Wie heeft dit ook aan de hand (gehad). Het is een beetje een warrig verhaal geworden. Onze dochter maakt echt alles kapot als ze de kans krijgt. Ik kan er nog niet echt achter komen of alles bewust is, bijvoorbeeld: ze ging staan in het wiegje van de pop en krak. Maar vandaag gooit ze een kledingboom om en gaat erop zitten.. krak. Zo gaat het dus met heel veel dingen. Ik weet even niet meer hoe ik er mee om moet gaan. Mede doordat ik het echt zo jammer vind van alle spullen en we het gewoon niet super breed hebben (niks te klagen hoor, maar ik kan gewoon niet elke keer nieuwe spullen kopen). Ze is vaak zelf ook wel heel verdrietig, maar ik vind nu ook dat het maar eens klaar moet zijn. Het lijkt om aandacht vragen, maar goed ik besteed sowieso elke middag een uur exclusieve tijd alleen aan haar als mijn zoon op bed ligt. Verder loopt de aandacht vaak een beetje door elkaar, dat heb je nou eenmaal met 2 kinderen. Ze heeft hier wel moeite mee dat ze de aandacht moet delen, maar ik probeer dit zo een beetje op te vangen. Dus wie heeft er tips?!
Doet ze dit op kdv/psz ook? Mijn jongste deed dit toen ze jonger was wel omdat ze het natuurlijk niet begreep, maar inmiddels weet ze wel dat ze het niet kapot moet maken omdat het dan weg moet. Ik zou in ieder geval geen nieuw speelgoed kopen als ze iets kapot maakt maar het is zeker zonde. Heel duidelijk aangeven dat het niet mag en er misschien een speciale 'straf' aan verbinden om aan te geven dat dit echt niet de bedoeling is. Op deze leeftijd zou ze dat toch prima moeten kunnen begrijpen.
Ja ik vind het ook echt raar. Ze heeft het niet gedaan toen ze jonger was. Ik koop overigens ook geen nieuwe spullen hoor, maar ik vind het gewoon jammer dat dingen die we van ons geld kopen voor haar kapot gaan zeg maar. Het staat er misschien wat krom. Op de psz hoor ik ze er niet over, maar dan is ze geloof ik ook heel rustig (verder is ze dat thuis ook). Het enige wat ik me kan bedenken is verveling. Ze wil naar bed, is moe en gaat dan toch spelen ('s middags of 's avonds). Ik heb nu als 'straf' al haar speelgoed van haar kamer weggehaald, maar of dat echt een oplossing is. Staat nu alleen nog een bed en kast, niet echt gezellig.
Ik vraag altijd aan haar hoe het komt, vertel haar duidelijk dat dit niet de bedoeling is en wil een sorry horen van haar anders mag ze er even over na gaan denken. Ze beseft zelf ook wel dat het niet de bedoeling is en is vaak zelf ook verdrietig dat iets kapot is. Ik ga het niet negeren, want dat vind ik niet juist. Ze heeft de leeftijd om wel te begrijpen dat er grenzen zijn lijkt me.
Vind ze dat zelf niet erg dat het kapot is/gaat/? Dat ze niet meer het heeft of kan spelen? Hier dochter die kan wel eens wat gooien uit frustratie bijv boek op grond omdat ik koos toevalling boek maar ze wilde zelf kiezen. maar dan zeg ik: niet doen, gaat kapot. Dan heb je niets meer. Kijk ! (Ik laat haar zien wat kapot ging of kon op die voorwerp)-zie je? Dat is jammer!.. Ze vind overigens echt een ramp als iets kapot is of gescheurd of gemaakt is omdat ging kapot: ze gaat dan helemaal door jammeren dat het kapot is. Dus deze taktiek werkt erg goed. Maar goed mijn dochter is ecgt bijzonder zuinig om haar speelgoed en boeken ze is erg perfectionistisch waardoor dar dus wel altijd bij haar werkt.. Als je dochter niet erg vind om kapot iets hebben dan zou ik de helft of minder speelgoed weghalen zodar ze zo min mogelijk heeft. Dan lijkt mij dat ze dan wellicht volgende keer het jammer vinden. Ook kan je net even voor zijn. Hier zie ik seconden voordat ze iets wil doen voor dus ik spring gelijk in met: nee niet gooien, niet staan, gaat kapot! Dat werkt ook erg goed ze schrikt dan van: o hoe wist je dat ik dat wilde. En omdat ze ziet dat ik haar voor was heeft het in haar ofen geen nut meer om het te doen: want tja mama weet al wat ik was van plan. Ik kan bijna altijd zien dat ze nu gaat boek gooien of speelgoed ofkussen of dergelijke. Net vlak voor haar emotie raden
Weet je zeker dat ze het bewust kapot maakt? Ik lees 'ze gaat in het wiegje staan en krak'. Misschien overziet ze de gevolgen van haar acties nog niet goed of is ze gewoon onhandig? Mijn dochter stond laatst ook in het poppenbedje en krak, bodem er uit. Ze is dan van slag (gelukkig eigenlijk) en soms is ze ook in de overtuiging dat alles wel weer gemaakt kan worden (handige papa). We vertellen dan wel dat het misschien nu gemaakt is maar dat het een volgende keer misschien niet weer kan en leggen ook uit waardoor haar actie een vervelend gevolg heeft. Inderdaad kapot speelgoed weghalen niet direct vervangen zodat ze het gevolg ook ervaart. En als het lukt eerder sturen op het gedrag dat je vant tevoren waarschuwt dat iets kapot kan gaan. Of tijdelijk alleen met duplo oid laten spelen, dat kan bijna niet stuk.
