Ze had contact opgenomen vanwege een foto op een forum van de verjaardagstaart van mijn zoon. Daar stond zijn snoetje op met hoera 1 jaar.. We raakte aan de babbel. Ze vertelde dat ze een tweeling had, bladibla.. Uiteindelijk hadden we het ergens over oppassen en ik zei dat ik dat regelmatig deed. Toen gaf ze aan dat haar zus een vaste oppas zocht. Ik gaf toen aan dat het een goed plan was om eens kennis te maken. (Hier ging een aantal weken overeen..) Dat kennismaken moest opeens dezelfde avond nog.. Ik had helemaal geen tijd, maar haar zus wilde zogenaamd perse. Dus ik had aangegeven nou kom dan maar om 9 uur even een bakkie doen. Ze kwamen pas om 10 uur aankakken. Ze had haar zogenaamde vriend bij zich, had zelf een pruik op en een bril opgezet. Die vriend was een snorder die ze had omgekocht met drugs om haar te helpen. Ik had ze een rondleiding door het huis gegeven, ze schrok zich rot bij het zien van mijn vriend. Die had ze niet verwacht. Achteraf denk ik dat dit mijn leven gered heeft. Ze had namelijk vuilniszakken, handschoenen, touw en messen bij zich. Heleboel bladibla die avond, ik had een raar gevoel, maar kon mijn vinger er niet opleggen. Ik zei tegen mezelf dat niet iedereen hetzelfde was en mijn gevoel gewoon gestoord was. Ze gingen steeds overleggen in de gang omdat ze die avond perse nog de knoop door wilde hakken. Ik vond het veel te laat en tijd om op te wieberen, maar dat zat er niet in. Uiteindelijk ging ze even bellen, daarvoor liep ze naar buiten. (logisch, er was binnen geen bereik.) Ik zat met die zogenaamde vriend aan tafel te praten. Op dat moment schoot er door mijn hoofd zoiets van dit lijkt wel zo'n klassiek verhaal, de een leid je af, de ander rooft je huis leeg. Mijn oren waren gespitst op haar bewegingen. Ik hoorde niets raars. (op dit moment heeft ze mijn zoontje uit zijn bed gehaald en in de auto gezet) Daarna kwam ze terug, en gingen ze nog 1 keer overleggen. Ik vond het wat lang duren, dus ging kijken. Ze waren weg, en de voordeur stond open. Ik dacht nog oh die zullen de dvd speler wel gejat hebben. Ik deed de deur dicht, liep naar mijn vriend om hem wakker te maken. Zijn eerste vraag was goh speelt .. nog in de woonkamer? Toen keek ik naar zijn bedje en zag ik dat die leeg was. Ik wist meteen hoe laat het was. Ik zakte door de grond, al mijn spieren verkrampte, ik wilde gillen en schreeuwen maar er kwam gewoon niets uit. Mijn vriend schrok zich rot mijn van reactie en ging zoeken in huis. Maar ik wist wel hoe laat het was. Ik belde intussen de politie. De politie geloofde er helemaal niks van, bizar verhaal. Binnen een half uur stond het hele huis vol met witte pakjes. Ze dachten dat ik hem had omgebracht. Pas later kwamen ze erachter dat ik de waarheid sprak. Voornamelijk omdat ze sporen konden terugvinden op de computer. Zonder dat, was ik nergens geweest. Ik wist niets van haar, alles was een leugen. Werkelijk alles.
Niet hard bedoeld, maar zelf deed je het ook die keer. Je kindje gooide zich uit bed en daarom deed je het daarna niet meer. Zelf vond je het dus ook een optie, maar nu niet meer. Is prima, maar het dan vreemd vinden dat andere moeders/ouders het wel een optie vinden vind ik dan wel gek, want jij vindt het geen optie meer sinds de valpartij. @ Kim11: Verschrikkelijk wat jullie als ouders en jullie zoontje is overkomen toen. Bah! Word je naar van. @ slapen: Hier een kindje dat absoluut nergens anders slaapt als in bed of in de auto (als baby ook al niet, ondanks vele pogingen) en met een zus die je om 12.15 op moet halen en om 13.15 weer terug om vervolgens om 15.15 weer heen te gaan blijft er gewoonweg bijna geen tijd over om te slapen in de middag. Gelukkig slaapt ze meestal 's ochtends een langer slaapje (even voor 10 tot 12.10) en dan na 15.30 soms nog een halfuur. Maar is weleens voorgekomen dat ze enorm moe was en bijv rond 11.30 pas ging slapen, ja dan ga ik haar niet 40 minuten later weer wakker maken, terwijl ze pas om 15.30 weer naar bed kan. Zelf wil ik die 5-10 minuten die ik weg ben haar wel laten liggen (met babyfoon aan); als ze huilend wakker wordt ben ik normaal ook niet altijd binnen een minuut bij haar. Douche soms als ze slapen 's avonds, hang de was weleens buiten op en dan moet ze ook even wachten bijv. Is hier nog nooit een probleem geweest, maargoed ze wordt ook eigenlijk nooit in paniek wakker (en als dat gebeurt is het laat op de avond) maar meestal gaat ze lekker zitten spelen in bed met haar knuffels. Maar kan goed begrijpen dat sommige ouders er absoluut niet aan willen/moeten denken en er ook nooit voor zullen kiezen. ik vind het zelf alleen geen groot issue. Kijk elke dag zou ik persoonlijk ook echt niet blij van worden en dan zou ik een andere oplossing gaan zoeken (bijv overblijven) maar gelukkig is het hier sporadisch eens voorgekomen waarbij ze nooit wakker is geworden of iets.
