Ik ben op zoek naar ervaringsdeskundigen die me een hart onder de riem kunnen steken of tips kunnen geven. Volgend jaar zal m'n dan 8 jarige dochter van school moeten veranderen. Ze is niet gender conform (noem het maar even zo, omdat we niet weten waar het heen gaat en dit vrij neutraal is) en ziet eruit en "gedraagt" zich als jongen. Omdat ze al sinds haar 5e naar haar huidige school gaat accepteert iedereen haar hier gewoon als "een van de jongens". Ze wordt door jongens uitgenodigd op feestjes waar alleen jongens worden uitgenodigd, in de pauze speelt ze als enige meisje met een grote groep jongens en kort samen gevat zit ze hier sociaal gewoon heel fijn. We hebben echter al een paar keer meegemaakt bij hobbies en op kamp dat kinderen die haar nog niet kennen nu ze wat ouder wordt niet zo goed weten wat ze met haar aan moeten en de jongens haar niet altijd meer automatisch mee laten spelen als een van de jongens. Hoewel ze er qua kleding en haar als een jongen uitziet, heeft ze wel een meisjes gezichtje en is ze vrij kort - dus steeds vaker zien mensen wel dat ze een meisje is. Ze (en ik...) weet dan niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Helaas moet ze dus volgend jaar dus naar een nieuwe school en ik ben zo bang dat ze dan ook op school minder aansluiting zal kunnen vinden als de jongens haar niet gewoon accepteren als een van hen. Ze is best heel gevoelig en hoewel ze heel sociaal kan zijn en genoeg sociale vaardigheden bezit, kan ze ook helemaal in haar schulp kruipen en erg verlegen/afwachtend zijn als ze het idee heeft dat andere kindjes haar raar of anders vinden (dit heeft ze me vertelt nav een nare interactie op kamp). We hebben het nu al een paar keer meegemaakt dat ze zich bij geen enkel groepje echt fijn kan aansluiten en er een beetje bijhangt, maar gelukkig kwam ze op school dan altijd weer in een warm bad. Ik vraag me af of er iets is dat ik als moeder nu al pro-actief zou kunnen doen? Soms denk ik dat het slim is om met haar te bespreken dat naarmate kinderen ouder worden ze soms tijdelijk wat lastiger door oppervlakkige "gender dingetjes" kunnen heenkijken en wat meer tijd nodig kunnen hebben om haar echt te leren kennen en accepteren, maar dat dit absoluut niet aan haar ligt. Aan de andere kant wil ik haar niet bij voorbaat als angstig maken. Zijn hier moeders met al wat oudere kinderen, die soortgelijke situaties meegemaakt hebben? Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ik lees graag even mee! Hier een dochter van bijna zes die ook niks liever wil dan een jongen zijn. Ze is nog jong en het kan nog alle kanten op maar ik merk dat ze wel stoeit met andere kinderen die haar soms niet begrijpen/accepteren.
Moeilijk, ik denk dat het ook deels van de plaats afhangt, de school enz. Mijn dochter heeft al jaren een vriendin, op de basisschool was het nog een vriend, maar het was toen al duidelijk dat het geen jongenstype was, dus dat hij tegenwoordig een zij is en een andere naam heeft enzo, daar keek niemand van op. Volgens mij wordt het op de middelbare school wel aardig geaccepteerd.
Sowieso zou ik contact met de nieuwe school opnemen en het bespreken. Die kunnen dan in de klas waarin zij komt alvast voorlichting geven. Dan zijn de kinderen voorbereid en is de acceptatie waarschijnlijk wat normaler. Naar je dochter toe zou ik het inderdaad zeker bespreken. Eigenlijk gewoon zoals het is. Dat de kinderen op school haar allang kennen en weten hoe ze écht is (en dus een leuk persoon is). Maar dat nieuwe kinderen die geen moeite doen om haar te leren kennen niet erachter komen hoe leuk ze is. Dat het niet aan haar ligt dat ze geen aansluiting heeft maar aan de andere kinderen.
