Onze middelste was vorig jaar al heel erg bang voor bijen en wespen. Maar goed, die vliegen buiten dus daar kan ik nog mee leven. Maar nu is hij al volledig in paniek bij een gewone huisvlieg of een mug. En dan bedoel ik echt totaal buiten zinnen. Net zaten we te ontbijten en 2 meter verder vloog een mugje bij het raam. Ik kreeg hem pas weer rustig toen ik hem doodgeslagen had. Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Want ondanks ons vliegengordijn kan ik niet voorkomen dat ze toch binnen komen. Zo is het voor hem niet te doen als het straks zomer is en er overal vliegen zijn. Wat moet ik doen?
Ik heb hier een tijdje geleden een topic over geopend. Onze dochter heeft het ook. Wij gaan naar de GGZ voor hulp want ze durft zelfs niet naar buiten als het mooi weer is. Geen tips dus, wel herkenning...
hier ook 1 die doodsbang is voor alles wat vliegt. zelfs voor vlinders terwijl ze weet dat die nou juist helemaal niks kunnen doen. ze durft gelukkig wel naar buiten maar vervelend is het wel
Ik geef de beestjes een naam. Zo hebben we Keesje de vlieg en Kootje de mug. Ik praat tegen ze (en maak ze dood waar ze niet bij zijn). Zodra er weer 1 binnenvliegt, zeg ik: hey Keesje ben je er weer! Wat gezellig! Ga je straks weer buiten vliegen? Maar ik zie ze misschien vliegen 😆 In ieder geval bij mijn meiden hielp het wel.
Hier ook een beetje. De fase begon een maand of 2 geleden waar ik best wel blij om was. Toen vloog er niet veel dus hoopte dat het tegen de zomer wel over zal zijn Eerste keer was echt erg! Ik was even boven en ineens begon zoontje beneden te schreeuwen! Ik vloog naar beneden, hij stond bjj het traphekje paniekerig te schreeuwen en te wapperen met een handje dus ik dacht dat hij met zijn zijn vinger tussen de deur was gekomen. Zag er niks aan maar toch snel met hem naar de keuken en zijn hand onder de kraan gehouden. Ik zag nog niks dus kraan uitgezet maar toen begon hij weer te huilen. Weer handje onder die kraan en nog eens, 5 min later was het goed. Hem op de grond gezet en ik de woonkamer in. Hij bleef staan en wilde niet komen. Toen kwam het eruit. Er zat een groen beestje in de woonkamer. Buiten een groene knikker had ik niks gevonden en maar gedaan alsof ik iets buiten gooide. De hele week erna was elk pluisje een beestje. Ik hem gezegd dat het pluisjes zijn en toen maakte ik een domme fout. Ik zei hem dat die pluisjes ook van zijn teentjes komen van zijn sokjes. Heeft hij de hele dag naar zijn voetjes gekeken Nu is het minder maar owee als er een vliegje, hoe klein ook op zijn speelgoed zit buiten. Dan is het ook van : mama mama mama MAMAAAAAAAA. Dan zeg ik vaak dat het een babyvliegje is en gaan we samen kijken.
Hier hetzelfde maar dan niet met vliegjes maar dieren en voertuigen Al sinds jongs af aan is ze bang voor de stofzuiger, scootmobiels en andere dingen die geluid maken en bewegen. Op een gegeven moment kwamen daar honden bij, maar inmiddels wordt ze al panisch van een eend die een stapje haar kant op loopt. Toen ze op vakantie 1 keer die eend bij het huisje had gezien, durfde ze de rest van de vakantie niet voor het huisje te spelen en schreeuwde ze binnen dat allebei de deruren dicht moesten. Eerst vond ze alleen hard achteruit rijdende auto's eng, toen ook vooruit rijdende en inmiddels vind ze zelfs geparkeerde auto's eng. Ze wil of een handje of rent er bang 'neeee autooo ' roepend voorbij. Vind het ook lastig wat ermee te doen, want als ik vraag wat ze dan eng vind aan honden/katten/eendjes/auto's is dat ze dan zegt die komen naar mij toe rennen. Ik kan wel uitleggen dat ze willen spelen, lief zijn, niets doen etc, dat auto's goed opletten en geparkeerde auto's al helemaal niks doen, maar helpt niet. Als we ergens op bezoek zijn waar een hond of kat is (en die niet naar buiten kan/mag) wil ze alleen maar op schoot vastgeplakt zitten continue benoemd waar het dier nu heen gaat en gillen als het dichterbij komt. Vind het ook erg lastig! Te meer ook omdat ze voor steeds meer dingen bang wordt. Terwijl ze op andere vlakken juist veel minder angstig is. Stapt sociaal op iedereen af, springt/zwemt in het zwembad alleen, en op elke fiets of ander motorisch ding wil ze opstappen (en ze kan bijv al fietsen zonder zijwietlejs vind ze totaal niet eng maar langs een geparkeerde auto fietsen wel )
Mijn bijna-kleuter is sinds een paar maanden ineens overdreven bang voor ienieminie vliegjes, spinnetjes, mieren etc. Ik heb afgelopen weekend tijdens een weekendje weg de tip van Meris hierboven uitgeprobeerd, en mijn dochter gevraagd om het beestje een naam te geven. En het werkte echt super! - Mama mama HELP er zit een hele grote spin! ( 2 mm ofzo ) - Ik ben er al, geen paniek. Hoe zou die spin heetten denk je? Pietje of Jantje? - Ik denk dat hij Appelflapjepapje heet (ze verzon de gekste namen). - Oh wat een mooie naam! Zullen we Appelflapjepapje vragen of hij buiten wil gaan spelen bij zijn vriendjes? En daarna begon mijn peuter steeds hele verhalen over buiten spelen te vertellen tegen het spinnetje Dus Meris bedankt voor de tip!
Ik denk dat het in dit sort gevallen erg belangrijk is om te kijken hoe je zelf reageerd. Ik je kind bang van een mug en ga jij meteen die mug doodslaan, dan bevestig je dus dat een mug eng is en dood moet. Loopt er een spin door de kamer en zeg pak jij hem op om hem eens goed te bekijken dan wordt het opeens van een eng beest een interressant dier. Nu zeg ik natuurlijk niet dat je een wesp op moet pakken Maar als jij er gillend naar gaat slaan, zal je kind er eerder bang voor zijn dan dat je zegt: ach beestje ben je verdwaald ik help je de weg naar buiten te vinden. Vang hem in een glas, laat hem nog even bekijken door de kinderen en zet hem dan buiten. Dat van die namen verzinnen vind ik ook wel een goeie. Al ben ik bang dat ik dan de beesten niet meer buiten mag zetten, want dan wordt "muggiemug" nat