Nu eens geen topic over slecht slapen, maar over níet slapen. Onze dochter is altijd een slechte slaper geweest. Ze is acht maanden en de keren dat ze 's nachts minder dan vier keer wakker is geworden zijn op één hand te tellen. Daar kon ik nog mee leven. Zelf in slaap vallen heeft ze ook nooit gekund. De laatste maanden wordt ze echter om de anderhalf uur wakker. En de laatste twee nachten slaapt ze niet. Gewoon niet. Soms lukt in slaap wiegen, maar zodra ze wordt neergelegd veert ze overeind. Ze gaat dan altijd meteen staan of zitten en huilt héél hard. Meestal krijg ik haar uberhaupt niet in slaap. Het lijkt wel of ze niet moe is. Als we bij haar blijven of haar bij ons in bed nemen maakt ze er een feestje van, is ze supervrolijk en gaat ze kletsen. Afspraak bij de huisarts staat, maar we kunnen pas volgende week terecht. Eergisternacht heeft ze twee keer 45 minuten geslapen, afgelopen nacht helemaal niet, pas 's ochtends tussen 6 en 9. Het bizarre is, is dat ze overdag gewoon vrolijk is. Eet goed, speelt leuk, functioneert prima. Onbegrijpelijk. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen vannacht, we zijn kapót. Iemand ervaring hiermee en/of een briljant idee om de nacht door te komen?
Wow dat is bizar! Ik ben zoooo benieuwd wat de huisarts gaat doen. Lijkt me niet goed voor je kindje maar ja, wat doe je dr aan?? Wel vreemd ook dat ze gewoon wel vrolijk is enzo! Naja wel fijn natuurlijk.... Jeetje tips... T enige dat ik kan bedenken is afwisselen. Als je man het vannacht doet zodat jij kan slapen kan jij het morgen nacht weer doen.
Misschien zijn er mensen in jullie omgeving die kunnen zorgen voor een time-out voor jullie door een nacht voor haar te zorgen? Hoop dat de huisarts ook iets weet, maar mocht je er niet voldoende aan hebben toevallig hoorde ik vorige week dat een kennis met haar kind naar een slaapkliniek gaat in Den Haag (misschien is dit te googelen?) waar gezocht wordt naar de oorzaak (lichamelijk, interactie enz) inderdaad om en om opstaan zou kunnen helpen. Ik duim dat jullie een goede nacht gaan hebben. Hier verder geen tips helaas. Heel veel sterkte!
Bedankt voor het reageren. Ik hoorde laatst idd ook al van het bestaan van een slaappoli, toen ik googelde op te weinig melatonine aanmaken. Dat zal de huisarts dan ook wel weten. Het lijkt me heel geruststellend als er een duidelijk aanwijsbare oorzaak zou zijn... Haar een nacht uitbesteden wil ik (nog) niet. Ze krijgt sowieso nog nachtvoedingen (bv) en bij mij ontspant ze zich het makkelijkst. Ze slaapt nu trouwens al een uur dus wie weet gaat het vannacht iets beter we houden de moed erin..
Jeetje. Dat is wel echt dramatisch ja. Dat hebben we hier alleen in de kraamweek gehad. Moet wel zeggen dat mijn jongste (even oud) de laatste dagen echt niét te genieten is, die heeft volgens mij echt last van een ontwikkelingssprong. Maar 's nachts slaapt ze gelukkig tussen de voedingen wel. Tsja, heel eerlijk? Als het nu al 2 nachten zo gaat en er geen oorzaak te vinden is, zou ik haar in bed leggen, de deur dichttrekken en haar maar even aan laten modderen. Elke 5 of 10 minuten gaan kijken en troosten maar verder niet 'gezellig' doen. Wij hebben ook een slechte slaapster en op het moment moet ze echt even hard huilen voor ze gaat slapen. Als ik zeker weet dat er niets aan de hand is, dan moet dat maar. Ik heb zelf ook mijn rust nodig. En daarna slaapt ze prima een aantal uur. Maar goed, dat is iets waar je zelf ook achter moet kunnen staan natuurlijk.