Ja, zo'n gesprekje had ik ook in m'n hoofd. Maar omdat ze best een piekeraar kan zijn, ben ik dan ook weer bang dat ze ze zich dan misschien erger zorgen gaat maken. Maar ik denk dat het uiteindelijk waarschijnlijk wel het beste van "de twee kwaden is", want als het haar overvalt is dat natuurlijk ook naar! Ik zal het op school zeker aangeven. Ik heb dat tot nu toe ook elke keer gedaan bij een nieuwe hobby.
Je hebt helemaal gelijk dat het van de omgeving afhangt. Dat is tot nu toe precies onze ervaring. Bij de ene hobby wordt ze als vanzelf geaccepteerd en rept niemand erover en bij de andere krijgt ze een heleboel vragen over waarom ze zich zo kleed enzo. Helaas hebben we uiteindelijk niet zoveel controle over de school, omdat dit grotendeels bepaalt zal worden door waar we gaan wonen en dit wordt geregeld door m'n mans werk. Ik hoop dus maar dat er in ieder geval een aantal open minded jongens zijn, die met haar willen spelen (of nog andere jongensachtige meiden zoals ze zelf is).
Heeft jouw dochter het ook al sinds het "begin"? Bij mijn dochter is dit al gaande sinds ze 2 was. Ze dacht toen al dat ze een jongetje was en niets dat ik zei kon dat veranderen. Pas op haar 4e snapte ze dat ze een meisjeslichaam had, maar nog steeds vond ze zichzelf een jongetje. Tegenwoordig vindt ze het prima dat ze een meisjeslichaam heeft, zolang ze maar een jongenskapsel en kleding mag. Ik hoop dat ze haar lichaam ook blijft accepteren als ze straks in de puberteit komt. Haar grote zus is nu borsten aan het krijgen en ze roept nu dat ze "die dingen" absoluut niet wil.
Dit wilde ik ook als tip geven! Juist deze situatie moet de school aangrijpen om hier de klas voorlichting over de geven. Het is, ondanks dat het lastige situaties met zich mee brengt, helemaal niet gek namelijk. Als de klas weet wat de gedachte erachter is en weet wat ze kunnen verwachten, zal dat alleen maar meewerken. Wellicht kan je kind al even in de klas komen om kennis te maken. Niet meteen. Hop, bam voor de klas. Maar bijvoorbeeld in kleine groepjes zodat ze/hij ( sorry ik weet niet wat ik moet aanhouden ) zelf ook vragen kan beantwoorden?
Ik snap je punt helemaal, ik denk alleen dat ze het echt heel naar zou vinden als ze vragen zou moeten beantwoorden of als voorbeeld wordt gebruikt voor een sociaal praatje over gender in de klas. Ze is een kind dat het liefst totaal niet opvalt. Ze vindt het al vervelend als mensen een opmerking maken over wanneer ze naar de kapper is geweest of een nieuwe trui heeft, haha. Dus als alle ogen op haar vallen, zou ze zich echt heel erg ongemakkelijk voelen. Ik wil het wel met school bespreken, maar wil ze dan ook vragen om het juist niet expliciet over haar te hebben in de klas, maar misschien gewoon goed op te letten of ze niet buiten de boot valt en kinderen aan te spreken die naar tegen haar doen. Overigens gebruik ik (nog) gewoon zij/haar. Ze heeft hier nog nooit bezwaar tegen gemaakt en ik heb niet het idee dat het haar ook maar enigzins interesseert op dit moment.
Ik denk wel dat het lastig is om haar niet op te laten vallen. Wij volwassenen halen onze schouders op, heette iemand welkom en gaan door met de orde van de dag. ( helaas ook niet iedereen, maar dat terzijde ) Voor kinderen, zeker op een nieuwe school, is het allemaal nieuw en onbekend. Hun hersenen zijn nu eenmaal nog niet zo ver ontwikkeld zodat ze zich kunnen gedragen zoals wij zouden doen in zo’n situatie. Dus opvallen.. hoe graag ze dat niet wil, dat gaat toch gebeuren. Ook met een goede voorlichting. Ik denk dat het ook zaak is haar daar op voor te bereiden. Wellicht kun je nog contact opnemen met school en vragen of ze wellicht eerder zo’n situatie aan de hand hebben gehad. Wellicht zijn er meer kinderen die zich zo voelen als haar en is de klas/school er al lang bekend mee en is er helemaal geen reden tot ongerustheid daarover Waarom moet zij van school veranderen als ik vragen mag?
