Ik wil jullie iets voorleggen waar ik het antwoord eigenlijk wel op weet. Dus moet het gewoon even kwijt Ik maak me zorgen om de gezondheid van mijn man. Hij is een ontzettend snaaier. De hele dag door gaat er vanalles zijn mond in. Drinkt alleen maar zoete dranken, zal nooit water drinken of fruit eten. Als het aan hem ligt eten we dagelijks friet of pizza oid. heeft bijvoorbeeld afgelopen vrijdag friet gegeten, gister lunch bij de Mac en vanavond pizza. En natuurlijk de nodige snoepjes ed tussendoor. Hij is niet dik, armen en benen zijn normaal van postuur. Maar hij heeft wel een enorme, harde buik. Veel familieleden met hartproblemen. Infarct op jonge leeftijd. We hebben nu dus ook ruzie omdat ik hem er op gewezen heb dat dit niet goed is. Dat ik me zorgen maak Hoe krijg ik hem aan het verstand gepeuterd dat hij zijn eigen problemen aan het veroorzaken is? Ik ben gewoon echt oprecht bezorgd.
Niet. Hij gaat alleen maar meer z'n hakken in het zand zetten als jij er over 'zeurt' (in zijn ogen dan hè). Wat je wel zou kunnen doen, is het goede voorbeeld geven. Veel gezonde producten in huis halen, op de momenten dat hij thuis eet er voor zorgen dat de maaltijden veel groente bevatten. Haal ook Light/magere producten in huis bijv. En bruin ipv wit brood. Noten, blokjes kaas, snackgroente ipv snoep. Zo doe je het in kleine stappen en hopelijk pikt hij er wat van mee en wordt het meer een gewoonte. Verder heb je er echt weinig invloed op, je kunt hem immers niet dwingen.
Zou de huisarts iets kunnen betekenen? Als in bloedtesten, cholesterol en bloeddruk meten. Weet niet of je man hierin mee wil werken? Als het er allemaal goed uit ziet, neemt dat wat zorgen bij jou weg. Als er wel iets is, gaat er bij hem een belletje rinkelen.
Bij mijn man hielp het dat de huisarts hem erop wees. Vanwege 50e verjaardag kreeg hij een standaard check up. En daaruit kwam dus verhoogd cholesterol. Én hij heeft een smartwatch gekregen, die zijn stappen en activiteit etc meet. Dat motiveert enorm in bewegen. Maar.... je kunt hem alleen helpen als hij het echt zelf ook wil. Dus niet 'zeuren', maar wel blijven aangeven dat je je zorgen maakt, omdat je van hem houdt, en niet vroegtijdig afscheid wil moeten nemen.
Zeuren werkt averechts idd, maar je kunt hem wel ondersteunen. Mijn man heeft een smartwatch voor mij gekocht en sleept (niet te letterlijk nemen) me mee naar buiten voor een wandeling (kan mijzelf daar moeilijk toe zetten in deze tijd). Hij moet zelf willen veranderen, anders is het trekken aan een dood paard.
Ik heb er hier een met niet dat normale postuur maar met diezelfde tiks. Ik haal niks in huis qua snoepjes oid (ik heb zelf ook echt niks met snoep, hooguit chocolade en dat is alleen als ik niet fit ben). Maakt niet uit, haalt hij t zelf. Suikervrij eten koken, koolhydraatarm brood kan ik prima hoor, maar ik doe niet mser die moeite als hij vervolgens een pot haribo wegkaant. Discussie er over wordt gelijk als persoonlijke aanval gezien. Meerdere dagen boos, boeit mij niet, hij weet dat ik gelijk heb. Zn vader heeft pas 3 bypasses gehad en had er eigenlijk meer moeten hebben maar daar was te weinig materiaal voor. Grootste knuppel in t hoenderhok paar weken terug: (context: piepen dat zn shirt te klein was, weegschaal neergezet voor m en getest of die t deed en wat anders gaan doen op een andere verdieping (ik hoor ontzettend veel). "Ach je kan zeggen wat je wilt, maar in dit tempo lig je ruim twintig jaar voor op je vader voor een paar bypasses. Kennelijk win je t niet alleen met bordspelletjes van m. Aanhoudende vermoeidheid, g slaapt nu grotendeels door, is ook een signaal. " Ben toen de slaapkamer uitgelopen. Toen was t stille oorlogsvoering, prima hoor. Maar ik hoorde wel dat ie toch maar op de weegschaal ging staan...gevolgd door een "Hmmm" Als hij gezonder wil gaan leven, prima ik help m waar ik kan. Maar hij zal zelf die schakel om moeten zetten en ander ligt ie snel genoeg op een operatietafel voor een ritssluiting. Die gore magnetron hamburgers heb ik in elk geval al een tijd niet gezien. Sinds de episode een paar maanden geleden.
