Nou ik vind dat je net zoveel recht hebt als ik op je gevoelens. Je wens is een 2de kindje, en de spanning iedere maand lijkt me net zo groot als bij de eerste? Als je nu een jaar bezig bent, is dat toch al een hele hoop spannende maanden! Hopelijk is het snel raak!
Ik denk zeker dat ze wat aan deze tip zal hebben Want praten is in mijn ogen altijd de beste optie, hier los je het meeste mee op. Ze is tevens je beste vriendin, dus begrip van haar kant kun je wel verwachten. Vooral omdat ze op de hoogte is van je hartewens! Ik ken n situatie waarin, de ene zus al bijna 10 jaar zwanger wilde worden, en de andere het direct was. Dit heeft ze ook moeten verwerken, ze kon immers niet haar zus ontlopen. Tuurlijk kost het misschien tijd, maar blijf positief! Wie weet komt je pendel wel uit Succes iig
Hoi, ik herken ontzettend wat je vertelt! Net als je zelf de knoop hebt doorgehakt en het wil nog niet lukken, lijkt het wel of de hele wereld zwanger is... Bij mij ook collega's, vriendinnen en nichtjes. Telkens als iemand weer met zo'n mededeling komt steekt het. Ik had er ook moeite mee om mijn vriendin te zien. Heb ook een paar keer een afspraak afgezegd. Uiteindelijk heb ik het toch maar gedaan en heb ik tegen mezelf gezegd dat mijn tijd nog wel komt. Achteraf viel het ook wel mee. Ik vind het heel fijn om hier te lezen dat het heel herkenbaar is en dat we elkaar een hart onder de riem kunnen steken. Dus mijn tip: het is volkomen normaal en denk maar zo: onze tijd komt nog wel en dan kunnen wij lekker genieten en het aan iedereen vertellen.
ik snap het ook heel goed. ben nog niet zo lang bezig als sommige van jullie maar ik wordt soms ook best jaloers als ik meiden spreek die zwanger zijn. zijn zelfs oud klasgenoten bij die dan doodleuk zeggen ach was een ongelukje. nou dan wordt ik toch echt jaloers kan dat echt niet hebben dan. mijn vriend is er wat nuchtiger onder en dat heb ik op die momenten net even nodig
ben erg blij dat ik dus niet de enige ben. ben het weekend bij mijn vriendin en haar man geweest (ook een goede vriend van mij) Ik noem hem maar even P. Omdat mijn vriendin erg moe was, is zij vroeg naar bed gegaan en omdat er voor die tijd ook nog iemand anders bij was, heb ik niet met haar kunnen praten hierover. Later op de avond heb ik een heel gesprek met P. gehad. Heb hem ook over mijn gevoelens verteld en hij begreep het heel goed. Hij vertelde ook dat zij zich hier ook wel een beetje lullig onder voelden, maar heb wel gezegd dat dit helemaal niet nodig is en dat ik heel blij voor ze ben. Was wel een erg prettig gesprek en ik voel me er erg goed onder. Vandaag trouwens wel net gehoord dat er weer twee vriendinnen van vroeger zwanger zijn. Ik zie ze niet echt meer, maar toch...
Ook ik ben in de eerste ronde bezig. Ik ben vooral bang dat het bij ons niet gaat lukken. ( weet ook niet waarom ). maar om ons heen wordt ook iedereen zwanger. Het gekke is dat ik hier juist niet zo'n last van heb. Ook niet als is langer bezig ben denk ik. Mijn beste vriendin is nu na 1 jaar zwanger geraakt. Mijn collega's bijna allemaal na 1 of 2 rondes. Mij geeft het juist een beetje hoop. Als hun het kunnen kan ik het ook. Meer dat gevoel.... succes allemaal met zwanger worden.
Ik herken het ook heel erg, ben vreselijk jaloers en ik heb me er nu maar bij neergelegd dat dat een begrijpelijke emotie is. Ik heb nog helemaal niet lang bezig, maar mijn vriend en ik wilden het wel al heel lang. Door omstandigheden hebben we het moeten uitstellen. Mijn schoonzus is zwanger geraakt door de pil heen en dat steekt verschrikkelijk! Wat ook niet leuk is, is dat eigenlijk al mijn vriendinnen nu kinderen hebben. Eén ervan afgelopen donderdag bevallen van een dochter. Dat maakt de vriendschappen ook wat lastiger, omdat je niet meer lekker spontaan kunt afspreken. Dat geeft soms best een eenzaam gevoeld. Dat komt er dan ook nog eens bij...