Piccolina: Ze is vaak wel verdrietig. Ik probeer ook echt om niet (te) boos te worden, omdat ze zelf ook zo moet huilen. Ze maakt (meestal) dingen in haar eigen kamer kapot, dus uit mijn zicht. Ikkie: Ja misschien ziet ze het ook echt niet hoor. Ik ben gewoon even moedeloos. Wordt er een beetje verdrietig van. We hebben haar een super nieuwe leuke kamer gegeven en echt meer dan de helft van de spullen die we hebben gekocht voor haar in april zijn al kapot gegaan. Maar misschien kunnen we het haar ook niet verwijten. Ze heeft ook toen ze een maand in haar kamer sliep haar behang bekrast met badspullen. Toen ben ik echt maar even uit de situatie weggelopen en heb ik haar even alleen gelaten. Dus misschien heb je wel helemaal gelijk, maar dan nog vraag ik me nu even af wanneer dit stopt.
Mijn dochter is ook lomp en onbenullig. Ook al een poppenbedje gesloopt omdat ze er zelf in ging liggen , maar ook speelgoed van haar broer (waar hij dus al jaren mee gespeeld heeft) gaan op magische wijze kapot in haar handen. Of ze het bewust deed weet ik niet maar op een gegeven moment vond ik wel dat er gevolgen aan verbonden mochten worden want het gebeurde gewoon vaak. Dus toen ze buiten boven op de schep van het buurmeisje ging staan en die brak (volgens dochter stond ze erop omdat die zo lekker boog) zag ik mijn kan schoon (was toen net 4,5 jaar) Haar uitgelegd dat S heel verdrietig was en als je iets van een ander kapot maakt (ongeacht of het bewust of onbewust was) je dat dan moet vervangen. Samen naar de winkel gegaan en haar de allermooiste schep uit laten zoeken (oh wat vond ze die mooi) en toen haar die schep aan het buurmeisje laten geven. (oh de tranen en nee dat wilde ze niet en ik was gemeen etc etc, heb echt de schep uit haar handen moeten wrikken en aan het buurmeisje gegeven) Het was heel moeilijk maar daarna was het per ongeluk stuk gaan van dingen wel een heel stuk minder Heel af en toe moeten waar nog even waarschuwen pas je op want als het kapot gaat moet je van je eigen spaarcenten een nieuwe kopen is nu genoeg om haar weer even wakker te schudden.
Pluk: oeh ja dat is heftig voor mama en dochter. maar ik snap je helemaal. Hier maakt ze 'gelukkig' alleen dingen van zichzelf kapot over het algemeen. Speelgoed van broertje is nog aardig hufterproof. Verder heeft ze nog geen besef van haar geld. Maar als ze iets kapot maakt van haar broertje kan ik wel zoiets doen inderdaad. Als ik jullie verhalen allemaal zo lees denk ik toch dat ze het tot nu toe een beetje per ongeluk doet en ik er misschien nog wel meer van baal als zij zelf uiteindelijk. Lijkt er gewoon op dat ze iets bedenkt en uitvoert en niet nadenkt over of iets kapot gaat. Moet manlief vanavond maar even lief aankijken zodat hij de boel weer aan elkaar maakt denk ik
Ze is nu wat ouder (vandaar dat het van haar zakgeld af gaat, maar tot nu toe nog niet voorgekomen) Daarom heb ik haar (toen ze dus 4 was met die schep) heel bewust de schep uit laten zoeken die zij het allermooiste vond (ja misschien heel gemeen van mij) Maar voor de rest is het gewoon een meisje van eerst (meteen) doen en dan pas denken. Schoolarts zei ook je hebt doeners en denkers. En een doener leert dus door dingen te doen. Die ziet het poppenbedje en stapt erin om erachter te komen dat dit dus niet kan.
Hoi, misschien even verder kijken of ze ook gefrustreerd lijkt? Kan ze haar 'ei' niet kwijt binnen misschien? een idee om haar lekker op jullie bed te laten springen oid? Dan kan ze haar beweginsdrang kwijt. Of hoge torens van duplo laten bouwen en omgooien (of wat we hier doen: hoge torens van wc rollen bouwen en dan omgooien).
Pluk: Ik begrijp je helemaal. Zal ik misschien op een gegeven moment ook doen hoor. Annemeis: Ze is juist helemaal niet gefrustreerd binnen. We zijn ook elke dag buiten zodat ze lekker kunnen gaan (vooral de jongste heeft dat nodig). Het enige waarover ze gefrustreerd is, is dat haar broertje ook eens aandacht krijgt. Ze vindt het moeilijk om me te delen, maar goed ik kan niet meer doen als dat ik nu doe voor mijn gevoel.