... Ik weet eigenlijk niet eens welke titel eraan te geven. Ben al tijden niet meer hier geweest, en het heeft ook niks met zwangerschappen te maken, maar wel met mijn kinderen. En ben bang dat het verkeerd uitgelegd wordt. Vooropgesteld: ik hou oneindig veel van mijn dochter (net 4 jaar oud). Maar er loopt iets niet helemaal lekker. Naast een meisje van 4 hebben we ook nog een jongetje van 1.5 jaar. En waar ik merk dat mijn band met hem heel makkelijk en vanzelfsprekend en hecht is, merk ik dat ik dat met mijn dochter (de laatste tijd) minder heb. Vroeger wel, dus misschien is het gewoon een leeftijdverschil? Dat je met een baby/dreumes gewoon een wat ongecompliceerdere band hebt dan met een kleuter. En misschien is het alleen het feit dat ze eigenlijk gewoon al maanden klaar is voor school, maar nog moest wachten tot ze 4 was, en nu nog moet wachten tot de zomervakantie voorbij is. Ik heb wel hoop dat school straks voor een nieuwe dynamiek gaat zorgen. Maar ik merk de laatste tijd dat ik vaak meer zin heb om met mijn zoontje te spelen, te verzorgen, etc. Mijn dochter is uitgegroeid van een peutertje dat door iedereen over zich heen liet lopen, in een kleine kleuter tiran. Die gerust kinderen van 5 a 6 jaar loopt te commanderen. Vaak brutaal is, ondanks dat we het structureel corrigeren, op niet-boze maar wel duidelijke wijze. Ik lees wel regelmatig over opvoeden, kijk ook vaak Jo Frost ed, en krijg dan niet de indruk dat we iets niet goed doen. Misschien is het ook gewoon een fase van haar kant, het gedrag. Over haar gedrag maak ik me geen grote zorgen, omdat het op het kinderdagverblijf heel goed gaat, en ook gaat ze daar wel spelen op de bso, en dat gaat ook goed. Het is dus niet zo dat andere kinderen haar niet leuk vinden of dat ze in de groep niet meekomt of voor de leidsters een probleem is. Ik maak me vooral zorgen om mijn 'klik' met haar. Ik wil zo graag die klik terug die we vroeger hadden, toen ze een baby/dreumes was en ik haar bijna adoreerde. Ik weet niet precies wat ik met dit verhaal 'zoek'. Herkenning misschien. Of tips.
Ik denk dat het de leeftijd is. Hoe ging het gezegde ook alweer: opvoeden is loslaten oid? Soms mis ik ook die lieve baby die dl was. Zo schattig en altijd vrolijk. (Nu een klein peuterheksje).
Misschien is het leuk om één op één activiteiten met je dochter te doen, zoals lekker tutten (nagels lakken, haren doen, verkleden etc.), of ergens naartoe gaan (winkelen, samen lunchen ergens, dierentuin, speeltuin, oid). Allen met zijn tweetjes kan zorgen voor een andere band, ander contact tussen jullie beiden. Kletsen over van alles of gewoon heerlijk genieten van het uitje of van de activiteit samen. Misschien ook leuk om met haar samen een filmpje te kijken met jou samen of naar de bioscoop. Misschien is het tijd om iets leuks/positiefs te gaan doen samen zodat je uit de negatieve spiraal komt. Veel succes en ook sterkte, want het lijkt mij echt heel erg moeilijk voor jou. Het zal vast een fase zijn, je hoort het echt vaker dat kindjes op een gegeven moment echt toe zijn aan naar school gaan. Lastig voor je dochter dat ze zo lang moet wachten. Thuis gaan ze zich dan wat vervelen, en daardoor ander/lastiger gedrag vertonen. Misschien inderdaad eens kijken met haar samen wat ze leuk zou vinden om met jou te gaan doen.
met 4 jaar kunnen de kinderen naar school gaan, omdat zij vanaf deze leeftijd los kunnen komen van hun moeder. je moet je opvoeding, regels opnieuw bepalen voor een ouder kind. ze is geen baby meer! ik zou zeggen laat die Jo whatever, en ga naar cb en vraag om opvoedkundig advies. ze hebben pedagogen in dienst, je speelt met je jongere graag omdat je ingesteld bent voor een jonger kindje. wat een kleuter nodig heeft en hoe een kleuter communiceert,denkt; dat is totaal anders. ze maakt waarschijnlijk een heftige overgang. dus je aanpassen en geen vooroordelen ontwikkelen over je kind. leer te genieteen met een kleuter! ook heerlijk. tot 6-7 jaar vormen kinderen hun persoonlijkheid, een enorme klus vooral in de kleuterjaren! succes!
Misschien tips die ervoor kunnen zorgen dat dat gevoel, of hoe ik het ook moet omschrijven wat meer terug komt; Bij elkaar de teennagels lakken Een maskertje bij elkaar op doen Je dochter lekker uitgebreid insmeren met bodylotion na t douchen Als ze wil gaan spelen haar onverwachts bij je roepen en zeggen dat je al veel te lang geen knuffel hebt gehad, dan even knuffelen en zeggen hoe trots je op haar bent omdat ze zo fijn aan het spelen is (of haar eten goed heeft opgegeten, netjes heeft gedronken etc.) Misschien kun je er iets mee?
Ik denk ook dat met karakter van het kind te maken heeft. De jongste lijkt heel veel op mij dus we klikken veel meer dan dat ik met de oudste doe. Je wil dit natuurlijk niet teveel laten merken en ik denk ook dat het volkomen normaal is
Het kan een beetje de leeftijd zijn, maar kan ook dat ze gewoon heel erg toe is aan school en op een andere manier uitgedaagd moet worden. Vaak genoeg om me heen gezien. Moet zeggen vooral bij meisjes (maar dat kan gewoon toeval zijn). Gedrag draaide helemaal om toen ze naar school gingen. Hoop dat dat het is bij jullie, dan komt er vrij snel ook wel weer verandering in wat jullie klik ongetwijfeld weer ten goede komt. Tot die tijd zou ik verder elke dag even tijd voor haar alleen reserveren met jou samen. Haar een activiteit laten kiezen. Dit even zonder broertje erbij. Wellicht doet dat jullie beide ook wel goed. Verder zou ik me er niet te veel zorgen over maken, maar even afwachten hoe eea zich ontwikkeld als ze naar school gaat.
Voor mijn dochter met school begon en ook de eerste weken dat ze al op school zat had ze ook een hele lastige fase, waarin ze heel vaak onaardig en brutaal deed; vooral tegen mij en mn man. Ik had echt een beetje het gevoel dat ik mn lieve kleine meisje kwijt was . Gelukkig is het flink bijgedraaid in de weken daarna. Ze is nu nog steeds wel eens brutaal, maar ook weer veel liever en veel meer mn lieve meisje dan toen. Bij haar was het écht een fase van een maand of 3 ofzo. Ze is nu bijna 5 en voor mn gevoel is onze band het afgelopen jaar zóveel sterker en hechter geworden. Wellicht is het bij jou ook gewoon "weer een fase". Sterkte!