Als het helpt... Mijn zus was aan de pil en 9 jaar geleden eens ziek, had veel overgegeven en bleek toen dus 'per ongeluk' zwanger te zijn geworden. Voor nr. 2 zijn ze al vlot na nr. 1 gegaan, want hun was gezegd dat het bij nr. 2 meestal wat langer duurt... niet dus, binnen no-time was ze wéér zwanger. Na nr. 2 hebben ze dus bewust een langere pauze ingelast en nr. 3 kwam min of meer 'zoals gepland'. Nog geen jaar later trouwden mijn man en ik en gingen wij voor de 1e. Na 3 maanden, waren wij nog niet zwanger, maar kregen wel te horen dat mijn zus 'per ongeluk' wéér zwanger was geraakt en wel rond onze trouwdag . Ikzelf raakte 5 maanden na mijn zus zwanger, dat maakte veel weer goed. Na mijn bevalling, ging ik aan de mini-pil, voor de zekerheid, om niet zoals mijn zus alweer snel zwanger te raken. Maar toen ik hoorde dat mijn zus wéér 'per ongeluk' zwanger was geworden, rond de 1e verjaardag van haar jongste, stak het toch wel weer een beetje. Één maand voor de 1e verjaardag van ons zoontje ben ik dus weer gestopt met de mini-pil (ietsje vroeger dan eigenlijk gepland). En nu, 9 maanden later is m'n zus inmiddels alweer bevallen van nr. 5 en ben ik nog niet eens zwanger... Heb het er nog nooit direct met haar overgehad, is ook moeilijk, omdat we ver uit elkaar wonen en elkaar bijna nooit zien (laatste keer was kort na haar bevalling en was het dus niet bepaald het juiste moment en zulke dingen bepraat je toch niet zo makkelijk over de telefoon...). Bovendien zal ik er uiteindelijk toch zèlf mee om moeten leren gaan, dat het bij mijn zus nu eenmaal veel makkelijker en ongecompliceerder gaat dan bij mij. Zo is het leven nu eenmaal. Daar kan ik niets aan doen, maar zìj ook niet! Het is haar van harte gegund en ìk heb iig 5 hele leuke neefjes/nichtjes ! En verder blijf ik er gewoon vast in geloven dat het ons binnenkort of op langere duur vast òòk wel weer gegund zal zijn! Veel meer kun je denk ik ook niet doen...
Oh ik heb inderdaad ook dat ik bang ben dat het niet zal lukken! Ik hoor zoveel slechte verhalen om me heen!
Zou je jaloerse gevoel ook niet een beetje afhangen van de relatie die je met iemand hebt? Ik kan namelijk niet zo heel erg goed overweg met mijn schoonzus en daarom steekt het nog meer. Zij zal mij bijvoorbeeld totaal niet tegemoed komen in mijn gevoelens of vragen hoe het met mij gaat. Ze weet wel dat ik gestopt ben met de pil en vraagt dan of 'het al raak is' (alsof dat zo snel gaat), maar verder vraagt ze niet. Ik moet alleen haar verhalen steeds aanhoren...
Dat betwijfel ik... Ik heb nl wèl een goede band met m'n zus! Misschien alleen dat je je er wat makkelijker overheen kunt zetten, als je relatie goed is... :-k
Het is ingewikkeld, maar wel goed om te merken dat anderen er ook last van hebben en we niet de enige zijn. Dan is het makkelijker om er aan toe te geven en naar mijn gevoel dan ook makkelijker om je er overheen te zetten. Bovendien heb ik gemerkt dat het wel een beetje minder wordt in de loop van de tijd. Maar dat komt misschien ook omdat ik m'n schoonzus ontloop... Toch ben ik bij vriendinnen minder jaloers...