Uit ervaring met een vader met iele armen en benen maar buikomvang niet altijd netjes is en die zelfs een hartinfarct ternauwernood had overleefd maar na een langere tijd weer verzandde: Alleen de officiële instanties hielpen, hij moet jaarlijks op keuring bij de verpleegkundige en als hij weer gemakzuchtig is geworden zegt zij dat en dan doet hij er gelijk wat mee. De huisarts die hem weegt en meet werkt ook uitstekend Niets in huis halen helpt niet, hij koopt t en verstopt het. Bij hem is t ook zo dat het rustig 1 jaar goed gaat en dat hij daardoor dan weer makkelijker wordt en net ff wijntje extra pakt, geen handje nootjes maar gelijk 5 en de oude kaas ook nog pakt, ook gelijk 2 handen vol (hij eet geen fastfood en snoep oid, maar pinda's bevatten heel veel calorieën)
Poeh lastig. Mijn vader is net zo. Maar ipv frisdrank in de avond bier en overdag veel melk. + hij eet het liefst ongezond. Nu kookt mijn moeder altijd wel gezond en eet hij dat gelukkig wel.. Ze koopt ook eigenlijk niets te snaaien behalve voor in het weekend. Sindsdien is het wel iets verbetert, zelf gaat hij er dan gelukkig niet op uit om iets te halen. Maar hij is alsnog flink te dik. Een paar jaar terug hebben we erop gestaan dat hij in elk geval eens bloed zou laten prikken om te zien hoe zijn waardes waren.. Cholestrol was zo hoog dat er iets moest veranderen anders zou hij niet oud worden. Dat is wel een wake up call geweest. 10kg afgevallen maar t blijft voor hem lastig. De waardes zijn wel een stuk verbetert. wellicht toch een bezoekje aan de huisarts brengen als je hem mee krijgt.
Bedankt voor jullie reacties. Naar de huisarts gaan wil hij niet. Neemt nu corona als excuus. Hij gaat daarna wel. Dat zijn zus 2wkn geleden is opgenomen ivm hartproblemen doet hem niks. Steekt zijn kop alleen maar verder in het zand. Hij wordt er door meerdere mensen op gewezen, maar daar wordt hij alleen maar boos van. Hij eet hier met de pot mee. Maar als hij overdag weg moet dan rijd hij langs de Mac. Haalt zakken snoep, die meteen op gaan. Een fitbit heeft hij, maar het interesseert hem niet. We gaan wel eens wandelen, maar eens in de week volstaat natuurlijk niet. Ik wordt hier gewoon radeloos van. Snap niet dat hij zo met zijn lichaam om gaat. En het erge is, zijn 12 jarige dochter neemt dit gedrag over. Nu is ze slank, maar als de puberteit écht begint houd ik mijn hart vast.
Je hebt ook van die pakketten dat je thuis wat bloed prikt en volgens mij ook speeksel etc moet opsturen. Is dat iets wat hij nog wel wilt/kan?
