Tja, ik geloof wel dat kleine kinderen meer kunnen zien als wij. Ik bedoel maar, ze zijn nog helemaal ''leeg'' en onbeschadigd. Zien wat ze zien...verders niks! Ikzelf heb er geen ervaring mee.....alleen nadat mijn opa is overleden, heb ik ooit van m ''gedroomd''. Al voelt t tot op de dag van vandaag dat hij toen bij me is geweest en afscheid heeft genomen. Ik nam mezelf toen heel veel kwalijk en hij heeft mij toen gerustgesteld. Sindsdien voelde ik me weer rustig en gelukkig. Ik was toen een jaar of 19. Maar goed, soms maakt mijn dochtertje opmerkingen waarvan ik denk; huh!?! Dan zegt ze ineens; o dadelijk komt die of die. En idd, dan wordt er gebeld door die persoon of ze ff op de koffie kunnen komen. Ook zegt ze nu steeds tegen alles en iedereen; mama heeft een baby in de buik..terwijl we net bezig zijn om zwanger te worden. Dus waar ze dit vandaan haalt, ik weet t niet....kan toeval zijn, maar kan ook van niet
Ik vind het altijd heerlijk verfrissend (en tegelijkertijd fascineert het me omdat ik me zo moeilijk kan verplaatsen in een dergelijke visie) hoe sommige mensen, net zoals jij Ghita, rationele verklaringen zoeken (en vinden) voor irrationele zaken. Nee, ik formuleer het verkeerd. Want ik kan me er wel in verplaatsen...kan zelfs meegaan in die denktrant om te volgen hoe de ander dan denkt, tegelijkertijd sta ik er telkens weer van te kijken. Stiekem vind ik het haast jammer dat niet iedereen ervaringen kan opdoen waardoor hij/zij gewoon overtuigd kan zijn/worden van het feit dat er meer tussen hemel en aarde is. Het is zo mooi namelijk...... Mijn moeder worstelt op het moment bijvoorbeeld met zichzelf omdat ze voorheen nooit geloofde in dit soort dingen, vond ze maar onzin en haalde alles uit de kast om toch maar vooral verklaringen te vinden voor niet-te-verklaren-fenomenen om zich gerust te kunnen blijven voelen in haar beleving van de werkelijkheid. En nu? Heeft ze enkele nachten geleden bezoek gehad van haar jaren geleden vader die haar enkele dingen heeft verteld. Helemaal onder de indruk is ze nu. Prachtig vind ik dat!
ik heb me hier een tijdje geleden weleens in verdiept.. en ging een aantal jaren geleden zelf ook weleens naar van die paranormale beursen.. en ja ik zat er dan ook bij een consult.. daar werden je dan allerlei dingen verteld enzo.. die achteraf.. (jaren verder toch wel bleken te kloppen) Ook dat geesten gedoe heb ik het 1 en ander in meegemaakt na de dood van mijn vader.. en nu heb ik echt zoiets van.. de doden de doden laten en lekker leven! dat is de bedoeling van de aarde.. bezig zijn met de levenden.. niet de doden.. en allerlei verklaringen zoeken omdat je kinderen "geesten" zien volgens jou... ja vaak is er een heel logische verklaring voor.. kan ook best zijn dat er kinderen zijn die dat echt zien maar laat ze dan lekker onbezonnen zijn en niet dat ze doorkrijgen dat wat zij zien gek is of niet bestaat.. maak er niet zo'n drama van want het hoort er gewoon bij.. kinderen zijn nu eenmaal heel fantasierijk en wie weet doen ze wel een rollenspel in hun fantasie ofzo..
Tuurlijk moet je de doden de doden laten en je vooral bezighouden met het leven, ben ik helemaal met je eens. Maar voor mij sluit het één het andere niet uit. Wat je vervolgens schrijft over kinderen die geesten zien, ben ik het ook helemaal mee eens (en is ook door anderen hier al verwoord): vooral als 'normaal' benaderen, zodat ze hier ontspannen mee om kunnen leren gaan, zichzelf niet 'anders' of 'raar' gaan vinden, want dat is echt niet fijn om je zo te voelen als kind. En zeker.....kinderen die geen rollenspel spelen zijn over het algemeen (psychisch) ziek, fantasiespel is alleen maar goed voor het ontwikkelen van verschillende vermogens en zelfs nodig voor het integreren van bepaalde zaken en ook verwerken van gebeurtenissen. Maar ga er maar van uit dat kindjes met een 'imaginairy friend' deze in 99 van de 100 gevallen ook daadwerkelijk zien
Maar daar kan je toch nooit zeker van uit gaan? Maakt ook niet uit verder hoor, iedereen heeft daar zo'n zijn eigen gedachtengang over. Ik vertelde volgens mijn moeder vroeger ook hele verhalen aan mijn 'zogenaamde vriendjes', maar die stonden gewoon in de Wehkamp catalogus.
