Ik ga proberen het verhaal een beetje kort te houden, hoop dat het lukt want ik weet me echt geen raad meer. Tot T 2 jaar oud was, at hij geweldig. Alles wat ik hem voorzette schoof hij met smaak naar binnen. En toen, van de een op de andere dag besloot hij dat niks meer lekker was en at hij niet meer. Echt helemaal niks meer (brood enzo gelukkig wel, maar erop ook bijna niks) Ik heb al van alles geprobeerd om hem aan het eten te krijgen. Als hij maar "iets" at dacht ik. Daarmee hebben we wel vooruitgang geboekt.. hij eet aardappeltjes (uit de oven, niet uit de koekepan..die zijn te bruin,te vet,te hard,te zacht of wat hij dan maar kan verzinnen) en qua vlees zijn we nog weer een stukje verder (gehaktballen,braadworst,hamburgers,speklapjes en rookworst). Groentes hoef ik al helemaal niet mee aan te komen, dan is het drama compleet. Ik zal even kort vertellen wat er gebeurt als ik hem iets wil laten eten wat hij zegt niet lekker te vinden. Ik bied hem aan, dat als hij 1 hapje proeft en het niet lekker vind, hij dan een boterham mag...Als hij maar proeft. Maar zover komen we al niet. Hij begint al te schreeuwen en te huilen als ik hem aan tafel roep. Loopt weg voor me en als ik hem dan oppak begint hij te schoppen en te slaan. Aan tafel zit hij alleen maar te brullen en schuift zn bord weg, die ik dan weer terug schuif.. Ik blijf hem vragen om 1 hapje te proeven maar boek geen succes. Dan probeer ik het hem in de mond te stoppen(zo heeft hij geleerd dat die dingen die hij wel eet, best wel lekker zijn). Hij gaat alleen maar harder huilen, houdt z;n handen voor z'n mond en slaat van zich af. Als het me dan lukt om het in zn mond te krijgen begint hij te krijssen met z'n mond los en werkt zichzelf zo over de zeik dat hij (bijna) moet overgeven. Op dat punt heb ik het dan hellemaal gehad en breng hem naar z'n kamer. Waar hij vervolgens nog met gemak een uur ligt/zit/staat te krijssen net zolang tot hij in slaap valt. Breng ik hem niet naar z'n kamer valt hij aan tafel in slaap... Op advies van het cb ben ik begonnen met om de dag te maken wat hij lekker vind. Dus aardappeltjes uit de oven en 1 van de genoemde vleesssoorten. En de andere dag maak ik wat ik/wij lekker vind(en). Als hij dan niet wil, dan eet hij maar niet. Maar dit werkt natuurlijk niet. Zo leert hij geen andere dingen eten Ik weiger voor hem wat anders te koken dan voor ons...Maar dat betekend dat ik hem dus een avond niks te eten geef, wat ik vreselijk vind, dat doet me zo'n pijn. Ook al zegt de arts op het cb dat ik het goed doe. Ik weet niet meer wat ik moet doen, wat ik kan doen om hem aan het eten te krijgen... En ik trek het ook niet meer. Mijn man is van ma-vrij van huis dus die avonden doe ik het allemaal alleen, en ik kan het niet meer. De aardappels en genoemde stukken vlees komen me de strot uit en op de andere avonden hebben we zo'n ruzie dat ik mn eten koud, en al jankend, zit op te eten... Ik hoop zo dat er iemand is die me tips kan geven om mijn kleine man aan het eten te krijgen want ik kan niet meer, ik trek het niet meer. Ik ben vanavond zo kwaad geworden dat ik liep te schreeuwen. Schreeuwen tegen een peuter van 3,5!! Dat kan toch niet... En niet omdat ik boos op hem ben, maar omdat ik me zo machteloos voel. Ik wil zo graag dat mijn kleine ventje goed gaat eten, zodat hij netjes z'n vitamientjes en alles binnen krijgt... Pleaseeee help
Ik denk dat je hier los moet laten dat je zoontje iets moet leren.. het gaat hier om macht en je zoontje wint op dit moment. Laat het los.. Hou het 4 x in de week leuk door dingen te koken die je zoontje kent en de andere 3 x heeft hij gewoon pech. Geef voor je eigen gemoedstoestand een vitaminetablet en geef vooral niets anders (want als je iets niet leert is als je weet dat je toch wel een boterham krijgt ) Laat het los... vraag of hij wil proeven? Nee, dan niet. Jubel hard als hij het wel doet! Geen strijd! Sterkte meid
Het eerste wat in me op komt is, loslaten. Kijk naar je kind, groeit hij goed, is hij actief, heeft hij een goede huidskleur enz enz, zo ja. Negeren. Maak het eten, roep hem, of hij nou komt of niet, negeer het want op deze manier dat je nu doet word het eten negatief, en alleen maar negatiever. Dus ga zitten aan tafel en negeer het dus, kinderen hongeren zich niet uit, en dit hoort bij het peuter puberen. Mijn zoontje eet al rui 8 maanden gen tot weinig avond eten, nog minder als die van jou. Hij groeit goed, en doet het er goed op. Als je je zorgen maakt of hij alles binnen krijgt, geef hem extra fruit en een vitaminepil. Probeer het echt los te laten, want jij word boos, hij ook, en wat berijk je er mee, ja frustratie en huilen, wat schiet je mee op, negativiteit, wil je dit nee. Negeer zijn gedrag, en het komt echt wel!
