Mijn zoontje is voor zijn bijna negen maanden best wel een temperament vol mannetje. Als hij iets doet dat niet mag, zeg ik steeds nee, maar hier luisterd hij niet altijd naar en doet of neemt het toch. Na meermaals nee te zeggen, pak ik hem dan op en zet hem ergens anders geef hem wat speelgoed, of ik pak af wat hij genomen heeft. Telkens word hij dan heel boos, begint te huilen en de laatste week begint hij er zelfs in zijn baby taal bij te grommelen! Ik negeer dit dan zoveel mogelijk. Maar nu is het mij al twee keer opgevallen dat als ik iets afneem hij mij wil bijten!! Gelukkig heeft hij nog geen tandjes, maar die zijn wel aant doorkomen. Hoe leer ik hem dit af? Ik zou niet willen dat hij denkt dat zo iets mag en bij de onthaalmoeder daar kindjes gaat bijten. Maar hij is nog zo klein!Hij is wel snel in ontwikkeling, maar ik wist niet dat ze zoiets dan al konden doen. Eerst dacht ik dat het toeval was en dat het alleen zo leek, maar na de tweede keer lijkt het mij toch dat hij het bewust doet. Mijn moeder zag het en die verschrok ook.
zo dat is echt vroeg. ik zou heel hard uuuuh zeggen. onze kleine man snapte heel snel dat uuuh niet goed was hahaha. en als hij ouder word dan zou ik gewoon terug bijten. hij moet weten dat het zeer doet. en als hij niet weet hoe het voelt dan weet hij ook niet dat het pijn doet en volgens mij houd het dan nooit op!
Ik geloof echt niet dat hij bewust aan het bijten is. Hier wordt ook wel 'gebeten', maar dat is omdat er tandjes doorkomen, ik geloof echt niet dat het op deze leeftijd bewust is. En naar nee luisteren doen ze inderdaad meestal niet op deze leeftijd, dat snappen ze gewoon nog niet. Lisa begint nu een beetje te luisteren, maar volgens mij is het nog meer toeval. Een paar weken terug begon ze alleen maar te lachen en ging ze vrolijk verder. Hier ook een temperamentvol meisje, maar ik geloof niet dat je bovenstaand gedrag daaraan kan wijten, ze zijn nog zo klein!
Ik denk ook niet dat ze op deze leeftijd al het woordje "nee" begrijpen. Ik haal haar dan ook weg uit de situatie wat niet mag, en leg haar neer waar ze wel kan spelen. Tja, dan word ze vreselijk nijdig en gaat met haar hoofd op de grond liggen bonken......... Vanochtend ook door mijn dochter in mijn neus gebeten: Met tandjes, man o man, de tranen van gevoel biggelde over mijn gezicht. Een schik dat ze had, maar naar mijn idee niet bewust gegaan (we waren aan het gekken met zijn tweeën). Hier bijt ze in het "spel" of als ze last heeft van haar tandjes. Vooral mijn vingers vind ze dan heerlijk om af te kluiven. Zou het persoonlijk gewoon negeren, en doen alsof er niks aan de hand is.
Ik weet niet of je het hem af kan leren. Vaak zie je dat ze bijten als ze emoties hebben waar ze niet weg mee kunnen. Boosheid, heel erg blij zijn, in hun enthousiasme. Het bijten is een soort ontlading. Misschien snapt hij het woordje nee nu nog niet zo goed, maar het kan geen kwaad om het nu al te gebruiken.
Ja bijten op mijn vingers doet hij ook en dat laat ik toe, hij bijt op alles al een paar maanden. Zal het voorlopig negeren, zou helemaal niet willen denken dat mijn lieve zoontje al tot zoiets in staat is. De laatste tijd zeg ik nee terwijl ik hem wegpak, ooit moet hij toch leren dat het betekent dat iets niet mag, maar het is niet zo dat ik het streng zeg. Volgens mijn ma luisterd hij er niet naar omdat ik het even lief zeg als alles wat ik tegen hem zeg, maar ga nu nog echt niet boos tegen hem doen. Daar zie ik het nut niet van in. Eerst dacht ik dat hij het misschien zou hebben van één van de andere onthaalkindjes, maar is waarschijnlijk ook nog te klein om zulk gedrag na te doen. Ben al blij dat ik lees dat andere kindjes ook zo boos worden. Ik krijg regelmatig te horen dat ik later nog al wat ga afzien met hem, omdat hij zo vol energie zit. De onthaalmoeder zei al dat hij hyperactief is. Ik zie het niet als iets erg, en ik heb er geen last van. Maar door al die opmerkingen twijfel ik vaak of ik goed bezig ben. Ik woon ook terug bij mijn ouders en mijn moeder zaagt steeds dat ik niet streng genoeg ben, maar dat gaat toch niet voor zo'n klein kindje. Ik wil niet dat hij opgroeit met een moeder die alleen maar boos op hem is en waarvan hij niets zelf mag ontdekken en leren.