Ja, hier heb je misschien wel een punt. Lastig. Ze moet van school veranderen, omdat we voor werk moeten verhuizen.
Hoi! Ik ben geen ervaringsdeskundige, als in, ik heb geen niet gender conform kind. Ik wilde toch graag even reageren voor dat 'hart onder de riem'. Mijn oudste zit nu in 2 havo en hij heeft meerdere niet gender conforme kinderen in de klas, zowel nu als in zijn eerste jaar. Het is een vrij kleine middelbare school in een middelgroot dorp (dus geen stadsschool) en toch wordt hier door niemand moeilijk over gedaan. Iedereen wordt geaccepteerd en niemand vindt het raar ofzo. Voor iedereen is het gewoon zo zeg maar. Ik denk dus wel dat het voor deze generaties normaler is dan vroeger. Verder zou ik idd wel het gesprek met haar aangaan vantevoren, precies zoals jij beschrijft, zodat ze weet dat het niet aan haar ligt en dat jullie haar steunen zelfs al zouden er kinderen stom reageren. Qua in de aandacht staan ben ik ook bang dat dat toch wel gaat gebeuren, alleen al omdat ze nieuw is. Ik hoop dat ze snel haar plekje vindt op de nieuwe school en ik wil nog zeggen dat ik het super stoer vind dat ze de keuze durft te maken om haar niet conformiteit te uiten!
Mijn dochter heeft op haar voorgezet onderwijs alle vrijheid gekregen; daar kan echt alles! De eerste klassers doen allemaal mee met paarse vrijdag, er zijn spelletje, de regenboogvlag wordt gehezen en er zijn diverse lezingen. Mijn dochter zit nu 3 vwo en is bi en vrij, geeft ook deze lezingen in de eerste. Ik zou aan diverse scholen vragen wat zij doen op deze dag en hoe zij erin staan, de kans is groot als ze er vrij is staan het voor je dochter ook makkelijker is om zichzelf te zijn. Vraag ook naar commissies die dit dragen binnen de school.
Vanaf dat ik me kan herinneren wilde ze al een jongen zijn. Laatst had ze zich stoer aangekleed en kwam ze me dat laten zien. Dus ik zei hoe stoer ze eruit zag en dat ze even in de spiegel moest kijken. Ze kwam helemaal beteuterd terug en zei dat ze zich in haar hoofd echt een jongen voelt maar als ze dan in de spiegel kijkt, ziet ze een meisje. Ook wil ze het liefst geen borsten of anders die van mij (ik heb een A cup) en heeft ze het nu al over medicijnen die ze later wil om een jongetje te worden. Ik probeer de opvoeding nu vooral heel neutraal te houden, ik wil haar ook niet onbewust een bepaalde kant op duwen want het kan nog alle kanten op. Echter vind ik het soms wel moeilijk voor haar dat ze niet begrepen wordt.
Wat klinkt dat als een fijne school! Zo'n school zou ik ook graag willen voor m'n dochter. We kunnen gelukkig wel enige invloed uitoefenen op welke school het wordt, maar niet heel veel, omdat we wel gewoon naar een openbare school willen en waar je woont dan natuurlijk bepaalt voor welke school je in aanmerking komt. Hopelijk zit er een fijne school tussen zoals de jouwe!
