaap en rond 0.45 waren we weer thuis. Goed lang doorgereden zodat we zeker wisten dat hij sliep. Overgelegd in zijn bedje en de kamer uitgegaan. 5 seconden later, huilen en gillen. Maar de fles gegeven in de hoop dat dat zou werken. Hij heeft wel veel gedronken, dus misschien honger. J. weer in bed gelegd en naar beneden gegaan. Maar halverwege de trap begon hij alweer te gillen. Ik tegen m`n man gezegd dat we ons eerst gewoon gingen klaarmaken voor het bed. We laten J. gewoon even huilen en nemen hem straks maar bij ons in bed. Wie weet slaapt hij daar wel ( is eigenlijk tegen mijn regels, maar nood breekt wet ) Maar m`n man kon het niet eens 2 min. aanhoren en is naar boven gegaan, ondanks mijn smeekbede om het niet te doen. Om een lang verhaal kort te maken ( is al mislukt ) J. is uiteindelijk rond 1.30 op mijn borst in slaap gevallen. We hebben zijn bedje gewarmd met een kruik en rond 2.00 lag hij dan eindelijk in zijn eigen bed te slapen. Zoals hij nu is, is ons kind gewoon niet. Hij huilt niet om te zeuren, maar omdat hij echt in paniek is. ( sorry, kan het anders niet uitleggen ) Had vanacht ook het cb nog gebeld maar die konden niet helpen werd me verteld. Ik moet maar wachten op telefoontje van de wijkverpleegkundige. Dus ja tot zover mijn verhaal weer
Dan zou ik toch even naar het medische gedeelte gaan kijken... Heeft hij ergens pijn, ergens last van? Ooronsteking misschien (ze kunnen oorpijn hebben zonder dat je daar echt tekenen van ziet/merkt) dat kan erg veel onrust met slapen veroorzaken...
ik durf het niet te zeggen, zou het wel gaan denken. Maar dan zou dit overdag toch ook zo moeten gaan? het gaat dan ook niet geweldig maar wel beter dan de nacht. En een maand niks druks lukt niet. Hij is zelf over 3 weken jarig. Maar we hebben zondag ook een verjaardag en heb besloten om daar niet naartoe te gaan.
maar wat moet ik zeggen? M`n kind blijft huilen, maar alleen snachts. Weet nu ook gewoon niet wat ik met hem moet doen. Hij wrijft al steeds in z`n ogen maar als ik hem nu op bed leg gaat ie hoogstwaarschijnlijk niet slapen. Weet gewoon niet zo goed meer hoe ik met hem om moet gaan, wat hij nou wil
Nee en daarom kan je óók naar de HA gaan. Als het wel iets medisch is kan hij/zij het uitsluiten. Maar misschien heeft ie ook wel een tip voor je. Ik vind het heel moeilijk om je advies te geven nu, want ik wil ook niet dat je iets goed/fout doet omdat ik dat dan gezegd zou hebben, ik ken je kindje niet maar als ik dit zo lees heeft ie denk ik wel ergens last van. Of het is een fase, maar om medisch gezien uit te sluiten kan je gewoon naar de HA gaan... En het andere: volg je gevoel, je hart... Laat alle adviezen los. Wat denk je dat je dan moet doen? Wat wíl jij zelf nu doen?
ik kan natuurlijk gewoon bellen en maar afwachten wat ze zeggen. Ik ga zo even bellen, laat zo weten wat ze zeiden
Zie nu pas dat we al 7 pagina's verder zijn.... laat maar Wat betreft paniek en huilen: idd even naar de huisarts o wat zaken uit te laten sluiten en als die niets vindt, zou je kunnen kijken of hij een doorverwijzing naar kinderarts of KNO wil geven, (oorproblemen kan de huisarts vaak niet zien, daar is de geavanceerde apparatuur van de KNO vaak voor nodig). Succes!
