Sorry meiden, maar het lijkt wel alsof ik gewoon niet kan genieten van deze zwangerschap. Ben zo onzeker. Woensdag moet ik naar de verloskundige en dan ben ik 13w3 zwanger. Ik ben zo bang dat het hartje niet meer klopt. Vorige week maandag heb ik met 12w1 een goede echo gehad. Hoeveel kans zou er nu zijn dat het fout is? Ik weet niet waarom ik zo bang ben. Maar ik heb ook geen verschijnselen en zoals ik al eerder in een topic zei: mijn buik groeit niet. Ik voel wel sinds een week of 2 mijn baarmoeder (denk ik tenminste), het voelt harder onder in mijn buik en als ik voor de spieger sta zie ik een minibultje. Maar het lijkt alsof het niet groeit! Maak me zo'n zorgen! En dat wil ik niet meer! Ik wil gewoon gaan genieten van het kindje in mij! Nou dat moest ik even kwijt!
Je zeurt helemaal niet meis ! Het is heel begrijpelijk dat je je onzeker voelt. En geloof me, dat blijf je enigsinds toch wel een beetje heel je zwangerschap houden, althans ik wel hoor Maar probeer ook een beetje te gaan genieten. Want voor je het weet zijn de negen maanden voorbij, het gaat allemaal zo snel, echt geloof me. Straks als je buik wat groter gaat groeien, je je kindje gaat voelen is het allemaal weer anders. Meis probeer te genieten van het grote wonder in je buikkie. Liefs
Ik sluit me aan bij Matrix! Probeer te genieten! Iedereen heeft die vorm van ongerustheid, nu al een bezorgde moeder mooi toch!
Je hebt met 12 weken een goede echo gehad, nou dan is de kans heeeeeel minimaal dat er daarna alsnog wat mis gaat. Waarom zou je je zorgen maken? Dat hoeft niet, je hebt geen reden tot zorgen maken. En dat je niet bent gegroeid maakt niet uit, je ben 'nog maar' 13 weken (als ik het zo even mag zeggen). Bij mij was er ook nog niks te zien toen. En nu? Pffff, het gaat nu echt snel hoor. Ach ik heb ook wel eens dat ik denk zou het allemaal nog wel goed zijn (moet morgen voor controle en de laatste keer was 5 weken geleden). Je leest wel eens gekke dingen, maar trek je daar niks van aan, teer op die echo van vorige week! Die gaf toch duidelijk aan dat alles goed zit?! Groetjes Miep
Het is heel normaal dat je je zorgen maakt. Ik kon pas na 20 weken genieten. Voor de 20-weken echo was ik niet zenuwachtig en sindsdien heb ik me ook niet zo onzeker meer gevoeld. De eerste weken was ik steeds bang dat het mis zou gaan, maar als je zwangerschap vordert, zul je merken dat dat steeds minder wordt. En nu geniet ik met volle teugen en is het afwachten op het groot moment .
Ik voel ook vanalles nu. Het is zo onzeker. Ik voel nu veel gerommel in mijn buik (net zoals in het begin). Het lijkt alsof het mijn darmen zijn. Het voelt heel raar, en ik ben ook soms misselijk! Zucht....soms denk ik dat ik de enige ben die zo denkt! Kan soms ook zo chagarijnig reageren op mensen, omdat ik zo onzeker ben. Ik hoop dat alles goed is!
je zeurt niet hoor meid! ik geniet nu pas.. nu ik heb hem echt van dichtbij heb gezien(3/4d) voor die tijd ook nooit echt kunnen genieten! blijf in je kleintje geloven.. dat gestress is ook niet lekker
Ik heb hem ook nog maandag gezien (ook 3d). Was super, maar toch ga ik twijfelen, stom he? En dan bij alles wat ik voel, denk ik...wat is dit? Dus dat gerommel heb ik nu opeens last van en dan denk ik; waarom heb ik dat nu? Ik kan gewoon niet wachten tot de kleine in augustus in mijn armen ligt!
Ik herken het ook hoor. Dat gerommel kan ook goed komen omdat nu alles begint te groeien, en een nieuw plaatsje moet krijgen. Ik had rond de 13 weken ook zo'n gevoel, en ik baalde ook dat mijn buik niet groeide. Maar een week later begon het opeens! Vertrouw op jezelf, op de echo. De kans is heel klein dat het nu nog fout gaat! En twijfelen is heel normaal. Ik heb hem vorige week gezien bij de 20-weken en toen pas had ik echt voor het eerst het blije gevoel van 'Ik ben zwanger!'.
hm ik vroeg me af of alles goed ging omdat ik nog steeds enigzins afval.. en toen was de vraag wanneer het afvallen toch echt moet zijn opgehouden het antwoord verrassend genoeg was dat er zelfs mensen zijn die de hele zwangerschap niet noemenswaardig aankomen en dat kindje toch altijd neemt wat het nodig heeft ergo.. dat ik me dus geen zorgen hoefde te maken zolang ik maar gewoon goed at.