Wij hebben hier ook een slechte eter. Onze zoon at ook niks. S'morgens at hij pap maar dit ging ook niet op en s'middags 2 kleine stukjes brood en s'avonds at hij 3 a4 kleine lepeltjes warm eten en dat was alleswat hij at op een dag. Dit ging maanden zo toen had ik ook al gebeld naar het buro en daar zeiden ze dat het een fase was en dat alle kinderen dat wel deden. We hebben ons er niet druk over gemaakt en doen we nog steeds niet. Meneertje wilt soms ook niet aan tafel komen als wij gaan eten nou dan maar niet, maar na een poosje komt hij wel en gaat hij alsnog eten. Wij hebben hier ook wel al dagen gehad dat hij niks wilde eten nou dan maar niet. Wij hebben er nooit een strijd van gemaakt en in het zkh zeiden ze ook dat we dat niet moesten doen, want zo krijgen ze alleen maar minder zin om te eten zeiden ze tegen ons. Als ik jou was zou ik er geen strijd van gaan maken want dat werkt echt niet en werkt alleen maar averechts. Ze beginnen vanzelf weer te eten ookal kan het lang duren. Succes ermee
Idd eens met andere dames, Hier heeft het 1,5 jaar geduurd. Gaf dr wat extra cherrytomaatjes of komkommetjes etc tot een uur of 4, s´avonds kreeg ze wat er was.. wilde ze niet? Dan niet. Of ze kreeg later op de avond een boterham of wat extra sojamelk. Nu gaat het sinds maanden alweer heel goed, we hebben eigenlijk nooit meer dat ze niet wil eten.
ik wil ook geen strijd maken, en ik probeer het maar te negeren maar het doet me gewoon pijn. Wat de volgende ochtend staat hij wel om 6uur aan mn bed: Mama ik heb zo'n honger.. Al 1,5 jaar lang. En die aardappels en gehaktballen komen me zo de strot uit. De arts op het cb zei ook van, begin maar eens met 2 dagen te maken wat jij lekker vind. Hij krijgt vanzelf een keer honger, en dan komt hij wel. Maar ik vind dat zo naar...Ik weet zeker dat het heel lang gaat duren, en zo lang zonder avond eten... Dat kan toch niet. Hij krijgt al multivitaminen en eet gelukkig erg goed fruit maar het is al 1,5 jaar drama...dat kun je toch geen fase meer noemen???
Nou dat kan dus wel zo lang duren, jaren soms. Mag ik heel brutaal vragen wat jullie zoal eten? Mijn dochter eet namelijk echt geen aardappelen, groenten, vlees bijv. Wij eten voornamelijk oosters of mediteraans en daar kan ze wel echt van smullen.
Momenteel eten we dus alleen aardappeltjes uit de oven, met gehaktbal,braadworst,hamburger,speklap of rookworst.( wat hij dus mee eet dan he, we eten ook wel andere dingen uiteraard) De rest eet hij niet... Saus eet hij ook niet, dus pasta's, rijst e.d eet hij ook niet. hij eet zelfs geen mayonaise bij zn patatjes, dan eet hij ze nog liever niet. (om je een beetje een beeld te geven hoe erg zijn afkeer voor saus is) Zelfs tomatensoep eet hij niet, want dat is rood, dus saus. Fruit vind hij lekker, maar gepureerd is het saus. ikzelf ben geen liefhebber van de hollandse pot dus dat eten we echt maar heel weinig. Niet dat dat uitmaakt want ook dat eet hij niet. We eten wel veel pasta's (lasagne, spaghetti,macaroni) en van die wereld gerechten.. Eerder at hij alles...dus ik weet ook zeker dat het niet is dat hij niet lust. Maar als hij nu gewoon z'n wil doordrukt, dan moet ik dat ook kunnen toch???
