Ik weet niet of ik het hier moet plaatsen maar moet het even kwijt. 1,5 week geleden is mijn oma opgenomen in het ziekenhuis omdat ze in elkaar was gestort. Vandaag is gebleken dat ze long kanker heeft met uitzaaiingen naar haar lymfeklieren. Het ziekenhuis heeft haar nu eigenlijk opgegeven omdat ze zwaar verzwakt is en reeds 80 jaar oud. Oma zelf is erg verdrietig maar wil in ieder geval doorgaan tot onze kleine is geboren want ze wil haar achter kleindochter nog graag ontmoeten. Door alle kwaaltjes en ongemakken mocht de kleine wat mij betreft wel komen met 37 weken, maar nu hoop ik dat ze blijft zitten tot 42 weken zodat oma er zolang mogelijk is. Het is zo bitterzoet.... Bedankt voor het luisteren lezen..
Dank jullie! Moest het even kwijt zit helemaal alleen thuis verdrietig te zijn! Wat steun voelt fijn!
Jeetje wat een dubbel gevoel heb je. Ik hoop echt dat je Oma het mag meemaken dat jullie kleintje wordt geboren dat is het belangrijkste bij zowel jou en je oma. Sterkte in deze moeilijke en verwarrende tijd!
jeetje wat zwaar zeg. Maar ik begrijp hoe je je voelt. Ik ben onlangs mijn schoonvader verloren aan de strijd aan kanker. Hij wist dat ik in verwachting ben, maar helaas was het een zware en verloren strijd voor hem. Nu is alles zo dubbel. Je geniet van het leventje dat in je groeit, maar je bent verdrietig om het verlies van een dierbare. Sterkte meis en hoop dat je oma het nog mee mag maken
Bedankt, jij nog gecondoleerd. Het is inderdaad zo dubbel, je kijkt uit naar een nieuw leven en verliest een ander. De vrede haal je nog een beetje uit het feit dat ze toch lang bij ons heeft mogen zijn (80 jaar) maar op de een of andere manier is het toch te jong als het je eigen familie betreft.
Wat moeilijk, En ja 80 is al een behoorlijke leeftijd, maar maakt het niet makkelijker om iemand te verliezen. Hopelijk hebben jullie nog genoeg tijd samen met je oma, zodat ze ook nog lekker kan genieten van jullie kleine meid. Heel veel sterkte de komende tijd
Mijn oma is 31 oktober overleden, op 90 jarige leeftijd.Het kwam erg onverwacht. Toen ze werd opgenomen werd er gevraagd of ze nog gereanimeerd wilde worden en toen zei ze dat ze haar achterkleinkind nog graag wilde zien. Helaas.... maar ik troost me met de gedachte dat onze kleine er nu een beschermengel bij heeft.
Dat vind ik een hele mooie gedachte. Sterkte meid, ik hoop dat je oma het allemaal gaat redden. Je hebt het allemaal niet voor het zeggen met dit soort dingen.
moeilijk is dat he? Mijn oma heeft mijn positieve test net niet meer meegemaakt. Ze overleed een paar dagen daarvoor plotselin. Ik had het haar zo graag nog willen vertellen, maar helaas. Wel een mooie gedachte van Zara dat de kleine er nu een beschermengel bij heeft! @TS: veel sterkte en ik hoop dat je oma het nog mag meemaken.
Jeetje wat een heftig verhaal zeg! Heel cru om te zien dat nieuw leven en de dood zo met elkaar verbonden kunnen zijn. Heel veel sterkte! Ik hoop dat mijn oma ook nog even kan genieten van haar eerste achterkleinkind. De laatste jaren merken we steeds meer dat de gezondheid wat achteruit gaat en de geleende tijd ingegaan is... Nogmaals veel sterkte!
Wat moeilijk zeg! En wat een dubbel gevoel.. Ik duim dat je oma haar achterkleinkind nog zal kunnen zien! En dat het nog lukt om een prachtige foto te maken die je later aan je kleintje kan laten zien. Ik kan me één van mijn eigen opa's niet meer herinneren maar k heb wel een foto waar ik als baby samen met hem op sta. Voor jullie kleintje zal dat dan ook een mooie herinnering zijn. Heel veel sterkte de komende tijd!
Herken je verhaal Mijn tante (42 jaar) had longkanker toen ik net zwanger was van ons zoontje, had echt enorm meegeleefd met ons omdat ik moeilijk zwanger raakte en was dan ook zo gelukkig toen ik eindelijk zwanger bleek te zijn. Ze hoopte echt zo dat ze ons kleine mannetje nog mocht leren kennen en oh wat hoopte ik dat ook! Helaas heeft ze het allemaal niet meer mogen meemaken.. toen ik exact 16 weken zwanger was is ze overleden... We hebben haar de dag ervoor nog wel kunnen vertellen dat we een jongetje verwachten en wat was ze blij voor ons! Wanneer onze zoon geboren is en we het ziekenhuis mochten verlaten zijn we hem eens gaan tonen op het kerkhof was heel confronterend.. Nu moet ik wel zeggen dat ik echt het idee heb dat we een fantastische beschermengel hebben! En mss héél raar maar nu deze zwangerschap was ik spontaan zwanger geworden en had ik van in het begin het gevoel dat de baby verwacht werd rond mijn tante haar verjaardag en wat bleek bij de echo? Wij verwachtten ons meisje de dag voor tante haar verjaardag! (11 maart word ze verwacht en 12 maart verjaard mijn tante) Ik ben er bijna van overtuigd dat ik 12 maart ga bevallen! Ons meisje krijgt dan ook de 2de naam van mijn tante "Kristine" Schrijf het gerust van je af! Het is helemaal niet niks hoe jong of oud ze ook zijn het zijn je geliefden en die wil je niet afgeven! Héél veel sterkte deze komende periode en ik hoop echt heel erg dat je oma nog kan babyknuffelen! En maak dan idd maar heel veel foto's want wat vind ik het jammer dat ik onze kindjes nooit een foto kan tonen met mijn allerliefste tante!
Hey meid, gatver, wat een situatie! Even een digi-knuf. Heel veel sterkte. Hoop dat oma de kracht vindt om haar achterkleinkind te ontmoeten. Heel veel sterkte meid!