Zes weken geleden ben ik bevallen. Ik voel me op en top gelukkig met onze kleine spruit. Maar omdat ik me zo happy voel, overvallen mij soms rare gedachten. Namelijk of ik straks ook gelukkig ben als de baby geen baby meer is maar een peuter. Of ik haar dan ook nog zo lief vind. En of ik zelf nog wel gelukkig ben als ik 50 ben ofzo.... Denk er niet de hele dag aan hoor, maar soms overvalt het me... Jullie na de bevalling ook van die zotte gedachten gehad? Kwestie van hormonen?
hoi meis ik herken dit heeeeeeeel goed, ik ben nu net 2 wk geleden bevallen, en ik voel me soms ook zo klote...die gedachtens gaan maar door...doe ik het wel goed, ben ik een goede moeder, en ben zo bang voor enge dingen... haal de gekste dingen in mijn hoofd, wat als ik hem laat vallen, wat als zijn hoofdje stoot ect ect...word er NIET goeeeeeeeeed van! en dit vooral s'avonds....bah bah bah! groetjes
maak je geen zorgen meid, ik houd elke dag meer van mijn kleine meisje. Ze is nu bijna 4 en als ik haar zie lopen en praten dan ben ik zoooo super trots en blij dat ik haar moeder ben.... Echt het wordt steeds leuker omdat je ook steeds meer contact hebt met je kind... Maar ik herken het wel...je wordt zo overspoeld door liefde voor je kind, hoe kan zoiets nog ooit geëvenaard worden he.... Zeggen mensen ook nog dat je trouwdag je mooiste dag uit je leven is! Nou diegene die dat heeft bedacht had zeker nog nooit een kind gekregen, hahahaha
De gedachten herken ik ook . ik ben nu 11 weken geleden bevallen .In het begin dacht ik ook ,misschien vind mijn zoontje mij niet leuk of ik dacht dalijk laat ik hem vallen of stoot zijn hoofdje . Nu lacht hij en herkent mij en dan wordt je helemaal verliefd op je baby . Zelf vond ik de eerste maand erg zwaar .Maar nu ben ik heerlijk aan het genieten .
Mijn gedachtes zijn anders. Ik hou zo veel van mijn dochtertje dat ik me wel eens af vroeg of ik dan nog wel genoeg van mijn man kan houden. Ook zo'n stomme gedachte. Gelukkig was dat alleen de eerste 2 weken na de bevalling. Nu weet ik beter. Ik hou misschien nog wel meer van hem nu hij mij zo'n mooie dochter heeft geschonken, maar toen... Elke dag was ik er wel een keer panisch om aan het janken. Die hormonen...
Het wordt voor een gedeelte vanzelf makkelijker. Zal inderdaad wel aan de hormonen liggen of zo 8) Wat wel belangrijk is is dat je je beseft dat piekeren geen zin heeft. Je hebt je rust echt hard nodig. Als er iets gebeurd, vertrouw dan op jezelf. Het is waar, het wordt steeds leuker. .
Wat fijn om te lezen dat nog meer mensen van die zotte gedachten hebben! Vooral het antwoord van meinouw die al een meisje van vier heeft en nog steeds geniet heeft me goed gedaan (de rest van de antwoorden ook hoor, meiden ) Het zal inderdaad vanzelf wel wat minder worden!
hahah heel erg herkenbaar en geloof me alle leeftijden zijn geweldig gewoon ik kan het weten heb ze in alle leeftijden waar ik nu weer best moeite mee heb is het loslaten kimberley en alisjha zijn echt van het zelf doen zelf opstaan zelf naar school zelf zelf zelf alles zelf en het ergste is ze kunnen het ook nog heel leuk om te zien maar zooo moeilijk je bent zoo gewent alles voor hun te doen en opeens hebben ze je niet meer nodig (lijkt het) dus meid lekker verliefd zijn op je kindje en je zult zien dat je meegroeit in de tijd groetjes nathalie
haha, ik herken het helemaal. Ik vraag me ook soms af als het heerlijke babyvet eraf is of ik mijn zoontje dan net zo schattig vind. Raar he? Rationeel weet ik uiteraard wel dat het zo blijft, maar ik vraag het me toch af. Echt van het zotte!