zooo bang!

Ik begin er nu ook steeds meer tegenop te zien hoor Elke avond als ik naar bed ga denk ik: Wie weet begint het vannacht wel. En als ik dan 's morgens wakker word ben ik stiekem blij dat er nog niks aan de hand is. Maar aan de andere kant denk ik ook wel: Laat maar komen, dan ben ik er tenminste vanaf en kan ik gaan genieten van die kleine. En het lijkt me ook wel een hele bijzondere ervaring. Heb dus een dubbel gevoel.

 

Ik heb precies dezelfde gevoelens. Het wordt nu wel heel eng. Ik heb gisteren de hele dag enorme pijn gehad en ik dacht oooh, wat nu?! Het zijn toch geen weeën?! Maar nu is alles weer normaal...afwachten maar... maar het is het echt spannend aan het worden nu.

 

Ik herken dit gevoel niet, ik zat midden in een verbouwing dus ik had niet zoveel tijd om over de bevalling na te denken de 1e keer. Ik denk trouwens dat het heel normaal is hoor, om bang te zijn voor het onbekende. Je vraagt je af hoe weeen aanvoelen, nou neem van mij aan...als ze er echt zijn voel je dat wel. Een echte goede wee is niet te missen. Vooral omdat je het een minuut voelt en het daarna weer wegtrekt. Bij mij braken mijn vliezen voordat de weeen kwamen dus ik was voorbereid. Dat scheelde wel.

Ik had van te voren een doemsenario in mijn hoofd. Vreselijke pijnen, lange tijd bevallen etc etc.
Uiteindelijk ben ik binnen 6 uur bevallen en ik riep daarna, jeetje was dit het nou. Ik had me het zo erg voorgesteld door alle verhalen die je hoort om je heen. Luister...het is geen pretje en vooral de laatste ontsluitingsweeen zijn best pijnlijk. Maar zo vreselijk als je vaak hoort heb ik het echt niet ervaren hoor. Ik vond het een heel mooie en bijzondere gebeurtenis. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

 

Ik heb het ook. Je weet niet wat je te wachten staat, ik bedoel, ik lees wel een boek over hoe het gaat en dat geeft me we iets meer zekerheid. Maar ergens toch die angst. Ik denk dat de meeste vrouwen het wel hebben hoor.

Liefs Petra

 

Hier nog 1

Ik lig ook elke avond tedenken, ohh als het maar goed gaat.
Lukt het me wel, kan ik de pijn verdragen.

Ik vind het zo eng.

Maar aan de andere kan heb ik er ook wel zin in.
En dat is eigenlijk best gek.

Bang voor de bevalling maar ook erg veel zin :

Maar we zijn gelukkig niet alleen met deze gevoelens.

liefs.

 

Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat het allemaal ineens zo echt word. Het komt steeds dichterbij. Ik kijk er ook enorm naar uit om dat kleine wondertje in mijn armen te houden. Maar tegelijk begin je aan een hele nieuwe fase van je leven. Heel bijzonder.

Zo te zien hoeven wij allemaal niet zo lang meer, wens jullie in ieder geval alvast veel geluk met jullie kleine! Enne die laatste loodjes wegen het zwaarst, maar straks gaan we die buik nog missen (als ik de verhalen mag geloven).

Liefs Petra

 

Ik denk er ook wel veel over na. Maar ja echt bang ben ik er ook weer niet voor hoor. Uiteindelijk kun je je wel druk maken om iets onbekends, maar echt zin heeft het niet. Uiteindelijk kun je niet meer terug en moet het kindje er toch uit. En bedenk dat het in 9 van de 10 gevallen gewoon goed gaat.

 

Ten eerste; dat het is begonne merk je echt wel, dus da's alvast 1 zorg minder
Verder moet je echt proberen je er niet te druk om te maken hoor. Ik had toen heel erg de instelling van 'ik ken het niet, dus weet ook niet waar ik bang voor moet zijn.' Ik ben thuis begonnen en moest uiteindelijk ook naar het ziekenhuis, maar ik heb nooit angst gehad. Ik had gewoon zoeits van 'laat maar komen, en wat moet dat moet'.
Ik denk dat je het zo voor jezelf het makkelijkst maakt.
Succes straks!

 

Ja maar dat is het hem.

Ik weet al wat het is dus vandaar dat ik het eng vind.
Ik kon de pijn toen ook al niet aan,

Nu is elke bevalling anders weet ik wel.
Maar pijn heb je altijd, ik heb zo''n vreselijke bevalling gehad.

Dit was ook de rede dat ik na 6 jaar weer zwanger wilde worden.
Ook omdat mijn zoontje vroeg waar om hij geen broertje of zusje heeft.

En toen ging ik na denken, en leek het me toch wel leuk, maar ik twijvelde wel.

Ik heb ook goed met me ventje gepraat dat ik het zo eng vind maar toch graag een tweede wil.

Maar het is ook niet elke dag dat ik denk ohhh ik kan het niet, er zijn ook dagen dat ik denk ohhh pffff dat doen we wel even whahaah

Ach we zien wel.

liefs

 

ik kan je maar 1 ding zeggen meid,

DOOOOODENG !
heb behoorlijk de zenuwen, maar aan de andere kant wil ik de kleine zoo graag zien en vasthouden en knuffelen..

 

Oh sorry! Je kent het al wel....
Uhm, okee, ander advies dan....Misschien moet je maar zo denken; toen vond ik de pijn zooooo erg, kan nu nooit erger zijn?

 

Ik zie er niet tegen op want ik wil en moet een pijnstiller.
Graag wil ik bevallen met dat nieuwe middel dat via het infuus gaat.
Het heet Remifentanil.
Binnenkort moet ik naar de verloskundige en ga ik het er gelijk over hebben en als mijn ziekenhuis het nog niet heeft als ik moet bevallen dan ge ik naar het Lucas ziekenhuis want daar hebben ze het wel.

 

Ik ben ook al echt een beetje bang voor die bevalling... Als ik dit dan zeg zeggen de meeste: Ahh.. daar moet je nu nog niet aan denken, je moet van je zwangerschap op dit moment van genieten.
Dan denk ik, dat doe ik ook echt wel, maar toch ben ik een beetje bang voor de bevalling.
Ik zei ook laatst tegen mijn vriend dat hij er de hele tijd bij moet zijn, waar hij op moet letten en mij pas alleen mag laten als echt alles goed is...hihi
Heb hem al een takenlijstje gegeven, maar hij was erg begripvol...dit stelt me toch wel het meest gerust, dat het gevoel begrepen wordt.