Succes bij de HA, en als je denkt dat hij pijn heeft, zou je hem gewoon eens een paracetamolletje kunnen geven voor het naar bed gaan. Als C. echt niet kan slapen, heb ik dat ook wel eens gedaan, en vaak hielp het heel goed... Maar ik vind het knap van je dat je je er niet zomaar bij neerlegd en op zoek gaat naar een oplossing.
Misschien is een Osteopaat een oplossing voor je zoontje? Baat het niet, dan schaadt het ook niet. Hier een stukje waarin je wellicht J. herkent? Dit is gericht op kindjes vanaf 1,5, maar aangezien je zoontje bijna 1 jaar is, kan het op hem van toepassing zijn. Geschreven door Osteopathie praktijk; Klachten: onrust, spijsverteringsproblemen, hoofdpijn, slaapproblemen, bedplassen, chronische verkoudheid. Problemen die vaak voorkomen in de praktijk bij kinderen tussen de 1,5-3 jaar zijn de slaapproblemen en de onrust die zich nu openbaart. Het zijn wel de jaren van de peuterpubertijd en "Nee, nee en nog eens nee!". Maar dit is anders dan de onrust die u waarneemt bij uw kind. Deze onrust kenmerkt zich vooral door de nachtelijke huilbuien, niet kunnen slapen, vermoeidheid overdag, niet zelf kunnen spelen. Ook ziet u als ouder nu echt hoe gevoelig uw kind is voor sfeer, emoties, indrukken. De kinderen uiten zich beter en het contact met hen is duidelijker door de verbale communicatie. Ook al levert dit soms ook de nodige frustraties op doordat ze het juiste woord nog niet kunnen vinden in hun bestand. Peuters gaan een duidelijke interactie aan met de buitenwereld en moeten deze indrukken verwerken. Voor veel kinderen met de bovenstaande kenmerken is het moeilijk om al deze indrukken te ordenen. 's Nachts worden ze dan huilend of gillend wakker, omdat ze dan dromen en eigenlijk de dag aan het verwerken zijn. Osteopathisch gezien is het van belang om de balans bij deze kinderen te herstellen. Alle lichamelijke dysbalansen hebben een direct effect op hoe de geestelijke en lichamelijk weerstand van uw kind is. Met name het zenuwstelsel van deze kinderen wordt dan behandeld. De effecten zijn prachtig om te zien en betekent misschien voor u als ouder eindelijk weer eens een nacht doorslapen..! Een vriendin van mij heeft heel erg getobt met haar zoontje (was toen wel nog hele kleine baby die niets anders deed dan huilen) en heeft enorm baat gehad bij de Osteopaat. Bij hem bleek z'n nekje verkrampt te zijn, waardoor hij altijd pijn had. Dat is verholpen en ze heeft nu een heel ander kind! Het is een poging waard! Veel verzekeraars vergoeden behandelingen geheel of gedeeltelijk, maar (als het kan) zou ik zeker een keer een intake doen, om te kijken of je zoontje er baat bij kan hebben.
Succes bij de HA en idd een bezoek aan ostheopaat kan je ook eens overwegen! Zoals Rozemarijke zegt, goed even oren na laten kijken en idd evt. doorverwijzing naar KNO. Hier namelijk heel lang oorproblemen gehad zonder dat we dat eigenlijk wisten want ze greep niet naar haar oortjes en had ook niet echt klachten maar bleek achteraf wel veel last van haar oren te hebben gehad...
