Van mijn dreumes dus! Normaal gesproken doet hij het vooral rond etenstijd, dan ben ik aan het koken en op de één of andere manier vindt hij dat echt niet kunnen. Probeert zich tussen mij en het aanrecht te wringen en wanneer ik hem ivm de veiligheid dan wegzet is het gillen, brullen. Nu is hij niet lekker en zeurt hij echt de he-le dag. Ik verwacht dat zijn buik niet comfortabel voelt want hij heeft flinke vieze diarree en heeft twee nachten geleden flink overgegeven (ik maakte me echt zorgen). En ik begrijp dat wel hoor! Hij kan nog niet praten dus dit is de enige manier om duidelijk te maken dat hij zich niet fijn voelt. Maar oh oh wat komt het me af en toe de neus uit. Vooral wanneer ik even wil eten en hij alleen maar gillend door de kamer loopt/aan mijn benen trekt/op zijn stoel zit. Papa hoeft ook alleen maar naar hem te kijken en dan is het brullen. Mama moet het zijn. Ik voel me vereerd hoor maar het is geen handige situatie en eigenlijk ook best sneu voor papa. We zijn vrij consequent in wat wel en niet mag maar soms denk ik weleens dat hij gewoon aan het uitproberen en drammen is. Terwijl hij op andere momenten niet zo is. Hij zit bijvoorbeeld graag in onze kasten en dat mag niet . Dan wordt hij ooit wel boos maar niet zoals nu. Zou het dan momenteel toch pijn zijn, en bij het avondeten gewoon ehh, ja weet ik veel . Of is dit die veelbesproken 14 maanden sprong? Volgende week is hij 15 maanden.
Ik denk een combi van sprong en ziek zijn.. Die 14-maanden-sprong vond ik best pittig trouwens, net toen ik dacht dat ik het niet meer ging trekken, was het over.. En toen kwam drie maanden later de 17-maanden-sprong
Hoe ging dat bij jullie dan? Ook zo dreinen en zeuren of was het anders? Ahh en je maakt me bang met die 17 maanden sprong.
Ze hing het grootste gedeelte van de dag aan mijn been en als ze daar niet hing dan lag ze op de grond te krijsen. Eten werd overal heen gegooid net als de drinkbekers.. Het was ook rond deze tijd dat ik haar gewoon een half uurtje voor de tv zette (bumba), geheel tegen mijn principes in, om maar even rust te hebben. De 17-maanden-sprong was hetzelfde ongeveer qua gedrag alleen ging ze ook nog slaan en bijten.. Nu is het een engeltje overigens, zit lief alleen te spelen en komt af en toe mama knuffelen. Ze is wel op ontdekkingstocht maar ze luistert goed op dit moment
Hier psies hetzelfde maar dan x 2 herken alles wat je beschrijft. Ook hier overigens minder slapen en ineens niet willen eten oid.
Ik zou proberen hem zoveel mogelijk te betrekken bij de dingen die je doet: dus tegelijkertijd boterhammen eten, dan zijn jullie allebei bezig. Tijdens het koken kan het wel wat lastiger zijn. Mijn dochter zette ik met een bakje paprika op het aanrecht (op veilige afstand van fornuis) en dat was prima. Zoon was wat drukker dus die zat bij me in de keuken in zn kinderstoel, ook met wat paprika of een doosje rozijntjes oid. Pannetje erbij, houten lepeltje en genoeg om zich even bezig te houden. Veel kookgebeuren deed ik op mijn vrije dagen ook al tijdens het slaapje ...
Oh, hier ook echt precies hetzelfde! Hoewel het vanaf vandaag iets minder lijkt te worden.. Ze is ook ziek geweest en denk ook een sprongetje. Als ik alleen al zeg, rond 17.00: 'Mama gaat even aardappels schillen' dan zet ze het toch op een krijsen! NIet normaal meer.... En we eten altijd samen, brood en avond eten enzo maar het is echt een draakje... Ik geef haar ook wel een pannetje en een pollepel maar dat is 10 sec leuk en dan wil ze alleen maar opgetild worden. ja, dat gaat dan even neit. Zet haar ook wel eens op hetr aanrecht maar ze wordt daar te druk voor en kan niet én op het eten letten én op haar, dat is hier te onveilig... Zit niks anders op dan het 'uit te zitten' ben ik bang. pfff die fases ook altijd... Sterkte!
Oh, wat een "feest" van herkenning. Goed om te lezen dat er een 14-maandensprong is, dan weet ik dat het einde in zicht is van deze fase. Zoontje is wat ziek (verhoging en verkouden) en níet te genieten. Ontzettend grenzen aan het opzoeken, smijten met alles, heel gefrustreerd raken om de kleinste dingen. En niet slapen en de hele dag gedragen willen worden, maar dat houd ik echt niet vol nu. Het is wel zielig, je ziet gewoon dat hij niet lekker in zijn vel zit en dat hij niet weet hoe daarmee om te gaan. Maar ook zielig voor ons mama's
Ooh ik weet dit nog heel erg goed van mijn oudste! Alleen die is (blijkt nu) autistisch en bleef echt maanden in elke sprong hangen dus was echt drama. Schoppen, slaan, gillen, bijten, op de grond liggen, manmanman.. Geen land mee te bezeilen. Zie er nu al tegenop met de jongste, dat is me toch een driftkikker..! Heel veel succes en echt waar, het gaat over! Als je het helemaal niet meer ziet zitten draaien ze ineens om(hihi tuig).