Hoi, Normaal gezien maak ik niet snel een probleem ergens van en ik voel me ook nooit zomaar tekortgedaan of gekwetst. Verder spreek ik mensen het liefst persoonlijk of anders over de telefoon. Maar nu zit dit me wel dwars en ik ben benieuwd wat jullie hierover denken. Ik heb een goede vriendin die al een tijdje in het buitenland woont. De laatste keer dat we elkaar zagen was ik net in verwachting en heb dus het nieuws aan haar verteld. Ze reageerde heel enthousiast en we hebben het die avond gezellig gevierd. Vervolgens is ze vertrokken naar het buitenland, maar we hebben afgesproken contact te houden. Zover ik kon opmaken had ze het vanaf het begin al erg druk, maar vermaakte ze zich wel, ze schreef vaak hele epistels over haar tijden daar. Ik reageerde daar altijd op, we hebben een tijd intensief gemaild. Toen werd het wat minder door mijn naderende bevalling, ze vroeg er altijd naar hoe ik me voelde. Zelf schreef ze ook minder, ze had het enorm druk, zei ze. Vervolgens hoorden we een paar maanden niets van elkaar. Ik heb haar laatst weer een mailtje gestuurd met de vraag hoe het ging, dat ik het jammer vond dat we elkaar zo lang niet hadden gesproken, en de vraag wanneer ze weer in NL zou zijn. We hadden daarvoor afgesproken dat we elkaar op dat moment zeker zouden zien. Vervolgens hoorde ik niets. Heb een kleine maand later terug hetzelfde soort berichtje gestuurd, met de vraag hoe het ging, etc., toen kreeg ik wel een bericht terug. Heel kort, ja ze had het inderdaad druk, etc. etc., maar ze heeft dus niets over de geboorte van mijn dochter gezegd. Geen felicitatie, geen 'hoe gaat het', niets. Ik kan me de reden ervan echt niet voorstellen. Ook reageerde ze helemaal niet op mijn vraag wanneer we elkaar weer zouden kunnen zien. Wat zouden jullie hiervan denken? En zouden jullie nog proberen in contact te blijven of niet?
ik zou geen moeite meer doen, zon goede vriendin is het dus ook niet, geen energie meer insteken, want hoeveel moeite kost het om een mailtje te typen?
Fijne vriendin ben jij zeg om gelijk zo te reageren. @TS: Het is even balen dat ze zo reageert maar ik zou haar gewoon een net mailtje terug sturen en aangeven dat je het niet zo leuk vond dat ze er niet op reageerde en of er mischien iets aan de hand is. Niet gelijk Zoals Guus zegt het afkappen enzo, als jullie echte vriendinnen zijn kunnen jullie dit met elkaar bespreken. Misschien heeft ze het ook echt wel druk, weet niet waar ze nu woont maar misschien bouwt ze daar nu gewoon een heel leven op. Gewoon even bespreekbaar maken dus. Succes !
Als je het zelf nog een kans wil geven, dan zou ik haar bellen/mailen/sms'en en vragen of er iets aan de hand is en aangeven dat je het jammer vindt dat ze niets over de geboorte heeft gezegd. Je zou ook aan kunnen geven dat je het gevoel hebt dat ze geen zin meer heeft om wat af te spreken en dat je dat erg jammer vindt, maar liever hebt dat ze dat dan eerlijk aangeeft zodat jij haar "met rust kunt laten". Heb je daar geen zin in, dan zou ik het hier lekker bij laten want het lijkt alsof ze inderdaad geen zin heeft. Het is alleen de vraag waarom? Te druk, te confronterend (baby), andere levensfase, boos over een opmerking of is de vriendschap wat haar betreft gewoon "op".
maar heb jij haar wel een mailtje of iets gestuurd dat je dochter geboren is want dat lees ik niet in je berichtje en verder ben ik het eens met kippie
Dat vroeg ik me ook af. Een baby erbij is voor jou natuurlijk enorm bijzonder, maar sommige mensen (zeker als je ze al langer niet gezien hebt en ze het erg druk hebben) zouden het zomaar kunnen vergeten te vragen. Niet tactisch of empathisch, maar hoe vaak vergeet je zelf niet iets te vragen of een vriend/vriendin? Ik heb het iig best vaak (en kennelijk heel geduldige vriendinnen ). Kan best zijn dat het bij haar - tijdelijk? - wat minder leeft. Aan jou of je dat oke vindt en wat je daar mee wil. Het kan natuurlijk ook dat ze niet weet hoe ze moet reageren, of zoals Julia zegt, in een andere levensfase zit, zelf een onvervulde kinderwens heeft, een tijd vol zorgen heeft waar ze jou niet mee wilde belasten.... je weet het niet. Ik zou zeggen, blijf bij jezelf. Als je dat wil hou je contact, als je het over de baby wil hebben begin je er met haar over, als je te gekwetst bent (wat ik me ook wel voor kan stellen) dan hou je het even af. Iemand gaf me ooit te tip nooit naast de telefoon te gaan zitten wachten. Als je iemand wil spreken dan bel je, is de maat voor jou vol dan kap je het af. Hoe dan ook zit je dan niet op de ander te wachten. Het is een van de dingen die me altijd is bijgebleven.