AMEN! Ik zit hier ook met stijgende verbazing de reacties te lezen. Mijn dochter is wel degelijk haar grenzen aan het verkennen en het is aan mij om de balans te vinden tussen haar een geborgen gevoel te geven, zonder haar altijd haar zin te geven. Ik kan heel goed horen als ze aan het jengelen is omdat ze niet in de box wil, of dat ze echt verdrietig is. En als ze echt verdrietig is dan krijgt ze van mij knuffels en kusjes en neem ik haar bij me. Maar als ik aan het koken ben en zij dus veiliger zit in de box, maar het daar zelf niet mee eens is, dan geef ik niet toe aan haar driftbui, maar probeer ik die om tebuigen. Niet door haar er dan maar uit te halen, terwijl ik met hete pannen bezig ben, maar door haar IN de box te proberen te vermaken. Ik geef haar eens een ander speeltje, probeer haar af te leiden met liedjes of gekke geluidjes, en dit WERKT gewoon. Ik kan dus rustig koken terwijl zij veilig in de box zit te spelen. En ja, dan heeft ze misschien 5 minuten gehuild. Ben ik dan een slechte moeder? En om 19.00 is het echt bedtijd. Overdag breng ik haar naar bed wanneer ik merk dat ze moe is en dan gaat ze probleemloos slapen. Maar 's avonds moet ze echt op een gegeven moment naar bed, omdat ze anders te weinig nachtrust krijgt. Soms wil zij dan nog niet, terwijl ze wel moe is. Als ik haar er dan steeds weer uithaal als ze huilt, dan gaat ze zeker niet slapen. Een half uur laten huilen vind ik ook een slecht advies. Daarom ga ik wel elke zoveel minuten kijken zolang ze huilt, en krijgt ze een aai over haar bol, een kusje en een liedje, maar ik haal haar er NIET uit. Zo weet ze dat ik er nog steeds ben, maar laat ik haar wel merken dat het bedtijd is. Meestal slaapt ze na een kwartiertje. Zou ik haar er weer uithalen, dan slaapt ze een uur later nog niet, is ze daardoor de volgende dag ook moe en hangerig en huilerig en kom je in een vicieuze cirkel. Ik baal ervan dat een aantal moeders dan doen alsof je dan harteloos bent en je kindje niet op de eerste plaats komt en je niet aan kinderen had moeten beginnen. Wat een lef.... Mijn dochter is mijn zonnetje en het allerbelangrijkste in mijn leven. Ik krijg er tranen van in mijn ogen dat sommige moeders zo hard oordelen. Een kind van 10 maanden heeft echt wel een eigen willetje en moet ook leren dat het soms anders gaat dan dat hij of zij wil. Dan ben je in mijn ogen geen slechte moeder, integendeel.... En als je dat niet wil, dan doe je het op jouw manier, maar oordeel niet zo hard over moeders die het anders doen.
Even een aanvulling: oorpijn gebeurt juist 's nachts. Omdat het vooral pijn doet wanneer kindjes liggen. Overdag kan er dan inderdaad niks aan de hand zijn. Zo hard huilen is inderdaad niet zomaar iets. Zeker als je weet dat het niet normaal is voor jouw kindje. Goed dat je naar de huisarts gaat. Wij doen op zo'n avond vergelijkbare dingen als jij hebt gedaan. Troosten/sussen/wiegen. Klein flesje (want kindjes hebben vaak honger als ze opeens wakker zijn geworden en warme melk helpt om weer te slapen). Wiegen tot ze in slaap valt. Inderdaad vergeet die paracetamol niet! En als het allemaal niet werkt, bij ons in bed. Je moet toch wat inderdaad. Zeker als zo'n kleintje pijn heeft, wil hij gewoon bij je zijn. Wij hebben dit een keer een week lang gehad. Kwamen er na een paar nachten achter dat paracetamol het enige was dat echt hielp. Dus om 19:00 een zetpil erin. En om 4 uur 's nachts was die weer uitgewerkt en was het weer heel hard huilen, nieuwe paracetamol, even knuffelen en troosten en ze sliep weer.. (?) Zijn toen ook naar de HA geweest en hij kon niks vinden. Uiteindelijk ging het vanzelf over, weet nog steeds niet wat het was, behalve dat het ergens pijn was.
