Ik heb al eens een topic geopend over mijn kleine peuterpuber... maar man, wat is ze driftig! Als ze tegen haar grenzen oploopt (als ze iets niet mag, maw), spant ze haar hele lichaam aan, balt haar vuisten en loopt op haar tenen, en krijsen! Ik laat haar dan maar begaan, maar vind dat ook best moeilijk want tegenwoordig duurt zo'n bui weleens 20 minuten. Ze is niet af te leiden, iets anders (alternatief) aanbieden werkt niet, ze is gewoon niet voor rede vatbaar. Meestal wil ze na een tijdje zo door de kamer te hebben gelopen opgepakt worden, maar ik wil daar ook niet te snel aan toegeven want als ik haar oppak herhaalt ze haar verzoek (nog een koekje, tut), en als ik dan weer nee zeg of het negeer en probeer iets anders te doen, begint de hele bui van voor af aan! Wat te doen? Negeren of...
Heel herkenbaar, ik probeer altijd eerst rustig uit te leggen wat ik denk dat er aan de hand is, een paar keer op rustige toon. Net moest ze bv in de kinderwagen omdat ze keer op keer het fietspad op liep en niet luisterde. In de kinderwagen werd ze heeeel boos. 'Ik begrijp dat je heel boos bent nu, en heel verdrietig, want het is niet leuk om in de kinderwagen te zitten als je zo goed zelf kan lopen. Maar je luisterde niet naar me, dus moet je nu in de kinderwagen. We gaan nu samen boodschappen doen, jij mag fruit kiezen.' Na een paar keer werd ze wel wat rustiger en begreep ze volgens mij ook wel waarom ze moest zitten (en dat ze er niet meer uit mocht). Maar bij andere driftbuien helpt uitleg niet altijd, dan negeer ik het na een aantal keer uitleggen en laat ik haar uitrazen. Daarna zegt ze meestal zelf al dat ze heel boos was, maar niet weet waarom. Mja, dan moet het er gewoon uit denk ik...
Oh en ik herken het ook wel bij mezelf; soms ben je gewoon gefrustreerd en bozig, zonder echte reden. Zeker nu ik zwanger ben, heb ik soms onredelijke buien Een peuter maakt een enorme ontwikkeling door, daar hoort frustratie bij wanneer je tegen grenzen (van je eigen kunnen, of gesteld door anderen) aanloopt. Tja, dat hoort bij die ontwikkeling. En dat mág ook, die emotie binnen houden en niet uiten is ook niet goed.
Bedankt voor je reactie Purk! Ik zie nu dat onze meiden bijna even oud zijn en we zijn ongeveer gelijk zwanger (ben nu 13 weken). Dat ik minder energie heb en vaak misselijk ben speelt inderdaad ook mee. Ik vind het ook heel gezond dat ze zich zo kan uiten, maar toen ik het aan mijn moeder vertelde viel haar kaak bijna op de grond, dit had zij met mij nooooit meegemaakt. Dan denk ik ook: lok ik die buien uit? (ja dus, want ik verbied haar iets ) Gelukkig doet ze niet zichzelf of een ander pijn bij zo'n bui, dat zou ik wel moeilijker gevonden hebben. Maar zo'n enorme gilpartij is ook niet leuk, en ze kan het lang volhouden. Het uitleggen werkt ook wel bij haar, en het goede is dat ze een regel vrij snel begrijpt en ook aanvaardt.
Mijn advies zou inderdaad zijn om te negeren. Mijn dochter heeft dik een half jaar geleden een periode gehad dat ze veel driftbuien had. Niks hielp. We probeerden natuurlijk altijd om haar af te leiden of haar aan te halen om te troosten, maar wat we ook deden, ze werd er meestal alleen maar bozer van. Zelfs als ik van een afstandje even naar haar keek of iets tegen haar zei, begon ze al harder te krijsen. Op een gegeven moment lag ze echt dagelijks minstens één keer tussen de 15 en 30 minuten op haar rug op de grond te krijsen. Een keer heeft het zelfs 45 minuten geduurd. De eerste keer wist ik niet wat ik moest doen en heb ik haar maar uit laten razen. Ik ben toen - ter plekke, tijdens haar driftbui - gaan zoeken op internet en kwam tot de conclusie dat dat inderdaad het beste is. Het komt uit frustratie, bijv. omdat ze iets niet duidelijk kunnen maken, doordat ze nog niet goed genoeg kunnen praten, of omdat ze tegen grenzen aanlopen. Ik heb ook gelezen dat zo'n driftbui voor die kleintjes ontzettend emotioneel is en ze daarna meestal behoefte hebben om getroost te worden. Mijn dochter kwam inderdaad na verloop van tijd vanzelf naar mij toe en dan kroop ze snikkend tegen me aan. Op dat moment zoeken ze echt hun veiligheid en troost bij jou als ouder.
