Zoontje van mijn vriendin

In mijn ogen ben je tot nu toe heel coulant geweest en heb je het tegenover je vriendin heel netjes verwoord. Maar er zijn grenzen. Hoe moet het niet voor je stiefdochter zijn, haar kamer overhoop, haar spullen (deels) kapot en haar verjaardag (waarschijnlijk) verpest.
Het is nu gebeurd, daar is niets meer aan te veranderen, maar laat dit haar niet weer overkomen. Zij kan er namelijk ook helemaal niets aan doen!
En als dat dan betekent dat jouw vriendin en haar zoontje niet kunnen komen, so it be ...

 

Misschien kun je het zo brengen dat jullie een andere opvoedstijl hebben en je wil dat er op dat moment 1 lijn wordt getrokken voor alle kinderen. Geef de ouders ook vooral het goede voorbeeld. Spullen stuk dat kan natuurlijk sowieso niet. Ik denk dat ze hem onderschatten, hem altijd zijn blijven zien als een baby en dat hij daarom niet wordt aangepakt. Ik heb mijn kind tot hij 2 was ook lekker met eten laten spelen enz. Geen spijt van gehad, wel veel negatief commentaar over wat er in MIJN huis gebeurde. Ik denk nog steeds dat hij er op dat moment niet aantoe was om "aangepakt" te worden. Nu hij een grote knul is, vind ik dat hij heel veel grenzen moet leren maar dan snapt hij het ook. Hij is heel gevoelig dus nee was al heel snel huilen. Nu kan hij ook op een heel zielig (sire-reclamespotachtig) toontje zeggen: "Ik moet elke dag op de gang staan." Maar verder een door en door lief jongetje die meestal gehoorzaam is.

 

Ik heb zo'n situatie gezien bij Dr.Phil. Jochie sloopte ook alles. Bleek soort van autisme te zijn. Hij kon z'n ei niet kwijt. Gefrustreerd omdat de wereld een ander tempo heeft dan hij. Eigenlijk best sneu

 

Oeioeioei, wat een lastige situatie TS. Zeker nu je al met haar gepraat hebt en dit niet goed verlopen is. Misschien moet je het even laten en over een paar dagen of misschien wel een weekje ofzo nogmaals een gesprek met je vriendin aangaan dat dit echt niet kan. Of een kind een aandoening heeft of niet hij mag best weten dat er consequenties aan zijn gedrag zitten.

Daarnaast zou ik, als je ze alsnog op een verjaardag zou laten komen, wel wat regels (en dat vind ik zelf moeilijk, want ik probeer altijd een zo goed mogelijke gastvrouw te zijn) voor mijzelf opstellen.
* Hij mag absoluut niet uit de woonkamer/keuken en dus niet naar de slaapkamers. Ook niet voor een minuutje.
*Iets slopen van je dochter of dingen op de grond gooien of andere streken uithalen zonder dat dit door de ouders bestraft wordt betekent dat ik boos word en straf ga geven.
* Misschien zou ik zelfs aangeven dat ze van bijvoorbeeld 14.00 tot 17.00 uur welkom zijn, zodat het overzichtelijk blijft qua tijd.

Succes in ieder geval.

 

Ik vind dat je het heel goed aangepakt hebt als ik het zo lees. Jammer dat je vriendin er eigenlijk niks mee doet. Natuurlijk is het erg als je met je kind in de medische molen zit, maar ik vind als ik het zo lees dat ze daar alles op afschuiven. Ik vind ze aardig passief overkomen.
Het is gewoon jammer dat jij er al tegenop gaat zien dat hij weer komt.

Ik dek dat ik ook zou vragen eigen speelgoed mee te nemen en niet in de kamers komen waar zijn ouders hem niet kunnen zien.
Ik vind ook dat de ouders zelf zouden moeten corrigeren als ze erbij zijn, maar als ze dat niet doen zou ik hem toch echt gaan corrigeren.

 

Nee, ook al heeft hij een rugzakje, dit hoeft geen vrijbrief te zijn om alle ongewenste gedrag maar toe te laten en/of het goed te praten.

Mijn oudste is ook heel druk en ondernemend.
Hij gaat nu naar een speciaal centrum om licht afwijkend gedrag te veranderen (voor zover hij dat toe zal laten)
Ook wij thuis doen er alles aan om hem regels en goed gedrag aan te leren en dit gaat gewoon 9 van de 10 keer goed. Die ene keer dat hij even niet luistert, ach dat heeft elk kind!

Zoals ik jouw voorbeeld lees dat je viendin haar man toespreekt dat het ook zijn kind is, terwijl ze het jongetje alleen nog maar heeft aan zitten kijken naar wat hij uitspookt, komt op mij over alsof zij er weinig trek in heeft haar kind te corrigeren/op te voeden.

