Wie herkent dit? Ons zoontje van 1,5 is best wel een boef af en toe en spookt van alles uit en luistert slecht. Mijn ouders kunnen daar slecht tegen en moeten zich op zo'n moment altijd met de opvoeding bemoeien op een manier die mij tegen staat. Mijn ouders waren vroeger tegen mij al streng maar ik vind ze voor mijn zoontje af en toe ook te streng. Natuurlijk krijgt hij van ons ook wel eens straf ( dan moet hij naar de gang bijv)maar liever los ik het op een andere manier op door hem af te leiden of gedrag te negeren. Mijn ouders hebben zoiets pak hem toch eens wat meer aan, luistert hij niet geen toetje, gooi hem in bed, tik op zijn vingers ed. Volgens mijn moeder wordt hij straks zo bijdehand dat hij over mij heen loopt en totaal niet meer luistert. Volgens mij is het gewoon een dreumes die alles aan het uittesten en proberen en moet leren dat hij niet altijd zijn zin kan krijgen. Wat is nu wijsheid ben ik te soft? Tegen kinderen schreeuwen of ze een tik geven is echt niet mijn manier.
Nee hoor, ik vind je niet te soft. Althans, dan zou ik ook echt een softie zijn . Mijn zoontje is ook echt een boef; gillen, gooien, en ja soms zelfs bijten als hij zijn zin niet krijgt. Alles afpakken van zijn zus en veel, heel veel nee zeggen . Ik berisp hem en negeer hem dan even. Op de gang zetten heb ik nog nooit gedaan, vooralsnog is een ferme reprimande afdoende, Ik denk dat je het prima doet. Je ouders hebben hun kans gehad om op te voeden, nu is het jouw beurt.
Hihi inderdaad! Ik ben hetzelfde als jullie maar waar ik wel heel duidelijk in ben is dat als ik een keer 'nee' zeg dan is het ook echt nee! Ik ben hlemaal niet streng en mijn zoontje mag heel veel (nu nog, hij is nog maar 1,5 jaar) Maar consequent zijn is heel belangrijk. Hij moet natuurlijk niet zonder regels op groeien maar maak op deze leeftijd gewoon niet te veel regels zodat je het zelf ook vol houd om consequent te zijn.
Consequent zijn is inderdaad heel belangrijk. Jij bepaald de regels in huis (samen met je partner uiteraard) en het is belangrijk dat je je daar aan houdt. Het is zo voor je kleintje het duidelijkst wat wel en niet mag. Mijn ouders en schoonouders zijn juist wat gemakkelijker dan wij, maar dat is op zijn tijd ook goed. Een beetje erwend worden door opa en oma mag, daar zijn ze ook opa en oma voor Maar wij hebben wel duidelijke regels die ook bij opa en oma gelden, dit gaat voornamelijk om het eten en bedtijd.
Hij is nog maar 1,5 jaar, hij kan de consequenties van zijn daden nog niet goed overzien. Dus straffen als zonder toetje naar bed, apart zetten etc. hebben nu nog geen enkel nut. Passen je ouders regelmatig op? En pakken zij hem dan wel zo hard aan? Zo ja, zou ik dit echt niet prettig vinden want het geeft geen duidelijk beeld naar je zoontje. Ook is zo hard straffen op die leeftijd echt nergens goed voor. Ik zou het persoonlijk erg vervelend vinden als mijn ouders zich op zo'n manier met de opvoeding zouden bemoeien. Zou je dat niet eens kunnen uitspreken? Dat hij nu gewoon te jong is om hard aan te pakken en dat je je eigen manier hebt? Je hoeft niet te schreeuwen of tikken te geven om je kind te laten luisteren. Dat werkt vaak juist averechts!
Mijn moeder heeft er ook een handje van om continue achter mijn dochter aan te rennen, "nee, mag niet" "nee, afblijven".. Pff soms om gek van te worden, want ze is er als de kippen bij. Voordat mijn man of ik iets hebben kunnen zeggen staat ze al met haar vinger te wijzen. Ook op dingen waar ik me niet zo heel druk om maak, Vb. Toen ze in het ziekenhuis lag, zaten we even met zn allen in de speelkamer. Er kwam een ander kindje aan die ook weer weg ging. Julia was nieuwsgierig en liep erachteraan. Ze kon daar nergens heen dus ik zeg rustig dat ze onze kant weer op moet komen. Mijn moeder springt gelijk op, rent achter haar aan en haalt haar terug terwijl ze haar toesprak dat ze moet luisteren. Ben toen wel even boos geworden. Ík ben haar moeder, en ik was degene die wat tegen haar zij, daar heeft op dat moment iemand anders zich niet mee te bemoeien. Daarentegen is mijn schoonmoeder weer het andere uiterste. Als ik geen grenzen stel dan kan Julia alles maar doen en laten waar ze zin in heeft. Als ik haar dan een standje geet staat oma er bij om dat onderuit te halen. Een middenweg ertussen van beide kanten zou fijn zijn Voor nu zeg ik er wat van als ze iets doen wat mij niet aanstaat...
ik zou het gelijk aankaarten als je ouders je kind corrigeren waar jij bij bent. Ik heb met de opa's en oma's afgesproken, dat als papa of mama in de buurt is wij opvoeden. Als wij er niet zijn, prima, maar dan geen geschreeuw, tik op de vingers of een kind van net anderhalf apart zetten. Met duidelijk en consequent zijn bereik je veel meer. En zeg gewoon inderdaad dat zij hun kans hebben gehad om op te voeden, nu zijn jullie aan de beurt. Als je hun advies wilt, vraag je er wel om... Jij voed je kind op jouw manier op. Je doet het hartstikke goed!