Net wat iedereen al zegt, laat het los!! Doordat jij je zo druk maakt wordt het alleen maar erger, omdat naast het niet eten er nu ook een nare sfeer hangt rondom het eten. Houd het leuk en eet hij niet...dan niet! Het is maar eten! Als hij gezond is en goed groeit, laat het dan alsjeblieft zitten. Misschien helpt het zelfs als je er een paar weken geen aandacht aan schenkt.
Als je zoontje gewoon groeid is er niks aan de hand. Ons mannetje is heel erg ziek geweest en is opgenomen in het zkh. Hij is weggevallen en ze dachten een tumor maar dat was het gelukkig niet, hij spuugde er ook bij. De ka denkt dat het alles met elkaar is geweest niet eten, lage ijzer en te veel energie verbruikt. Na het ziek zijn wilde hij helemaal niet meer eten ook in het zh niet. Ze wilde net een sonde inbrengen maar hij had dus s'morgens een halve banaan gehad en daar waren ze in het zh al te vreden over want hij at wel weer. Hij eet sinds een dikke week weer redelijk normaal. Nog niet wat een kindje van 2 hoort te eten. Hij was weer gegroeid afgelopen dinsdag dus en dat was goed.
Het is al gezegd. Laten gaan en vooral geen strijd maken. Niet eten? Prima dan heeft mama nog wat meer, kom maar weer aan tafel als je wel wilt eten en anders morgen weer een dag. Vooral niets anders geven, dat hebben ze snel door. Misschien toch wel een tip nog, laten meehelpen met koken. Onze kleine man wil het graag zel-luf doen mama aardappels en groente laten wassen, kleine dingen laten snijden, stamppot laten maken in eigen pannetje. Gewoon lekker laten rommelen tussendoor prijzen en vragen of het al klaar is..daar hoort proeven natuurlijk ook bij. Dan maak je de aanloop naar eten alvast een leuke bezigheid. Onze kleine man heeft trouwens een eigen pannensetje met groentes en vlees en staat regelmatig te koken. dan krijgen we opeens plastic kip in onze mond gestopt en mmm lekkere kip dat me dat is
Ik herken je frustratie Vooral ook omdat ze zo actief zijn kan je het je niet voorstellen dat ze geen honger hebben en wil je dat ze goed eten Toen mijn oudste baby was (vanaf 6 maanden kreeg hij bijvoeding) lustte hij van alles Hij kreeg groentes die wij niet aten, ik wilde hem laten wennen aan allerlei smaken en structuren Vanaf 1 jaar werd het ineens anders Vlees heeft hij nooit gegeten, vis af en toe, geen rijst en geen pasta, geen soep geen sauzen Blijft over aardappels en groente (en maar 4 soorten) En nu zelfs dat af en toe niet eens meer Vanavond heeft hij maar een halve appel op bijvoorbeeld Ik maak er geen strijd meer van, dan maar niet eten maar het heeft wel even geduurd voordat ik zover was Wat ik nu doe is een paar keer per week iets maken waarvan ik weet dat hij het lekker vindt (vaak iets met ei, maak er een omelet van met aardappels en groente er door heen) en soms is het ook iets wat minder gezond is zoals pannenkoeken Of ik geef extra veel kwark met een banaan erin, dat vult wat Eet hij wel prijs ik hem (de hemel in) zo niet dan niet Ik heb wel een mannetje dat het kan hebben qua gewicht, dat scheelt een hoop Toch baal ik er ook van hoor, zou graag zien dat hij beter eet maar vertrouw er op dat het een keer over gaat
Dank jullie wel meiden! Toch wel fijn dat ik niet de enige ben met zo'n slechte eter. Ik ga proberen het wat meer los te laten ,ook al vind ik dat heel moeilijk. Morgen ga ik lekker lasagne maken...zie wel of hij mee eet of niet.