Ik vind juist dat een kindje met een extraatje het best gecorrigeerd kan worden door de ouders zelf, ook al zijn ze samen ergens op visite en gelden er andere regels. Dan past ook de ouder de tijdelijke regels toe.

 

je hebt gelijk dat dit geen leuke situatie is. Knap dat je je vriendin ermee geconfronteerd hebt, maar jammer dat zij er eigenlijk weinig op reageert.
Zolang ouders niet ingrijpen zou ik iig jouw eigen grenzen hierin maken, dus het jongetje gaat niet naar boven en de woonkamer niet uit, wat er onder jullie neus gebeurd is makkelijker te overzien.

Een bepaalde tijd aangeven zoals anderen zeiden is ook wel een goed idee, we vieren het van ... tot ....

 

Eens met de meesten dat je niet alles kan wegwuiven van zijn gedrag.. Zijn ouders zouden hem gewoon goed in de gaten moeten houden.. En anders maar niet meer mee naar de verjaardag..

Ik mag trouwens hopen wat betreft de spullen dat je die vergoed krijgt? Neem aan dat zijn ouders een aansprakelijkheidsverzekering hebben, dus die zou ik daarvoor zeker aanspreken.

 

Ze zijn aan het onderzoeken wat "Levi" heeft??
Hij heeft twee ouders die hem niet opvoeden en zodoende verwaarlozen in zijn behoefte naar duidelijkheid (regels) en veiligheid. Een kind hoeft (kan natuurlijk wel - dat kan ik natuurlijk absoluut niet beoordelen) geen "aandoening" te hebben om dit gedrag te vertonen.
En als veel van zijn energie aan dit gedrag besteedt wordt, wordt hij er ook niet slimmer op zogezegd. Echt heel zielig voor hem. Wie helpt hem nu? Geen kind vindt het fijn om zich zo te gedragen..

Als ik jou was zou ik nogmaals met vriending gaan praten. Schoffel eerst alles weg wat haar boos kan maken.. Je vindt hem wel een schatje, vindt haar ook aardig, wil niet dat ze boos wordt, weet het heus niet beter etc.. Maar zit wel met een groot probleem: je vind dit zielig voor je dochter en vind het zelf ook natuurlijk niet kunnen dat er spullen in huis kapot gaan

Lastig hoor.. Maar zou het zeker wel doen, dit kan toch ook niet zo

 

Maar er zijn ook mensen die niks verkeerds over hun kind willen horen
Ik had ook zo'n 'vriendin' , kon altijd als de beste zgn kritiek geven maar oh wee als je over haar begon. Eveneens met haar zoontje. Was precies zo, luisterde niet, sloopte alles, agressief en thuis situatie was ook niet echt denderend
Nou ik dacht er niet eens aan om er iets van te zeggen. Had toch geen zin, wist al dat ze boos zou worden etc.
Dus ik hoop dat jouw vriendin wel naar je zou willen luisteren.
Heb je al een idee hoe je dit aan gaat pakken?

 

ik zou in dit geval omdat je zelf ook aangeeft dat het kindje hier niets aan kan doen, de dag dat het kindje komt al het breekbare opruimen, hier heb je veel meer aan als je vriendin maar vragen om niet meer te komen, ruim dus al het breekbare op en mocht hij gaan gooien met iets kun jij hem toch gewoon waarschuwen (of mag dit niet van je vriendin) in mijn huis gelden mijn regels en die handhaaf ik dus ook, ook als andere ouders dat niet doen

 

Je bent veel te lief voor je vriendin geweest en daarmee is de verjaardag van je stiefdochtertje verpest. Ik vind het vreemd dat je vriendin tegen haar man/vriend moet zeggen dat het ook zijn kind is. Lijkt me niet zo zeer een probleem bij het kind, maar eerder bij de ouders. Consequent samen opvoeden lijkt hier niet echt aan de orde te zijn. Al kunnen ze ook wanhopig zijn en echt niet meer weten wat ze er onderhand mee aan moeten. De volgende keer dat je vriendin langskomt duidelijk vermelden dat zij haar kind in de gaten blijft houden, de hele dag. Als hij ook maar iets kapot maakt is het voor haar tijd om te gaan.

 

ik snap het...maar tegelijkertijd vind ik dit wel een concrete situatie waar je iets mee kunt. Met het volgende bezoek kun je zeggen dat je absoluut niet wil dat hij in de slaapkamers komt, dit omdat je dochter vorige keer erg verdrietig was dat haar spullen kapot gemaakt warden en dat je verwacht dat je vriendin er ook op let dat hij niet uit de kamer gaat. Je vraagt het niet, maar geeft aan dat je dat verwacht, je kunt haar er dan ook makkelijker op aan spreken als het dus niet gebeurd.