Bevalling van Eliora

Op 1e kerstdag werd ik rond 11.00 wakker met wat krampjes, maar absoluut niet het idee dat het vandaag zover was. Tegen 12.15 werden de krampjes echte krampen die ongeveer elke 5 minuten kwamen, ik ben toen lekker gaan douchen en toen was het al snel elke 3/4 minuten. Daarna begonnen met het maken van ons kerstontbijt en ondertussen stond ik de weeen weg te puffen. Ze waren al erg heftig en regelmatig.

Ik heb maar weinig geproeft van mijn ontbijt. Tegen 13.30 ging manlief toch maar eens de tijd opnemen en tegen 14.00 uur heeft hij het ziekenhuis gebeld. We mochten komen, dus taxi gebeld en om 14.30 uur waren we in het ziekenhuis. Daar hebben ze eerst een inwendig onderzoek gedaan en daaruit bleek dat ik amper 2 cm. ontsluiting had. Ze besloten om mij gedurende 2,5 uur te observeren en aan het ctg te leggen en na die tijd zou er besloten worden wat er ging gebeuren, of we konden daar blijven, of we werden naar huis gestuurd. Gelukkig bleek om 17.00 uur dat ik krap 4 cm. had, dus we mochten blijven. Alleen vonden ze de weeen niet gelijkmatig genoeg, dus hebben ze bijgestimuleerd. Ook hadden ze toen de vliezen gebroken en daaruit bleek dat Eliora in het vruchtwater had gepoept.

Op een gegeven moment heb ik een poging gedaan om de weeen weg te puffen op een skippybal en dat ging best wel goed, op een gegeven moment had ik echt de neiging om te gaan poepen en de verpleegster dacht dat ik dan wel op 8 cm. zou zitten, bij controle bleek het nog maar 6 cm. te zijn. Was wel even een tegenvaller.

De weeen werden zo heftig dat ik pijnstilling kreeg, had alleen niet echt het idee dat het werkte, ging er alleen maar een beetje raar van praten. Om 22.00 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Helaas was ze er na 1,5 uur persen nog niet, heb het nog even op de baarkruk geprobeerd, maar ook dat lukte niet. Tegen 23.30 kwam de gyn. en besloot om mij een handje te helpen, daar ik volledig uitgeput was. Ze hebben toen een vacuumpomp geplaatst en toen was ons klein meisje er zo. Om 23.47 is onze Eliora geboren. Ik was helaas wel ingescheurd omdat het in een keer wel heel snel ging en de hechtingen plaatsen vond ik echt geen pretje. Ons meisje was de pijn wel waard, maar ik ben het echt nog niet vergeten.

Tijdens het wegpuffen van de weeen heb ik de armen van manlief zo ongeveer fijngeknepen, helaas had hij geen blauwe plekken, maar ik wel ruim 2 dagen flinke spierpijn. Ook heb ik nog behoorlijk last van mijn hechtingen en van mijn stuitje, maar het gaat steeds beter. Ze is ons kerstkindje en we zijn erg blij met haar. Ze groeit goed, ze was binnen een week alweer op haar geboortegewicht van 3390 gram en komende dinsdag is ze alweer 2 weekjes. Wat vliegt de tijd.