Ik denk dat het echt moet beginnen bij het loslaten door jou. Uit je berichten lees ik dat jij je enorm drukt maakt over het eetgedrag, en dan behoorlijke strijd aangaat. Want als jij hem onder dwang eten in de mond stopt, kun je dat echt niet scharen onder 'negeren'. Op deze manier kan hij afkeer ontwikkelen tegen eten, en maak je het probleem alleen maar veel groter. Hoe ga je om met eten naar hem toe? Hoe gaat het met boodschappen doen? Mag hij mee helpen? ook met koken. Ziet hij wat eindelijk op zijn bord eindigt? Ik zou elke dan een gezonde maaltijd maken (speklappen e.d. vind ik eerlijk gezegd niet onder gezond eten vallen), tafel leuk dekken, hem vragen of hij mee gaat eten. Als ie nee zegt, ga je aan tafel zitten en ga eten. Hij heeft de kans om aan tafel te komen zitten, daat staat zijn EN DRINKEN. Tot een uur na de maaltijd zou ik niks anders geven. Op die manier kun je een boodschap overbrengen dat hij honger maar op 1 plek kan stillen. Hoe verlopen de andere maaltijden, brood ed? Eet hij altijd aan de eettafel? Eten jullie altijd samen? Vindt ie dat leuk? En voor de rest? Als hij goed groeit, en verder nergens last van heeft, komt hij weinig tekort, en hoeft het echt niet pijnlijk te zijn voor jou!
Ik ga echt niet elke keer de strijd aan zoals gister hoor... Meestal probeer ik het zoveel mogelijk te negeren. Maar de strijd begint al als ik hem aan tafel roep. Mee koken wil hij niet. Brood eet hij wel ,maar weinig belegsoorten, wel eten we dat gezellig samen aan tafel dus daar ligt het probleem ook niet.
En idd, speklappen vallen niet onder gezond eten...maar als hij verder gewoon niks eet ,moet ik toch iets???
Misschien wordt het tijd om een in kinderen gespecialiseerde dietist in te schakelen? Dan kun je samen met haar een plan van aanpak opstellen. Zoals het nu gaat is natuurlijk voor niemand goed. Ik zou idd ook alle druk weghalen voor hem om te eten. En daarnaast ook proberen om het weer leuk aan tafel te maken. Misschien zou ik zelfs zo ver gaan om hem gewoon niet mee te laten eten met de pot voorlopig. Of alleen als je iets maakt wat hij wel wil eten. Ik denk dat als je hem uitlegt dat hij niet hoeft te eten wat hij niet lust, dat je hem dan ook makkelijker aan tafel krijgt. Kunnen jullie ook weer normaal eten wat je wilt en krijgt hij even een boterham. Het fruit kun je dan gezellig met zijn allen na de maaltijd eten als toetje. Misschien dat hij onder minder drukkende omstandigheden ook weer nieuwsgierig wordt naar wat jullie eten. Verder zou ik ook proberen om hem geinteresseerd in eten te krijgen. Dus experimenteren met hoe het klinkt als je een appel eet en is dat dan anders als je een banaan eet. Samen koken of bakken. etc.
Dank jullie wel voor de tips. Ik ga in eerste instantie proberen om hem vrij te laten of hij wil mee eten of niet. Zo niet, dan gaat hij maar even spelen oid. Hij krijgt iig niet iets anders te eten onder etenstijd want dan geef ik juist toe aan hem en dat wil ik niet. Hem mee laten koken is misschien ook wel een goed idee, Dan kan hij daarna zelf besluiten of hij het ook wel proberen of niet. Verder ga ik ipv om de dag, om de 2 dagen iets maken wat hij lekker vind. Dus 2 dagen wat wij willen, 1 dag wat hij wil, 2 dagen wat wij willen, 1 dag wat hij wil. Ik ga iig proberen de druk van de ketel te halen en hem niet aan tafel te dwingen als hij niet wil eten. Hopelijk is het dan klaar met de strijd. rosao, denk je dat ik met een dietist hier wat aan zou kunnen doen? Want het is echt gewoon een kwestie van niet willen.. Meiden onwijs bedankt voor jullie tips, ik denk dat ik hier wel wat mee kan
Het is denk ik niet een zozeer een kwestie van niet willen, maar meer dat er een heel issue omheen is gekomen waardoor je zoon eten nu niet alleen associeert met 'eten omdat je honger' hebt. Maar ook met een machtstrijd en allerlei onaangename dingen. Misschien zou je hier Vereniging Nee-Eten en hier Je peuter wil niet eten - Medic Info eens kunnen kijken. Misschien dat je daar verder mee kunt?