Dit klinkt heel erg als mijn dochter, behalve dat mijn dochter vooralsnog wel blij is als ze in de spiegel kijkt. Volgens mij heeft ze een beetje bodydysmorphia op een positieve manier , want ze denkt dat ze er heel stoer en mannelijk uitziet, terwijl ze juist een heel schattig koppie heeft, hahaha! Ze praat ook met een veel lagere, aangeleerde stem dan haar natuurlijke stem. En ze is dus ook bang om borsten te krijgen. Ik heb ooit een keer gezegd dat we, als ze het echt heel erg vindt, kunnen kijken of we met een dr. via hormoon spuiten haar borstgroei kunnen remmen en daar heeft ze het nu vaak over als het over borsten gaat. Ik hoop alleen stiekem dat dit niet nodig zal zijn, want ik vindt het toch wat eng wat die hormonen op de lange termijn met je lichaam doen. Ik probeer daarom regelmatig haar aandacht te richten op hele mannelijke vrouwen, die nog wel een vrouwen lichaam hebben, maar er verder uitzien op een manier die haar aanspreekt. Misschien helpt dit haar om te accepteren dat ze zich ook met haar eigen lichaam helemaal op haar eigen manier kan uitdrukken en heel "mannelijk" kan zijn. Wij proberen overigens ook heel gender neutraal op te voeden. Dit maakt het alleen nog maar duidelijker dat het echt uit haar komt en niets met onze opvoeding te maken heeft. Haar oudere zus is juist heel erg prototypisch girlie, totaal het tegenovergestelde van de jongste, terwijl we ze toch echt dezelfde opties qua hobbies, speelgoed, kleding, etc hebben aangeboden.
Als ze van zichzelf snel piekert zou ik dat gesprek denk ik niet aan gaan. Dan maakt ze zich misschien wel onterecht nu al zorgen. Of dat gesprek pas kort voor de verandering van school voeren zodat die tijd dat ze zich zorgen kan maken zo kort mogelijk is. Ikjes geen ervaring maar naar mijn idee zijn kinderen wel veel meegaander dan volwassenen. Zien wij sneller beren op de weg en nemen kinderen dingen sneller aan zoals ze zijn. Word ze op de nieuwe school als jongen of meisje geïntroduceerd? En spreken jullie haar nog aan met haar eigen naam of heeft ze ook een jongens naam uitgekozen? Het kan verwarrend zijn voor kinderen dus het idee dat hierboven werd gegeven dit met de nieuwe school te bespreken en te vragen of de kinderen in die klas van te voren voorlichting kunnen krijgen scheelt denk ik ook al een stukje in het begrijpen. Vind je dochter het vervelend vragen over te beantwoorden? Anders kan ze het misschien samen met de nieuwe docent aan de klas uitleggen, alle vragen die de kinderen (logisch) hebben beantwoorden en dan is het daarna zoals het is en hopelijk pakken de kinderen het dan op zoals het hoort als alle vragen zijn beantwoord en kunnen ze beginnen aan het leren kennen van je dochter als persoon en niet als dat meisje dat een jongen is en waar zoveel vragen over zijn die misschien achter haar om onderling worden besproken en groter worden gemaakt dan dat ze er zelf duidelijke antwoorden op heeft gegeven.
Verschilt heel erg per regio hoe dat werkt. In de stad waar wij wonen speelt dat regio verhaal maar in een beperkt aantal wijken en dan nog op een zeer klein aantal scholen.
hier in Amsterdam is het qua middelbare scholen verschrikkelijk geregeld. Kinderen moeten een lijst van 10! Scholen van hun keuze doorgeven. Daarna word gekeken naar postcode en aantal plaatsen en hoor je waar ze terecht komen. Op de basisscholen is dit nog niet zo erg al is nu op de school van mijn dochter een soort leerlingen stop voor de komende jaren. Er worden alleen nog kinderen toegelaten die broertje of zusje van een al schoolgaand kind zijn en voor de rest is het aanvullen met kinderen zolang er ruimte is en dan op volgorde van inschrijving. De kinderen die over 4 jaar naar de basisschool gaan moeten in principe vlak na de geboorte al worden ingeschreven. Doe je dit pas met 1 jaar dan weet je zeker dat er geen plaats is. Heeft er vooral mee te maken dat ze een kleine school willen blijven en absoluut niet willen uitbreiden. We hebben nu net geen 200 leerlingen op dit moment. En bij echt nokvolle klassen (was ze liever niet willen) is er maximaal ruimte voor 224 leerlingen.