zwanger willen worden; wel of niet vertellen?

Ohh dat is echt lastig he!
Je bent er zoveel mee bezig en wilt het het liefst aan je vrienden vertellen.. maar toch wil je het ook niet vertellen.

Wij hebben ook heel duidelijk overlegd om het niemand te vertellen. Niet omdat ze het niet mogen weten, maar omdat we het gewoon vervelend zouden vinden als het niet lukt dat we dat dan steeds moeten zeggen. Mijn beste vriendin vroeg laatst ook al: "en ben je al gestopt met de pil". Ik heb de vraag ontweken, en niets gezegt.. hoe graag ik dat ook wilde.
Maar mijn vriend had laatst een best moeilijk gesprek met een collega van hem die vertelde dat ze al 2 jaar bezig zijn maar dat het niet lukte enzo.. toen heeft hij wel verteld dat we bezig zijn. Op zo'n manier vind ik het ook niet erg.. zij weet hoe vervelend het is en zal er ook nooit naar vragen en het niet doorvertellen.. dus dan vind ik het niet erg.

Ik vind je dus niet te spastisch

 

Wij hadden ook besloten om niemand over onze kinderwens te vertellen. Vorig jaar september hebben we het aan onze ouders verteld ivm de kijkoperatie. En vorige week voor het eerst aan onze broers en zussen omdat het niet echt wil lukken en wij het ook niet meer geheim kunnen houden voor onze eigen familie.

De rest, dus iedereen die geen familie is, weet er niets van en dit blijven we ook zeker zo houden.. hoe moeilijk het ook is. En daarnaast gaat het ook eigenlijk niemand wat aan..

 

Het is een lastige keuze omdat het zoiets groots is waar je mee bezig bent. Wij hebben ervoor gekozen het niet te vertellen. Om élke keer die vraag te krijgen: En, is het al zover? zagen wij echt niet zitten. Zeker als het wat langer duurt. Er kunnen dan echt hele domme opmerkingen komen, zoals: zal mijn man het even voor komen doen? (uit het leven gegrepen)
Kijk als je snel zwanger bent geeft het niet als iedereen het weet, maar het kan ook zijn dat het een jaar of langer duurt en dan is het echt niet grappig als iedereen het weet. En áls het dan zover is en je wil het nog even geheim houden dan krijg je misschien toch elke keer die vraag..
In het begin heb ik het aan 1 vriendin verteld die zelf ook al jaren bezig was, vond ik wel zo eerlijk. Verder aan niemand. Als je denkt dat niemand je zal 'lastig vallen' dan kan je het natuurlijk gewoon vertellen. Zeg er dan wel bij, dat als er wat te melden valt, je het zelf wel verteld. Succes en veel plezier in elk geval!

 

Bij ons wil het niet echt lukken en ik heb inmiddels van 3 stellen die ons heel dierbaar zijn te horen gekregen dat zij wel in verwachting zijn. Omdat zij allemaal van onze situatie op de hoogte zijn, konden zij hier rekening mee houden en hebben ze het ons apart verteld. Als zij het niet hadden geweten, had het misschien veel kwetsender geweest als we het "samen met de rest" te horen hadden gekregen. Andersom wist ik van alle 3 dat ze plannen hadden in die richting en was de klap ook niet zo groot als wanneer ik het niet geweten zou hebben.

Uiteraard is het jullie beslissing of je het wel vertelt of niet. Het is idd persoonlijk.

 

Wij wisten/weten al dat het moeilijk zal worden voor ons en als we binnen 6 tot 9 maanden niet zwanger zijn dan moeten we helaas de MMM in. Tot die tijd houden we het nog wel stil (juist voor die vragen) maar mocht het zover zijn dat we de MMM in moeten dan willen we er wel openheid over gaan geven. De MMM zal moeilijk worden en dan is het misschien weer fijn als je er 'gewoon' over kan praten met mensen. Tja, en goedbedoelde adviezen e.d zal je toch wel krijgen.