@ kim11: lees nu net de rest van jullie verschrikkelijke ervaring. Brrr. Lijkt me verschrikkelijk zoiets als ouders mee te moeten maken.. En jullie kleine ventje toen Onvoorstelbaar dat mensen andere mensen zoiets aandoen. Maar gelukkig krijgt het allemaal langzaamaan een plekje. Al blijkt uit je vb wel dat het bij je zoontje nog best diep zit zeg die angst. Wat verdrietig om zo jong zo getekend te worden door zoiets heftigs. Hopelijk blijft het met de jaren nog steeds beter en beter gaan.
naar school heen en terug is max 10 als de jongste net slaapt en voorlopig niet wakker wordt doe ik het wel hoor ( zorg dan wel dat er geen wasmachine, droger e.d aanstaan)
Het "grappige" is, dat hij helemaal niet weet wat er gebeurd is. Ik heb hem dat nu natuurlijk wel verteld. Maar hij begreep het niet als baby. Hij werd thuisgebracht door de recherche. Liep straal langs me heen, naar de box. Pakte zijn knuffels, en stond daar even verloren met zijn knuffels te knuffelen. In plaats van met mij. In zijn beleving had ik hem in de steek gelaten.
kim wat heftig zeg, wat een verhaal!!! en dat door die foto en zo'n zieke geest! Ik kan er niet bij, het zal allemaal wel 10x erger zijn dan ik mij al in kan denken! nogmaals wat een verhaal zeg.... zitten ze vast??
Ze hebben vast gezeten, ik weet het niet precies meer, geloof dat ze 38 maanden cel heeft gekregen. Wat ik helemaal schokkend vond, dat ik er vorig jaar achter kwam dat ze in een ziekenhuis werkt, op de kraamkamers, neonatologie en bij mensen thuis als kraamverzorgster. Ik heb toen een beetje overstuur naar personeelszaken gebeld, en aangegeven hoe ze het in hun hoofd haalde om zo'n persoon op zulke afdelingen te laten werken. Zou worden terug gebeld. Na 4 weken werd ik gebeld door haar baas, die geloofde er niets van. Ik had de openbare uitspraken doorgestuurd en een aantal nieuwsberichten. Hierop is ze direct ontslagen. Ik ben toen de discussie aangegaan met het ziekenhuis, screenen ze dan niet op personeel?! Ze gaf aan dat er eigenlijk nooit een verklaring van goed gedrag wordt gevraagd omdat het veel tijd in beslag neemt, en doen ze alleen bij verdenkingen. Dit was een groot ziekenhuis. Ik hoop dus nooit te hoeven bevallen in een ziekenhuis. Je weet dus niet wat je daar aantreft.
@ Kim: Ondanks het niet echt herinneren heeft hij dus bljkbaar op gevoelsniveau het deels wel meegekregen. Alleen was mama er 'gewoon' niet wat die impact gaf.. Want die kleintjes krijgen zoveel mee en als ze het dan niet helemaal kunnen plaatsen (omdat hij sliep in eerste instantie) is dat natuurlijk enorm verwarrend. Maar blijft enorm heftig! En onvoorstelbaar dat een ander je kind ontvoert uit zijn eigen huisje, zijn eigen veilige plekje
Ik heb mijn dochter 1x in de auto gelaten toen ze sliep.. Ik moest een snel boodschapje doen en zij was dus ook zo'n slechte slaper, wilde haar echt niet wakker maken. Er is niets gebeurd hoor, maar ik voelde me er gewoon absoluut niet prettig onder. Nooit meer gedaan dus. Heb t trouwens wel vaker gedaan met de auto voor de deur en de babyfoon erin. Ik begrijp wel dat anderen het hun kind wel alleen thuis laten hoor, zoals mijn moeder bv. Ze had 3 kinderen en ik en mijn zusje sliepen áltijd heel goed 's middags. Tja, snap wel dat je dan even een boodschapje gaat doen. Soms wel met babyfoon bij buurvrouw, soms niet. Als ik mijn dochter alleen beneden laat en zelf boven wat ga doen, dan kan er ook iets gebeuren, wat ik anders misschien had kunnen voorkomen. Ik heb haar niet constant in de gaten dan. Maar anderzijds vind ik het ook bij het proces van loslaten horen. Je kunt ze niet altijd in het vizier houden en afhankelijk van de leeftijd, het kind, de moeder, voelt het goed om ze een stukje los te laten.. Dat is ook iets heel gezonds, denk ik.
