bedankt voor de tips meiden. Ik ga er allemaal mee aan de slag ( om beurten natuurlijk, anders word t wel erg verwarrend ) Soms word t me allemaal gewoon teveel en sta momenteel even niet heel stevig in m`n schoenen. Het probleem doet zich vooral overdag voor, voor de avond hebben we een trucje. Als we hem de laatste fles op zijn kamer geven, in het donker, dan begint hij al wat weg te doezelen. Dan blijft hij meestal wel doorslapen. Helaas kan dit voor overdag niet, maar we zullen iets vinden wat voor hem werkt. Ik heb wel lieve mensen om me heen hoor, maar de meeste zijn op afstand en weten ook niet zo goed wat we moeten doen. Of die krijgen het idee dat ik een beetje zeur, omdat hij met anderen erbij altijd erg lief is. Mijn man zal me meer moeten steunen, dat weet hij ook. Maar hij maakt hem ook maar 2 dagen mee en word dan soms al gek van J. Dus hij kan zich er wel wat bij voorstellen. Tja het blijft moeilijk, maar zou me graag beter willen voelen als de moeder die ik ben. Heb niet het idee dat ik alles geef wat ik in me heb namelijk.
@mama van JS: Oh, herkenbaar hoor. Mijn zoon had rond die leeftijd een sprongetje. Misschien dat die van jou daar ook nog eens last van heeft, bovenop al het andere. Ik vrees dat je, zoals al eerder gezegd, echt even door die zure appel heen moet om hem te leren dat gillen niet helpt. Waar het kan, zou ik proberen die momenten zo veel mogelijk voor te zijn. (Dus afleiden voordat hij gaat gillen.) Maar als hij eenmaal gilt, is het echt belangrijk dat je hem dan niet zijn zin geeft. Ze snappen al redelijk wat hoor! Die van mij weet bijvoorbeeld precies waar hij niet aan mag komen. (Hij doet het vervolgens toch maar het begin is er.) Ik vraag me af of een kindje van 11 maanden al dagritmekaartjes kan begrijpen. Maar "mag niet" hebben ze toch vlot in de gaten hoor. Die vijf-minuten-regel heeft bij ons goed geholpen tegen het huilen bij het naar bed gaan, maar we hebben nog steeds periodes dat dit gedrag toch ineens weer een paar nachtjes terugkomt. Frustrerend hoor! Maar als we braaf volhouden, is het het snelste voorbij. Met een nachtje of twee / drie is het weer goed. Tja, en dan misschien nog een hele lullig opmerking omdat ik me nu heel erg met je privéleven bemoei. Maar ik vind het toch wel opvallend als je aan de ene kant zegt "Ik ga er (bijna) aan onder door." en "Mijn relatie staat onder druk." maar aan de andere kant zie ik in je onderschrift staan dat je bezig gaat voor een brusje. Dat vind ik wel wat dubbel, eerlijk gezegd. Is het voor je eigen rust niet beter om eerst het één op de rit te krijgen voordat je aan het volgende begint?
Maar wat moet ik er anders mee, en hij blijft dan de hele dag maar dingen duidelijk maken. De hele dag door dat hij niet wil slapen. Steeds weer dat wij niet even rustig mogen eten. Dat kan ik ook niet accepteren, hij loopt ( kruipt ) over ons heen
Ten eerste: je bent géén slechte moeder!! Ik denk wel, maar dat is puur op aanname van je verhaal, dat je niet consequent bent geweest of hem teveel zijn zin hebt gegeven en daar nu de (zure) vruchten van plukt. Consequent zijn is wel het sleutelwoord in deze. Ook al is het moeilijk, toch volhouden. Je zoontje heeft duidelijk geleerd dat gillen leidt tot succes en dus voert hij dit door in alles. Heel logisch voor zo'n klein hummeltje, maar niet leuk voor mama en papa. Helaas zal je nu wel door een zure appel heen moeten bijten, maar als je een paar dagen heel consequent bent dan zal je zien dat het resultaat heeft. Enne....voer de box weer in. Als je veel alleen bent met je kindje is dat ding echt nog wel heel handig. En ook hier geldt, volhouden ook al zal hij zich verzetten in het begin. En idd, de hier al veel aangegeven 5 minuten regel werkt echt, mits je 'm echt doorzet. Ik wens je veel sterkte! Geef de moed niet op, het gaat best lukken.
Ja meid, dát is nu het moederschap ;p Ik vind altijd (voorál het eerste jaar) dat jij je schikt naar je kind en niet andersom. Negeren is het beste wat ik al eerder aangaf en anders afleiden, je kunt een kindje van 11 maanden niet dwingen om te slapen of 'straffen' voor het gillen of pictogrammen oid daar is ie veel te jong voor. Ik denk dat het t beste is om dat te accepteren (vind ik ook soms errug lastig en was vanmiddag ook strontsjaggie omdat ik een krijsend speenvarkentje boven had liggen die s morgens ook al niet had geslapen.
