Inmiddels ben ik een beetje wanhopig geworden, heb er ook meerdere topics over geopend. Mn zoontje eet vanaf ca 1 jaar en 9 maanden steeds slechter. Inmiddels zijn we op het punt beland dat hij smorgens niet ontbijt, alleen een beker melk drinkt. Op een vrije dag eet hij tijdens het spelen uiteindelijk wel een halve boterham of een cracker, maar op werkdagen dus niks. Dat "van tafel" eten is ook helemaal niet wenselijk, maar als ik hem op die manier wat kan laten eten dan doe ik dat maar op dit moment Tussendoor fruit eet hij wel goed. maar niet meer dan 1 of 1,5 stuk. Dan de lunch: meestal met veel mazzel 1 boterham, bij de gastouder soms wel 2 of 3! Dan een tussendoortje, ik probeer het verantwoord te houden, anders ben ik bang dat hij te vol zit voor het avondeten. Avondeten is eigenlijk het grootste probleem. Tegenwoordig eet hij alleen nog maar droge pasta of droge gebakken aardappeltjes. Verder niks. Voorheen lustte hij graag vlees, nu eet hij dat ook ineens niet meer. Groenten eet hij sinds 1,5 jaar dus niet meer :x Zelfs geen snoeptomaatje of schijfje komkommer. Enige wat er wel goed ingaat zijn pannenkoeken. Heb er geprobeerd spinazie in te verstoppen maar daar trapt meneer niet in Het probleem is dus dat ik zeker weet dat het eigenwijsigheid is of een machtsspelletje oid. Hij wil nieuwe dingen niet eens proeven. Het maakt me inmiddels kwaad, terwijl ik weet dat ik er niks van moet laten merken omdat het dan "een ding" gaat worden. Wat ik geprobeerd heb: - groenten verstoppen in saus of pannenkoeken, groenten "sticks" (soort vissticks) gekocht, etc, maar meneer spuugt het uit. - Totaal geen aandacht aan besteden. Deze aanpak gebruiken we nu een jaar denk ik en heeft ervoor gezorgd dat er weer gezellig aan tafel gezeten wordt. Maar eten ho maar... - Nu gebruiken we dus de aanpak "chanteren". Misschien niet pedagogisch verantwoord, maar ik weet het gewoon ECHT niet meer. We zeggen dus dat hij nu in ieder geval van vlees en groenten 1 hap moet proeven, anders krijgt hij geen toetje ( daar doet hij alles voor).Na veel gepruil proeft hij dus van alles wat. En: HIJ VINDT HET NOG LEKKER OOK!! Maar meer eten doet hij niet!! Daaruit blijkt maar weer dat het een machtsding is. Wortels gepureerd van zn zusje lust hij wel, maar als ik hem een eigen portie aanbied laat hij het staan Ik weet niet of hij oud genoeg is voor deze aanpak en of het wel een verstandige is. Ik voel me er niet echt lekker bij maar inmiddels doe ik dus alles om hem aan het eten te krijgen. - minder laten drinken, om te voorkomen dat hij daar te vol door raakt. Heeft uiteindelijk niet echt gewerkt voor het meer eten. - mee laten helpen met koken heeft weinig interesse. Beetje roeren in de pan, ala, maar proeven: nee dus... Snoepen doet hij dus heel erg graag, dan kan hij ineens eten als een vreetschuur en bij de gastouder dus ook. Vandaar dat ik wel zeker weet dat hij niet "gewoon geen trek" heeft! Ik vraag me af wat we verkeerd doen en hoe we hem weer aan het eten kunnen krijgen...
Druif; ik vind jou een lieve meid. Maar waarom maak je je zo druk? Is je zoon vaak ziek, blijft hij achter in lengte en gewicht? Volgens mij ben jij een zachte moeder en is je zoontje een slimme donder. Al vanaf dat hij een zusje heeft, proef ik dat hij jaloers is en bepaalde vormen van aandacht wil. Ik zou hem niet straffen en belonen met dat toetje en tussendoortjes. Geef hem maar gewoon wat hij lekker vindt, mits dat verantwoord blijft natuurlijk. Je zegt dat je kwaad bent, dat voelt hij. Dit is gewoon weer een fase Druif. Hij is peuterpuber en ziet eten misschien als machtsspel. Als jij daarin meegaat wordt het dat ook. Zolang je zoon gezond is, zou ik het echt even helemaal laten gaan (ik heb het al zo vaak gezegd). Je bent er nu te veel mee bezig en dat weet hij hoor!
och meid. mijn meid van 3 eet ook alleen maar wat fruit en droge gekookte aardappels ( en laat er geen stipje van de groente of jus opzitten want dan moet ze die ook niet meer. ze eet verder wel goed brood en vla. ik maak er geen strijd meer van. geef haar een vitaminepilletje erbij en ooit zal ze wel weer normaal gaan eten
Mijn dochter is net zo. Zodra ze merkt dat er strijd gaat komen om de hoeveelheid dan eet ze (bijna) niets. Pasta zonder saus, maar wel met kaas en een paar plakjes komkommmer. Vlees en aardappelen, maar geen groente. Wortelen eet ze wel rauw, maar dan als tussendoortje, bij het avondeten wil ze ze niet. Mijn man maakt zich er ook druk om. Ik probeer dat niet te doen. Het enige dat wij streng al regel hanteren is, als ze zelf om iets te eten vraagt dat dit dan ook opgegeten moet worden, ze krijgt niets anders voor het op is. Dat levert ook wel strijd op, maar dat is er dan een die ze zelf aangaat, want we geven dit iedere keer aan.
Ok, 0,0 strijd maken dus??! Ik vraag me serieus af of het echt wel eens goed gaat komen en wat dit voor consequenties heeft voor zn gezondheid. Hij legt tenslotte nu toch de basis voor zn verdere smaakontwikkeling, gezondheid etc. Nee, hij is nooit ziek, hij is wel wat klein en licht. Als ik wist dat hij over een jaar of 2 weer "normaal" gaat doen dan kon ik het beter accepteren, maar nu wordt t steeds erger. Ik dacht dat hij misschien nu de leeftijd had waarop we afspraken konden maken: jij me in ieder geval dingen proeven. Of: Je moet in ieder geval 3 happen van je eten proberen. Maar als dit als gevolg heeft dat het hierdoor meer strijd wordt dan laat ik het maar zo?
Je kan gaan proberen om hem een paar happen te laten eten, maar wat ga je er dan tegenover zetten? Bij mijn dochter wordt het dan nog meer een machtsstrijd, die wij toch niet winnen. Misschien dat het bij je zoontje wel werkt, ik hoop het voor je.