@MB1980: er is volgens mij al een redelijke consensus bereikt dat er kindjes zijn die zo jong ook grenzen verkennen. Maar uit de reacties van TS blijkt mijn inziens eerder dat haar zoontje oververmoeid is dan manipulerend. Misschien een combi van beide, maar weten wat het is, is belangrijk voor de vervolgstappen om het op te lossen.
@MB1980: overigens wat jij omschrijft is naar mijn idee "standaard" baby-gedrag Het verschil zit het erin dat jij dit gedrag niet omschrijft als "mijn baby loopt over mij heen" met bewoordingen die doen voelen alsof je denkt dat je kindje alles doet om jou te pesten. Nu hebben we inmiddels (26 pagina's he?) door dat dit ook niet is hoe TS het bedoeld heeft. Het lijkt me niet nodig deze discussie opnieuw te voeren?
Eerste werk vandaag nu zoontje slaapt, was dit topic komen lezen. En hopen dat er een betere nacht was gepasseerd maar ik lees net dat dat niet het geval was. Ik ken jammergenoeg het gevoel dat je erdoor zit en op de duur weet je gewoon niet meer wat of hoe he. Mijn zoon had eerste maanden dus reflux en darmkrampen waardoor hij de hele dag lag te gillen van de pijn en was er op medicijnenvlak voor die darmpjes niet veel aan te doen. Ik heb echt momenten gehad dat ik dacht van 'ik kan niet meer!' Gelukkig is dat dan goed gekomen. We hoorden ook aan zijn geween dat het iets medisch moest zijn want dat was echt krijsen van de pijn. We zijn dan ook naar een osteopaat gegaan en jawel, dat heeft bij ons echt wel geholpen. Zoonlief was echter wel dan de 4 dagen na de sessie bij de osteopaat enorm lastig, hangerig, veel aandacht vragen, ... . En tijdens de sessies weende hij de hele praktijk samen (en ben ik mee beginnen huilen ) maar het had dus wel effect. Sedertdien is hij een veel rustigere baby geworden. Misschien dus wel het proberen waard? En zoals er hier al eerder werd gezegd, iedereen heeft wel momenten dat we ons afvragen, hoe moeten we dit oplossen? Vij ons waren de eerste maanden heftig en zijn we nu in rustiger vaarwater te recht gekomen met Alexandertje. Ik hoop dat er vlug een oplossing gevonden wordt! Veel sterkte!
hey meiden. Ik heb J. rond half 10 weer op bed gelegd, maar weer overstuur en niet slapen. Ik moest nog even naar de winkel dus dat hebben we maar gedaan. In de auto is hij in slaap gevallen en heb hem slapend over moeten leggen in zijn bed. Hij is echt ongelooflijk moe, en het doet me pijn om hem zo te zien. Ik bied hem meerdere maren het bed aan, maar iets maakt hem zo overstuur. De osteopaat hadden we idd van een vriendin ook als tip gekregen dus was daar al wat naar aan het kijken. Ik wacht vanmiddag even af en ga anders een afspraak maken daar, ik doe echt alles om hem te helpen. Gisteravond had ik hem getempt, en hij had wat verhoging ( waarschijnlijk door het lange huilen ) dus heb hem idd een zetpil gegeven. Niet veel later is hij op mijn borst in slaap gevallen. Dus dat was idd wel een goede zet. @ elynada, wat lief van je dat je zo meeleeft.
Hahaha, nou ik heb niet alle 26 pagina's gelezen inderdaad, maar het viel me gewoon op dat er moeders zijn die er al over vallen dat je je kindje 5 minuten laat huilen en dan doen of je dat doet omdat je je kindje niet het belangrijkste vindt op dat moment. Dat vond ik nogal een hard oordeel. Ik ben het met je eens dat TS het in eerste instantie wat sterk omschreef, alsof haar kind alles doet om haar dwars te zitten, maar ik had al zo'n idee dat dit even een noodkreet was van een mama die er even flink doorheen zit, dus had dit al meteen niet zo letterlijk genomen...