 

ik heb het wel verteld aan vrienden dat we binnenkort wilden proberen, maar niet precies wanneer. nu was het in 1x raak dus liep het automatisch goed. mijn familie wist het wel, ook omdat als het niet was gelukt ik hun steun nodig had gehad. (en als nu nog misgaat trouwens ook) zoiets zou ik nooit alleen willen verwerken.
dus ja, ik was er vrij open over.

 

Wij hebben het ook voor ons gehouden, juist omdat ik geen zin had in al die vragen de hele tijd, helemaal niet op het moment dat je wel zwanger bent, want dan sta je nogal met je mond vol tanden. Uiteindelijk was het eigenlijk juist wel leuk dat we niets hebben gezegd, want daardoor was de verrassing extra groot.

Ik kan me trouwens wel voorstellen dat als je de MMM in gaat, dat je het dan wel aan een aantal mensen vertelt. Want om daar nou met zijn tweetjes doorheen te gaan lijkt me nogal zwaar. Bovendien kunnen mensen daar dan toch rekening mee houden. Ikzelf merk dat ik me namelijk tijdens mijn zwangerschap en nu dat mijn zoontje er is, me wel inhoud tegenover mensen die in de MMM zitten of er (bijna zeker) ingaan.

 

Wij hebben al die tijd nog tegen niemand het verteld!
Vind het erg knap van ons!
Maar ik ben o zo blij dat we nog niks hebben gezegt, en dat idd ivm de vraag die dan komen gaat van iedereen: "En is het al zover" Bleegh zou veel te pijnlijk zijn om elke maand "nee helaas niet" te moeten zeggen. En dan weer alles op tafel gooien.

Nee wij houden het in ieder geval lekker zo totdat het ooit raak mag zijn, en zelfs dan houden we de eerste 12 weken van de zwangerschap het zeker nog geheim

 

Wij hebben het ook aan niemand verteld. Totdat ik vorige maand het niet meer zag zitten. Toen hebben we het mijn vader verteld. Mochten we binnen 4 ronden niet slagen dan gaan we naar de huisarts en vertellen we het al onze ouders en broers/zussen

 

Wij hebben ook bewust gekozen om niemand iets te vertellen.
Ik wilde niet die vragen van ennn al gelukt?

Overigens krijg je nu alsnog wel af en toe de vraag: en zijn jullie al bezig voor een kindje?
Of wanneer komen er kids?
(sja, anderhalf jaar getrouwd he ..)

Ik moet zeggen dat de mmm wel extra druk legt op wel of niet vertellen.
Het is nu heel anders geworden.
Ipv leuk, we gaan voor een kindje!
Is het, we lopen in het ziekenhuis om te kijken of we wel zwanger kunnen worden.
Dus ipv leuk nieuws is het nu zwaar nieuws.

Maar goed, ik vind je dus zeker niet spastisch.
Het is iets heel fijns om echt alleen samen te delen.
Bij ons heeft het grote geheim ons echt nog dichter naar elkaar gebracht!

 

Bij ons in de vriendegroep weten ze het wel en ik vind het alleen maar fijn want ze vragen er nu niet meer om of we bezig zijn ja of te nee.

Misschien als het wat langer duurt maar dat zie ik dan wel weer.
Nou meiden ik hoop voor ieder dat 2009 ons jaar word en dat we allemaal een positieve test in handen hebben

 

ik zou het liefst van al ook niemand verteld (ons geheimpje) hebben maar ik kan ook nergens anders aan denken en mijn vriend ook niet en we kunnen helaas onze mond niet houden aan iedereen die het horen willen vertellen we het met veel plezier...sommige zwijgen liever voor het geval dat het lang duurt of er een miskraam is maar ik vind het een voordeel dat iedereen het weet zo kan iedereen je tips geven of over hun ervaringen praten enzo....maar dat is iedereen zijn keuze, volg gewoon je hart... ik heb er nog geen moment spijt van gehad om het tegen iedereen te vertellen integendeel...