Je bent helemaal niet de enige hoor, integendeel er zijn veel meiden die zich onzeker voelen en blijven voelen. Wat ik al eerder zei, dat hou je toch wel een beetje(van mijzelf uitgaande) tot aan het eind toe, maar niet dat je dan niet geniet ofzo, dat wel, maar met mate Wees eerlijk, je moet realistisch blijven, dat was ik ook, soms vond men mij te nuchter, dat ik niet op die roze wolk zat, nee dat klopte, ik deed wel genieten op mijn manier, ik ging van week naar week, in het begin had ik zoiets van eerst die 3 maanden maar eens zien, dan ga je naar je 20 weken echo toeleven, toen dacht ik van (want dat had ik gelezen) 28 weken als we dat maar weer gehad hebben....want dan is je kindje levensvatbaar en iedere dag dat het langer mag blijven zitten is meegenomen. Misschien klinkt dat heel raar voor sommigen ? Maar het kindje in mijn armen houden dat was voor mij het moment dat ik pas echt kon gaan genieten, dat je weet dat alles goed is gegaan tot aan het eind toe. Ik bedoel er mee te zeggen, geniet op jouw manier, iedereen ervaar het weer anders meis, geen vrouw is hetzelfde. Ik heb ook op mijn manier kunnen genieten van mijn zwangerschap, had totaal geen (noemenswaardige)klachten en mijn buik vond ik geweldig en was hem nog lang niet zat toen ik kwam te bevallen, ik heb enorm mijn buik in het begin gemist na de geboorte van mijn dochter dat mogen jullie gerust weten.
Ik ben ook bang dat ik dit gevoel de hele zwangerschap blijf houden. Ik hoop het natuurlijk niet. Als ik dan een keer positief denk en tegen mijn vriend zeg: zullen we namen gaan bedenken. Zegt hij weer: het duurt nog zolang.....en dan denk ik weer dat hij bedoeld: het kan nog fout gaan... zucht hormonen? Maar nee het is nog geen roze wolk voor mij. Het heeft ook een tijd geduurd voordat ik zwanger raakte en ik dacht altijd: als ik zwanger ben dan ben ik tenminste gelukkig, nu ben ik zwanger en ik kan alleen gelukkig zijn vlak nadat we het hartje gehoord hebben. Ik wou dat mijn buik ging groeien en dat ik iets voelde schoppen of bewegen. Zo weer ff gezeurd. Morgenavond moet ik naar de verloskundige, ik hoop echt dat ze het hartje hoort!
Wens je al vast veel plezier morgenavond, altijd weer een fijn en mooi moment hé als je het hartje doet horen, geniet er lekker van meid ! En juist om gedachten te verzetten zou ik lekker alvast gaan stoeien met namen
Meis hoe is het gisteravond gegaan ? Alles goed...hartje kunnen horen....bijzonder moment hé als je dat voor de eerste keer doet horen.
De verloskundige en mijn vriend hebben het hartje gehoord. Ik dus weer niet. Zucht....net zoals bij de echo de 1e keer. Iedereen zag het behalve ik! Ik zei al tegen mijn vriend: Ik weet zeker dat het een jongen word, hij houd nu al met zijn vader over Maar ben in elk geval blij dat de verloskundige en mijn vriend het gehoord hebben. Ik neem aan dat de verloskundige dat niet zal zeggen als er eigenlijk niets te horen is. Hij zat nogal diep. Hij had 150 p/m maar dat zegt me eigenlijk niet zo veel. Weten jullie dat misschien of dat veel of weinig of normaal is? Ik mag nu dinsdag terugkomen omdat ze het sneu vond voor mij.
Het kan moeilijk te horen zijn als het kindje net wat verkeerd doet liggen, dus kan kloppen, in ieder geval lief dat je nog een keer mag komen zodat jij het ook mag horen Hartslag van 150 p/m is goed hoor, hartje van een beebje gaat héél snel, dat ligt normaal gesproken tussen de 120 en de 160. Er bestaan ook wat bakerpraatjes over, hoe hoger des te meer kans op een meisje bij mij klopte dit wel enigsinds.
Ja dat heb ik ook gelezen. Maar ik heb met 12 weken en een paar dagen een echo gehad en daar vertelden ze mij dat het voor 80 % een jongen is. Dus ben errug benieuwd! Ja inderdaad lief dat ik terug mocht komen. Het kindje lag heel diep. Maar gelukkig heeft zij het zelf wel gehoord en mijn vriend ook. Daar ben ik al blij mee! En dat zei zij ook: als ik het niet gehoord had zou ik het ook niet zeggen. Ja dat neem ik aan Mijn eigen hartslag ging gewoon zo hard (zenuwen?) dat ik niets anders hoorde.
zijn er trouwens meer meiden bij wie het kindje te diep lag met 13 weken en ze het zelf niet hoorde, maar iedereen die er om heen stond wel ?