Mijn oudste heeft ADD dus vandaar nu ook het vermoeden bij onze 3e die bijna 3 is. Bij mijn oudste is het pas 'ontdekt' toen hij 7 was, dan zit je dus in een heel ander traject. Zijn hier mensen die ervaring hebben met het jonge kind team bijvoorbeeld, of het inzetten van een dergelijk traject in de jeugdpsychiatrie op jonge leeftijd?
Ik ben 'bang' dat je er nu nog niet zoveel mee kunt. Diagnostiseren doen ze geloof ik op zijn vroegst vanaf 4 jaar. Maar als je gedrag herkent, kun je natuurlijk zelf beginnen met het toepassen van tips en trucs die je bij je oudste ook gebruikt! Kwaad kan het nooit.
Ze kunnen op zo'n jonge leeftijd een kind wel onderzoeken en evt een waarschijnlijkheidsdiagnose stellen. Vroege diagnostek wordt wel vaker gedaan. Ik vraag me alleen af waarom je t nu al wilt laten onderzoeken; lopen jullie / je dochtertje of omgeving tegen problemen aan?
Mijn middelste heeft onlangs een voorlopige diagnose van pdd-nos gekregen, hij is van september 2008. Ik ben zelf wel heel blij dat we er al zo snel mee aan de gang zijn gegaan, omdat hij dan zo jong mogelijk de juiste begeleiding kan krijgen.
idd onze oudste is driew jaar (3-januari 2008) ze kunnen/willen hem nog geen "stempel geven ivm zijn jonge leventje maar kunnen met een aantal dingen rekening houden. en we krijgen steeds hulp met de dingen die voor ons/zoon moeilijk ziijn dan springen ze in (vto team van c.b) ze/wij weten dat hij geestelijk een stuk ouder is het voordeel is dat onze zoon al een tijdje word ondersteund en dwangmatige dingen kunnen onderbreken we weten hoie er mee om te gaan etc. dus ik zeg hoe jonger hoe beter vooral de ondersteuning voor kind en verzorgers
Ze loopt niet tegen grote problemen aan maar ze komt dus wel eens in de knoei omdat ze gewoon niet meekrijgt wat ze moet doen bijvoorbeeld. Op de creche geven ze ook aan dat ze echt anders doet dan de andere kinderen en ze kan dus niet lang ergens mee spelen. Hier even een stukje dat ik elders heb geschreven, voor het beeld: Wij merken steeds vaker dat Meike zich heel slecht kan concentreren, dit was natuurlijk altijd al zo. Immers, langer dan een minuut of 3 ergens mee spelen lag en ligt niet in haar straatje. Maar sommige dingen passen bij de jonge leeftijd. Nu ze echter practisch drie is zien we dat veel dingen die zij doet of laat niet meer bij de leeftijd past.. Ze is niet overdreven druk maar blijkbaar draaien haar hersentjes volle toeren. Hierdoor hoort ze ook vaak de helft niet van wat je zegt. Haar gedachten vliegen alle kanten op... Je ziet het in haar ogen, echt van die zoekende oogjes als je tegen haar praat. Soms hoort ze je gewoon echt niet omdat ze aan iets anders denkt, ze kan dan midden in het 'gesprek' dat je met haar hebt over iets anders beginnen. Ze heeft je dan echt niet gehoord, terwijl ze gewoon op schoot zit, of naast je zit. Ook kan haar stemming van het een op het andere moment veranderen. Zit ze vrolijk te spelen (met vanalles en nogwat) en vervolgens kan ze ineens heel boos zijn, of verdrietig. Er is dan geen aanleiding voor. Meike kan ook dingen niet voor zichzelf organiseren, opruimen kan ze bijvoorbeeld echt niet... ze kan dan maar 1 opdracht tegelijk aan. Dus doe de blokjes maar in de doos gaat goed, maar niet als er ook ander speelgoed ligt. Of doe de blokjes in de doos en doe dan het deksel erop en zet de doos in de hoek... foute boel... Ze vergeet soms ook gewoon waar ze mee bezig is of wat ze zou doen. Je merkt bij haar ook vaak dat het even duurt voordat wat er gezegd is, bij haar verwerkt is. bijv: meike zegt ik ga op mijn fiets. En ik zeg: we gaan nu niet op de fiets maar lopen. Dan zit ze al half op haar fiets voordat het tot haar doordringt dat we gaan lopen. Als je met haar praat, zegt ze heel vaak hè, alsóf ze het niet gehoord heeft. Dit heeft ze echter wel, want een paar seconden later kan ze dit herhalen. Verder is ze heel erg gevoellig voor geluiden. Ze zit constant met haar handen voor haar oren, een brommer, een vliegtuig, de traumaheli, iets dat valt, iemand die iets te hard iets zegt. Het is voor ons zo herkenbaar van Xander... die heeft ADD en Meike is precies zo. Net als Xander heeft meike wel een paar dingen waar ze zich wel op kan concentreren. Muziek bijvoorbeeld. Omdat een diagnostisch traject vaak wel een poosje in beslag neemt is het fijn dat we iig als ze naar school gaat een stapje verder zijn. Accare, waar ze dan heen zou gaan, heeft een jong-kind-team, speciaal voor kids onder de 4. En echt diagnose stellen doen ze idd pas later, tot die tijd blijft het in termen als: heeft kenmerken van... maar dat maakt niet uit, als zij maar de hulp krijgt die ze evt nodig heeft . Ze heeft het niet altijd makkelijk, ze heeft nl ook nog eens een heel pittig karakter . Verder heb ik het idee dat ze wel heel slim is. Mijn zoon gaat heel goed trouwens, daar ben ik erg blij mee. Vooral in groep 3/4 had hij het moeilijk, er was toen ook nog geen diagnose en ook geen medicatie die hij wel nodig had. Hij heeft naast zijn add ook dcd (coördinatieproblemen) en dyslectie. Maar gelukkig een goed iq waardoor hij zich prima weet te redden. Hij gaat komend jaar zonder vertragingen naar groep 8. Zal het daarna vast moeilijk krijgen even op het VO.