Bedankt voor de reacties meiden! Ik wilde het eigenlijk niet zo afkappen, het kan inderdaad zijn dat het even door haar hoofd geschoten is. Wat ik ook begrijpelijk vind, want we zitten inderdaad in andere fases. Ik ga het nu niet van haar laten afhangen, maar heb haar net een enthousiast mailtje gestuurd met de vraag wanneer ik haar kan bellen. Overigens heb ik wel geschreven over mijn dochtertje. Maar dat ze het even 'vergeten' is kan ik me wel indenken. Zeker als je op zo'n afstand zit. Zo zie je maar dat het helpt het hier neer te zetten, krijg gelijk een ander perspectief!
Ik had ook een vriendin in een andere levensfase, ik kreeg een missed abortion en zij liet niks van zich horen. Ze was er gewoon niet mee bezig. Man, wat was ik boos! Maar gelukkig is de vriendschap toch overeind gebleven. Ze zei nog, toen ze zelf zwanger was, dat ze zich zo schaamde dat ze toen niet doorhad hoe erg zo'n miskraam erin kan hakken. Soms kan je je er gewoon weinig bij voorstellen omdat je er zelf helemaal niet mee bezig bent. Maar leuk is anders! Wat goed dat je haar gemaild hebt!
ik kan alleen maar meegeven dat je moet proberen te begrijpen waarom ze het misschien vergeten is; misschien heeft ze het echt wel enorm druk.... uiteraard kan je haar wel zeggen dat je het niet zo leuk vond dat ze het vergeten is... en dan op basis van haar reactie kan je nog verder zien of er nog een leuke vriendschap kan zijn of niet ik ben 4 jaar geleden zo stom geweest om een toenmalige vriendin van me kwalijk te nemen dat ze mij niet op een - volgens mij - goede manier proficiat wenste met mijn verloving we zijn een klikje van 6 vriendinnen en toen ik liet weten dat ik ging trouwen reageerde iedereen mega enthousiast alleen W. reageerde in een andere mail tussen ons groepje met een PS: oh ja proficat met de verloving ik was zooo pist off dat ze dit in een PS zette, en nog steeds; zeker als ik het hier lees; denk ik van ach moest ik daarvoor zo stom zijn en haar eigenlijk 'bannen' als vriendin... wetende wat ik nu weet: ik zou het haar vergeven (even ego: we zijn nu terug redelijk bevriend omwille van andere gemeenschappelijke vrienden maar het is toch niet meer hetzelfde eerlijk gezegd)
Ik zou persoonlijk ook geen moeite meer doen. Het is duidelijk dat hij betere dingen te doen heeft. Hoe jammer je het ook vind...
Ik zou eerlijk zeggen dat ik het niet leuk vind, zonder haar dingen te verwijten verder, maar gewoon puur hoe het op mij is overgekomen (kan lastig zijn om dat goed te verwoorden trouwens zonder dat de ander zich aangevallen voelt) en kijken wat zij daarmee doet.. Ik vind het druk hebben gewoon geen excuus. Een kindje krijgen is een hele happening en voor jou een van de mooiste en belangrijkste dingen uit jouw leven en als vriendin zijnde vind ik dat je daar tijd voor moet maken. Als dat in een mailtje vragen hoe het gaat het enige is wat je kan doen; dan lijkt dat me niet teveel gevraagd. Maar wie weet is er een hele andere reden! Zou het dus gewoon bespreekbaar maken. Succes en hopelijk is het gauw opgelost
Ik zou het ook meteen afkappen maar dat komt omdat ik met de jaren heb geleerd om niet langer "gekke Gerritje" te spelen.. Ik heb een aantal jaar geleden mijn 3 beste vriendinnen (dacht ik) in 1 klap vaarwel gezegd..opzouten!