Laat eens heel heel heel goed naar haar oren kijken. Mijn zoontje heeft tot 7 maanden amper een nacht doorgeslapen (werkelijk op 1 hand te tellen). Inslapen ging uiteindelijk best goed, maar vanaf een uurtje of 00.00 - 01.00 was hij wakker. Soms sliep hij weer even 30 á 45 minuten en was dan weer wakker. Tot een uurtje of 06.00 en dan sliep hij weer. Vanaf dat hij 4 weken oud is loop ik al bij de KA met hem (reflux, obstipatie, vermoedelijke KMA). In die 7 maanden alles rustig "opgelost" behalve het "niet slapen probleem". Vind het echt niet erg om mijn bed uit te gaan, maar na 9 maanden amper een oog dicht te doen ivm pijn in mijn falie van zware BI, en dan daarna ook nog eens amper slapen omdat mijn zoontje wakker is, tja......... dat trok ik niet meer. KA vond het toch eens verstandig om de KNO arts naar zijn oren te laten kijken, en die vond 1 oor toch erg zorgwekkend. Doorverwijzing naar het WKZ gekregen. Sinds dat hij op de maximale dosis paracetamol staat (op advies KNO arts, net zolang tot de KNO arts in het WKZ hem heeft gezien), bed stond al schuin, maar nu zo schuin mogelijk, en 4x per dag neusspray, slaapt hij door. Weet niet wat mij overkomt. Overdag merk je niks aan hem: Lekker een vrolijk manneke. Over 2 weken naar het WKZ. Eerst naar de audioloog en daarna KNO arts. Waarschijnlijk gaat hij buisjes krijgen. Hij komt nu tussen 04.00 en 05.00 voor een flesje melk, drinkt hem leeg, en kan hem weer terug in bed leggen, en hij slaapt weer. Soms schrik ik wel eens wakker, en ben dan bang, omdat ik hem nog niet heb gehoord. Ga dan even bij hem kijken, hij ligt heerlijk te knorren, en dan duik ik met een gerust hart mijn bedje weer in. Zolang al het medische niet is uitgesloten, zou ik haar niet laten huilen.
Eylem, dat noemen wij thuis de "wieg in het schuurtje zetten" methode Ik ben in principe tegen alleen laten huilen voor langer dan een paar minuten, maar dat hebben we afgelopen nacht wel gedaan. Ik kon op dat moment niet anders, dan was ik tegen de vlakte gegaan en daarna tegen haar uitgevallen. Ik kan me niet eens herinneren hoe dat is gegaan, want ik heb half geslapen (mijn wakkere helft lag te luisteren naar het gehuil). Op een gegeven moment ben ik weer naar haar toe gegaan en daarna is ze gaan slapen. Maar dus niet uit zichzelf na het huilen. Ze staat dan ook rechtop en ze gaat niet uit zichzelf weer zitten of liggen. Gwenolyn, en waren er verder geen aanwijzingen dat het de oortjes zouden kunnen zijn? Kon je wel aan hem merken dat hij pijn had?
Nee, ik merk verder niks aan hem, behalve het niet slapen. De HA heeft verschillende keren in zijn oren gekeken: zagen er keurig uit, de KA verschillende keren in zijn oren gekeken, en ook die zag niks. We gooiden het eigenlijk op zijn reflux en obstipatie, dat hij daarom niet sliep (tja, vind het wel aannemelijk klinken). Bij het laatste consult (paar weken geleden, en geen last meer van reflux en obstipatie) nogmaals zijn niet slapen aangekaart. Nogmaals in zijn oren gekeken, en hij zag niks. Toch wilden hij graag dat we naar de KNO arts zouden gaan, omdat zijn/haar apparatuur veel beter is, en het hun vakgebied is. Eerst keek de KNO arts met een "gewone kijker" en zag niks, daarna met wat anders gekeken, en toen kwam naar voren dat hij wel degelijk last heeft van 1 oor en dat dit zeker zijn - niet slapen - veroorzaakt.
Hij laat verder niks zijn (behalve het niet slapen). Onze dochter is ook gevoelig op haar oren. Zodra er tandjes aan kwamen, of verkouden werd, kon ik er donder op zeggen dat ze last kreeg van haar oren. Bij haar merkten ik het met naar bed brengen: Drama. Zodra ik maar iets vermoeden, zetten (en zet) ik haar bed schuin en meteen maximale dosis neusspray om de boel goed open te houden. ze heeft 1x een AB kuur voor haar oren gehad, maar verder wandelt ze er goed doorheen. Dit vertoont mijn zoontje niet, hij slaapt gewoon niet Hij heeft heel wat uren bij mij in bed doorgebracht. Als hij een beetje rustig lag, kon ik nog een beetje dommelen.
Van het ene uiterste naar het andere: ze heeft vannacht beter dan ooit geslapen! Een nachtvoeding om 00:30, daarna ging ze zonder problemen weer slapen. En iets na 4 begon haar wakkere uurtje (vaste prik), maar ze heeft gewoon in haar eigen bed liggen spelen en kletsen. Om 5 uur begon ze te huilen, toen had ze een poepluier. Verschoond, gevoed en weer kon ik haar zonder problemen terugleggen. En daarna heeft ze uitgeslapen tot 9:45. Het enige wat vannacht anders was is dat ik een bakje water met eucalyptusspul naast haar bed had gezet, ze is een beetje snotterig.
Hier ook wel eens een paar feestnachten gehad, maar altijd tijdelijk. Vorige keer heb ik 's nachts neusspray en paracetamol gegeven; dat leek te helpen! Naast mij ging ze toen wel slapen ipv staan hopsen. Ik vermoed dat het hier samenhangt met tandjes en mogelijk oorpijn, maar niet zodanig last bezorgt dat ze er echt van moet huilen, maar dus wel dat ze ervan wakker werd en bleef.