Voor de hoek is ze te jong, dat begrijpt ze nog niet. Ook vind ik niet dat ik haar moet straffen voor iets wat ze zelf ook niet onder controle heeft. Gericht iets doen dat niet mag, moedwillig/bewust mij pijn doen, daarvoor zou ik een strafplekje bedenken, maar daar is ze echt te jong voor. Ik zal de buien compleet negeren en als ze is uitgeraasd, haar knuffelen/aanhalen. Ze zoekt 's avonds, als ze rustig is en goedgehumeurd, ook veel meer lichamelijk contact als ze gedurende de dag driftbuien heeft gehad.
Waarom denk je dat ze nog niet begrijpt dat dit gedrag betekent dat ze ergens anders moet uitrazen? Ik zou denken dat dat ze op die leeftijd al best kunnen leren. Bij onze oudste hielp negeren niet. Die liep gewoon schreeuwend achter ons aan.... We hebben haar wel op de trap gezet. Zij had het nodig om even bij ons uit de buurt te zijn, want het werd alleen maar erger. Als ze rustig werd, gingen we erheen en legden we uit dat ze best boos mag zijn, maar dat het gegil een beetje zeer deed aan onze oren (of iets in die trant). Onze jongste is een paar maanden jonger dan jouw dochter, maar bij hem beperkt het zich tot nu toe tot een huilbui van een minuut en daarna is hij het alweer vergeten. Hopelijk blijft het zo...
Mijn dochter gaat vanaf 18 mnd de hoek al in hoor. Begrijpt ze prima ! Ook als ze kliert tijdens eten mag ze soms de hoek in en daarna gedraagd ze zich normaal. jouw dochter praat ook al erg goed toch ? Dan zal ze ook wel veel begrijpen. Maar huil/driftbuien negeer ik meestal. Soms troost ik dr als t al te lang duurt
Voor echt stout gedrag zou ik de hoek wel een optie vinden, maar een kind dat een driftbui krijgt en zelf een beetje afzondering zoekt (ze loopt weg van ons) vind ik niet in de hoek thuishoren. Ze begrijpt zelf ook niet waar die drift vandaan komt, waarom moet ik haar dan nog op een aparte plaats zetten? Laatst had ik haar even afgezonderd in de gang omdat ik moest bellen en het ook wel beu was, maar toen werd ze echt bang en heeft het zo lang geduurd voor ik haar kon kalmeren. Daarom denk ik dat ze het nog niet begrijpt/er nog niet aan toe is. Ze praat inderdaad al flink, kent heel wat woordjes, maakt zinnen van 2 en soms 3 woorden, en als je met haar praat/dingen uitlegt, zie je ook dat ze het snel oppikt.
Ja voor een driftbui zou ik dr ook niet in een hoek zetten hoor. Ging mij meer om dat als ze echt stout doet ze dus best in een hoek kan. maar driftbui zou ik gewoon echt negeren en als ze door blijft vragen na zo een driftbui tja ik vraag dan wel eens of ze in de hoek moet. Meestal zegt ze nee en stopt ze met zeuren. Maar ik negeer soms ook gewoon dr vragen als ik al heb gezegd nee je mag wel een boterham of fruit dan. En ze zegt daar nee op dan negeer ik dr "gezeur" ff of ik klets er overheen haha
Eroverheen praten helpt hier ook erg goed Verder weet ik nog niet waarvoor ze in de hoek zou kunnen, behalve de driftbuien is er niet veel loos, dit komt ongetwijfeld nog
Ik negeer het. Zeg vaak wel vooraf: Je mag normaal/gewoon praten zo versta ik je niet. Als het echt te bont wordt (slaan oid) dan zet ik haar op de gang. Rustig blijven is wel nummer 1.. Als het "over" is praat ik met haar over wel en niet gewenst gedrag. Niet te ingewikkeld. Begint het opnieuw, tja dan doe ik het riedeltje ook opnieuw. Wij zijn makkelijk maar wel consequent. Soms is het wel vermoeiend..:-D
Voor gooien en slaan gaat ie hier de gang in. Krijgt ie een driftbui laat ik 'm altijd even gaan maar zeg op een gegeven moment wel dat het klaar is met gillen/schreeuwen. Gaat ie door dan mag ie op de gang verder gillen en als ie dan weer binnen komt vraag ik of ie klaar is en of het oplucht en dan zegt ie ja en krijg ik een knuffel
Lastig he? Ik negeer het altijd maar en dat werkt hier prima Mijn dochter bedaart na een tijdje vanzelf weer. Bij mijn dochter van 26 maanden is het met name gerelateerd aan moe zijn. Als het richting slaaptijd gaat dan kan ze echt minder hebben en is het lontje kort. Dan wordt ze ook boos over kleine dingen, bijvoorbeeld dat ze de autostoel uit moet als we thuis zijn. Rond 1,5 had ze het ook een tijdje. Toen was ze echt grenzen aan het opzoeken en wilde ze per definitie niet wat ik wilde dat zij/wij gingen doen.