Als Lisa iets doet wat niet mag zeg ik wel een beetje boos 'nee'. Op die manier leert ze toch dat het woord 'nee' betekent dat iets niet goed is . Als het na een paar keer nee niet werkt, haal ik haar dus ook weg, waardoor ze flink gaat huilen, wat overigens meestal binnen een halve minuut alweer over is En niet streng genoeg zijn, tot een jaar en zelfs nog iets daarna zie ik echt nog het nut niet van streng zijn. Dat komt wel hoor. Eva was trouwens ook altijd erg druk en temperamentvol en soms nog steeds wel (druk is ze bijna altijd), maar ze is ook erg makkelijk over het algemeen.
Mijn zoontje heeft een periode gehad dat hij wel luisterde naar het woordje nee. als we dat zeiden hield hij meteen op waar hij mee bezig was helaas van hele korte duur want nu vind hij het helemaal geweldig als we nee zeggen...Hihi! Wat ik doe is na 3 keer nee hem weg halen uit de situatie en bij een plek neer zetten waar niet meteen speelgoed binnen handbereik ligt. Ik vertel hem dan op ooghoogte dat hij daar niet aan mag zitten en dat we nu weer verder gaan spelen. Met bijten heb ik (gelukkig) nog geen ervaring maar ik denk idd niet dat je zoontje dat bewust doet. Misschien ook niet meer in je vingers laten bijten maar dan een bijtring geven.
Bedankt voor de reacties! Een bijtring heeft hij, drie stuks zelf. Hij bijt graag op alles. Mij maakt het niet zo uit, ben het al gewend dat bij hem alles het mondje ingaat. Als hij het nog eens doet dan zal ik de tip van sunlight gebruiken en laten merken dat zoiets "pijn" doet. Denk dat als ik voor de rest gewoon doe zoals ik bezig ben, het wel goed is. Als hij later echt stout zou zijn en hij beseft wat hij doet dan kan ik nog altijd wat strenger zijn. Ik heb het niet echt in me zitten om streng te zijn en dat wil ik ook niet. Hij is wel nog altijd een baby, allleen dat andere nu al vinden dat ik strenger moet zijn is wel vermoeiend, eigenlijk zou ik me niet moeten verantwoorden over op welke manier ik mijn kind wil opvoeden. Gelukkig kan ik hier altijd raad komen vragen, en meestal krijg ik dan toch de indruk dat ik het niet zo vreselijk verkeerd doe en voel ik me ook al beter.
Hiermee geef je denk ik ook het signaal af dat bijten dus mag: want mama doet het ook ... Bovendien zou ik nooit moedwillig mijn kind pijn doen of een fysieke straf geven ... Terugbijten zou ik bij 9 maanden zeker niet doen: snap je kindje helemaal geen snars van. En zodra ze ouder zijn kun je uitleggen dat het pijn doet. Ik denk niet dat je kindje bijt omdat hij boos is of omdat hij jou pijn wil doen oid. T 'eet' mij regelmatig op, meestal is dat een teken dat ie honger heeft of dat hij last heeft van doorkomende tanden/kiezen. Hier ook een enorme driftkikker die keihard gaat brullen als hij iets niet mag of als je iets wegneemt. Afleiden werkt meestal wel heel goed. Hij begrijpt nee dondersgoed, maar daar correct op reageren of ervan leren (dit mag ik een volgende keer dus niet meer doen) is nog niet aan de hand.
Ik sluit mij helemaal aan bij Salapio. Kort maar krachtig zeggen dat het niet mag, afleiden of proberen het naar iets positiefs te draaien.. "nee, niet bijten", "geef mama maar een kusje" of "nee, niet slaan", "zachtjes doen", "aai mama". Probeer ook niet te veel aandacht te besteden aan het bijten, hoe meer aandacht je eraan besteedt, hoe interessanter het wordt. Succes!
Bedankt voor de reacties, tot nu heeft hij het niet meer gedaan. Hopelijk blijft het zo. Denk dat het dan toch toevallig is geweest.