Poeh, om heel eerlijk te zijn schrik ik wel van de reacties die er worden gegeven. Een kindje dat niet slaapt op de tijden die jij graag wilt, dat hoort erbij. Je hoeft mij ook niet in bed te leggen als ik niet moe ben. Dat doet een kindje (van 11 maanden al helemaal niet) om je te pesten, kom op. En wat is er zo erg aan je kindje uit de stoel tillen als hij klaar is met eten? Er wordt hier wel heel negatief over zulke kleine kinderen gepraat, het zijn geen manipulerende monsters. Ze gillen niet omdat ze hun niet krijgen, maar omdat ze nog niet op een andere manier (zoals wij volwassen door te praten) kunnen communiceren. Ik snap wel dat je erdoor heen zit, ik ben zelf ook wel eens wanhopig geweest hoor van een niet-slapend kind. Heb je wel eens een draagdoek geprobeerd? Heb je je handen vrij, je kindje valt misschien wel in slaap door het gehobbel en ze vinden het vaak anders wel zo fijn dat ze rustig blijven zitten. Probeer te onthouden dat je kleine het niet doet om je te pesten. Straffen (ben ik sowieso op tegen), maar helemaal op deze leeftijd heeft geen enkele zin, ze snappen het gewoonweg nog niet. én wat Patroeschka ook zegt, accepteren is het toverwoord. Ik vind het ook niet meer dan normaal dat je je als ouder aanpast aan je kleine. Het is geen accessoire dat je overal mee naar toe kunt slepen en dat slaapt, eet en plast/poept op commando.
En over laten huilen en de 5-minutenregel, alsjeblieft niet doen. Ik weet het, het is jullie kind, maar dat is zo zielig. Je kindje leert daarmee niet door te slapen in 1e instantie, maar leert dat papa of mama zijn verzoek om communicatie totaal negeert en stompt daardoor af waardoor het misschien gaat doorslapen, maar de vraag is of je dat op die manier voor elkaar wilt krijgen. Er zijn diverse onderzoeken waaruit blijkt dat het laten huilen van kinderen slecht is voor de ontwikkeling.
Nou, dat valt toch wel mee? En er is niks ergs aan om je kindje uit de stoel te tillen als hij klaar is met eten, alleen je haalt het een beetje uit het context.....zij haalt 'm uit de stoel omdat hij gilt. Met andere woorden, hij wil zijn zin doorduwen. En hoe klein ook, met 11 maanden weet hij heel goed dat dit effect heeft. Mijn ukkie weet/wist dat ook. Zo klein als hij is moet hij wel weten dat hij niet alles af kan dwingen door z'n keel open te zetten Opvoeden is ook consequent zijn en je kindje leren dat het niet altijd zijn zin krijgt. Dat gebeurd in zijn verdere leven ook niet. Ik ben overigens ook niet van het 'je kindje laten huilen', maar het ligt wel aan het soort huilen. Ik weet heel goed wanneer er echt wat is of wanneer er niks is maar meneertje zijn zin wilt hebben. En sommige kindjes hebben het nodig om zichzelf eventjes in slaap te huilen. Mijn haren gaan beetje overeind staan als er bij het voorstel '5 minuten laten huilen' wordt gesteld 'laten huilen is slecht voor de ontwikkeling'. Dat is echt onzinnig in deze, haar zoontje huilt duidelijk om zijn zin door te drijven en dat vraagt om een iets andere aanpak.
Een kind moet niet slapen op de tijden die ik wil, maar hij slaapt ook 2 uur later niet, waardoor hij vervolgens oververmoeid word. En uit de stoel tillen wil ik niet, omdat ik ook even rustig mijn bord wil leegeten. Daar kom ik dan namelijk niet aan toe ( ervaring mee ) waardoor het eten er bij mij al regelmatig is ingeschoten. Een draagdoek is echt geen optie, hij is al zeker 11 kilo en dat kan ik niet een tijd meesjouwen. Sorry, maar accepteren kan ik het gewoon niet.
Nee, zo zie ik het echt niet. Dat kindje gaat echt niet gillen omdat hij uit zijn stoel wilt, maar omdat hij niet meer wil zitten. Daar zit echt verschil in. Een kindje van 11 maanden 'kan' nog niet bewust zijn zin doorduwen. Dat ben ik gewoon niet met je eens. Een kind van nog geen 1 jaar kan die consequenties gewoon niet zien.
Een beetje een goede draagdoek of ergonomische draagzak kun je zeker gebruiken tot 20 kilo, maar goed, dat is heel persoonlijk of je dat wel of niet wilt. Qua accepteren, tja, hoe moeilijk het ook is, ik ben bang dat je wel moet, je maakt het jezelf namelijk alleen maar moeilijker door je ertegen te verzetten. Je titel zegt het al "je kindje bepaalt je leven". Dat is zo en dat blijft de komende 18 jaar ( minimaal) ook zo. Ik vind het eerlijk gezegd niet meer dan normaal. Ik snap dat je graag wilt dat je kindje lekker in bed in slaap valt, maar hem in bed leggen en een half uur laten krijsen is voor je kindje, máár voor jou toch ook niet fijn? Jij hebt meer tijd voor jezelf nodig misschien, zodat je er ook beter tegen kunt als het niet allemaal lekker loopt. Ís het een idee dat je man het 's avonds wat vaker overneemt en jij lekker een avondje naar vriendinnen gaat? Of dat er iemand oppast? Slaapt je zoontje wel als je eerst even bij hem blijft of in de kinderwagen?
