Hallo Allemaal, Mijn man en ik zijn bijna 10 jaar samen, waarvan 6 getrouwd. We hebben twee dochters, 4 en 2. De afgelopen 2 jaar zit ik helemaal niet lekker meer in mijn vel, mijn relatie, mijn werk. We hebben hier wel gesprekken over gehad, en we zouden er aan werken, maar keer op keer leken we beide niet genoeg gemotiveerd om hier echt hard aan te werken. Zo hebben we 2 jaar door gekabbeld, totdat na de zomervakantie voor mij de emmer vol was. Hij zat ook niet lekker in zijn vel en ik kreeg allerlei vage verwijten naar mijn hoofd. Dit heeft die emmer gigantisch doen overlopen en ik wist toen, ik ben er helemaal klaar mee! Kort daarop heb ik contact gezocht met een oude vriend, die ik altijd bij me uit de buurt heb gehouden, omdat we een enorme aantrekkingskracht op elkaar hebben. Maar nu kon ik dat niet meer opbrengen en die klik was er nog steeds in alle heftigheid. Zes weken geleden heb ik mijn man dus gezegd dat ik zonder heb verder wil, maar kort daarvoor heb ik me ook ziek gemeld van mijn werk (burnout). Het kwam als een donderslag bij heldere hemel voor hem. Maar ook nu nog na 6 weken heeft hij nog heel erg de hoop dat het goed komt, zodra ik therapie krijg voor mijn burnout. Zelf sta ik 100% achter mijn keuze. Maar ik weet niet goed hoe ik het verder aan moet pakken. We hebben onze beide salarissen hard nodig om onze hypotheek en andere lasten te betalen. Ik ben wel bezig om te kijken of ik tijdelijk ergens kan wonen, maar het schiet niet op. Ik voel me nu ontzettend naar in de thuissituatie, voel me totaal benauwd hier. Zou het liefst mijn spullen en de meiden pakken en weg gaan, maar ik kan nergens heen! Daarnaast wil hij natuurlijk niet dat ik de kids meeneem en dat snap ik. Maar ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen! Hoe moet ik dit in gang zetten? Ik hoor graag jullie tips, want ben het spoor echt even bijster. Liefs, Nadien
Oohh wat een rot situatie!! Als ik jou was zou ik nu t nog kan even de tijd nemen om voor jezelf alles op een rij te krijgen voor je halsoverkop de deur achter je dicht trekt.. Je zegt dat t al 2 jaar niet zo lekker gaat dus dan zouden nog een paar weken toch ook geen kwaad kunnen , probeer als je t benauwd krijgt (wat ik me heel goed voor kan stellen) even goed in en uit te ademen en te bedenken dat je er al mee "bezig" bent om je nieuwe leven in GTA richten alleen nu nog even vanuit je oude situatie. Het klinkt misschien vals wat ik nu ga zeggen maar profiteer nog even van het feit dat je man nog hoop heeft voor jullie.. Zeg dat je ruimte en tijd nodig hebt voor jezelf ook als heb hè voor jezelf de keus al gemaakt.. Bedenk dat je voor je meiden het beste wil ook al is het voor jou nog even afzien , misschien kan je wat hulp vragen aan je oude vriend. Heb je echt een buren out? Of was het allemaal gewoon ff teveel? Zoek naar een woning , maak een reken plaatje etc. En neem je tijd om iedere stap even te overdenken want het laatste wat je wil is jezelf t nog moeilijker maken en omdat je man nog hoop heeft is hij misschien wel meer bereid aan dingen mee te werken.. Klinkt lullig maar probeer er even gebruik van te maken je wilt tenslotte het beste voor je kinderen en jezelf dus liever zo dan met knallende ruzie halsoverkop vertrekken en een ex achterlaten die niet meer bereid is mee te werken aan de eerste stappen van jullie nieuwe leven ZONDER elkaar! Mssn kun je advies vragen aan ouders desnoods schoonouders oid Nou meid ik hoop dat t uiteindelijk allemaal goed gaat komen voor jou en je kids X
Bedankt Killo, dat is eigenlijk heel mooi gezegd allemaal. De situatie is nog steeds dat we in een huis wonen en dat voelt raar. De hele maand december kan ik gelukkig in iemands huis wonen voor een maandje, die afstand heb ik echt heel hard nodig. Maar inderdaad, voor de kinderen moet gewoon alles op een goede manier geregeld worden, dat is ook absoluut wat ik wil! Burn-out lijkt het erg veel op, er speelt ontzettend veel op het moment. Daardoor voel ik me ook zo verward elke keer en weet ik niet goed hoe we de dingen aan moeten pakken. Financieel is het een rot situatie, omdat er niet zomaar geld is, om naast ons koophuis, nog een huurwoning te gaan huren.... Helaas wonen mijn ouders heel ver weg, dus kan ook niet tijdelijk bij hen inwonen.... Tis lastig allemaal, maar heb wel hulp gezocht bij maatschappelijk werk, hopelijk kunnen zij mij een beetje opweg helpen. Groet, Nadien