hoi meiden, ben blij te lezen dat ik lang niet de enige ben! Ik ben zooo jaloers op anderen. Wij willen al jaren kinderen maar door omstandigheden kon dit niet (woonruimte en studie/werk) Nu we pas in aan het einde vd zomer naar nieuwbouw gaan zijn we in januari EINDELIJK gestopt met de pil. Zit nu in ronde 3. Ondertussen is echt iedereen in mijn omgeving zwanger of al bevallen en ik heb het er soms zo moeilijk mee. Zeker als ze dan zeggen was n ongelukje. In mijn ogen is elke zwangerschap een klein wondertje. weet niet of het te maken heeft met je relatie met die persoon, maar misschien wel met omstandigheden. Een vriendin is zwanger na IVF en daar had ik geen moeite mee. suc6 allemaal en hopelijk kunnen we snel ook zeggen dat we zwanger zijn. groetjes emmalotte
Dat laatste heeft er zeker nog veel mee te maken, denk ik! Die vriendin van jou is immers al véél verder in 'het traject' dan jij. Jij hebt altijd nog de hoop (en zeer goede kansen!) dat het bij jullie, nu jullie er eenmaal voor zijn gegaan, allemaal vlot zal verlopen. Bij mij is het vooral dat m'n zus dan ook niet 1x 'per ongeluk' zwanger is geraakt (dat kan altijd eens gebeuren), maar al meerdere keren! En wij plannen maar en plannen... En natuurlijk speelt bij mij ook mee dat zij weliswaar bij de 1e met week 38 is ingeleid vanwege te hoge bloeddruk, maar dat dat verder een hele normale en ongecompliceerde geboorte is geweest (baby mocht na 2 dagen alweer naar huis) en de andere kinderen zijn allemaal geheel ongecompliceerd thuis geboren. Natuurlijk zegt het helemaal niets over mijn volgende zwangerschappen, maar ik ben de 1e keer al met bijna 35 weken geheel onverwachts bevallen en er bleken toen nog wat complicaties te zijn ook (ons zoontje heeft uiteindelijk 11 dagen op de neo moeten blijven en daar hebben we nòg geluk mee gehad)... Was mijn bevalling ook gewoon min of meer 'volgens het boekje' gelopen, had ik er denk ik ook al minder moeite mee gehad. Nu is het èn dat zij zo vlot zwanger raakt èn verder geen enkele keer problemen/complicaties heeft gehad...
Om mij heen is ook iedereen zwanger, dus het is heeeeel waarschijnlijk dat ik de volgende ben, de rest is het al of is net bevallen. Ik ben ook niet jaloers op hen, vind het alleen maar harstikke leuk. Ik was dus wel vreselijk 'jaloers' op mn schoonzus. We hebben absoluut geen goede band met hun, we waren destijds zelf nog niet eens bezig, maar op de een of andere manier gunde ik het haar niet. Denk dus idd dat het wel uitmaakt wat voor een band je met iemand hebt. Bij mijn vriendinnen dacht ik wel, dat wil ik ook. Maar gunde het hen ook onwijs. Maar, nu ik hoor!
Hehe, dat is ook wel weer zo. Dat denk ik ook weleens bij m'n zus: zij heeft er nu al 5, wij 1, dus nu mòeten wij gewoon weer eens aan de beurt komen, dat kàn gewoon haast niet anders! Zo krijgt het dus tòch weer iets positiefs, haha!
Bij mij is het ook dat mijn schoonzus 'per ongeluk' zwanger is geworden (het is een heel vreemd verhaal) en dat de omstandigheden echt niet optimaal zijn om een kindje te krijgen. Precies zoals jij zegt; wij maar plannen en plannen, dingen uitstellen omdat het nog niet zo goed uitkomt en zij 'doen maar wat'... Misschien zijn het dan idd de omstandigheden die het vervelend maken en niet persé de persoon of de relatie die je met iemand hebt...
Dit vond ik op http://www.zwangerstraks.nl/jaloezie.php: Zwanger worden en jaloezie De één doet er besmuikter over dan de ander. Maar alle kinderwensers van wie het geduld op de proef wordt gesteld, hebben er last van: jaloezie. Dat is een taboe. Dus ze zeggen er meteen bij dat ze een ander natuurlijk heus een kind gunnen. Maar dat ze er zelf ook zo graag een hadden gehad. Kinderwensers zien iedereen om zich heen zwanger worden, zomaar, vanzelf. Iedereen lijkt dat vanzelfsprekend te vinden. Verjaardagsfeestjes met veel dikke buiken en vrijpostige vragen over of er nu nóg geen baby komt, zijn een crime. Kraamvisites bij collegas of vrienden ook. Ik wilde haar slaan, vertelt Philomeen in Zwanger worden over een collega die kwam melden dat ze zwanger was. Ik begon te huilen, vertelt een andere vrouw die te horen kreeg dat haar nichtje haar derde verwachtte. Zelf was ze al jaren bezig om zwanger te worden. Haar tante had haar daarop toegebeten dat ze gewoon jaloers was en haar nichtje de zwangerschap niet gunde. Ik heb moeite met mensen die zomaar een kind krijgen, vertelt Bernard, die kinderloos is gebleven, zonder dat ze daar maar enig moment over nadenken. Mensen die soms helemaal geen kinderen willen. Die het niet aankunnen. Ik betrap me erop dat ik het prettig vind als andere mensen ook geen kinderen kunnen krijgen. Omdat je je voortdurend een enorme uitzondering voelt. Jaloezie blijkt wijdverbreid. En of dat nu sociaal wenselijk is of niet, je kunt het maar beter onderkennen. Dat lucht op. Amen!
We mogen er dus gewoon voor uitkomen? Toch hou ik het liever voor me, anders veroorzaakt het waarschijnlijk alleen maar scheve gezichten...