Ongelovelijk he dat zulken dan weer met kinderen kunnen werken, of uberhaupt zo'n functie kunnen krijgen!
Ja ik schrok me rot. Stel nu dat ik zwanger was geweest, en daar een luxe kraamkamer had geboekt.. Nou ik denk dat ik het ziekenhuis bij elkaar getimmerd had als ik haar in mn kamer zou zien..
Ongelovelijk.. Over je zoontje.. Toen mijn dochter die keer 5 minuten was weggelopen, had ze helemaal niet door dat ze mij kwijt was. Zij kwam gewoon vrolijk aangelopen met een mevrouw die haar gevonden had. Snapte er ook niets van dat ik zo overstuur was Ze was toen 2,5. Pas sinds een paar maanden is ze opeens bang als ze me even kwijt is. Liep ze opeens gillend en huilend door de supermarkt MAMAAAAAA! (Ik zag haar wel hoor) Terwijl ze dat daarvoor nooit had, ze liep altijd van me weg. Kennelijk begrijpt/voelt zij dat nu pas echt? Ik vind het een lastig fenomeen hoor. Of, hoe en wanneer jonge kinderen dat echt zo voelen ('verlaten').
Mijn jongste was ook 2 jaar toen de oudste naar school ging maar ik heb beide nog nooit alleen in huis gelaten. Je vergeeft het jezelf nooit als er iets gebeurd.
ik vind wel overdreven dat je gelijkt roept ik hoop nooit in het ziekenhuis te bevallen! Er zijn zoveel goede medewerkers? En de verloskundige? kinderovang, school, kraamzorg.... Als er een rotte appel is, dan betekend niet dat er meer zijn! Ik ben 2x in het ziekenhuis bevallen en de zorg was geweldig. Maar goed ik heb wel eens gedaan toen de jongste nog een baby was. Hij was een hele slechte slaper, gilde de hele nacht! En als de oudste naar de opvang moest dan sliep meneer. Hij was toen een baby en kon dus nog geen kant op, daarbij lag er dik pak sneeuw. Dus toen heb ik mijn buuf effe ingelicht en ben snel heen en weer gegaan. nu jasper een peuter is, weet ik niet goed wat ik zou doen! Denk dat ik er voor kies hem wakker te maken. Ik ben binnen 4 a 5 min heen en weer, de school is 400 meter van ons huis.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook in het ziekenhuis bevallen, en riep altijd dat ik dit zo weer zo doen. Ik was heel erg tevreden. Maar nu ik gehoord heb van een groot ziekenhuis zelf dat er zelden een verklaring van goed gedrag wordt gevraagd aan personeel denk ik daar anders over. Ik heb nog gevraagd: Maar dat soort mensen laat je toch niet werken bij de meest kwetsbare mensen? Kijk een postbezorger in het ziekenhuis zal mij een worst wezen of ie een strafblad heeft. Maar iemand die nota bene is veroordeeld voor ontvoering van een baby en vervolgens gewoon op een babyafdeling werkt. Terwijl ze jaren net alsof heeft gedaan dat ze kinderen had. Geplanned heeft om in het buitenland zelfs kinderen te ontvoeren, en hier zelfs een foto studio had opgericht om kinderen te kunnen selecteren. Sorry: Die hoort niet in een ziekenhuis thuis. Vergeet even dit ene geval: Er lopen dus veel meer 'gekken' rond. Mij niet gezien. Mocht het nodig zijn, dan zou ik zeer duidelijk aangeven dat er niemand, maar dan ook niemand mijn kamer binnen komt die ik niet in een heldere periode gedag heb gezegd.
Ik begrijp wel dat je dat zegt, je hebt ook iets meegemaakt waar je u tegen zsgt dus ik vind het niet overdreven van je! Ikzelf ben wel in het ziekenhuis bevallen, zou er ook niet zo overna denken maar mocht ik dit meegemaakt hebben ja kan me het zeker indenken hoor!!
Je hebt gelijk dat er meer en betere screening plaats zou mogen vinden in dergelijke beroepen! Als het goed is moet je wel een VOG overleggen voor een baan in de kinderopvang en op scholen.
Ja.. Dat wist ik. Daarom was ik ook zo geschokt toen ik hoorde dat he in ziekenhuizen in het algemeen amper gebeurd. Zoals ik al zei: Aanverwante banen, administratief, post, weet ik het: Mogen van mij door iedereen ingevuld worden. Maar zodra je met patiënten te maken hebt vind ik dat je gescreend moet zijn. Je hebt wel de macht en toegang om dan hele foute dingen te doen.