Ik weet dat het niet goed is, maar helaas is dit werkelijkheid en momenteel niets aan te veranderen.... Snik! Vind het zelf ook heel erg hoor!
Vind dat serieus heel erg voor je Gaat toch je hele leven beheersen Hier in 2009 ingebroken en voelde me ook niet veilig meer Zijn uiteindelijk verhuisd naar een nieuwere woning met het politiekeurmerk en om in het gangetje te komen moet je eerst door n ijzer hek MET sleutel die alleen de bewoners hebben In de zomer liet ik gewoon de achterdeuren openstaan in me oude huis kon dat niet Heel veel sterkte en idd wat de andere dames zeggen praat er over
Bij ons ook ingebroken in januari 2007, terwijl ik dus thuis alleen lag te slapen. Werd wakker van de voetstappen, dus van de zool die plakte op het vinyl. Wij trekken onze schoenen uit dus dat geluid was opmerkelijk voor mij. İk heb ook oogcontact gehad met de inbreker die weigerde weg te gaan. İk was in shock en verstijfd. Na een tijd uit bed gesprongen en gaan rennen, weet nog steeds niet waarom ) toen is hij dus wel het huis uitgerend. İk hrb wel uit het raam 3 hoog video gemaakt met mn telefoon. Maar jah niets meer van de politie gehoord. Tot op de dag van vandaag vind ik het overal eng, met het idee dat je in je eigen huis ook niet meer veilig ben. İk ben inmiddels al verhuisd en heb een alarmsysteem thuis. Het verlicht wel de angst maar neemt het niet helemaal weg.
Is een bewegingsmelder (bouwlamp idee)die je als het donker word aan zet (of met tijdschakelaar) niet iets voor je? Schrikt ook onuitgenodigde gasten af!! Ben alleenstaand mama (poosje op een afgelegen boerderij gewoond) met bovenstaande als afschrikker!!! maar gelukkig niet bang.
Meid dat moet slijten. Hier alles van waarde meegenomen 3 jaar geleden en ik heb de eerste maanden verschrikkelijk geslapen. Sliep alleen goed als mijn man thuis was maar ja die zat op het moment van inbraak in Afganistan en zat 5 dagen per week intern dus... Het enige wat je nu kunt doen om je veiliger te voelen is inderdaad de poort goed af kunnen sluiten en misschien verlichting ophangen die maakt dat je de boel goed kunt overzien.
Ik ben ook niet zo,n held Maar ik moet zeggen sinds ik de kinderen heb is het wel minder geworden. Als ik snacht iets hoor en ben alleen, dan ga ik wel kijken wat er is, met alle lichten aan. Meestal is het gelukkig niks. En ik heb een duitse herder die enorm woest is langs de weg, dus als ze mij zien lopen bedenken ze zich wel om snachts te komen haha. Maar als ze hier een keer binnen zouden zijn geweest, zou ik ook niet meer alleen willen blijven snachts. Dus ik je begrijp je gevoel wel. Het moet echt slijten, want ja verhuizen is ook zo wat
Ik ben ook (zonder reden) bang voor inbraak 's nachts en als ik iets hoor, ga ik ook kijken; meestal is het gewoon de cavia. Waar ik wel echt nachtmerries van heb, dat is dat het zou branden. Echt zo'n levendige nachtmerries die je je 's morgens nog herinnert en waarbij je ofwel zelf het niet gehaald hebt ofwel waarbij de cavia / het kind nog levend verbrand werd, brr... Geen idee waar die angsten vandaan komen, maar het gaat niet weg.
of een soort van belletjes aan je poort zodat als iemand door de poort komt je het hoort, met een lamp die aangaat bij beweging lijkt me dat tijdelijk wel een mooie combi tot je weer een goed slot op de poort hebt
Niet recentelijk.. Maar toen ik nog thuiswoonde is er bij ons ingebroken. Die man is ook echt binnen geweest, heeft naast ons bed gestaan in de slaapkamer toen wij sliepen. Mijn vader werd na een tijdje wakker van gekraak en riep: wie is daar.. Toen is hij op de vlucht geslagen. Hij is via onze tuin toen ontsnapt, over de schuur en de schutting geklommen. Mijn moeder stond toen op het balkon te kijken of zij hem kon zien (voor eventueel te identificeren bij de politie) en hij riep toen naar der: ik kom terug en dan maak ik je dood! Wij hebben toen gelijk alle sloten vervangen, kunstof kozijnen en deuren genomen, extra beveiliging en soort alarm. Tot op de dag van vandaag slapen mijn moeder en ik (mijn zusje en vader zijn wat nuchter daarin) met onze hoofden onder de dekens en helemaal toegedekt, zelfs in de zomer. Wij slapen ook erg licht en worden van elk geluidje wakker.. Brrrr.. ik snap je angst dus helemaal.
Ik ben ook altijd doods bang als ik thuis ben. Durf niet eens beneden tv te kijken zodra het donker buiten is en niet meer naar buiten kan kijken ga ik naar boven tv aan en laptop mee. Laat alle lichten beneden wel aan. daarom ben ik blij dat mijn man om de maand een week lang late diensten heeft.
Ik heb die angst voor lampen aan en alleen niet graag thuis zijn 's avonds meer overgehouden aan de basisschool. Toen hebben paar meiden uit de klas een geest opgeroepen, waar wij zelf bij waren in dezelfde ruimte (gymlokaal) zonder dat wij er vanaf wisten. Daar hebben we toen allemaal last van gekregen en sindsdien ben ik sowieso bang in het donker.
Oh meid toch, dit is wel heel heftig... En ik wil even iets over dat dikgedrukte stukje zeggen: Kijk je wel uit dat je je angst niet overbrengt op je kinderen? Eerlijk gezegd vind ik het wel raar dat je man meegaat in je angst. Dit is geen gezonde situatie voor een kind, ik vind dat je, juist voor je kinderen, verplicht bent om hulp te gaan zoeken!