Dan mag jij eens verklaren hoe het kan dat mijn dochter van bijna 2 s`nachts wakker is en in haar kamertje met een vingertje wijst naar oma Molly (die enkele weken geleden overleden is). Mijn kind verzint echt niet dat haar overleden oma in haar kamertje staat om half 3 s`nachts...
haha en dat bedoel ik dus... overal iets chter zoeken alsof het met "geesten te maken heeft" enne oke niet alle opa's zijn grijs maar een oude man is voor een kinds ogen wel een opa...
Omdat je niet weet hoe zo'n geest dat ervaart. Zolang je niet weet wie je op bezoek hebt, raden de ouderen bij ons het af om ertegen te gaan staan praten. Ik heb ook al jaren een "huis vriend" bij mij wist ik dat het zo was omdat ik in mijn oude woning rookte, in het begin vielen al mijn asbakken kapot, heb het toen aan m'n vader gevraagd wat er aan de hand was en toen zei hij: de geest in je huis wilt niet dat je op die plek rookt. Ik ben toen in de keuken gaan roken en toen was het wel minder. Daarna zijn we verhuisd naar R'dam en ik heb toen ook gevraagd als mijn geest mee wilde...dat heeft ie ook gedaan. Dus die van mij is persoonsgebonden. En als een geest persoonsgebonden is dan kan je ertegen praten. Bij mij thuis kan je ook voelen dat er iets is, vooral mij visite merkt het, maar ik zeg ook dat ze het moeten accepteren en het met rust moeten laten. In dit geval kan ik niet een twee, drie zeggen wat er speelt, maar zolang zij niet weet wie het is moet ze het met rust laten totdat diegene al dan niet in een droom kenbaar maakt wie die is. Mijn dochtertje gaf een paar maanden geleden nog aan dat er een monster was in haar kamer, toen ik in haar kamer stond was het ook koud. Ik heb toen op een vriendelijke manier gevraagd als hij niet in haar kamer wilde komen maar alleen in mijn kamer of de woonkamer. Dat is ook gebeurd, dus niet je huis uitjagen maar het gewoon accepteren. Er is nu eenmaal meer dan leven en dood.
Als mijn dochter dat idd zou hebben dan had ik precies dezelfde gedachtegang maar zoals ik al eerder liet weten dat heeft ze dus niet. Ze ziet niet elke oudere man als opa, daarbij komt op de foto in het medallion heeft mijn opa geen grijze haren (en nee hij lijkt ook niet op mijn vader). We hebben het nu over mijn opa die in 2002 is overleden. Dus zij heeft hem nooit gekend .... dan komt toch echt de vraag weer naar boven.... hoe weet ze dat
Getsie, ik mag hopen dat mijn kids zoiets nooit meemaken. (maar das een heel ander verhaal ) Maar wat ik me afvraag en wil geen discussie aanwakkeren, zie een toch wel christelijk getinte banner (of zie ik het verkeerd?) dat gaat toch niet samen? Dat botst toch kwa geloof?
:-s Heb ik een christelijke banner? niet dat ik weet... Hoe zie je dat dan? (of had je het niet tegen mij)
Mijn zusje zag echt geesten en geen denkbeeldig vriendje of vriendinnetje, zij zag ze echt, ze mocht niet op het kerkhof komen aan de overkant en toch wist ze exact te vertellen hoe het meisje heette, hou oud het was, wanneer het geboren was en wanneer ze overleden was, mijn oma geloofd wel in die dingen, die heeft gezegd tegen dat meisje dus dat ze mijn zusje met rust moest laten omdat zij dood was en mijn zusje niet..... En nog steeds heeft ze (mijn zusje dus) dat soort dingen.... Ik was net zwanger en aangevallen dus op straat en bang dat mijn zwangerschap mis zou gaan en zij zei, nee hoor, je krijgt geen miskraam maar een gezonde meid......en een vriendin van haar was dezelfde weken zwanger en daarvan zei dat ze geen goed gevoel had en die vriendin kreeg een miskraam.....hoe verklaar je dat?!
Ik geloof dat je in Jezus Christus kan geloven én in geesten. M.i. hoeft dat elkaar niet tegen te spreken, maar dat is een heel andere discussie