Hier ook van die driftbuien, gelukkig niet heel vaak en steeds minder. Belangrijk vind ik om vooral kalm te blijven en er niet in mee te gaan, maar het klinkt ook niet alsof je dat wel doet. Ik loop gewoon weg, ik zeg dat het prima is dat ze boos is maar ik even wat anders ga doen. En in ieder geval ophouden met hetgeen waar het om begonnen is, dat is meestal het aankleden hier. Gooi ik alle kleren naar beneden en mag ze eerst ontbijten in haar blootje als ze dat nou zo nodig vindt, kleden we daarna wel aan. Wat ook wel helpt is iets heel geks en onverwachts doen, ernaast gaan liggen en ook gillen, of dr broek op dr hoofd zetten, of zelf dr kleren aantrekken. Humor helpt echt enorm.
lijkt wel of je t over mijn driftkikkertje heb, jeetje zij kan er ook wat van. idd zoals je beschrijft, vuistjes en dan zie je haar gewoon echt soort van trillen van woede, kiezen op elkaar pfff ook als haar broer wat afpakt nou wow dan breekt nog net niet de hell los hier. krijzen en gillen en dan t liefst nog krabben en slaan(gelukkig doet ze dat nog niet) maar dan gaat er hier echt een sirene af, de brandweer zou er jaloers op zijn hoe ik het aanpak? tja gewoon laten uitrazen. ze is dan echt niet voor rede vatbaar en als ik t probeer te sussen dan word t juist alleen maar erger en gooit ze zichzelf op de grond en gaat daar heel dramatisch spartelen
Hier ben ik het mee eens. Mijn dochter gaat ook al zeker driekwart jaar in de hoek als ze stout is. Een driftbui vind ik daar echter niet onder vallen. Tijdens een driftbui heeft een kind allerlei emoties waar het geen raad mee weet. Een peuter moet nog leren om met boosheid om te gaan, maar op zich mag een kind best boos zijn. "Boos zijn" is naar mijn mening niet "stout". Dus zou ik mijn dochter als ze boos is niet in de hoek zetten. Onze dochter gaat in de hoek als ze ons slaat (doet ze vaak!), of als ze herhaald niet naar dezelfde instructie luistert. Ze zoekt momenteel heel sterk de grenzen. Nadat ik gezegd heb dat iets niet mag, maakt ze bijna standaard aanstalten om het nog een keer te doen en kijkt mij daarbij met een schuin hoofd aan: "wat gebeurt er als ik het toch doe, mama?" Dan zeg ik meteen dat het niet mag. Soms doet ze het dan niet, maar vaak ook wel. Dan gaat ze in de hoek.
Een hoop herkenning in ieder geval! Bedankt voor de reacties. Slaan en pijn doen doet ze gelukkig (nog) niet, maar gooien wel, met speelgoed maar ook met haar beker. Dit gaat spelenderwijs, maar als ze dit uit boosheid zou doen zou ik haar op een strafplekje kunnen zetten?
Ik zeg dan eerst dat het niet mag 2e keer pak ik het voorwerp af. gaat ze verder met een ander voorwerp dan gaat ze in de hoek ze mag hier trouwens ook niet gooien. Alleen met knuffels en zachte bal.