Hoi meiden, Mijn zoontje van 2 jaar en drie maanden wil vrijwel nooit zelf spelen. Hij wil dat papa of mama met hem meespelen. Maar ik vind het belangrijk dat hij ook zelf leert spelen. Op het kdv en bij oma kan hij zich prima vermaken. Maar thuis dus niet. Wie heeft tips? Ik probeer al het volgende: vertellen wat er gaat gebeuren, dus: ik ga nu eerst baby voeden, dan gaan we samen spelen. Dat werkt niet, hij blijft om mij heen hangen tot ik klaar ben met de baby. Of: hem op weghelpen met spelen. Zodra ik opsta, stopt hij met spelen en hobbelt hij weer achter me aan. Hij is gewoon niet graag alleen bezig! Maar ik zou het wel graag stimuleren! Hij heeft genoeg speelgoed maar lijkt gewoon niet goed te weten hoe hij in z'n eentje moet spelen. Een oplossing zou kunnen zijn dat hij straks met zijn zusje gaat spelen, maar ja, dan gaat nog wel een aantal maanden duren Ik ben erg benieuwd naar jullie tips!
Herkenbaar... Hier helpt het wel als ik haar aan het spelen zet (dus bijv. samen beginnen met de duplo) en vervolgens haar broertje in bad ga doen bijvoorbeeld. Ze vind het makkelijker om alleen verder te spelen dan wanneer ze alleen ergens aan moet beginnen. Halverwege komt ze ook altijd even kijken wat ik aan het doen ben hoor, maar ik merk wel dat ze hierin stapjes vooruit maakt. Of wat ook helpt is om haar 'opdrachtjes' te geven: teken maar eens een ... en nu een ... Op die manier voert ze dingen zelf uit en ben je toch in de buurt en doe je ergens ook een beetje mee.
o'ja en voor de momenten dat ik moet voeden heeft ze een koffertje gekregen met kleine frutsels erin (stempeltjes, kleurpotloodjes, klein boekje, etc.) daar kan ze zich ook prima even mee vermaken. Ze krijgt de koffer ook alleen als ik moet voeden waardoor het voor haar iets 'speciaals' is.
Mijn dochter heeft dat ook lang gehad, erg lastig.. En idd op de psz hoorde ik ook dat ze zich zo goed kon vermaken!? En als we op visite waren.. Tja, ander speelgoed/omgeving ofzo.. Toen ze bijna 4 werd, ging het opeens een stuk beter en nu (ruim 4.5) is haar spanningsboog sowieso veel groter en kan ze best een lange tijd met iets bezig zijn, knutselen ofzo. Maar spelen, met speelgoed..? het is gewoon niet zo heel erg haar ding.
Hier ook met vlagen, dan lijkt het een paar weken niet te gaan en dan ineens weer wel. Tegenwoordig vraag ik me af of het niet gewoon aandachtbehoefte is, met MIJ willen zijn ipv niet alleen willen zijn. Soms moet ik daar ook wat meer werk van maken, heel bewust met haar samen spelen, puzzelen, knuffelen, stoeien. En dan is er altijd een moment dat ze zelf gaat spelen, en dan ga ik snel doen wat ik zelf moest of wilde doen.