Dank je wel, super lief! Wat heftig voor je zeg, je bent dan toch alle vertrouwen in je lichaam kwijt!! Ik kan me een ongeluk hoesten en dan maak ik me echt geen zorgen... maar bij hem dus wel! Gelukkig heeft hij niet vaak iets.
Ik ga altijd met hem mee naar de afspraak met de arts en als hij een scan heeft, bloedprikken en foto’s doet hij altijd alleen omdat je daar niet meteen de uitslag van krijgt. Mijn man vind het voldoende om het hoesten aan te geven bij het bezoek aan de arts 5 juni (als het dan nog niet over is)
Ik heb precies hetzelfde mee gemaakt,het is nu 5 jaar geleden, ik kan het steeds meer loslaten in de zin van dat ik niet de hele nacht aan het piekeren ben, maar helemaal los laten zal ik nooit kunnen denk ik.
Jij ook al! Ik kan het over het algemeen best redelijk los laten, tot hij vorige week begon te hoesten.... alles wat er gebeurd is blijft deel uitmaken van je leven, de schrik, de angst van je zelf, en familie er omheen maar in mijn geval vooral ook de angst die mijn man had en hoe hij er in eerste instantie mee om ging. Hij is als 16 jarige jongen zijn moeder verloren aan baarmoederhals kanker, hij heeft heel bewust haar ziekbed, pijn en angst mee gemaakt, tegen haar zeiden ze “we zijn er vroeg bij, het komt goed” en dit waren precies de zinnen die hij te horen kreeg.... je snapt dat hij het helemaal niet goed zag komen... wat een angst in zijn ogen.... en dan onze dochter van 5.... zo klein, maar groot genoeg om te weten dat er iets goed mis is.... ik zal die tijd nooit meer vergeten en ben op momenten als dit zo bang dat we nog eens in die helse achtbaan gedwongen zullen worden...
Kan het toch niet wegklikken zonder te reageren, al heb ik eigenlijk niet echt wat bij te dragen. Behalve een virtuele knuffel!
Heel veel sterkte huggybird! Ik hoop dat de tijd toch een beetje snel voor jullie gaat, zodat het wachten op de uitslag snel voorbij is en je de zorgen weer los kunt laten.
Heel veel sterkte. De angst vind ik wel begrijpelijk gezien het verleden van je man. Is het niet mogelijk dat hij eerder terecht kan bij de arts?
Dat zou vast kunnen als we bellen maar dat vind mijn man echt niet nodig... ik wil niet gaan lopen zeuren en onnodig paniek maken. Hem ook niet ongerust maken, ik moet er op vertrouwen dat als hij het zelf niet vertrouwd hij meteen actie zal ondernemen, en dat doe ik ook.
Ik houd hem nauwlettend in de gaten zonder hem het gevoel te geven dat ik hem in de gaten houd.... snap je? Het liefst zou ik hem naar die arts slepen!!! Maar het is een volwassen man die er (terecht) een gruwelijke hekel aan heeft betutteld te worden....
Ik begrijp het helemaal. Maar zoals je zelf zegt het is een volwassen man. Als je de stress echt niet meer aankunt en merkt dat hij nog veel hoest, dan zou ik toch even met hem praten. Zodat hij weet dat je je druk maakt, dat ziet huj sowieso aan je. Maar misschien dat hij dan toch eerder naar de arts stapt. Meer kan je niet doen.
Ik heb het met hem besproken, hij gaf me een knuffel en zei “maak je maar geen zorgen lief, dit is echt wel van de airco”
Fijn.. en ook weer voor een volgende keer... Het duurt lang voor je 'alles' weer een meegemaakt hebt wat dan iets onschuldigs is, zodat je het vertrouwen weer terugkrijgt. En omdat jij natuurlijk dan ook afhankelijk bent hierin, wat je man je verteld (wat hij voelt etc) - maakt het enerzijds ook weer moeilijker om dat vertrouwen weer te krijgen...
Dank je, ja zo is het wel.... Heb er nog eens over na gedacht de afgelopen week... ik denk ook dat ik het spannend vind dat hij over een half jaar de laatste controle heeft, dan kun je niet meer vertrouwen op bloed uitslagen, scan, longfoto’s en lichamelijk onderzoek.... dan leef je niet meer van de “zekerheid” van controle naar controle en kun je het tussendoor los laten omdat het goed was... dan moeten we er maar op vertrouwen dat het goed is, en blijft... lastig..... heb nog een half jaar om daar mijn weg in te vinden... ik vond de overgang van elke 3 maanden naar elk half jaar ook best een ding.
Fijn dat het hoesten gestopt is! Voor een volgende keer: Eigenlijk denk ik dat je jezelf je angst en zorgen moet gunnen! Ga er niet tegen vechten maar laat het er gewoon zijn. Het is zo goed te begrijpen en te verklaren dat je deze zorgen hebt. Waarom zou het er dan niet mogen zijn? Heel heftig wat jullie meegemaakt hebben.... Hopelijk is deze laatste controle weer keurig! Dikke knuffel!