De titel zegt het eigenlijk al. Dochterlief wil geen luier aan, maar plast niet op het potje. Vandaag 8 ongelukken gehad en maar 1 keer op het potje geplast. Ik vind het op zich niet zo heel erg, maar ik heb hierdoor niet het idee dat ze er al aan toe is om zonder luier door het leven te gaan. Ze vindt het in de broek plassen wel heel vies, maar soms komt ze van het potje en 2 seconden daarna plast ze in haar broek. Dus ik heb haar nu onder dwang een luier aangetrokken. Wat moet ik hier nu mee. Zaterdag wordt ze 2 en het lijkt wel: ik ben 2 en ik zeg nee tegen mijn luier in ieder geval. Ze vind het plassen in de luier ook heel vies. Ze loopt nu te huilen omdat ze er in geplast heeft. Maar goed voor een plasje ga ik niet haar luier verschonen. Wat is wijsheid. Ze is nog erg klein voor zindelijkheid, maar goed het kan natuurlijk wel. Alleen eigenlijk per toeval een keer op het potje plassen lijkt me niet genoeg. Er zullen hier vast wel moeders zijn met wat ervaring. Oh ja op de wc wil ze absoluut niet.
Ja hier ook, ze kleedt zich ook rustig uit en trekt dr luier uit (ook met romper ofzo) dus ik blijf bezig. Potje weigert ze resoluut, wc ook. Overigens verschonen wij wel voor een plasje, omdat ze anders binnen notime onder de luieruitslag zit.
Hier kleedde ze zichzelf uit dus heb haar een beetje streng toe gesproken dat ze wel op het potje moet plassen. En dat deed ze dan ook netjes. Of ze was er echt aan toe of mijn strenge toon was voldoende
En wat vindt ze van een oefenbroekje? Hier een dochter van een maandje jonger die zich helemaal stoer voelt met haar olifantenbroeken (van Etos)!