Mijn zoontje is altijd een goede slaper geweest.. soms een keertje wakker snachts maar dan tut erin en dan was het goed. Hij wordt in februari 2. Ik moet wel zeggen dat hij maandelijks wel een keertje ziek is, nu heeft hij weer een virusje.. koorts gehad en nu lekker snotterrn dus hij is niet echt in zijn hum. Als ik hem op bed leg en ik loop weg dan begint hij zo te krijsen... Ik heb al van alles gedaan, laten huilen.. eruit halen even.. extra liedje.. 10 minuten regelen. Het enigste wat helpt is bij hem blijven tot hij slaapt.. maar dit lijkt me niet echt het beste.. Hij is dan wel stil maar als ik dan wegga en hij slaapt nog niet helemaal dan begint het weer van voor af aan. Rond 01.00 wordt hij weer wakker en hetzelfde..weer huilen als ik wegga. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem de laatste 4 dagen bij mij neerleg in bed omdat hij iedereen wakker maakt...dit is dus niet de bedoeling want het is nu een gewennig maar aan de andere kant denk ik gossie hij is gewoon ziek. Gister was hij bij de gastouder en meneer ging zonder problemen slapen!! Hij lag zelfs op een andere kamer want ze hebben verbouwd... Hij test me uit denk ik en ik trap erin.. of krijgen ze nu weer last van verlatingsangst? Sorry voor het lange verhaal
Aan mij heb je niks. Ik blijf bij hem tot hij slaapt. Als hij wakker wordt s nachts kruipt hij bij mij in bed. Zo kan iedereen lekker slapen. Ik heb er niet zo’n moeite mee eigenlijk.
Tsja aan mij heb je ook niet zoveel, hier valt ze in slaap in ons bed, ik blijf erbij tot ze slaapt en later leggen we haar over in haar eigen bedje en lukt dat niet dan slaapt ze gewoon tussenin.
Wat hier hielp was even bij haar blijven, dan werd ze rustig en kon ik weg. Het was ook rond haar tweede verjaardag dat ze dat ineens had, eerder nooit. Ze had een sterren projector met timer, die zette ik dan op 10 minuten en dan gingen we samen sterren kijken. Als ze uitgingen ging ik weg, dat wist ze ook maar dan was het oké. Waardeloos is dat he, als ze bij een ander ineens als een roosje slapen .