Heb je dit niet met hem besproken voordat jullie gingen samenwonen? Want van wat ik heb begrepen zijn jullie nog maar pas samen toch? Het lijkt mij dat je mbt dit soort zaken wel op één lijn zou moeten zitten in een relatie.
Zo herkenbaar je verhaal.. Me vriend eet eigenlijk de hele dag door alleen maar ongezond.. Soms is 's avonds zijn avond eten zijn ontbijt en daarna begint hij de hele avond door te snoepen. Zak chips, Reep chocolade noem maar op en fruit eten ho maar.. Hij eet nooit fruit krijg het er ook helemaal niet bij hem erin hij geeft aan het niet lekker te vinden.. Het liefst eet hij ook elke dag friet.. Afgelopen week heeft ie gewoon 1x friet gehad en 2x besteld bij zo 'n kebab zaakje waar dan ook nog eens weer friet bij zit.. Als hij terug komt van de supermarkt neemt ie ook altijd frikandel broodjes mee. Water drinkt hij eigenlijk bijna nooit tenzij z 'n fles drinken op zou zijn en we nog geen nieuwe fles hebben gehaald... Hij drinkt makkelijk een 6 pack sinas of cola in een week op. Maak me soms ook heel erg zorgen om hem en zeg dit meerdere keren tegen hem.. Ik eet zelf veel groente en fruit en probeer hem ook altijd met de pot mee te laten eten maar de helft lust ie dan niet omdat meneer weer vettere hap wil eigenlijk.. Als je nog een keer er op zou dringen om naar de huisarts te gaan? Dat je zegt dat het echt niet zo langer kan het ongezonde eten..
We hebben hier wel over gehad. Dat ik een gezonde levensstijl belangrijk vind. Hij beaamde dat toen ook. Deed ook echt meer zijn best om gezond te eten, meer beweging. Het lijkt nu alsof hij zich toen wat beter voordeed dan het daadwerkelijk is. Als ik kook eet hij wel gewoon met de pot me hoor. Daar klaagt hij dan verder ook niet over.
@Luchia Aandringen om naar de huisarts te gaan gaat niet helpen. Hij weet zelf ook wel wat het probleem is, maar wil zijn levensstijl niet aanpassen, Dus die confrontatie wil hij niet aan.
Is hij geen emotie eter? Doet alsof het hem niks doet maar het doet hem wel wat en daarom eet hij ongezond. Misschien kan hij zijn gevoelens niet kwijt. Ik bedoel mannen worden vaak gezien als sterk, niet emotioneel. Terwijl ook zij wel eens een stevig potje moeten janken.. Ik roep maar wat.
Ik weet niet hoe oud jullie zijn, maar wij krijgen vanuit de huisarts een schrijven om eens cholesterol etc te komen checken, zodat ze dit eerder op kunnen pakken. Dan zou hij wel moeten.
Zolang hij zelf de klik niet maakt, kan je heel weinig doen, vrees ik. Pittig is het zeker wel, misschien inderdaad emotie-eter. Ik was over het algemeen ook nog eens "te dik" en dus ook ongezond. Die klik moest ik toch echt zelf maken, en nog elke dag moet ik ZELF keuzes maken. Elke dag friet hoort daar niet meer bij. Het is ook een verslaving (bij mij toch).
Misschien klinkt het heel stom, maar als hij niet wilt dan wilt hij niet. Probeer het los te laten. Mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad en moest stoppen met roken. Het lukt haar niet. De kans is aanwezig dat ze weer een anorysma krijgt ( ze heeft er 5(!) gehad) ik kwam heel snel op het punt dat het haar keuze is, haar leven. Wie ben ik om er elke week wat over te zeggen en daarmee een discussie te starten? En ik snap dat dat voor heel veel mensen lastig is, loslaten. Maar ik denk dat het op dit moment geen zin heeft om de strijd aan te gaan, want die verlies je. Het enige wat het jou op dit moment bezorgd zijn discussies, ruzies. Het is je mans leven, jij kan niet voor hem bepalen wat hij eet ja of nee. Laat het los.