 

Wij zijn er heel open over.Vind het fijn mijn gevoel met familie en vrienden te kunnen delen,ben vrij onzeker of het allemaal gaat lukken enzo en vind het wel fijn om er met "ervarings"deskundige over te praten af en toe!Maar dat je veel vragen krijgt van Is het al zo ver of rare opmerkingen herken ik gelukkig niet.

 

Mijn vriend en ik hadden in eerste instantie afgesproken dat we 't voor onszelf zouden houden tot het zover is.. Maar hij heeft het een aantal weken terug tegen z'n moeder verteld, waar ik bij toeval laatst achter kwam omdat ze hem aan de telefoon vroeg of ik aan het temperaturen was. Dus eerst even een flinke shock dat hij het had verteld (hij dacht dat ik het ook wel tegen mijn moeder had gezegd), maar achteraf vind ik het best fijn dat ik er nu met een bekende anders dan m'n vriend over kan praten, en die ook nog eens ervaring heeft. Verder heb ik het wel tegen een van m'n beste vriendinnen verteld, en die vindt t echt super tof maar vraagt niet iedere keer of het al zover is. De rest van de mensen (vrienden en familie) krijgen het te horen als het zover is.

 

Bij mijn eerst zwangerschap heb ik het alleen verteld aan mijn moeder en een paar goede vriendinnen. nu proberen we opnieuw, maar gaan we het niet zeggen. (proberen toch )

 

Wij hebben er dus voor gekozen om het wel te vertellen. Mede omdat ik zo slecht mijn mond kan houden.

Soms ben ik blij dat mensen om me heen het weten maar soms ook niet. Het blijft inderdaad de eeuwige blikken van zou het nu zo ver zijn? (Als je op een feestje geen alcohol neemt) Het is een steun om met bepaalde mensen er over te praten.
Maar ik heb er ook wel spijt van zeker als je hoort dat iedereen om je heen zwanger is (7 stellen om ons heen zijn zwanger) en ze gaan op hun tenen lopen bij je, want ja voor ons is het zo zielig, wat zouden wij een goede ouders zijn, ach jullie komt echt wel, je moet er niet zo mee bezig zijn.

Dat is waar ik het meeste spijt van heb, mensen die met hun goed bedoelde adviezen komen. Je wil mensen ook niet kwetsen door te zeggen dat ze je kwetsen met die opmerkingen.

Sinds vandaag zijn mijn man en ik het onderzoekstraject in gegaan. Wij hebben nu resoluut besloten dat we dit aan niemand vertellen. Sterker nog we hebben in onze familie en vrienden kring laten vallen dit jaar helemaal niet meer voor kinderen te gaan. Onder het mom dat ik een belangrijke promotie kan maken, dit is niet geheel gelogen alleen hoef ik hier niets voor op te offeren.

Voor mij wegen de momenten dat ik blij ben dat iemand het weet niet op tegen de zware momenten dat ik hier spijt van heb. Als ik het over kon doen zou ik dus gewacht hebben met vertellen.

Ik wens je veel sterkte met je beslissing en hopelijk hoef je er niet te lang bij stil te staan

 

ik vertel het ook gewoon, in het begin vroegen ze er wel naar, maar ik vond het niet zo erg,
en nu vragen ze niet meer zo van we horen het wel als het zover is...
wel fijn om te weten dat iedereen zo met je meeleeft!

 

In eerste instantie was ik ook degene die het aan de familie en vrienden wilde vertellen. Mijn vriend had dit liever niet. Hij heeft het wel aan zijn zus en moeder verteld omdat zijn zus ons ook vertelde op dit moment voor een 2e te gaan. Op zich vind ik dat wel lekker. Zo kan ik er met haar een beetje over praten. Verder ben ik wel blij dat we het voor ons zelf houden! Hebben we straks mooi ons geheimpje. Soms vind ik het wel moeilijk om het niet te zeggen, maar om nu elke keer vragen etc te krijgen heb ik ook geen behoefte aan!

Groetjes lexy