Helemaal mee-eens. Mijn tip: laat het los... afleiden en het contact herstellen. Jullie zijn nu al vaak 'boos', 'teleurgesteld' of 'gefrustreerd' om 't geen je kindje doet of juist niet doet... dat wordt er niet beter op wanneer hij nog meer gestraft/gecorrigeerd wordt. Herstel het contact, positief benaderen en vooral rustig blijven. Laat de boel de boel en let goed op de signalen die hij afgeeft wat betr. vermoeidheid. Geef 's middags net als 's avonds lekker zijn fles in 't bedje..
deze studies hebben het over pasgeboren baby's en niet over kinderen van bijna een jaar. Ik heb mijn dochter nooit laten huilen en die 5 minuten regel ben ik pas gaan gebruiken toen ze voorbij de 10 maanden oud was. Want toen ging ze huilen/krijsen gebruiken om uit bed te mogen en eenmaal beneden doodleuk gezellig zitten kletsen en lachen en willen spelen (om 11 uur savonds) dus ik vind het onzin wat jij zegt! Door elke 5 minuten te komen laat ik haar JUIST zien dat ik haar wel hoor en ook luister naar haar hulpvraag, maar ik bepaal wel of dat een hulpvraag is omdat ze echt een probleem heeft (bijvoorbeeld ziek is) of omdat ze het erom doet... Oh en over op vaste tijden slapen enz. dat word hier ook niet geschreven, er wordt geschreven dat ie gewoon bij elk slaapje niet wil slapen, maar als ze hem wakker houdt hij strontsjacherijnig wordt...goed lezen dus... en niemand zegt dat het kind zich naar ons heeft aan te passen. Maar het is wel zo dat het niet overal over hoeft te gillen om te krijgen wat hij wil.
Sorry dat ik kom binnen vallen in je topic, maar toen ik dit las wilde ik even reageren.. Waarom geef je hem niet een flesje water/sap overdag op een donkere kamer als hij moet gaan slapen? Misschien vind hij dit wel een fijn bedritueel! Mijn zoontje vond het altijd fijn om eerst even wat te drinken voor hij ging slapen, en zeker toen hij van zijn speentje af was.. Nu is hij 2,5 en nog wil hij wat drinken voor het slapen.. Hij krijgt dus altijd wat water voor het slapen gaan.. Als ik dat niet doe blijft hij ook huilen en vragen om wat te drinken..
Ik ben de eerste 6-9 maanden absoluut niet voor het laten huilen van een baby, omdat die het dan nog niet bewust doet. Maar een kind boven die leeftijd heeft heel goed in de gaten dat het met huilen zijn zin kan krijgen. En nee, dat doet een kind inderdaad niet om mama te pesten. Natuurlijk niet, kom op zeg, dat beweert niemand. Een kind van die leeftijd doet dat om te laten merken dat hij iets (niet) wil. Prima dat een kind al zo kan communiceren. Maar ook op de leeftijd van ongeveer een jaar kunnen kindjes niet altijd hun zin krijgen. Ze willen bijvoorbeeld iets wat gevaarlijk is. Of mama moet gewoon echt even naar de wc. Je kunt van zo'n kleine dreumes niet verwchten dat hij snapt waarom iets niet mag. Maar je kunt een kindje wel degelijk rustig aan gaan leren dat het niet altijd zijn zin krijgt.
@lynn: ja, maar tuurlijk gaat je kindje lachen omdat het beneden bij jullie mocht zijn. Kindjes zijn graag bij hun ouders. Dat wil echter niet zeggen dat ze ging gillen omdat ze dan haar zin zou krijgen. Ze ging misschien wel gillen omdat ze niet alleen gelaten wilde worden, omdat het toch wel erg donker was (is natuurlijk giswerk zo van buitenaf). Dat ze vervolgens ging lachen bij jullie was omdat ze blij was bij jullie te zijn, niet omdat ze haar zin zou hebben gekregen. Zie het als een compliment, ze wil graag bij jullie zijn, ze doet het niet om jullie te manipuleren. En aangezien jij het toch onzin vind wat ik zeg: Ik vind het onzin dat jij denkt te kunnen zien of het menens is of omdat ze het erom doet...
Uhhh, volgens mij is 'uit zijn stoel willen' en 'niet meer willen zitten' hetzelfde . En een kindje van 11 maanden kan wel zijn zin doorduwen, ik ben ervaren.....mijn zoontje weet heel goed als hij iets niet wil/of wel wil en laat dat dan duidelijk merken. Nu heeft hij de 'pech' dat mama niet aan zijn drammen toe geeft. Als ik dat wel zou doen, zou ik nu echt een klein draakje hebben , er zit nogal wat temperament in van mijn (deels) Spaanse genen. Consequenties zien ze nog niet, maar ze hebben heel snel door hoe ze iets voor elkaar kunnen krijgen.