Wat je ouders voorstellen zou ik zelf nooit doen... Het is al gezegd, maar zo'n klein kindje snapt echt niet waarom hij 's avonds geen toetje krijgt als hij 's morgens stout geweest is. En in bed gooien? Het bedje moet een veilige plek zijn, om lekker te slapen. Zou ik nooit als strafplek gebruiken. Maar het kan soms ook moeilijk zijn om je familie af te vallen... Ik was laatst met de kleine (15 maanden) bij mijn broer op de koffie. Op zeker moment trok hij zich op aan tafel en reikte naar een schaaltje dat daar stond. Voordat ik ook maar iets kon zeggen bulderde mijn broer al dat hij er af moest blijven. Dikke tranen natuurlijk, het duurde 5 minuten voor ik hem weer stil had. Ik vind dat mijn broer zich er niet mee had moeten bemoeien, en in de tweede plaats dat hij het niet zó streng had moeten zeggen. Maar aan de andere kant doet ook mijn broer zijn best (omder het mom van: als hij later komt logeren, moet hij wel luisteren) en is het zijn huis. Op zich bleek uit het gebrul van de kleine duidelijk dat hij het beter anders had kunnen aanpakken.
Snapt een kind van 1,5 het überhaupt als hij geen toetje krijgt omdat ie stout is geweest?? Sowieso echt straf geven lijkt me op die leeftijd nog niet echt veel zin te hebben en anders ben ik ook een softie. Naar mijn weten kan je alleen maar blijven corrigeren op deze leeftijd.
Hmm dat is niet leuk. Ik zou je ouders daar zeker op aanspreken en aangeven dat je ze een klap geeft als ze toch doorgaan (grapje)
Hier een opa en oma (vooral opa) die zich bemoeien als ik dochter waarschuw, ach laat maar of als ik zeg ik tel tot 3 dan zegt schoonvader 1.2.3. Ik heb hem 1 keer heel duidelijk gezegd dat als ik straf geef hij zich er niet mee moet bemoeien. Mijn vader vind mij soms te streng, ik waarschuw haar altijd en tel langzaam tot 3 en bij 3 moet ze doen wat ik zeg of bij mij zijn. Maar goed vader was bij ons juist straffen met handen wat ik dus echt niet wil.
Bedankt voor jullie reacties, ik ben het helemaal met jullie eens, maar begon toch aan mijzelf te twijfelen. Gelukkig passen ze niet heel vaak op, af en toe een uurtje. Ze laten de opvoeding (als ik erbij ben) wel aan mij over, maar geven dan zogenaamd advies hoe ik het aan moet pakken. Daar doe ik verder niets mee en ze weten ook dat ik dat niet zal doen. Dus ik ga lekker op mijn manier verder!
Mijn vader gaf mijn zooneens een tik.op zijn vinger, nou ik was daar zoo pissig om. Ik zei dat iknoot meer daar kom als dat vaker gebeurt. Mijn moeder is dan weer te lief maar dat vind ik niet erg. Mijn vader was vroeger ook te streng, echt zo erg dat ik nog steeds bang voor hem ben. Maar ik laat mijn zoon echt niet zo behandelen, ook niet door zijn eigen papa
Mag ik in dit topic ook gelijk even mijn vraag stellen? Ik ben het ook niet eens met straffen zoals tik op de pamper of de handjes. Maar weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken tegenover oudere mensen. Zoals mijn oma heeft dit nu een x gedaan bij me dochter. Eerlijk gezegd ze heeft natuurlijk in haar generatie alle kinderen zo opgevoed maar vind het toch raar om mijn oma de les te lezen en zag het toen door de vingers omdat we niet zo heel vaak daar komen. Wat zouden jullie dan doen?
Zo te lezen zijn jou ouders nog van de ouderwetse methode. Zou het toch met ze er eens over hebben. Dat jij er anders over denkt dan hun en dat je sommige dingen gewoon nu niet wilt hebben en nooit niet. Jij bent de moeder hun de grootouders. Meestal lees je hier het tegen over gestelde. Ze verwennen ze te veel. Jou ouders zouden ook wat water bij de wijn moeten doen. Bespreek het met je moeder ( heb je een goed contact met haar van ma hoe deed jij het dan op deze leeftijd) was je echt zo streng of?? En hoe zijn ze zelf op gevoed door jou opa en oma vraag daar na over hun eigen opvoeding. Dan moeten ze er wel over na denken Van ma/pa hoe deed jou moeder tegen jou en wat jij vond jij verschrikkelijk speel op in hun eigen gevoel als kind meestal zie je ze denken. En soms heb je ouders die zo zijn. En dan moet jij de wijste zijn jij bent nu moeder hun tijd is geweest.
Je laat je kind toch niet slaan door een ander? Ook al is het je eigen oma! Jij bent de opvoeder, je oma niet. Gewoon zeggen tegen haar of haar anders uit de buurt van je oma houden..
Tik terug geven. heeft hier gewerkt heel stom hoor maar mijn oudste zat ergens aan wat ome niet wilde omdat het daar hoorde te staan.en dus kijken doe je met je oogjes. Toen oma dus bij ons was en mijn nieuwe fotolijstje op wilde pakken heb ik haar een tik op der handen gegeven en gezegd kijken doe je met je oogjes. Het was haar gelijk duidelijk dat ze het dan zelf ook niet moest doen. Sindsdien hebben mijn kids nooit meer een tik gehad